Morgunblaðið - 03.06.2011, Síða 20
20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
✝ Valgerður
Guðrún Vilmund-
ardóttir fæddist á
Vesturgötu 50b í
Reykjavík 30. nóv-
ember 1927. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
27. maí 2011. For-
eldrar hennar voru
hjónin Vilmundur
Ásmundsson verka-
maður í Reykjavík,
f. 9.12. 1879 að Vogsósum í Sel-
vogi, d. 15.12. 1959, og Val-
gerður Þorbjörg Jónsdóttir, f.
31.7. 1895 á Króki á Rauðasandi,
d. 28.12. 1944. Systkini Val-
gerðar: Þórunn Vilmundardóttir
eldri, f. 19.6. 1917, d. 17.3. 1920;
Þórunn Vilmundardóttir, f.
22.10. 1920; Guðrún Louisa Vil-
mundardóttir, f. 4.9. 1924, d.
24.11. 2004; Jón Árni Vilmund-
arson, f. 16.12. 1925; Ragnheiður
Laufey Vilmundardóttir, f. 31.7.
1929, d. 6.1. 1982; Vilborg Ása
Vilmundardóttir, f. 31.8. 1930, d.
15.3. 2000; drengur Vilmund-
arson, f. 11.11. 1934, d. 11.11.
1934.
Hinn 19. október 1956 giftist
Valgerður Torfa Ásgeirssyni, f.
10.8. 1910 frá Sólbakka við Ön-
Valgerður ólst upp í Vestur-
bænum í Reykjavík, hún missti
móður sína aðeins 17 ára gömul
og flyst stuttu síðar á Háteigs-
veginn ásamt föður sínum og
systkinum. Þar var margt um
manninn og allir hjálpuðust að
við heimilisreksturinn, enda ein-
staklega samheldin og hjálpsöm
fjölskylda. Á þessum árum starf-
aði Valgerður við ýmis störf,
meðal annars í Þjóðleikhúsinu en
þó aðallega í brauðgerð Mjólk-
ursamsölunnar. Árið 1956 fór
Valgerður til sumardvalar til
systur sinnar á Flateyri. Sá fyrsti
sem tók á móti henni á bryggj-
unni bauðst til að bera tösku
hennar og gerði það svo alla tíð
síðan, enda var þar kominn til-
vonandi eiginmaður, Torfi Ás-
geirsson. Dvölin á Flateyri varð
því lengri en áætlað var og
bjuggu þau á Flateyri næstu 10
árin eða þar til þau fluttu til
Reykjavíkur í janúar 1966. Í
Reykjavík bjuggu þau lengst af á
Bergþórugötunni. Valgerður var
mikil húsmóðir, eldaði og bakaði
og sá vel um sína fjölskyldu og
vann auk þess við þrif í Lands-
bankanum og síðar í eldhúsinu
hjá Gefjun. Árið 2002 flutti Val-
gerður í fallega íbúð við Skúla-
götu 20, með útsýni yfir sundin
og Esjuna sem hún dásamaði
mikið og bjó þar til dauðadags.
Útför Valgerðar fer fram í
Fríkirkjunni í Reykjavík, 3. júní
2011 og hefst athöfnin klukkan
13.
undafjörð, d. 28.11.
1994. Hann var son-
ur hjónanna Ás-
geirs Torfasonar
frá Flateyri, f.
13.12. 1877, d. 1.5.
1955 og Ragnheiðar
Eiríksdóttur frá
Hrauni á Ingjalds-
sandi, f. 22.5. 1891,
d. 13.9. 1991. Börn
Valgerðar eru: 1)
Kristín Kolbrún
Baldursdóttir, f. 12.2. 1947, maki
Guðmundur Fr. Ottósson, þeirra
börn eru Hugrún Linda, Vil-
mundur Geir og Guðrún Árný,
og eiga þau níu barnabörn; 2) Ás-
geir Torfason, f. 6.3. 1957, maki
Hrefna S. Sigurnýasdóttir,
þeirra dætur eru Sigrún og
Þóra; 3) Ástríður Guðrún Torfa-
dóttir, f. 19.1. 1960, maki Trausti
Þór Ævarsson, þeirra dætur eru
Svanhvít Erla, Katrín Lilja og
Heiðrún; 4) Valgerður Guðrún
Torfadóttir, f. 3.6. 1962, maki
Elías Kári Halldórsson, börn Val-
gerðar eru Kristófer Logi, Eva
Lind og Sólrún Katla; 5) Ragn-
hildur Torfadóttir, f. 26.9. 1967,
maki Kristján Ívar Sigurðsson,
þeirra börn eru Eyþór Ingi og
María Rut.
