Morgunblaðið - 03.06.2011, Blaðsíða 6

VIÐTAL
Halldór Armand Ásgeirsson
haa@mbl.is
„Sterkasta kaffi sem ég hef drukkið
á ævinni fékk ég á skíðasvæði sem ég
var að vinna á í Noregi á sínum
tíma,“ segir Pétur Kristján Guð-
mundsson á meðan hann opnar kaffi-
poka upp á gátt við eldhúsborðið
heima hjá sér og er nýbúinn að hella
hæfilegu magni vatns ofan í könn-
una. „Þar var pokinn alltaf gjör-
samlega fylltur af kaffi, ekki veit ég
af hverju, sama hversu mikið vatn
var notað og yfirleitt var þetta eins
og að drekka tjöru.“
Fyrir um tveimur vikum var Pét-
ur, sem er 25 ára gamall, útskrifaður
af göngudeild Landspítalans á
Grensási þar sem hann hefur verið í
endurhæfingu undanfarna mánuði
eftir alvarlegt slys sem hann lenti í á
gamlárskvöld í bænum Innsbruck í
Austurríki. Þá gekk Pétur upp á
skíðasvæði fyrir ofan bæinn með fé-
laga sínum til að horfa á flugeldasýn-
ingu á miðnætti en á leiðinni til baka
féll hann niður kletta og hryggbrotn-
aði. Hann lamaðist fyrir neðan mitti
við slysið og læknar tjáðu honum að
99,9% líkur væru á því að hann
myndi ekki ganga aftur. Pétur var
hins vegar staðráðinn í því að
„treysta á þetta 0,1%“ með viljann að
vopni og nú, hálfu ári síðar, hefur
hann náð meiri framförum en nokk-
urn óraði fyrir strax eftir slysið.
„Ég hef notað sundlaug-
ina á Grensás mikið til að
æfa mig og get núna gengið
svona eins og Pappírs-Pési í
sundlauginni. Ég hef jafn-
framt verið að æfa mig í
því að standa upp í
grunnu lauginni og á
ekki langt í að ná því
markmiði. Það er frá-
bært að æfa sig í
vatninu.“ Pétur fer
nú þrisvar í viku í
endurhæfingu og
mun halda því
áfram á næstunni. Fyrst eftir slysið
bjó hann á Grensásspítala og var í
stöðugri endurhæfingu þar fram til
1. mars. Eftir það var hann á dag-
deild fimm sinnum í viku frá 8-16 á
daginn. „Þetta var og er bara dálítið
eins og að mæta í vinnuna. Ég er allt-
af hjá sama sjúkraþjálfaranum og
milli okkar er mjög gott og persónu-
legt samband – eins og það á að vera.
Ég hef komist að því að það er mjög
mikilvægt að fíla sjúkraþjálfarann
sinn, annars gengur þetta ekki neitt
hjá manni,“ segir Pétur. Hann styðst
jafnframt í endurhæfingunni við sér-
stakan göngu-róbota sem hjálpar
honum að æfa gönguhreyfingar og
auka styrk. „Þetta er mögnuð græja;
dálítið eins og í einhverri sci-fi-mynd.
Svo er maður með línurit fyrir fram-
an sig á göngunni sem sýnir manni
hversu mikið afl kemur frá manni
sjálfum við gönguna. Það er gott að
hafa þennan samanburð og mér hef-
ur tekist að auka kraftinn í löppunum
á mér þrefalt síðan ég byrjaði að nota
þetta tæki.“
Samtal blaðamanns og Péturs er
rofið þegar ljósmyndari Morg-
unblaðsins ber að dyrum – í ljós kem-
ur að Pétur fæst við ljósmyndun og
kvikmyndatöku og um stund gleyma
hann og Ernir ljósmyndari sér í ít-
arlegu og mjög svo tæknilegu spjalli
um myndavélar, linsur, linsuvídd,
eitthvað sem nefnist time-lapse og
margt fleira sem blaðamaður hlustar
áhugasamur á en hefur ekki for-
sendur til að skilja. Þegar kemur að
því að velja stað fyrir myndatöku
skima þeir báðir hratt yfir íbúðina;
augu þeirra beggja eru eins og ljósop
sem opnast í augnablik og þeir stara
báðir á tígrisdýrið sem liggur mak-
indalega í svörtum bakgrunni á
veggnum í stofunni.
