Morgunblaðið - 03.06.2011, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
✝ Stefán Frí-mann Jónsson
múrarameistari
fæddist í Neskaup-
stað 5. apríl 1938.
Hann lést á
Sjúkrahúsi Kefla-
víkur 27. maí 2011.
Foreldrar hans
voru Jón Benja-
mínsson, skipstjóri
og útgerðarmaður
og Margrét Svein-
björnsdóttir. Alsystkini hans eru
María, Anna Sigríður og Óla
Sveinbjörg, auk þriggja sem lét-
ust kornung, en hálfsystkini
hans voru níu.
Stefán giftist Bergljótu Þrá-
insdóttur 27.10 1962, f. 28.11.
Kristín Kjartansdóttir. Stefán
og Ingibjörg skildu 1986. Börn
þeirra eru: 1) B. Sif, f. 1971,
ógift, hún á tvö börn. 2) Krist-
vin, f. 1975.
Stefán vann í þrjú ár á Kefla-
víkurflugvelli, 1957-1960, lærði
múrverk hjá Sigurði I. Helga-
syni 1959-1964, tók sveinspróf
1964 og starfaði við múrverk
eftir það. Stundaði hrognkelsa-
veiðar á Ströndum í nokkur
sumur. Stefán var vel liðtækur
bridgespilari og vann á yngri
árum til fjölda verðlauna. Stef-
án og Bergljót stofnuðu heimili
í Reykjavík, að Safamýri 54.
Stefán fluttist, ásamt seinni
konu sinni, Ingibjörgu, og fjöl-
skyldu til Keflavíkur í ársbyrjun
1976 og bjó þar síðan. Hann átti
sæti í stjórn Múrara-
meistarafélags Suðurnesja í tvö
ár.
Útför Stefáns fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 3. júní,
og hefst athöfnin kl. 13.
1938, d. 19.10. 1969.
Foreldrar hennar
voru Þráinn Sigfús-
son málari og Hulda
Einarsdóttir Mark-
an. Börn Stefáns og
Bergljótar eru: 1)
Þráinn, f. 1961, frá-
skilinn, hann á tvær
dætur. 2) Jón Kal-
man, f. 1963.
Kvæntur Maríu
Karen Sigurð-
ardóttur, þau eiga tvö börn.
Stefán kvæntist í annað sinn
10.7.1971 Ingibjörgu Sigrúnu
Kristvinsdóttur, f. 4.7. 1942.
Foreldrar hennar voru Kristvin
Guðbrandsson, bóndi á Kaldr-
ananesi, Strandasýslu, og Ólafía
Elsku pabbi.
Nú er stríðinu þínu lokið.
Margs er að minnast og höfum
við rifjað upp ýmsa hluti síð-
ustu daga. Þú varst stoltur af
okkur, litlu börnunum þínum,
allt frá byrjun. Stelpuna þína,
einu dótturina, tókstu upp úr
vöggunni og vaktir þegar þú
komst heim í hádegismat til að
eiga stund með henni. Yngsti
strákurinn þinn elti þig á rönd-
um til að fá að vera nálægt þér
öllum stundum. Þetta höfum
við í minningunni og margt
annað.
Líf okkar var ekki alltaf auð-
velt, pabbi, en góðu minning-
arnar lifa í huga og hjörtum.
Ferðin til Boston á sjötugsaf-
mælinu þínu þar sem var hleg-
ið, verslað og borðað á sig gat í
henni Ameríku. Við gleymum
ekki flotta hótelinu, afmælis-
matnum og kökunni. Ævintýra-
lega bílferðin verður seint úr
minni tekin. Við vorum náin
fjölskylda og reyndum að hitt-
ast sem mest. Fjölmörg mat-
arboð, afmæli, litlu jólin fyrir
þig og svo var hittingur við
minnsta tækifæri. Fremstar í
flokki voru frænkur okkar,
Stína og Sigrún og auðvitað
mamma líka. Síðasta skiptið
okkar var á nýliðnu Eurovision-
kvöldi þegar þú vildir svo
gjarnan vera með okkur þótt
heilsan vart leyfði. Sumarbú-
staðaferðirnar standa upp úr
flestum okkar stundum, við
nutum þess að vera saman,
borða og spila heil ósköp eins
og okkur einum er lagið. Ekki
má gleyma minigolfinu á árum
áður, þá var hörð keppni, skipt
í lið og hvert metið slegið á
fætur öðru. Þessar ferðir voru
hápunktur sumarsins.
