Siglfirðingur - 04.12.1958, Síða 5
5
SIGLFIRÐING U R
t
BJARNI KJARTANSSON
FYRRV. FORSTJÓRI — MINNINGARORÐ
Hann lézt að heimili sonar síns,
Björgvins, sýslumanns á Hólma-
vík, 14. nóv. s.l. Hafði hann átt
við vanheilsu að búa nokkur hin
síðustu ár, en hafði þó alltaf fóta-
vist.
Bjarni var Rangvellingur að ætt
og uppruna, fæddur að Drangs-
hlíðardal undir Eyjafjöllum 10.
sept, 1884, sonurbúenda þar,
Kjartans Guðmundssonar og seinni
konu hans, Solveigar Finnsdóttur.
1 foreldrahúsum ólst Bjami upp
að tvítugsaldri og vandist þar al-
gengri sveitavinnu, og emnig fór
hann til sjóróðra til Vestmanna-
eyja á vetrum. Um tvítugsaldur
hleypti hann heimdraganum,
kvaddi sitt æskuheimih og hélt til
Víkur í Mýrdal. Þar hóf hann
strax nám í skósmíði. Ekld var sú
iðn hans æfistarf, því við frekari
kynni af umheiminum, voru, að
honum virtist, fleiri leiðir opnar
fyrir ungan mann til að velja sér
framtíðarstarf og hneigðist hugur
hans helzt að verzlun.
Hann varð fyrst, svo sem títt
var í þá daga, aðstoðarmaður og
síðan verzlunarmaður. Vann hann
sér skjótt áhts og trausts við-
skiptavina og húsbænda fyrir hp-
urð og ráðvendni í starfi.
Þegar Kaupfélag iSkaftfellinga
var stofnað, var hann ráðinn
kaupfélagsstjóri. Dafnaði sá
félagsskapur vel undir hans stjóm
Árið 1928 lét hann af kaup-
félagsstjórastarfinu, flutti, ásamt
f jölskyldu sinni til Sigluf jarðar og
tók þar við forstjórastarfi við
Áfengisverzlun ríkisins. Því starfi
gegndi hann fram til ársins 1954,
að hann lét af því starfi fyrir
aldurs sakir.
Bjarni kvæntist árið 1906 Svan-
hildi, dóttur Einars Hjaltasonar í
Vík í Mýrdal, mjög myndarlegri
og hinni ágætustu konu. Þau
eignuðust f jögur böm en þau em:
Einar, tollvörður í Hafnarfirði,
kvæntur Kristjönu Friðjónsdóttur
Kjartan, gjaldkeri Sparisjóðs
Siglufjarðar, kvæntur Helgu
Gísladóttur,
Solveig, kona Þorvaldar Ansnes,
verzlunarmanns í Reykjavík og
Björgvin, sýslumaður í Stranda-
sýslu, kvæntur Sigurbjörgu Guð-
mundsdóttur.
Öll em þessi börn góðum mann-
kostum búin og vænir þegnar
þjóðfélagsins. Auk þess ólu þau
upp sonardóttur sína, Svölu
Einarsdóttur.
Frú Svanhildur bjó manni
sínum og bömum einkar snoturt
og aðlaðandi heimih. Þar sat hin
gamla íslenzka gestrisni í öndvegi.
Hlýlega og virðulega á móti gest-
um tekið og veitt með miklum
myndarbrag.
Bjarni var óvenju vel byggður
maður og heilsteyptur. Hann var
vel í meðallagi hár, herðatbreiður,
jafnvaxinn, fríður sýnum og var
virðulegur og einkar settiegur á
velli. Hann var greindur vel,
glöggur og gætinn fjármálamaður
og framkoma hans öll var góð-
mannleg, hógvær og prúð svo af
bar. Skapgerð þessa hefur hann
hlotið í vöggugjöf í miklum mæh
og ræktað hana með sér með vax-
andi andlegum þroska og mennt.
Hann var sjálfstæður og fastur
í skoðunum sínum í þjóðmálum,
en þar var gætt hófs og hógværð-
ar sem í öðru.
Stökustu reglusemi gætti hann
í þeim störfum, sem honum voru
falin, og ahir hlutir á sínum rétta
stað. Þar skeikaði aldrei. Hógværð
hans og prúðmennska voru þess
valdandi, /að hann var fremur hlé-
drægur og gaf sig lítt að opin-
berum málum, en þegar leitað var
álits hans og skoðunar á vanda-
máli, sem þótti mikilsvirði, lagði
hann það til mála, sem heilbrigt
var og til hags horfði.
Bjarni var mjög söngelskur, lék
á orgel og var betur að sér í þeim
fræðum en almennt gerðist. Hann
hafði laglega rödd og fór vel með.
'Strax og hann kom hingað, gerð-
ist hann meðlimur Karlakórsins
Vísis og þótti traustur og ágætur
starfsmaður. Var hann í mörg ár
gjaldkeri kórsins og gætti fjárhag
kórsins með mestu ágæturn.
Hann var mjög hlynntur kirkju
og kirkjulegu starfi. Hann sótti
óvenju vel messur og lét sig aldrei
vanta í söngkór kirkjunnar á loft-
inu. Þótti hann þar, sem annars
staðar traustur liðsmaður. Vin-
sældir hans voru miklar, enda var
hann vinfastur og hverjum manni
trygglyndari.
