Alþýðublaðið - 01.11.1923, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
ItifllnSiraoðflerðin
framleiöir að allra dómi
beztu brauðln í bænum.
\
Notar aö eina bezta mjöl og hveiti frá þektum erlendum
mylnum og aörar vðrur frá helztu firmum í Ameríku,
Englandi, Danmörku og Hollandi. Alt efni til brauð- og köku-
gerðar, smátt og stórt, eru beztu vörutegundirnar, sem á
heimsmarkaðinum fást.
Viðreísn Rússlands.
Sir Donald Mann og sám-
verkamaður hans, Sir William
Mackenzie, eru einir af hinum
stærri járnbrautasmiðum, sem
uppi eru. Þeir lögðu um 3325
mílur af járnbrautum í Vestur-
landinu og um 2000 mílur í
austurhluta Canada. Og þessar
brautlr áttu þeir þar tlJ, að
Canada-stjórnin tékk þær í hend-
ur. Sir Donald er um sjötugt,
en hann skoðar sig samt nægi-
lega ungan enn þá til þess áð
ferðast til Rús&lands til þess
að líta eftir tækifærum þar til i
þess að leggja járnbrautir. Er í
hann nýkominn heim úr því
ferðalagi, segir blaðið >Man- <
chester Guardian*, sem gefið
er út á Englandi, og hefir blaðið
það eftir Sir Donald um ástandið
á Rússlandi, sem hér fer á
eftir:
>Ég fór til Rússlands í von
um að takast þar störf á hend-
ur, en af því hefir enn þá ©kk-
ert orðið. Ómögulegt að segja,
hvað seinna getur orðið uppi á
teningi. Járnbrautir á Rússlandi
eru ekki í siæmu ásigkomulagi.
Ég ferðaðist um 2500 mílur
vegar, og voru járnbrautirnar
eins góðar og þar sem eru
beztar anoars staðar. Vegstæðin
eru ágæt. Svefnvagnarnir voru
eins góðir og þeir gerast ann-
ars staðar á meginlandinu. Lest-
irnar fóru ekki hratt yfir, en þær
fylgdu áætlun nákvæmlega. Ég
tór frá Moskva til Petrograd, um
400 milur vegar á tólt kiukku-
stundum. Einnig ferðaðist, ég
til borganna við Svartahafið.
Hraði lestanna var frá 27 — 40
mflur á klukkustund.
Hvað sem sagt hefir verið um
stefnu mína í þjóðfélagsmálum
og fylgi mitt við auðvaldið, lít
ég nú á það sem hugsánlegt,
að Rússland verði einpa fyrst
af öllum Evrópuþjóðunum, sem
tóku þátt í stríðinu, að rétta við.
Landið er feiknaauðugt. Ég terð-
aðist um þúsund mílur vegar,
þar sem óslitnir akrar blöstu
alls »taðar við auganu. Og
hveitiakrar voru það mest-
megois. Landið er eins frjósamt
og vesturhintinn af Canada er.
Uppskerán er ekki með bezta
móti í ár, en hún er vel f með-
ailagi. í norðurhluta Rússlands
hafa rlgningar gengið, og þær
eyðilögðu uppskeru víða. í suð-
urhiutanum ollu þær ekki skaða,
og tíðin, meðan ég var þar, var
inndælasta uppskerutíð. Það var
um miðjan júlí, sem ég kom
þangað, og var þá verlð að slá
og þreskja og flytja hveiti til
markaðar alt í senn.
AUar stéttir í Rússlandi, frá
æðsta valdsmanni landsins og
niður að þeim lægstá, vinna af
kappi. AUir virðast hafa jafnan
áhuga fyrir að gera það bezta,
sem þeir geta. Þá fýsir að koma
ríkinu á sem beztan fót áftur.
Hvern sem ég heyrði minnast á
stjórnina, var hlýtt til hennar,
og breytinga æskja engir. Rúss-
laod átti í sjö ára stríði, bæðl
innbyrðis og út á við. Viðhald
bæjanna var ekkert á þeim tíma.
Alt var rifið niður, en ekkert
bygt upp. Nú er óðum verið að
reisa alt þetta við í Moskva.
Gamlar byggingar bættar, — ef
hægt er, en rifnar niður og nýj’r
reistar annars. Og við máloingu
og annað, sem lýtur áð því að
skreyta borgina, er nú mikið átt.
Fólksstraumurinn um borgina er
geysimikill.
Það eru um 4300 stórbrýr og
bryggjur, sem viðgerðar þurfá
við. Bíður þar geisimikið verk
einhverra. Um fjörutíu þúsund
járnbrautarvagna er nú verið að
gera við, og gengur verkið
ágætlaga. Það vakti mikla undr-
un bjá mér að sjá sumt af þvl,
er á Rúasiandi bar fyrir augu,
eftlr blaðafréttirnar, sem maður
var áður búinn að fá af ástand*
inu þar. Rússland fiytur nú út í
j stórum stil loðvöru. hveiti, rúgog
Hjálparstðð hjúkrunarfélags-
ins >Liknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11—12 f.‘ h.
Þriðjudagá ... — 5 —6 e. -
Miðvlkudaga . . — 3—4 e. -
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Hrísgrjön
nýkomin í
Pöntunardeild
Kaupf élagsins.
— Sfmi 1026. —
Stúlka óskast í vetrarvist á
gott heimili í sveit skamt frá
Reykjayík. Upplýsingar á Berg-
staðastræti 21,
við. Þar er nú ekki hið vana-
lega séreignar-fyrirkomulag.
Námur og verksmiðjur og önnur
fyrirtæki eru leigð .elnstökum
mönnum til skamms tíma gegn
uppfyllingu ýmsra ákvæða, sem
stjórnin setur. Svo eru og til
télög, sem bæði einstaklingar og
stjórnin rekur sameiginlega. Það
er að eins tímaspursmál nú orðið,
hvenær Rússland verður farið
að gera eins mlkla verzlun við
útlönd og það áður gerði.«
(>Hkr.< 19. sept.)
Framleiðslntækfn eiga að
rera þjóðareign,