Margt kemur okkur til að
brosa þegar við hugsum til þín.
Enskukunnáttan og varkárni
þín í umferðinni með tilheyr-
andi ofnotkun stefnuljósa. Allt
þetta geymum við í minni.
Það var sárara en nokkur
orð fá lýst að horfa upp á þig
þjást í veikindunum. Við sáum
hversu illa líkami þinn fór og í
okkar huga blundar allt í senn;
reiði, leiði og sorg yfir örlög-
unum. Við vildum hafa gert svo
miklu meira en máttur okkar
leyfir til að þú hefðir verið
lengur hjá okkur. Æðruleysi
þitt var aðdáunarvert í þessum
erfiðu veikindum og erum við
þakklát fyrir síðustu dagana
sem við nýttum til að hjálpa
þér og styrkja eftir bestu getu.
Þú vissir af okkur, hélst þétt í
hendur okkar og brostir eins og
kraftar gáfu tækifæri til. Það
huggar okkur að þjáningum
þínum er lokið og þú getur
hvílst á æðri verustað.
Í huga okkar er þakklæti og
söknuður. Við munum sakna
þín úr lífi okkar en vitum að
mamma hjálpar okkur í gegn-
um sorgina. Henni eigum við
svo óskaplega margt að þakka.
Hún hjálpaði þér mikið síðast-
liðin ár þrátt fyrir að þið væruð
ekki lengur saman. Hún var
þér ómetanleg hjálp í veikind-
unum og við fáum það seint
fullþakkað. Það er okkur mikils
virði hversu mikla virðingu þið
báruð hvort fyrir öðru og tókuð
þátt í lífi okkar systkinanna,
saman í vinskap ykkar. Við
verðum ykkur báðum ævinlega
þakklát. Við munum hugsa vel
um hana og spila við hana eins
og við getum, eins og þið gerð-
uð mikið af.
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Þín börn,
Sif og Kristvin.
Maður velur sér vini og hefði
ég fengið að velja mér bróður
þá hefði ég valið þann sem hér
er kvaddur.
Þegar ég hugsa heim á
Norðfjörð þegar Stebbi bróðir
minn fæddist, þá var mikil gleði
í Vík, loks var kominn strákur.
Ekki var það verra að dreng-
urinn varð glaður og skemmti-
legur krakki, ég sé hann fyrir
mér brosandi í svörtu ullar-
sokkunum og stuttbuxunum
skoppandi gjörð út um allan
bæ. Á æskuárunum var hann
alltaf syngjandi, átti auðvelt
með að læra lög og meira að
segja lærði hann lag sem ég
hélt að enginn gæti lært, en
það söng kona ein sem bjó í
húsinu um tíma. Hún hafði
mikið yndi af að syngja og söng
með sínu lagi og notaði það á
alla texta. Hálfri öld seinna
spurði ég bróður minn hvort
hann myndi lagið og þá heyrði
ég það kyrjað í síðasta sinn. Á
æskuheimili okkar var mikið
spilað og spilastokkurinn hefur
aldrei verið langt frá okkur
systkinunum. Stebbi varð góð-
ur bridsspilari og oft dáðist ég
að hvað hann nennti að spila
við okkur hin sem aldrei kom-
umst með tærnar þar sem hann
hafði hælana.
