Morgunblaðið - 03.06.2011, Síða 17
MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
✝ Leifur ÖlverGuðjónsson
fæddist í Stafnesi 2.
ágúst 1939. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 26. maí
2011.
Foreldrar hans
voru Gróa Stefanía
Guðjónsdóttir, f.
30. mars 1907 á
Raufarfelli undir
Eyjafjöllum, d. 12. ágúst 1987,
og Guðjón Eyleifsson, f. 20.
mars 1900 á Glaumbæ í Stafnesi,
d. 16. september 1957. Systkini
Leifs Ölvers eru Jón Ben Guð-
jónsson, f. 9. maí 1936. Þorbjörg
Aldís Guðjónsdóttir, f. 15. októ-
ber 1942, maki Gunnar Birgir
Harðarson, f. 28. febrúar 1945,
d. 11. apríl 2000, þau skildu,
börn þeirra Allen Jón Gunn-
arsson, f. 5. nóvember 1967,
Katheryn Stefanía, f. 17. júní
1969. Margrét Lóa Guðjóns-
dóttir, f. 5. mars 1949, maki
Gísli Hermannsson, f. 13. októ-
ber 1946, börn
þeirra eru Guðjón
Gísli Gíslason, f. 3.
júní 1966, maki
Guðmunda Þór-
isdóttir, f. 17. júlí
1966, börn þeirra
eru Þórir, Bárður
Gísli og Margrét
Lóa, Stefanía Rós,
f. 19. mars 1969,
hennar dóttir
Sunna Ösp, Björk
Ína Gísladóttir, f. 8. nóvember
1973, maki Gísli Kr. Ísleifsson,
börn þeirra Hrannar Logi, Elma
Dröfn, Maren Rún og Ölver Ben,
Árni Snær, f. 2. júlí 1975, sonur
Dagur Númi, Hermann Fannar
Gíslason, f. 6. febrúar 1981,
maki Guðrún S. Magnúsdóttir, f.
20. febrúar 1981, dóttir þeirra
Lára Margrét, Ívar Örn Gísla-
son, f. 12. ágúst 1985.
Leifur Ölver stundaði sjó-
mennsku lengst af.
Útför hans fer fram frá
Hvalsneskirkju í dag, 3. júní
2011, kl. 13.
Nú er erfiðri baráttu lokið,
margs að minnast og mikils að
sakna. Ölli frændi er farinn og
mikið skarð myndað. Ég hef
aldrei getað hugsað Safnes án
hans þar.
Ég man ekki annað en að Ölli
hafi verið í mínu lífi. Enda var
hann alltaf til staðar og alltaf
tilbúinn til að redda manni. Alltaf
gat ég stólað á frænda og alltaf
var hann snöggur að fara út í
skúr og redda málunum. Hann
var glettinn, oft með sposkan
svip á vörum og í augum. Hann
passaði okkur systkinin oft
ásamt ömmu. Hann gerði í því að
segja „komdu til afa“. Þar sem
við vissum að hann var ekki afi þá
fannst manni það skrítið. Svo
kom stríðnin upp í honum. Um
leið og við kölluðum hann afa, þá
sagði hann „ég er ekki afi þinn“
svo gretti hann sig framan í okk-
ur og skaut tönnunum út hægri
vinstri. Ég var ansi dugleg að
hanga á honum og lét hann ekki í
friði. Sennilega hefur friðurinn
ekki verið mikill þar sem við vor-
um allar helgar í sveitinni. Eitt
skiptið tók hann lætin í mér upp
á segulbandsspólu. Ég ætti ekki
að viðurkenna það en ég öskraði
út í eitt alla spóluna. Svo varð ég
eldri og var auðsjáanlega ekki að
gegna því sem mér var sagt og þá
bauð hann mér stundum að
hlusta á bévítans spóluna og
fannst það auðsjáanlega fyndið,
því ég fékk oft þetta svar með
glotti á vör „má bjóða þér að
hlusta á spóluna, hún er inni í
herbergi“. Já húmorinn var í
góðu lagi.
Einn af uppáhalds bílunum
hans var hvítur bens. Ég fékk
eitt skiptið far með honum í
sveitina í þessum líka fína bíl sem
var mikið búið að rúnta á. Þá var
ég sennilega um 11 ára gömul.
