Morgunblaðið - 30.05.2011, Blaðsíða 21

brauð og kökur á borð eða ís,
emmess pakkaís, sem hún skar
ofan í okkur og kokteilávexti að
auki.
Gústi afi hjálpaði líka til við
að koma góðgæti á borðið.
„Maggindon“ var líka stundum í
boði, mjúku molarnir sagði
amma Óla að væru bestir. Hún
hafði alltaf gaman af því að spila
á orgelið og sat oft lengi við og
spilaði og söng. Minningin um
hana lifir í huga okkar.
Anna, Haraldur Már,
Berglind, Ólafur Þór,
Hrafnhildur og María Björk.
Við viljum með nokkrum orð-
um kveðja Ólöfu ömmu og
þakka henni allar góðar stundir.
Það var alltaf spennandi að fá að
fara í bæinn og gista hjá Ólöf
ömmu og Gústa afa. Amma átti
alltaf góðan mat og gaf okkur
krökkunum oft pening svo við
gætum farið út í sjoppu og
keypt okkur nammi eða leigt
vídeóspólu. Gústi afi kunni
skemmtilegar sögur og hafði
gaman af því að stríða bæði okk-
ur og ömmu svo það var oft mik-
ið hlegið við eldhúsborðið á
Sogaveginum.
Stundum settist amma við
orgelið og spilaði gömlu lögin og
þá hljómaði tónlistin um allt
hús. Hún var mjög músíkölsk og
spilaði allt eftir eyranu. Við
fengum líka að æfa okkur á org-
elið stundum en amma þurrkaði
alltaf af orgelinu á eftir sem
okkur fannst skrýtið. En hjá
ömmu var alltaf allt hreint og
snyrtilegt og var orgelið ekki
undanskilið.
Elsku amma okkar, þökk fyr-
ir allt og hvíl í friði.
Ólöf Elísabet Þórðardóttir.
Jón Hjalti Þórðarson.
góð og var hún boðin og búin að
aðstoða okkur við hvaðeina sem
óskað var. Heimsóknir okkar á
Sogaveginn til ömmu og afa
voru okkur kærar enda vel á
móti okkur tekið og passað að
ávallt væri nóg af mat og drykk
á borðum svo okkur liði vel og ef
dvalið var yfir nótt var dekrað
sérstaklega mikið við okkur.
Heimili þeirra ömmu og afa
var hlýlegt og notalegt og var
það sameiginlegur metnaður
þeirra að halda heimilinu snyrti-
legu og vel við höldnu en afi var
mikill hagleiksmaður og amma
snyrtimanneskja fram í fingur-
góma.
Eins og áður sagði var amma
haldin Alzheimer-sjúkdómnum
og eyddi hún síðustu árum æv-
innar á Hrafnistu við góða
umönnun starfsmanna þar og
þökkum við starfsfólki kærlega
fyrir gæsku í hennar garð og að
gera henni lífið bærilegra síð-
ustu æviárin.
Nú er Óla amma lögð af stað í
ferðalag til móts við Gústa afa á
nýjan leik og verða án efa fagn-
aðarfundir þegar þau hittast á
ný.
Minningin um ömmu lifir,
hvíldu í friði, elsku amma.
Þín barnabörn,
Kjartan Ágúst, Benedikt
Óli og Sylvía Ósk.
Nú er amma Óla aftur komin
til Gústa. Þegar við fjölskyldan
komum í heimsókn til hennar og
Gústa á Sogaveginn var ávallt
tekið vel á móti okkur. Alltaf var
hægt að treysta á að heitt væri á
könnunni eða drykkur í ísskápn-
um og að einhver biti væri á
boðstólnum. Það þýddi ekkert
að segja nei takk, því hún tók
það aldrei sem gilt svar og bar
✝ Ólöf Ragnhild-ur Guðmunds-
dóttir fæddist á
Streiti í Breiðdal
31. ágúst 1926. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík föstu-
daginn 20. maí sl.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur Pétursson
bóndi, vitavörður
og landpóstur á
Streiti í Breiðdal og kona hans
Björg Höskuldsdóttir húsfreyja.
Seinni kona Guðmundar var
Guðný Helga Sigurðardóttir
húsfreyja. Ólöf var yngst sjö
systkina, sem öll eru látin. Þau
hétu Pétur Arnbjörn, Ragnheið-
ur, Höskuldur, Sigurður, Björg-
vin og Anna Björg Pálína.