Elsku mamma, nú er komið
að leiðarlokum.
Við systkinin sitjum hér á
Skúlagötunni og horfum á út-
sýnið sem þér var svo kært.
Esjan skartar sínu fegursta
bara fyrir þig. Þú varst svo
mikil Reykjavíkurmær, fædd á
Vesturgötunni og ólst upp í
Vesturbænum ásamt foreldrum
þínum og fimm systkinum. Þú
talaðir svo oft um það hvað það
var erfitt á kreppuárunum þeg-
ar afi mætti niður á höfn á
hverjum degi í von um að fá
vinnu, en hlutirnir voru bara
ekki svo einfaldir, þú þurftir að
vera á réttum stað í pólitík. En
þrátt fyrir það voru æskuminn-
ingar þínar bundnar við Vest-
urbæinn og þú upplifðir öll þau
ævintýri sem börn upplifa í um-
hverfi sínu. Þú misstir móður
þína aðeins 17 ára gömul sem
hlýtur að hafa verið þér erfitt
en við sjáum þig fyrir okkur
spranga um götur Reykjavíkur,
hnarreist, falleg Reykjavíkur-
mær. 19 ára ertu orðin mamma
og það var þitt helsta hlutverk
upp frá því.Árið 1956 ákveður
þú að fara til Flateyrar þar sem
Ragga systir þín bjó. Þú ætl-
aðir að vera þar eitt sumar og
vinna í fiski, en þegar báturinn
kom að bryggju þá stóð þessi
líka sjarmör á bryggjunni og
bauðst til að bera töskuna fyrir
þig. Þar tókust með ykkur ástir
sem báru þennan ávöxt, þ.e.
okkur. Í staðinn fyrir að vera
eitt sumar varst þú á Sólbakka
í 10 ár. Þá fluttum við til
Reykjavíkur, fyrst leigðum við
íbúð á Suðurlandsbrautinni en í
desember 1967 keyptuð þið
íbúð á Bergþórugötu 29.
Þaðan eru okkar bestu minn-
ingar, þú varst svo mikil hús-
móðir að það var alltaf passað
upp á að það væri hádegismat-
ur, síðdegiskaffi, kvöldmatur og
tíukaffið er eitthvað sem maður
man svo vel eftir vegna þess að
þar voru rifjaðar upp minning-
ar, meðal annars frá því þegar
þið voruð að mæta á Stútung á
Flateyri, þar sem þið undan-
tekningalaust störtuðuð ballinu
með dansi, við sjáum ykkur fyr-
ir okkur svífa um í dansi til
morguns. Þegar þið komuð til
Reykjavíkur tóku við Barð-
strendingamót, Önfirðingamót,
árshátíð hjá Gunnari Ásgeirs
hf. (Veltir hf.) og Landsbank-
anum, þar sem þið nutuð þess
að dansa og skemmta ykkur
með góðum vinum. Á hverju
sumri fórum við í Selvík við
Álftavatn, sumarhúsahverfi
Landsbankans. Tilhlökkunin
var mikil hjá okkur öllum að
fara þangað, þvílík paradís sem
þessi staður er. Vikan á undan
var undirlögð í bakstur hjá þér
að passa að nóg væri til með
kaffinu.
Elsku mamma, gott var að fá
að upplifa þessar tvær vikur
með þér, þar sem þú varst svo
skýr og með allt á hreinu, þrátt
fyrir þessi erfiðu veikindi
varstu alltaf að hugsa um okkar
hag.
Hjartans kveðja, elsku
mamma.
Ásgeir, Ástríður, Val-
gerður og Ragnhildur.