Þegar við vorum alveg að koma í
Sandgerði þá hikstaði bíllinn og
hökti og við út í kanti í grenjandi
rigningu. Það fyrsta sem Ölli
sagði við mig var „ertu búin að
eyðileggja bílinn, stelpa“. Svo
glotti hann. Bíllinn fór inn í skúr
en fór aldrei aftur í gang. Ég veit
ekki hversu oft ég hef heyrt hann
segja; þarna er bíllinn sem þú
skemmdir og svo glotti hann.
Það var ekki nóg með að ég
héngi bókstaflega á honum, ég
hamaðist líka endalaust í honum.
Mér fannst ekkert skemmtilegra
og fyndnara á þessum árum en
að fá hann til að taka út úr sér
tennurnar og segja „þorskhaus“.
Húmorinn kannski á lágu plani
hjá mér en ég hló jafnmikið að
þessu fyrir nokkrum árum þegar
hann endurtók leikinn við dóttur
mína. Talandi um þolinmæði og
vilja. Þegar ég var hætt að ham-
ast í honum þá tók dóttir mín við,
þau skipti sem hún var í sveit-
inni. Án þess að spyrja hljóp hún
yfir til Ölla og dró hann með sér í
göngutúr í öllum veðrum og hann
lét það alltaf eftir henni. Hann
viðurkenndi ekki fyrr en nýlega
að hún hefði komið á ókristileg-
um tíma. Hver mætir fyrir kl. 7 á
morgnana í heimsókn!
Kæri frændi, nú á ég á eftir að
sakna þessa að heyra „ert þetta
þú, telpan mín“.
Hvíldu í friði og takk fyrir að
vera í mínu lífi.
Stefanía Rós.
Elsku Ölli minn, mikið sakna
ég þín. Ég er enn að meðtaka það
að ég muni ekki sjá þig og heyra í
þér oftar í þessu lífi. En þú ert nú
kominn á góðan og fallegan stað,
þar sem amma og afi taka á móti
þér.
Alltaf var gaman að koma í
sveitina til þín og Benna, sitja við
edhúsborðið, líta í blöðin yfir
kaffibolla og spjalla um daginn
og veginn, hlæja og gera grín. Al-
veg frá því ég man eftir mér hef-
ur þú verið mér góður, enda kall-
aði ég þig afa fram eftir öllum
aldri og svo tóku börnin mín við
af mér. Ég vil bara kveðja þig í
bili og allt sem við áttum saman,
allar minningar okkar geymi ég
vel í hjarta mínu. Yndislegur,
góður og hjartahlýr eru orðin
sem lýsa þér best. Hvíl þú í friði,
elsku frændi minn.
Ástarkveðja með knúsi og
kossum.
Björk Ína.
Standandi innan um hestana
okkar, strjúkandi „stórum“
höndum um makkann á þeim,
spjallandi við þá, þannig sé ég
hann Ölla fyrir mér.
Sjómanninn Ölla sem bjó við
hafið undir brimrótinu við fallega
vitann.
Í sveitinni vinnandi í skúrnum
sínum, alltaf tilbúinn til þess að
aðstoða fólk sem var með bilaða
bíla, sjóða púströr eða vinna í vél-
um, skipta um bremsuklossa eða
hvað það var. Í skúrnum var
hann á heimavelli.
Hann skildi ekki hvers vegna í
ósköpunum það vafðist svona
fyrir læknum að laga í honum
pípulagnirnar. Hvers vegna ekki
væri hægt að skipta um, smyrja
eða sjóða saman einhver rör til
þess að þau virkuðu eins og þau
áttu að gera. „Krabbinn“, hann
myndi fjúka burtu með vindin-
um, sagði hann.
Þolinmæðin gagnvart allskyns
vitleysisgangi ómótaðs ungs
manns í ferðalagi þeirra saman á
sólarströndu.
Börnin voru að honum hænd,
enda ekki skrýtið þar sem hann
hafði óbilandi þolinmæði gagn-
vart þeim. Systrabörnin og börn
þeirra voru börnin í lífi hans. Það
eru til ótal myndir af þeim sitj-
andi í kjöltunni eða hangandi um
hálsinn á honum sem eru okkur
öllum fjársjóður í dag.
Með glettnisblik í augum
stríddi hann hjúkkunum á 12G
sem önnuðust hann af alúð í
marga mánuði meðan hann barð-
ist við hvert áfallið á fætur öðru.
Hjá þeim fann hann öryggi. Þeg-
ar hann fékk vondar fréttir, sagði
hann: „Já, já, við tökum þessu
eins og hverju öðru hundsbiti.“
Þetta er bara nýtt verkefni til að
leysa. Með æðruleysi, glettni, já-
kvæðni, bjartsýni og léttri lund
lagði hann í hverja orrustuna á
fætur annarri. Gangandi eftir
sjúkraganginum fram og til
baka, hann ætlaði heim, átti eftir
að skila af sér einum bíl nefni-
lega.