Framtíðin í kvikmyndagerð
Pétur sér fyrir sér að leggja fyrir
sig kvikmyndagerð í framtíðinni.
„Við byrjuðum í raun nokkrir vinir
að fikta við þetta fyrir nokkrum ár-
um. Svo vorum við í Austurríki
veturinn 2007-2008 og tókum upp
snjóbrettamynd og sýndum svo í
Laugarásbíói. Síðan þá hef ég hægt
og bítandi verið að uppfæra bún-
aðinn sem ég nota og er núna orðinn
ansi vel græjaður. Ég vinn þessa
dagana, á milli þess sem ég er í
endurhæfingunni, að verkefni sem
ég hef gengið með í kollinum í um
það bil ár.“ Pétur segir að hug-
myndin sé að taka upp „einhvers
konar sjónrænt en orðalaust ferðalag
um Ísland“. „Ég hef verið að taka
upp hérna í Reykjavík og ætla mér
að halda því áfram í júní. Í júlí og
ágúst ætla ég svo út á land með vin-
um mínum og þar ætlum við að taka
upp á stöðum úti í náttúrunni. Það er
svo ógurlega mikið af fallegum stöð-
um á Íslandi; þeir skipta þúsundum
og margir hverjir eru þeir hreinlega
guðdómlegir í réttri birtu. En þetta
eru staðir sem alltof fáir þekkja, og
það á einnig við um Íslendinga. Þess
vegna langar mig að festa þá á filmu.
Ísland á ekki nóg af svona myndum
og mér finnst landið eiga skilið svona
mynd.“
Pétur nefnir ennfremur að í ferða-
lagi sínu út á land dreymi hann um að
framkvæma hluti og heimsækja staði
þar sem aðgengi þeirra, sem bundnir
eru við hjólastól eins og hann, er ekki
beinlínis gott. „Það er t.d. eitt af
markmiðum mínum að síga ofan í
Þríhnúkagíg. Það væri mikil áskorun
og ég væri vafalaust sá fyrsti í heim-
inum sem gerði það í hjólastól.“
„Þetta er bara viljinn“
Pétur sótti um í Kvikmyndaskóla
Íslands næsta haust og sér fram á að
vinna áfram að áhugamáli sínu, kvik-
myndagerðinni, og jafnframt halda
áfram í endurhæfingunni. „Það er
ein af björtu hliðunum, ef svo má að
orði komast, við svona slys eins og ég
lenti í. Nú hef ég nægan tíma til að
gera hluti og það er afskaplega mikil-
vægt í kvikmyndagerð. Það er kostn-
aðarsöm iðja að búa til vandaða kvik-
mynd en með nægum tíma og
þolinmæði getur maður einn og
óstuddur gert fagmannlega hluti.“
Pétur er alinn upp á Flúðum en
hefur undanfarin ár búið víðs vegar í
heiminum, m.a. á Nýja-Sjálandi og í
Argentínu og safnað að sér dýrmætri
reynslu. „Mitt plan er auðvitað að ná
að labba aftur. Ég hef náð miklum
framförum og mér kemur ekki til
hugar að gefast upp. Þetta er, eins og
allt annað, spurning um vilja. Þetta
er bara viljinn.“
„Geng eins og
Pappírs-Pési í
sundlauginni“
Morgunblaðið/Ernir
Tígurinn Pétur Kristján Guðmundsson sér framtíð sína liggja í kvikmyndagerð og hann ætlar sér að ganga að nýju.
 Tekur stöðugum framförum í endur-
hæfingu og fæst við kvikmyndagerð
6 FRÉTTIRInnlent
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
Sími 412 2500 - sala@murbudin.is - www.murbudin.is
– Afslátt eða gott verð?
Reykjavík - Reykjanesbæ
Akureyri - Húsavík
Vestmannaeyjum
Steypugljái á
stéttina í sumar
SUPERSEAL
TOP COAT
Ingveldur Geirsdóttir
ingveldur@mbl.is
Enginn Íslendingur hefur enn
veikst, svo vitað sé til, af kólígerl-
unum sem valdið hafa banvænum
sýkingum í Þýskalandi að undan-
förnu. Haraldur Briem sóttvarnar-
læknir segist ekki búast við því að
sýkingin komi hingað til lands.