Öll eigum við góðar minn-
ingar um ömmu Völu, enda var
alltaf gaman að koma í heim-
sókn til hennar og ekki var það
verra þegar við hittumst þar öll
frændsystkinin. Amma var al-
gjör meistarakokkur og bakari
og bjó til dæmis bæði til heims-
ins bestu pönnukökur og fiski-
bollur. Við vorum alltaf velkom-
in á Bergþórugötuna og það var
enginn að kippa sér upp við það
þótt allur frændsystkinaskarinn
mætti á staðinn til að gista, og
var hávaðasamur eftir því.
Minningarnar eru margar og
góðar af Bergþórugötunni. Við
áttum stórkostleg ævintýri í
leikherberginu okkar, þar sem
slæðurnar hennar ömmu og
ýmsir aðrir hlutir fengu hin
ýmsu hlutverk. En þess á milli
áttum við hvert um sig ynd-
islegar stundir í eldhúsinu hjá
ömmu og afa með gömlu Guf-
una í bakgrunninum. Þá var
oftar en ekki laumað að okkur
eins og einu Mentosi eða svo,
en það átti amma alltaf í
krukku inni í skáp. Við lítum
því öll til baka með þakklæti og
gleði til samverustundanna með
ömmu Völu.
Lygnt geymir vatnið
Leið mína yfir fjallið,
Felur hana rökkri,
Og ró í nótt.
Vær geymir svefninn
Söknuð minn í lautu
Með degi rís hann aftur
Úr djúpsins ró.
(Snorri Hjartarson.)
Hvíldu í friði, elsku amma.
Þín barnabörn,
Sigrún, Þóra, Svanhvít,
Katrín, Heiðrún, Sólrún,
Eyþór og María.
Amma Vala hefur alltaf verið
mér mjög kær, ég á eiginlega
erfitt með að telja upp ein-
hverja ákveðna minningu af
þeim óteljandi sem ég á, þar
sem fyrstu ár ævi minnar ólst
ég upp hjá ömmu Völu og Torfa
afa vegna þess að ég og
mamma bjuggum í sama húsi
eða í nágrenni við íbúð þeirra á
Bergþórugötunni.
Efst í huga er þó bara sú
mikla umhyggja og hlýja sem
hún hafði gagnvart okkur öllum
og alltaf var hún til staðar fyrir
mann ef eitthvað gekk á. Svo
var nú alls ekki hægt að breyta
hennar skoðunum á hlutunum,
hún var sko staðföst í þeim efn-
um, en það var bara einn af
hennar kostum. Þú munt ávallt
lifa í minningu minni, elsku
amma mín.
Kristófer Logi.
Ég var fimm ára þegar ég
man fyrst eftir mér hjá ömmu á
Bergþórugötunni. Ég man hvað
það var alltaf gaman að heim-
sækja ömmu í stóra húsinu sem
var fullt af ævintýrum. Alltaf
þegar ég mætti til ömmu fékk
ég nóg af allskyns góðgæti. Það
sem ég og amma gerðum þegar
ég fór til hennar var að spila á
spil. Við spjölluðum tímunum
saman, þar sem ég bý á Ísafirði
fengum við ekki að hittast mjög
oft, en ég er mjög þakklát fyrir
þær stundir sem ég átti með
ömmu og mun ég seint gleyma
hennar hlýja hjarta.
Eva Lind.
Valgerður Guðrún
Vilmundardóttir
✝ RagnheiðurJóna Ármanns-
dóttir fæddist í
Reykjavík 28. júlí
1969. Hún lést 25.
maí 2011.
Foreldrar henn-
ar eru Katrín Eyj-
ólfsdóttir, f. 17.
des. 1943 og Ár-
mann Gunn-
laugsson, f. 26. feb.
1942. Bróðir Ragn-
heiðar Jónu er Eyjólfur Ár-
mannsson, f. 3. jan. 1965.
Ragnheiður Jóna giftist 5. júlí
1997 Trond Are Schelander, f.
28. maí 1973 í Noregi. Synir
þeirra eru: Ármann, f. 30. júní
1998 í Bodø, Knut Egil, f. 17.
nóv. 2000 í Fredrikstad og Jan
Olav, f. 15. des. 2008 í Reykja-
vík.
Ragnheiður Jóna ólst upp hjá
foreldrum sínum og bróður.