Ólöf var í sambúð með Stefáni
Guðmundssyni frá Þvottá í
Álftafirði, f. 16.6. 1922, d. 16.6.
syni Breiðdal frá Krossi á
Skarðsströnd í Dalasýslu, f.
24.10. 1926, d. 1.12. 2004. Barn
þeirra er Jóhanna Ósk, f. 30.1.
1963. Eiginmaður hennar er Jó-
hann Sævar Kjartansson, f. 16.4.
1961. Þau eiga fjögur börn og
lifa þrjú og eitt barnabarn.
Ólöf ólst upp á Streiti í Breið-
dal en flutti til Reykjavíkur þeg-
ar æskuárum lauk. Þar hóf hún
sambúð með Stefáni. Þau fluttu
síðan til Vestmannaeyja 1955 og
síðan austur í Lón árið 1958. Við
samvistarslit flutti Ólöf með
börnin til Reykjavíkur. Þar
kynntist hún Ágústi Breiðdal og
flutti til hans með barnahópinn
vestur á Kross á Skarðsströnd
árið 1962. Þar var heimilið fram
til ársins 1972 en þá hættu þau
búskap og fluttu til Reykjavík-
ur. Ágúst hóf störf hjá Reykja-
víkurborg, en Ólöf vann ýmis
störf, meðal annars á Hrafnistu í
Reykjavík og var með heima-
gistingu fyrir erlenda ferða-
menn um árabil.
Útför Ólafar fer fram frá Ár-
bæjarkirkju mánudaginn 30.
maí n.k. og hefst athöfnin
klukkan 13.
2007, en þau slitu
samvistum árið
1961. Með honum
átti hún fimm börn,
þau eru: 1) Dagný,
f. 3.12. 1946, gift
Magnúsi Viggó
Jónssyni, f. 13.10.
1940, þau eiga
fimm börn og átta
barnabörn. 2) Guð-
mundur Unnþór, f.
6.6. 1948, kvæntur
Margréti Guðlaugsdóttur, f.
12.12. 1949, þau eiga fjögur
börn og lifa þrjú og fjögur
barnabörn. 3) Stefán, f. 10.12.
1949. 4) Gunnar, f. 21.1. 1953,
kvæntur Önnu Þorgilsdóttur, f.
29.10. 1956, þau eiga þrjú börn
og þrjú barnabörn. 5) Ása Björg,
f. 6.9. 1954, gift Þórði Jónssyni,
f. 29.9. 1947, þau eiga tvö börn
og fjögur barnabörn.
Ólöf giftist Ágústi Guðmunds-
Mamma er látin á 85. aldurs-
ári. Lífshorfur hennar í æsku
voru ekki bjartar. Berklar herj-
uðu í sveit hennar og hún veikt-
ist af þeim. Hún var á Vífils-
stöðum til lækninga og bar
líkamlegar menjar lækninganna
alla ævi. Um þetta tímabil ræddi
hún lítið. Þær lækningar hafa
verið mikil raun fyrir hana sem
barn. Unglingsárin voru
skemmtilegri og af þeim sagði
hún frekar. Hún var músíkölsk
og lærði á harmonikku og orgel
af föður sínum og hún ásamt
Önnu Pálínu systur sinni lék
fyrir dansi á dansleikjum og
margar voru ferðirnar yfir á
Djúpavog með báti til þeirra
verka. Glampi kom í augun þeg-
ar hún sagði frá samkomum í
Neista á Djúpavogi. Reykjavík
lokkaði mömmu til sín og þar
kynntist hún Stefáni og hóf með
honum sambúð. Börnin hlóðust
niður. Þau ákváðu síðan að
flytja til Vestmannaeyja 1955 og
þar bjuggu þau í 3 ár. Þaðan
fluttu þau austur í Lón og slitu
þar samvistir.
Mamma og við krakkarnir
fluttum í bæinn. Til að fram-
fleyta okkur vann hún við skúr-
ingar og tilfallandi störf. Næsta
sumar var hún matráðskona í
vegavinnu í Hvalfirði, yngstu
börnin hafði hún með sér, en
eldri börnin fóru í vist í sveit. Þá
kynntist mamma Ágústi Breið-
dal, bóndasyni að vestan og við
fluttum til hans, allur skarinn,
vestur á Kross á Skarðsströnd,
og friðsæld þess bæjar var rof-
in, hundarnir á þeim bæ létu
vart sjá sig og komu ekki að bæ
fyrr en hungrið svarf að. Í
sveitasælunni fæddist yngsta
systirin, Jóhanna, ávöxtur góðs
sambands mömmu og Gústa og
þarna var heimili okkar næstu
10 árin, en sum okkar hurfu að
heiman og stofnuðu eigin heim-
ili. Í sveitinni var ýmislegt gert
sér til skemmtunar og m.a.
stofnuðu mamma og tvær aðrar
konur hljómsveitina Frostrósir.