Kannski var Ölla komið á
„óvart“ með því að vera vakinn af
ástvinum í öðrum heimi.
Kannski getur hann farið með
okkur „í anda“ í húsið hans og
tengdamömmu til Flórída eins og
við ætluðum okkur að gera þegar
hausta tekur … hver veit!
En eitt er alveg öruggt, að
hans verður sárt saknað.
Guðmunda og Guðjón.
Ölli frændi hefur yfirgefið
sviðið.
Hann barðist eins og hetja við
banvænan sjúkdóminn en varð
að lúta í lægra haldi að lokum.
Hann var meira og minna á
sjúkrahúsi síðustu mánuðina.
Það kom ekki í veg fyrir að hann
lyfti lóðum framan af til að halda
sér í formi því hann ætlaði heim.
Fyrir fáeinum vikum vann hann
systur sína í „sjómann“! Hann
keypti sér líka tölvu í fyrsta sinn
og fór að fylgjast betur með net-
heimum. Hann skoðaði fréttasíð-
urnar og skráði sig á Facebook.
Þegar við vorum að alast upp í
Stafneshverfinu um og upp úr
miðri öldinni voru auðvitað engin
þannig samskipti en því meiri
nánd á annan hátt. Í hverfinu
voru fjórir bæir og skari af
krökkum á ýmsum aldri sem hélt
vel saman. Feður okkar, bræð-
urnir Guðjón og Eiríkur, bjuggu
á tveimur þessara bæja A-Staf-
nesi og Nýlendu.
Guðjón fell frá á besta aldri
þegar Ölli var aðeins 18 ára.
Benni, eldri bróðirinn, var 21 árs.
Það má geta sér til um hvílík
breyting hafi þá orðið á lífi
bræðranna sem tóku við bú-
skapnum með móður sinni.
Kúabúskapur var á öllum bæj-
unum auk garðræktar og líklega
ekki miklu frelsi fyrir að fara hjá
ungu mönnunum.
En jafnlyndið, glaðlyndið og
hæverskan var Ölla í blóð borin.
Barngóður var hann með af-
brigðum. Við nutum þess sem
börn og unglingar, fyrst við eldri
systurnar, ég Silla, Magga heitin,
síðar Bjössi bróðir, svo Dúna,
Lillý og að lokum Dabbý. En
frændi var stríðinn. Þegar við
suðuðum í honum og vildum fá
hann til að skutla okkur á rúntinn
og annað byrjaði ákveðið ferli.
Fyrst var hummað og svo skyldi
málið skoðað. Þetta gekk svona
fram eftir kvöldi og þegar við
vorum að því komnar að gefast
upp stóð hann fyrir framan okk-
ur uppáklæddur og sagði: Hvað,
eruð þið ekki tilbúnar? Systir
hans Maddý var með okkur í
eldri (fyrri) hópnum.
Síðar þegar við urðum fullorð-
in og fórum að koma í heimsóknir
með börnin okkar og síðar barna-
börn var þeim tekið með sömu
hlýjunni. Þau fengu að atast í
honum og muna þegar hann lyfti
þeim upp með annarri hendi eins
og yngri systkinunum. Það er
hægt að segja með sanni að
bragð er að þá barnið finnur. Þau
fundu öll fyrir gæðunum hjá Ölla.
Hvíl í friði elsku frændi.
F.h. systkinanna frá Nýlendu,
Sigurbjörg Eiríksdóttir.
Leifur Ölver
Guðjónsson
✝ Kjartan Sig-urðsson fædd-
ist í Keflavík 15.
mars 1931. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suð-
urnesja 29. maí
2011.
Foreldrar Kjart-
ans voru Sigurður
Sigurðsson, f. 13.6.
1895 í Keflavík, d.
21.2. 1984, vélstjóri
og Guðbjörg Brynjólfsdóttir, f.
22.10. 1897, d. 8.1. 1980 frá
Vatnahjáleigu í Landeyjum,
Rang., húsmóðir. Systkini
Kjartans eru: Ólöf Lilja, f. 14.7.
1921, d. 26.5. 2007. Marteinn
Brynjólfur, f. 24.7. 1923. Guð-
rún Sigríður, f. 28.4. 1925, d.