Þegar skrifað er um kæran
bróður er ekki auðvelt að vita
hvar á að staldra við. Þær voru
margar sumarbústaðaferðirnar
sem farnar voru, stundum var
farið í heimsókn á æskustöðv-
arnar til góðra vina og einu
sinni bauð bróðir okkur systr-
um í ferð til Þýskalands rétt
fyrir jól. Þetta var mjög
skemmtileg ferð í þægilegri
þýskri jólastemningu. Einn
daginn var mér falið að kaupa
nokkra létta, bragðgóða bjóra
sem átti að dreypa á um kvöld-
ið. Eitthvað hefur nú þýskan
mín komist illa til skila því
templarinn bar í hús bjór sem
var víst ekkert sérlega bragð-
góður, en aftur á móti sá sterk-
asti sem framleiddur var í land-
inu. Í annað sinn bauð hann
okkur hjónunum til Prag, en
hann hafði farið þangað tvisvar
áður og varð hrifinn af þessari
heillandi borg með alla sína
sögu, þarna áttum við saman
ógleymanlega viku. Þegar talað
er um útlönd verður að minnast
á Taíland, en það var landið
hans bróður míns, þangað fór
hann árlega á seinni árum og
kom alltaf hamingjusamur til
baka.
En lífið er ekki bara ferðalög
og gleði, Stebbi fór ekki var-
hluta af sorginni, ungur missti
hann Beggý konu sína í blóma
lífsins frá tveim litlum drengj-
um. Hann kvæntist aftur góðri
konu og eignaðist með henni
tvö börn. Þeim auðnaðist ekki
að eyða ævinni saman en hún
Imba reyndist honum traustur
vinur til hinstu stundar og aðal
hjálparhella í erfiðum veikind-
um síðustu mánuði og fyrir það
ber að þakka af alhug.
Þegar Óskar, maðurinn
minn, kom fyrst á æskuheimili
okkar var bróðir minn lítill
drengur, en með þeim tókst
vinátta sem aldrei bar skugga
á. Síðar á ævinni unnu þeir
lengi saman í múrverki ásamt
vininum Ásmundi Daníelssyni.
Við kveðjum nú Stebba bróð-
ur minn með miklum söknuði
og sendum börnum hans og
fjölskyldum samúðarkveðjur.
Anna.
Elsku Stebbi minn.
Nú er þínu veikindastríði
lokið og ég veit að þér líður vel
þar sem þú ert nú, þín er sárt
saknað. Okkar kynni hófust
fyrir rúmum fjórum áratugum
þegar þú komst inn í fjölskyld-
una sem mágur minn. Það var
alltaf gott að eiga þig að,
Stebbi minn, þú varst ætíð
tilbúinn að rétta fram hjálp-
arhönd við hin ýmsu tækifæri,
hvort sem það var að keyra mig
í bæinn, flísaleggja eða eitthvað
annað sem ég þurfti aðstoðar
við. Mér er minnisstætt vorið
sem þið Brandur ásamt okkur
Sigrúnu voruð á Nesi á grá-
sleppuvertíð.
Í gegnum tíðina komst þú
iðulega við hjá mér á Hring-
brautinni í kaffisopa og Morg-
unblaðslestur þar sem þú
sökktir þér niður í fréttir dags-
ins. Það verður skrítið til þess
að hugsa að ég eigi ekki eftir
að sjá þig við eldhúsborðið aft-
ur þar sem þú áttir þinn fasta
sess.
Ég vil þakka þér, vinur, fyrir
allt í gegnum tíðina. Þú munt
alltaf eiga stað í hjarta mínu,
Guð veri með þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
(Vald. Briem)
Kristín Kristvinsdóttir
(Stína).
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staðar
og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson)
Komið er að kveðjustund og
viljum við systur minnast móð-
urbróður okkar með nokkrum
orðum. Víkursystkinin, eins og
við höfum alltaf kallað móður-
systkini okkar, eru frá Vík í
Norðfirði og vorum við ungar
að árum þegar við kynntumst
því hversu samheldinn og náinn
þessi hópur er. Stebbi var eini
bróðirinn og yngstur og var
mikill heimagangur hjá Maju
systur sinni, móður okkar, sem
er þeirra elst.
Í okkar huga varð hann
snemma uppáhaldsfrændinn,
töffarinn sem kom í heimsókn,
spjallaði og hafði skoðanir á
málunum. Það var mikið tekið í
spil á okkar heimili og þar var
Stebbi á heimavelli. Oftar en
ekki voru spilin tekin upp og
keppnisskapið í Víkurfjölskyld-
unni fékk að njóta sín og var
Stebbi þar engin undantekning.
Bridge-áhuginn fylgdi honum
alla tíð og vann hann oft til
verðlauna hér á árum áður.