Þær spiluðu fyrir dansi á böllum
í sveitinni, en frægðin kom ekki
hjá þeim frekar en hjá svo
mörgum öðrum tónlistarmönn-
um enda voru þær svo sem ekki
að leita hennar.
Árið 1972 brugðu mamma og
Gústi búi og fluttu til Reykjavík-
ur. Þar vann mamma ýmis störf,
heimilishjálp, eldhússtörf og rak
heimagistingu um árabil. Hún
kunni ekkert í tungumálum en
bjargaði sér með útsjónarsemi
og táknmáli og gestirnir voru
ánægðir og komu sumir aftur og
aftur enda var hún matgóð og
sátu sumir gestanna langt fram
á dag við morgunverðinn og allt-
af var bætt á borðið. Það eru til
ráð við öllu nema ráðaleysi sagði
hún og ef einhver gestanna
þurfti að segja henni eitthvað þá
bara hringdi hún í einhvern og
bað hann að tala við gestinn og
fá upp hvað hann vildi. Á efri ár-
um fóru þau Gústi sjálf í utan-
landsferðir, heimsóttu Þýska-
land og Noreg og höfðu gaman
af að vera túristar.
Minningar um mömmu tengj-
ast mikið tónlist, enda spilaði
hún oft og söng með. Þegar hún
flutti á Hrafnistu tók hún harm-
onikkuna með sér og spilaði þar
meðan hún gat sér og öðrum til
ánægju. Á Hrafnistu naut hún
afburðagóðrar umönnunar og
alúðar og erum við systkinin af-
ar þakklát því góða starfsfólki
fyrir umönnunina. Við söknum
mömmu og varðveitum góðar
minningar um hana.
Dagný, Unnþór,
Stefán, Gunnar, Ása
og Jóhanna Ósk.
Óla amma er látin.
Minningar um góðar sam-
verustundir á Sogaveginum með
ömmu og afa koma upp í hugann
en þær voru ófáar þegar afa
naut enn við og amma var enn
heilbrigð en síðustu æviár henn-
ar voru henni og okkur í fjöl-
skyldunni erfið en hún átti í
stríði við Alzheimer, þann erfiða
sjúkdóm. það var móður okkar
sérstaklega erfitt að horfa upp á
móður sína missa tengingu við
ástvini sína en samband þeirra
mæðgna var traust og voru þær
í sambandi hvor við aðra alla
dag og stundum oft á dag.
Amma var okkur systkinum
Ólöf Ragnhildur
Guðmundsdóttir
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 30. MAÍ 2011
✝ SigurbjörgOddsdóttir,
fæddist á Flateyri
við Önundarfjörð
16.7. 1930, hún lést
á Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
þann 20.5. 2011.
Sigurbjörg var
dóttir hjónanna
Odds Valgeirs
Gísla Guðmunds-
sonar, fæddur í Sæ-
bóli Tálknafirði 9.
janúar 1902, látinn í Keflavík 7.
mars 1964 og Vilhelmínu Jóns-
dóttur, fædd á Auðkúlu í Arn-
arfirði 28. maí 1902, látin í
Reykjavík 5. júlí 1979.
Sigurbjörg var húsfreyja í
Andakílsárvirkjun á Akranesi
og í Hveragerði. Starfaði m.a.
hjá sokkaverksmiðjunni Evu, í
frystihúsinu Haferninum, hjá
Akraprjóni, á Sjúkrahúsi Akra-
ness og í Kaupfélaginu við Still-
holt. Síðar tók hún ásamt Magn-
úsi manni sínum að sér hús á
Sólheimum í Grímsnesi þar sem
þau héldu heimili fyrir þroska-
hefta og enn síðar starfaði hún í
eldhúsi Heilsuhælis NLFÍ í
Hveragerði, síðast búsett á
Akranesi. – Sigurbjörg var 6 í
röðinni af ellefu systkinum. Hún
Brynhildur Yrsa. 4c) Magnús
Sigurjón Guðmundsson, maki
Jenný Hildur Jónsdóttir. Sonur
Ingibjargar: Gísli Geir Ein-
arsson, maki Carly Mills Ein-
arsson. 5) Sævar Þór, f. 1953. 6)
Jenný Ásgerður, f. 1957, maki
Jón Þórir Leifsson. Börn þeirra:
6a) Daníel Birkir Jónsson, sam-
býliskona Elínborg Þrast-
ardóttir. 6b) Davíð Þór Jónsson.