18.6. 2004. María, f. 14.9. 1926,
d. 2.2. 1927. Friðrik Hafsteinn,
f. 27.4. 1929, d. 25.6. 1993. Ósk
Sigurrós, f. 2.2. 1920, d. 5.8.
1978.
Kjartan kvæntist 25.12. 1958
Erlu Sigurjónsdóttur, f. 2.8.
1932, frá Skipalóni, húsmóður,
dóttur Sigurjóns Kristinssonar
frá Hofsósi, f. 15.10. 1904, d.
Arnór og Berta. Áður átti Erla
Þorbjörgu Eddu Guðmunds-
dóttur, f. 3.8. 1952, gift Sigurði
Berndsen. Þeirra börn eru:
Guðmundur Frank, Jóhann Ell-
ert, Sigurður og 3 barnabörn.
Kjartan var ungur þegar
hann byrjaði að stunda sjóinn
.Fljótlega tók hann vélstjóra-,
skipstjóra- og stýrimannarétt-
indi. Alla tíð átti hann í erf-
iðleikum með lesblindu en lét
það ekki stoppa sig. Kjartan
átti hlut í 81 lesta eikarbát,
Binna í Gröf, í 11 ár frá 1977.
Hann sá um vélstjórnun. Árið
1989 lét Kjartan smíða fyrir sig
9 lesta bát, Jaspis KE 227,
þetta reyndist hið mesta hap-
pafley. Kjartan átti hann til
2004, en þá fékk hann sér
minni bát, 6 tonna, og sá hét
líka Jaspis, og reri á honum til
2007.
Þau hjónin byrjuðu búskap
að Austurgötu 19 í Keflavík hjá
foreldrum Kjartans, síðan
keyptu þau íbúð á Sóltúni 7 í
Keflavík. Fljótlega byggðu þau
sér einbýlishús á Háaleiti 27 í
Keflavík, þar átti fjölskyldan
hamingjusöm og góð ár, einnig
áttu þau bústað í Grímsnesi
sem öll fjölskyldan naut góðs
af.
Útför Kjartans fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 3. júní
2011, og hefst athöfnin kl. 15.
27.12. 1959, bónda
á Skipalóni í Eyja-
firði og konu hans,
Margrétar Rögnu
Þorsteinsdóttur frá
Skipalóni, f. 28.10.
1898, d. 28.12.
1980, húsmóður.
Börn Kjartans og
Erlu eru: Sigurjón,
f. 3.5. 1959, kona
hans er Gerður Ey-
rún Sigurðardóttir,
þeirra börn eru: Erla og Fann-
ar Ingi. Margrét Ragna, f. 24.7.
1960, gift Pétri Valdimarssyni,
þeirra börn eru: Valdimar Már,
Ásdís Erla og Katrín Lilja. Haf-
dís, f. 18.9. 1961, gift Árna
Heiðari Árnasyni. Þeirra börn
eru Una og Tómas, fyrir átti
Árni Heiðar; Ásu Björgu og
Kristin Erling. Sif, f. 13.8. 1965,
gift Hauki Heiðari Haukssyni,
þeirra börn og barnabarn eru:
Styrmir Ingi, Kjartan Ernir,
Ragnar Heiðar, Iða Hrund ,
Guðni Berg og óskírður Styrm-
isson. Lilja Guðrún, f. 19.5.
1968, gift Svani Þorsteinssyni,
þeirra börn eru: Tinna Rún,
Elsku tengdapabbi, komið er
að kveðjustund. Takk fyrir all-
ar samverustundirnar. Þú varst
góður eiginmaður, faðir,
tengdafaðir og afi. Mér fannst
ég vera ein af dætrum þínum.
Ég á þér svo margt að þakka
að ég kem ekki orðum að því
öllu. Alltaf varst þú tilbúinn að
rétta hjálparhönd ef á þurfti að
halda.
Hafðu kæra þökk fyrir allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Gerður Eyrún (Rúna).
Til afa.
Elskulegi afi minn,
söknuð í hjarta mínu ég finn.
Þú varst yndislegur, hress og
klár,
og hugsunin um þig framkallar
tár.
Þú ávallt varst svo léttur í lund,
hafðir áhuga á því að ég æfði
sund.
Bros þitt var aldrei langt í burtu,
og þú hjálpaðir alltaf þeim sem
þurftu.
Nú uppi þú á himni situr,
og fylgist með okkur ávallt vitur.
Okkur öllum sem elska þig heitt,
og ekki dauðinn fær því breytt.
Erla.
Þakkir.
Elsku afi:
Takk fyrir að vera kærleiks-
ríkur.