Strákslegur var hann, ungur í
anda, naut lífsins og hafði unun
af gleðistundum. Stebbi var
mikill aðdáandi Megasar og tók
ástfóstri við Taíland á síðustu
árum þar sem hann dvaldi
hluta ársins. Það má segja að í
honum hafi búið andstæður,
annars vegar það að njóta lífs-
ins og hins vegar að draga sig í
hlé og vera einn með sjálfum
sér.
Það var gott að leita til
Stebba frænda eftir aðstoð við
hans fag, múrverkið, enda mað-
urinn bæði vinnusamur, vand-
virkur, bóngóður og greiðvik-
inn. Hann reyndist Maju systur
sinni einstaklega vel og var
alltaf tilbúinn að aðstoða hana
og veitti henni mikinn fé-
lagsskap eftir að hún varð
ekkja. Söknuður hennar er
mikill og þakkar hún allar góðu
samverustundirnar.
Við systurnar erum þakklát-
ar fyrir að hafa átt slíkan
frænda og minningin lifir svo
lengi sem við munum.
Margrét Lilja Einarsdóttir,
Sigurlaug Einarsdóttir.
Stefán Frímann
Jónsson
 Fleiri minningargreinar
um Stefán Frímann Jóns-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Guðrún Péturs-dóttir fæddist
30.4. 1921. Hún lést
20.5. 2011.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Guð-
rún Þorvarð-
ardóttir, f. 27. mars
1898, d. 8. desem-
ber 1981, og Pétur
Einar Þórðarson, f.
26. desember 1893,
d. 25. desember
1971. Systkini Guðrúnar voru:
Þórður, f. 19. desember 1918, d.
12. september 2000, og Helga
Guðrún Bergmannía, f. 20. sept-
ember 1934, d. 8. desember
1997. Uppeldissystir Guðrúnar
er Hulda Jóhannsdóttir, f. 4.
júní 1932.
Hinn 20. maí 1944 giftist Guð-
rún Guðna Jónssyni skipstjóra
frá Eyrarbakka, f. 15. nóvember
Sigurjóni Sigurjónssyni og eiga
þau tvo syni og fjögur barna-
börn. Synir þeirra eru Sigurjón
og Guðni Pétur. Guðrún Petra,
gift Þorsteini Arthurssyni, dótt-
ir þeirra er Helga og eiga þau
þrjú barnabörn. Guðni, kvæntur
Rósu Sólrúnu Jónsdóttur, og
eiga þau synina Þóri Má og
Svavar Leó.
Guðrún var fædd og uppalin í
Oddgeirsbæ við Framnesveg.
Hún gekk í Miðbæjarskólann.
Hún vann verslunarstörf áður
en hún giftist Guðna, en helgaði
sig heimilisstörfum og barna-
uppeldi næstu árin. Þegar börn-
in voru uppkomin sneri hún sér
aftur að afgreiðslustörfum, en
vann síðustu árin á Borgarspít-
alanum.
Útför Guðrúnar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag, föstu-
daginn 3. júní, kl. 13.
1915, d. 15. ágúst
1979. Þau hófu bú-
skap sama ár í Odd-
geirsbæ, en fluttu
síðar í Tóm-
asarhaga 51, þar
sem þau bjuggu
síðan. Eftir lát
Guðna flutti Guð-
rún í Ljósheima 4,
og átti þar heima
lengst af síðan.
Börn þeirra eru:
Jón, kvæntur Kolbrúnu Há-
mundardóttur og eiga þau þrjá
syni og átta barnabörn. Synir
þeirra eru Guðmundur Arnar,
Guðni og Ægir Hrafn. Ásdís
Erna, gift Gylfa Guðnasyni, f.
11. mars 1944, d. 10. febrúar
1984, eiga þau þrjár dætur og
fjögur barnabörn. Dætur þeirra
eru Guðný Rut, Anna Rún og
Guðrún. Guðný Sigrún, var gift
Elsku amma okkar.