Hún gekk í Ölduselsskóla og
síðan í Verzlunarskóla Íslands
Fjölskyldan hefur búið í Reykja-
vík frá árinu 2001 við nám og
störf. Trond hóf nám í við-
skiptafræði við Háskóla Íslands
og þrátt fyrir veikindaáföll
hvatti Ragnheiður hann mjög
áfram og lauk hann meist-
aranámi í febrúar sl. henni til
mikillar gleði, en það var henni
mikið metnaðarmál að bjóða til
veislu á útskriftardeginum og
gera hann eftirminnilegan.
Ragnheiður tók virkan þátt í
foreldrastarfi í skólum drengj-
anna sinna og barðist ótrauð
fyrir því sem hún taldi vera
þeim til hagsbóta. Ragnheiður
Jóna bar alla tíð hag lítilmagn-
ans fyrir brjósti og hafði ríka
réttlætiskennd, það var henni
því mikið gleðiefni þegar Hjálp-
ræðisherinn opnaði dagsetur
fyrir útigangsmenn hér í
Reykjavík og leiddi hún hóp
kvenna sem unnu að því að
styðja við þann rekstur með því
að búa til ýmislegt og selja á
basar eða á annan hátt til að
safna fyrir góðum hlutum fyrir
setrið.
Útför Ragnheiðar Jónu fer
fram frá Seljakirkju í dag, 3.
júní 2011, og hefst athöfnin kl.
11.
eftir því sem heils-
an leyfði. Hún var
einn af stofnendum
Skátafélagsins Seg-
uls og starfaði þar
af lífi og sál. Hún
lauk Gilwell sem er
æðsta stig for-
ingjaþjálfunar
Skátahreyfing-
arinnar. Ragnheið-
ur Jóna var einnig
félagi í Góðtempl-
arareglunni I.O.G.T. frá unga
aldri. Hún var við nám á lista-
braut einn vetur á lýðháskóla í
Noregi. Hún vígðist sem her-
maður í Hjálpræðishernum
1994 og ári síðar hóf hún nám
við foringjaskóla Hjálpræð-
ishersins í Asker í Noregi. Þar
var einnig við nám eftirlifandi
eiginmaður hennar Trond og
luku þau foringjanáminu í júní
1997. Eftir brúðkaupið störfuðu
þau í Lofoten í Noregi í 3 ár,
síðan í Halden og Reykjavík.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pétursson)
Ragnheiður bróðurdóttir okk-
ar hefur kvatt eftir erfiða bar-
áttu. Við erum stundum svo agn-
arsmá gagnvart almættinu. Sjálf
hefði hún getað sagt: „Maðurinn
ákvarðar en Guð ræður.“
Minningar fjölskyldunnar eru
margar. Ragnheiður fæðist, lítil
stubba og dugnaðarleg. Svo lítil
og smá þegar foreldrar hennar
fara með hana til Danmerkur í
skurðaðgerð. En allt fer vel í það
skiptið og Ragnheiður litla kem-
ur heim og leikur sér með hinum
krökkunum. Árin líða í skjóli
góðra foreldra, bróður og fjöl-
skyldu. Björt bernskuár. Á ung-
lingsárunum dregur ský fyrir
sólu. Fleiri skurðaðgerðir. En
um leið og færi gefst rís Ragn-
heiður upp, ævinlega hughraust
og ákveðin. Gefst aldrei upp.
Tekur þátt í því sem hún má og
megnar. Er virk í æskulýðs-
starfi. Ragnheiður sér um leikrit
í barnastúkunni og fær eina
frænkuna með, að hjálpa til við
leikstjórn. Lætur sig ekki muna
um að ferðast alla leið til Ástr-
alíu á Jamboree á alheimsmót
skáta. Svo fréttist af henni í
málaskóla á Englandi. Já, hún er
ævinlega eitthvað að sýsla.
Skrifar í Æskuna um tíma, síðar
drífur hún sig í gospelkór, geng-
ur í Hjálpræðisherinn og í fram-
haldi af því fer hún til Noregs á
foringjaskóla og hittir þar
mannsefnið, hann Trond. Þau
byrja búskapinn við nyrstu
strönd Noregs í Svolvær og
starfa hjá Hjálpræðishernum. Í
Noregi fæðast tveir eldri dreng-
irnir. Fjölskyldan kemur heim
og nokkrum árum síðar lítur
yngsti drengurinn dagsins ljós.