6c) Leifur Jónsson. 6 d) Arnar
Freyr Jónsson. 7) Margrét
Högna, f. 1960, maki Ásgeir Pét-
ursson, f. 1960, d. 1996. Börn
þeirra: 7a) Þorgerður Jóna, 7b)
Pétur Haukur, 7c) Reynir Tumi,
sambýliskona Hafdís Ósk-
arsdóttir. 8) Erlingur Birgir, f.
1962. 9) Vilhelmína Oddný, f.
1963, maki Þorgeir Gunnarsson,
börn þeirra: 9a) Einar Njáll, 9b)
Friðrik Örn, 9c) Gunnar Máni.
10) Jónína Björg, f. 1965, sam-
býlismaður Guðmundur Sig-
urðsson, börn þeirra: 10a) Sig-
urður Þorsteinn, sambýliskona
Fríður Ósk Kristjánsdóttir, 10b)
Magnús Sigurjón, maki Margrét
Björg Jónsdóttir. 10c) Steinunn
Inga. Langömmubörnin eru orð-
in 26.
Útför fer fram frá Akra-
neskirkju í dag, 30. maí 2011, og
hefst athöfnin kl. kl. 14.
giftist Magnúsi Sig-
urjóni Guðmunds-
syni, f. 30.11. 1921
á Hrauni í Reyð-
arfirði, látinn 7.11.
2004. Börn Sigur-
bjargar: 1) Valgeir
Borgfjörð Magn-
ússon, f. 1947,
kvæntist Ingi-
björgu Jónu Birg-
isdóttur, þau
skildu, sonur þeirra
1a) Sverrir Halldór.
Seinni kona Valgeirs er Fanney
Renegado Magnússon. Dóttir
þeirra 1b) Sigurbjörg Anna,
sambýlismaður Brynjar Krist-
jánsson. 2) Drengur, f. 1.9. 1948,
látinn 19.11. 1948. Börn Sigur-
bjargar og Magnúsar: 3) Guðrún
Jónína, f. 1949, maki Hreinn
Ómar Elliðason, f. 1946 d. 1998,
þau skildu. Börn þeirra: 3a) El-
liði Ómar Hreinsson, maki Sól-
veig Borghildur Jóhannesdóttir.
3b) Sigurbjörg Ásta Hreins-
dóttir, sambýlismaður Þröstur
Guðmundsson. 3c) Jóna Bjarney
Hreinsdóttir, sambýlismaður
Hugo Filipe Santos. 4) Guð-
mundur Trausti, f. 1952, maki
Ingibjörg Gísladóttir. Börn
þeirra: 4a) Arngunnur Ylfa,
maki Valgarður Sigurðsson. 4b)
Lítil snaggaraleg stelpa var
send upp á brattar fjallabrúnir
fyrir vestan í smalamennsku, 5
ára að þvo upp í Valþjófsdal og
þurfti að standa uppi á stól til að
ná upp í skápa. Sandskúruð timb-
urgólf, kuldapollar á höndum
þegar verið var að berja ísinn of-
an af bæjarlæknum til að þvo,
þessar bernskuminningar eru
mömmu minnar. Seinna sá ég
hana sjóða þvott í þvottahúsi
sveitarinnar í Andakílsárvirkjun
og öll þau skipti sem hún hljóp út
á snúru, ýmist til að hengja út eða
taka inn, svo kvik og fljót og alltaf
að reyna að koma sem mestu í
verk, enda verkahringurinn
óþrjótandi.
Á yngri árum hafði hún alltaf
sítt hár og ég dáðist oft að því
þegar stirndi á það í sólskininu,
liðað og gullinrautt. Með árunum
dökknaði það og fékk á sig kop-
arlit en ég sé hana alltaf fyrir mér
í svörtu dragtinni með flauels-
kraganum og gullhárið flæðandi
um axlirnar, ljómandi kát að fara
með pabba á þjóðhátíð í Vest-
mannaeyjum, það er eitt af því
fyrsta sem ég man. Hún mamma
mín var konan sem kyndir ofninn,
Halla á heiðarbýlinu, Salka Valka
og allar hinar í einni. Hún var
stolt, sjálfstæð, hörkudugleg,
skapandi og gat verið alveg geisl-
andi glettin og kát.