Núna þegar þú ert farin frá
okkur rifjast upp margar góðar
minningar frá Tómasarhaganum,
Ljósheimunum og svo Hrafnistu í
Hafnarfirði. Þú varst alltaf mikið
lífi okkar og erum við mjög þakk-
látar fyrir það. Það var alltaf svo
gaman að koma til þín í heimsókn
og fá tekex með rækjuosti og jóla-
köku. Þú varst áhugasöm um
gróður og eigum við margar góðar
minningar frá því þegar þú frædd-
ir okkur um trén og blómin í ferð-
um okkar í grasagarðinn.
Ferðirnar með tvistinum niður
á Hlemm voru alltaf skemmtileg-
ar þar sem gengið var niður
Laugaveginn og endað á að gefa
öndunum brauð. Heimsókn í
hannyrðaverslunina við Lækjar-
götu voru líka allmargar og svo
tókum við strætó heim til þín.
Utanlandsferðirnar sem við
fórum saman í voru yndislegar,
það var alltaf svo gott að leita til
þín og tala við þig um allt og ekk-
ert.
Við fengum oft að gista hjá þér í
Ljósheimunum og vorum við
ósjaldan í pössun hjá þér, það var
alltaf jafn gaman. Þú kenndir okk-
ur bænirnar og að strjúka kviðinn
og elska friðinn.
Þú varst svo hlý og góð, elsku
amma okkar, og kenndir okkur
svo margt sem við eru þakklátar
fyrir og höfum haft mikið gagn af.
Við ljúkum þessum orðum með
bæninni sem þú kenndir okkur:
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á
himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni,
heldur frelsa oss frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Guðný Rut, Anna Rún og
Guðrún.
Í dag fylgi ég Gunnu ömmu til
grafar. Mig langar með nokkrum
orðum að minnast hennar og
þakka fyrir öll okkar ár saman.
Gunna amma var yndisleg amma
sem hafði alltaf tíma fyrir alla.
Alltaf hafði hún gaman af að fá
heimsóknir og aldrei mátti fara
frá henni án þess að hafa fengið
eitthvað að borða.
Amma var einstaklega barngóð
og nutum við barnabörnin og svo
langömmubörnin þess, alltaf var
fangið hennar opið og átti hún nóg
af hlýju og væntumþykju handa
öllum. Ótal margar góðar minn-
ingar á ég um ömmu sem gott er
að eiga. Ég er ákaflega þakklátur
fyrir að hafa haft ömmu svona
lengi í mínu lífi.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn
stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku Gunna amma, takk fyrir
allt. Hvíl í friði.
Guðni Jónsson.
Og börn þín og frændur, sem fjær
eru og nær,
við fögnum því öll, að þín hvíld er nú
vær
frá kvöldrökkri komandi nætur.
Og hvíldu nú blessuð í bólinu því
sem blóm koma að prýða hvert
sumar á ný
og segja’, að þinn blundur sé sætur.
(Þorsteinn Erlingsson)
Í dag kveðjum við hana ömmu
okkar. Hún hafði alltaf tíma fyrir
okkur, gætti okkar þegar við vor-
um litlir og fylgdist með því hvað
við vorum að fást við allt til síðasta
dags. Það verður tómlegt að koma
ekki lengur við hjá henni. Hvíl í
friði, elsku amma.
Þórir Már og Svavar Leó.
Við kveðjum hana Gunnu
ömmu í dag. Hún lést 20. maí síð-
astliðinn, umkringd börnum sín-
um og barnabörnum. Sama dag 67
árum áður gekk hún að eiga hann
afa.
Hún amma var ljúfust allra.
Það var alltaf notalegt að kíkja í
kaffi til hennar, hún tók fagnandi á
móti okkur með bollubrauðinu
sínu og jólakökunni. Hún hélt vel
utan um okkur öll, kallaði hópinn
saman þegar henni þótti orðið of
Guðrún Pétursdóttir HINSTA KVEÐJA
Með ástarþökk ertu kvödd
í hinsta sinni hér
og hlýhug allra vannstu
er fengu að kynnast þér.
Þín blessuð minning
vakir og býr í vinahjörtum
á brautir okkar stráðir þú,
yl og geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Elsku langamma, við eigum
eftir að sakna þín. Það var gott
að heimsækja þig, þú varst
alltaf svo góð við okkur.
Þín langömmubörn,
Hafdís Rún, Sveinn Óli,
Kolbrún Elsa og Jón Atli.