„Nei við búumst nú ekki við því
nema það sé einhver sem dvelji í
Þýskalandi og veikist þar. Ég á
ekki von á því að sýkingin berist
hingað með matvælum. Hún er
líka þannig að það eru litlar líkur
á því að smitast frá manni til
manns. Það er þá helst þegar um
börn er að ræða, sem er lítið í
þessu, þetta er mest fullorðið fólk
og þá helst konur sem eru að
sýkjast.“
Yfir 1.500 manns hafa sýkst
hingað til af völdum bakteríunnar.
Þá hafa 18 látið
lífið, 17 í Þýska-
landi og einn í
Svíþjóð. „Eigin-
lega allir sem
smituðust í Sví-
þjóð eru með
tengsl við
Þýskaland þann-
ig að þetta kem-
ur þaðan. Smit-
uppruninn er í Þýskalandi og
sýkingin bundin við það fólk sem
kemur þaðan.“
Sjaldgæft afbrigði kólígerla
Haraldur segir að tilmæli hafi ver-
ið send til allra lækna hér á landi
um að vera á varðbergi. „Þeir
verða að fylgjast vel með því ef
einhver einkenni koma fram, taka
sýni og grafast fyrir um sögu
sjúklingsins, hvort hann er að
koma að utan. Síðan viljum við
gjarnan að það fólk sem ferðast til
Þýskalands, sérstaklega Norður-
Þýskalands, fylgi fyrirmælum þar
um að forðast að borða hrátt
grænmeti núna á meðan menn eru
að reyna að greiða úr því hvaðan
þetta kemur. Það er engin ástæða
til annars en að ferðast, bara hafa
það í huga að forðast hrátt græn-
meti á ferðalaginu. Svo er alltaf
gott að minna á að fólk skoli vel
salat og annað grænmeti upp úr
hreinu vatni áður en það er borð-
að eins og á alltaf að gera.“
Enn er ekki vitað hvar sýk-
ingin er upprunnin en talið er
ljóst að fólk hafi sýkst eftir að
hafa borðað hrátt grænmeti. Af-
brigði kólígerlanna er líka afar
sjaldgæft. „Þetta er óvenjulegur
stofn sem hefur ekki sést í mönn-
um áður. Það er talað um að eitt
sambærilegt tilfelli hafi greinst
áður í Hong Kong árið 2005.“
Reiknar ekki með að sýk-
ingin komi hingað til lands
 Ráðleggur fólki að forðast hrátt grænmeti á ferðalaginu
Haraldur Briem
„Það var það fyrsta sem ég fékk að heyra frá lækninum sem skar mig
upp eftir tveggja daga dá. Hann sagði við mig að ég myndi ekki labba
aftur. Ég spurði hann hvort það væri 100%. Hann svaraði 99,9%,“ sagði
Pétur í samtali við Morgunblaðið í janúar síðastliðnum. Hann lét ekki
deigan síga enda sagði hann læknana verða að segja slíkt til að byggja
ekki upp vonir að óþörfu hjá fólki. „Ég veðja á þetta 0,1%,“ sagði hann.
Eftir slysið bjó Pétur á endurhæfingardeild Landspít-
alans á Grensási, fyrst í litlu herbergi og síðar í sér-
stakri íbúð sem hugsuð var til endurhæfingar, og var
í stífri endurhæfingu. Frá 1. mars mætti hann
svo fimm skipti í viku og var í endurhæfingu á
dagdeild frá klukkan 8-16. Síðustu tvær vik-
urnar hefur hann mætt þrisvar í viku og hann
stefnir að því að halda endurhæfingunni áfram
enda hefur hann tekið miklum framförum.
„Það er frábær aðstaða á Grensási til að æfa
sig og mér hefur liðið mjög vel þar. Þar er jafn-
framt góð sundlaug sem nýtist mjög vel við
endurhæfinguna.“
„Veðja á þetta 0,1%“
PÉTUR KRISTJÁN GUÐMUNDSSON