Bestu stundirnar hennar voru
í skotinu við eldhúsborðið með
prjónana, í hláturskasti yfir ein-
hverju. Ef mamma fékk hláturs-
kast hlógu allir með, hláturinn
hennar var svo smitandi. Flest
lék í höndunum á henni, hún
saumaði á okkur öll og prjónaði,
flosaði myndir, saumaði út og
undi sér illa ef hún hafði ekki eitt-
hvað á milli handanna. Ferðalög
voru sameiginlegt yndi pabba og
mömmu og það var ekki lagt af
stað nema allir væru í nýprjón-
uðum peysum og nýsaumuðum
buxum. Þær eru óteljandi stund-
irnar sem við áttum saman að
hlusta á söguna í útvarpinu eftir
hádegið, meðan yngri börnin
sváfu var heilög stund sem
mamma notaði til að prjóna og
kenndi mér þá jöfnum höndum.
Hún mamma mín var ekki
langskólagengin, en ég hékk yfir
henni margoft þegar hún var að
sauma á mig spariföt og fann út
úr dönskum eða þýskum snið-
blöðum til að skapa dýrðina.
Prjón eða hekl var það sama, hún
gruflaði það upp. Hún gafst aldr-
ei upp, enda þurfti hún á þeim
eiginleika að halda sem 10 barna
móðir. Henni tókst alltaf að láta
enda ná saman og gera góðan
mat úr litlu þrátt fyrir að oft væri
þröngt í búi, sérstaklega á fyrri
árum þeirra pabba á Skaganum
þegar oft var ekki borgað út í
slippnum svo mánuðum skipti.
Fannst henni aldrei muna um
einn disk enn við borðið og fjöl-
margir einstæðingar á Akranesi
nutu góðs af því gegnum tíðina og
voru heimagangar hjá mömmu.
Hún gerði við föt þeirra sumra og
munaði ekkert um að drífa þá úr
sokkunum og stoppa í svona rétt
á meðan þeir fengu kaffi og klein-
ur.
Á efri árum fékk mamma Alz-
heimer og það var erfitt að týna
persónuleikanum hennar í greip-
ar þess hræðilega sjúkdóms. En
hennar gæfa var að eiga starfs-
fólk Dvalarheimilisins á Höfða
að, þá sá ég að heimili er ekki um-
gjörð utan um fólk, heimili er
fyrst og fremst fólkið innan
veggja.
Ég kveð kæra móður og þakka
starfsfólkinu á Höfða innilega
alla þess umönnun og hlýju.
Guðrún Jónína Magnúsdóttir.
Sigurbjörg Oddsdóttir
Elskulegur sonur minn, systursonur, bróðir, mágur og frændi,
STEFÁN KRISTINSSON,
Sólarvegi 16, Skagaströnd,
lést á heimili sínu 19. maí sl.
Útför hans hefur farið fram í kyrrþey. Þökkum auðsýnda samúð
og vinarhug.
Þórunn Stefánsdóttir,
Margrét Stefánsdóttir,
Sigurður Kristinsson, Bryndís Rafnsdóttir,
Guðmundur R. Kristinsson,
Lilja Kristinsdóttir,
og frændsystkini hins látna.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
STEFÁN ANTON HALLDÓRSSON
frá Sunnutúni, Eyrarbakka,
Stapavegi 8, Vestmannaeyjum
Lést á gjörgæsludeild Landspítalans
föstudaginn 27. maí
Jarðsett verður frá Landakirkju föstudaginn
3. júní kl. 15
Þeir sem vilja minnast hans láti
líknarstofnanir njóta þess.
Erna Friðriksdóttir,
Dagmar Skúladóttir, Hjalti Einarsson,
Friðrik E. Stefánsson, Jónína M. Hermannsdóttir,
Sigurður A. Stefánsson, Ida Sofie T. Steffensen,
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir og
tengdamóðir,
ALICE JULIA SIGURÐSSON
myndlistarkona, Ásabyggð 1, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri
miðvikudaginn 18. maí sl. Jarðarförin hefur
farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Aðalsteinn Sigurðsson,
Sigurður Aðalsteinsson, Helena Dejak.