Með Bjarna Kjartanssyni er
góður drengur genginn, sem skilur
eftir ljúfar minningar hjá sam-
ferðamönnunum, virðulegur höfð-
ingi, sem verður ávaht tahnn einn
af mætustu borgurum Siglufjarð-
arkaupstaðar.
Blessuð sé minning hans.
Páll Erlendss.
Jarðarför Bjama Kjartanssonar
fór fram 22. nóv. s.l. frá heimili
sonar hans Kjartans Bjarnasonar
sparisjóðsgjaldkera að viðstöddu
fjölmenni.
Sóknarpresturinn séra Ragnar
Fjalar Lárusson jarðsöng. Karla-
kórinn Vísir og Kirkjukór Siglu-
fjarðar kvöddu þar sinn ágæta
félaga með söng í heimahúsi,
kirkju og kirkjugarði.
Var athöfnin hin virðulegasta.
t
FRANZ JÖNATANSSOl
FYRRV. BÓNDI I MÁLMEY — MINNINGARORÐ
Fæddur 25. ágúst 1873 — Dáiirn 11. nóvember 1958.
VTNARKVEÐJA
Lífið streymir, eins og á, sem
rennur að ósi. Gamlir samferða-
menn, sem gerðu vegferð okkar
fyllri og fegurri, hverfa sjónum
vomm, leita þeirra fyrirheita, sem
okkur hafa verið gefin. Franz
Jónatansson, sem fyrrum var
bændaprýði í hópi valdra búenda
í Skagafirði, og um mörg ár bú-
settur hér í bæ, hefur lokið langri
æfi, gengur nú frá vel unnum,
löngum starfsdegi til launa sinna.
Við, sem áttum við haxm
nokkur samskipti, kveðjum hann
nú í þökk og óskum honum farar-
heiha fram á veghm, sem við öll
göngum að lokum. — Við þetta
blað, málgagn sameiginlegra sjón-
armiða okkar og hugðarefna, lágu
leiðir okkar Franz heitins saman.
Of fáir eru þeir, sem unnu meira
og af jafn mikilli óeigingirni í
þágu blaðsins og málefnisins en
hann. Hann var hin sama fyrir-
mynd, sem gefur eftirkomendum
fordæmið. Þetta samstarf og vin-
áttu vil ég við brottför hans
þakka, með fáum orðum, og
kveðja hann með hinn gömlu ís-
lenzku kveðju: Vertu blessaður og
sæll.
St. Fr.
Franz lézt í Sjúkrahúsi Siglu-
fjarðar, eftir ah langa vanheilsu,
enda orðinn gamall maður, rösk-
lega 85 ára.
Franz var fæddur að Siglimesi.
Foreldrar hans voru Guðný
Björnsdóttir bónda að Hvann-
dölum Skúlasonar og Jónatan
Jónatansson Jónssonar Þorláks-
sonar prests að Bægisá.
Vorið 1874 fluttist hann með
foreldrum sínum að Bæ á Höfða-
strönd og síðar að Mannskaðahóh
í sömu sveit. Franz ólst upp á
heimili foreldra sinna og vandist
þar vinnu bæði á sjó og landi.
Á þeim tíma var unghngum
lítill tími gefinn til bókalesturs og
náms, en þó hlaut Franz sæmi-
legan undirbúning undir fermingu.
Þótti hann námfús og kappsamur
við námið. Vakti nokkra athygh
á sér þá strax. Siðar naut hann
tilsagnar hjá Helga Guðmunds-
syni fyrrv. héraðslækni í Siglu-
firða í íslenzku, reikningi og
dönsku, einn vetrarpart. Minntist
hann oft þeirra stunda með Helga,
og kvaðst ahtaf búa að því námi
þó stutt væri.
Að tilhlutan sóknarprestsins og
annarra góðra manna lærði Franz
á orgel hjá Hallgrími Þorsteins-
syni þáverandi organista á Sauð-
árkróki. Námstíminn var fremur
stuttur, nokkrir mánuðir. Hefði
það þótt lítið nú til dags. En sama
var, þetta dugði í þá daga,
Franz var síðar, eftir þetta nám,
barnakennari í ytri hluta Hofs-
hrepps og síðar í Fehshreppi,
kenndi þess utan unghngum
heima. Stundaði hann það starf
prýðilega og þótti ágætur bama-
fræðari.
Jafnhhða varð hann organisti í
Hofs- og Fehsóknum og rækti það
starf með ágætum.
Var hann við bæði þessi störf í
fjölda mörg ár.
Árið 1896 kvæntist Frans eftir-
lifandi konu sinni Jóhörmu Gunn-
arsdóttur bónda á Vatni, myndar-
legri og dugmikihi konu. Þau
byggðu sér bæ í Kotum við Höfða-
vatn er þau nefndu Garðhús og
bjuggu þar all lengi.
Aðallífstörf Franz var þá út-
gerð. Hann átti stónan árabát og
hélt út frá Bæjarklettum. Var á
vorin við fuglaveiðar í Drangey,
en réri til fiskjar sumar og haust.
Vetrarstarfið var svo aftur bama-
fræðslan.
Árið 1906 stofnaði hann ásamt
(Framhald á 4. síðu.)