Takk fyrir að taka alltaf vel
á móti mér.
Takk fyrir að vera skemmti-
legur og lífsglaður.
Takk fyrir að hafa áhuga á
samræðum okkar.
Takk fyrir að vera alltaf
svona glaður.
Takk fyrir að vera afi minn.
Fannar Ingi.
Elsku afi.
Alltaf var gaman að koma til
ykkar ömmu í Keflavík. Margar
ógleymanlegar stundir áttum
við. Það var alltaf eitthvað
spennandi að gerast hjá þér í
bílskúrnum og þú leyfðir okkur
að skoða og prófa smíðadótið,
en þú varst alltaf með eitthvað
í vinnu. Svo var það sundlaugin
í garðinum, mörg sundtök voru
tekin þar og hláturinn ómaði.
Alltaf á sjómannadeginum
var farið í spennandi siglingu á
Jaspis út á sjó og sjórinn látinn
skvettast yfir okkur krakkana.
Við varðveitum minningu þína í
hjarta okkar, elsku afi.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu
að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Valdimar Már, Ásdís Erla
og Katrín Lilja.
Elsku afi okkar.
Nú vitum við að þú hvílist og
að þér líður vel. Þú áttir gott líf
með ömmu, þið gáfuð okkur
yndislega móður og voruð dug-
leg að ferðast um heiminn og
þá fengum við oft fallega
minjagripi frá ykkur.
Við gleymum aldrei hvað það
var gott að fara til ykkar
ömmu, fá að sofa í vatnsrúm-
inu, leika okkur í stóru sund-
lauginni og vinna með þér í
vinnuskúrnum. Þú hafðir alltaf
nóg fyrir stafni, á sjónum eða
að smíða og brasa eitthvað, t.d.
með pabba og okkur. Þú og
Arnór voruð oft saman í bíl-
skúrnum að gera við hjól eða
að smíða. Einu sinni hjálpaðir
þú Arnóri og Tómasi frænda að
smíða kassabíl sem var mjög
vinsæll hjá krökkunum.
Ég man þegar ég, Tinna, fór
með þér og pabba á sjó í einn
dag á gamla Jaspis. Ég varð
svo sjóveik og við veiddum bara
einhverja svartfugla. Það var
samt agalega spennandi að hafa
farið á sjó. Í einni af mörgum
siglingum á Jaspis þegar
barnabörnin þín fengu að fara
með, fékk Berta að senda sitt
fyrsta flöskuskeyti út á sjó og
að stýra bátnum. Bertu fannst
alltaf gaman að fara með ykkur
ömmu upp í bústað, þá var allt-
af verið að vinna eitthvað,
smíða og gera bústaðinn fínan.
Þá var Berta aðstoðarkonan
þín á meðan amma var inni að
baka.
Elsku afi, við eigum eftir að
sakna þín og við lofum að
hugsa vel um ömmu og hjálpa
henni með nýja húsið og gera
það notalegt.
Tinna Rún, Arnór og Berta.
Við viljum minnast hans afa
Kjartans sem nú er nýlátinn.
Óteljandi góðar stundir áttum
við með afa. Hann hafði mjög
gaman af að horfa á fótbolta í
sjónvarpinu og eftir að hann
hætti að vinna vildi hann ekki
missa af leik.
Oft skruppum við á Háaleitið
bara til að geta horft á leik með
honum, hann gat spjallað enda-
laust um boltann. Þó afi væri
sjómaður var hann líka góður
smiður og eyddi löngum stund-
um í bílskúrnum við smíðar. Þá
gátum við barnabörnin fengið
að dunda þar og jafnvel búa til
jólagjafir úr spýtuafgöngum.
Hann var líka mjög duglegur
að gera við hjólin okkar og
fleira sem vildi bila.
Við dvöldum oft saman í
sumarbústaðnum með ömmu og
afa, sérstaklega er við vorum
yngri. Svo má ekki gleyma
sundlauginni í garðinum hjá
þeim hún var oft troðfull af
börnum og amma og afi alltaf
jafn þolinmóð.
Á sjómannadaginn fór hann
með okkur krakkana í stutta
siglingu á bátnum sínum Jaspis
og aldrei höfum við eytt gaml-
árskvöldi án ykkar ömmu og
afa.
Við söknum afa en vitum að
hann er nú á betri stað og laus
við erfið veikindi.
Við biðjum guð að styrkja
ömmu á erfiðum tímum.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á
braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Una og Tómas .
Kjartan
Sigurðsson