Ein minning er ljóslifandi fyr-
ir hugskotssjónum. Lítil stelpa
og amma hennar drífa sig í
Breiðholtið að fagna sumardeg-
inum fyrsta. Ragnheiður hefur
spurnir af þessu og það fyrsta
sem við sjáum í skrúðgöngunni
eru Ragnheiður og Knut Egil að
fylgjast með hvort þau sjái þess-
ar konur sem koma úr öðrum
sýslum. En síðasta árið er okkur
efst í huga. Það eru margar
stundirnar í gleði og sorg.
Ragnheiður heima í Akraseli
að telja upp allt sem strákarnir
hennar eru að gera, er með allt á
hreinu, hvenær hver á að fara í
tónlist, fótbolta, sund og hvað-
eina sem þeir eru að sýsla. Hef-
ur frá fyrstu tíð fylgt þeim eftir.
Ragnheiður hreykin og glöð við
útskrift Tronds sl. vetur. Í byrj-
un maí sitjum við tvær föður-
systur í kaffisopa með Ragnheiði
og auðvitað er spjallað um allt
milli himins og jarðar. Og Ragn-
heiður segir okkur frænkum sín-
um að hún hefði nú haft hug á
því að innrita sig í Háskólann en
það hefði ekki alveg gengið eftir.
Og önnur okkar spyr: „Og hvað
langar þig að fara í?“ Það stend-
ur ekki á svari: „Í guðfræði.“
Elsku frænka, gakktu á Guðs
vegum, þess óska föðursystkini
þín og fjölskyldur þeirra.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pétursson)
Sigríður Gunnlaugsdóttir.
Nú hefur elsku Ragnheiður
Jóna frænka okkar kvatt þetta
líf og tekið sér sæti meðal engl-
anna. Þaðan mun hún nú vaka
yfir okkur öllum.
Ragnheiður Jóna var næstelst
af okkur frændsystkinunum á
eftir Eyjólfi bróður sínum. Þeg-
ar við hugsum til baka á þessari
stundu eru margar dýrmætar
minningar sem fara í gegnum
hugann og það er gott að rifja
þær upp og deila þeim hvert með
öðru. En á sama tíma finnst okk-
ur óréttlætið í því að svona ung
kona, dóttir, eiginkona og móðir
þriggja drengja sé tekin frá fjöl-
skyldunni sinni, þegar leiðin í
gegnum lífið er rétt að byrja,
með öllu óskiljanlegt.
Ragnheiður Jóna var engin
venjuleg frænka, hún var krafta-
verkakona sem einkenndist af
ákveðni, æðruleysi og þraut-
seigju eins og hún sýndi okkur
svo oft á leið sinni í gegnum lífið.
Ragnheiður þurfti oft að hafa
meira fyrir lífinu en aðrir en lét
það aldrei stoppa sig við að
skipuleggja og takast á við ný
verkefni.
Ragnheiður Jóna var mjög
skapandi og hafði mikinn áhuga
á öllu sem tengdist handavinnu
og föndri og var einstaklega fær
með allt slíkt og mörg okkar eiga
í fórum sínum hannyrðir og aðra
gripi úr hennar smiðju sem
verða okkur nú enn dýrmætari
en áður.
Elsku Ragnheiður Jóna, það
er komið að kveðjustund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín frændsystkini,
Sigríður Ásta, Eyrún, Elías
Jón, Guðrún, Sigurður og
Eyjólfur.
Nú ert þú leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar átt þú hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgrímur Pétursson)
Ótrúlegri lífsbaráttu Ragn-
heiðar Jónu systurdóttur minn-
ar lauk þann 25. maí sl. Hún lést
á líknardeildinni í Kópavogi um-
vafin fjölskyldu sinni eins og
verið hafði alla ævi. Hún var
sterk kona, ákveðin og fylgin
sér. Hún þurfti svo sannarlega á
þeim styrk að halda frá því hún
veiktist fyrst, sem lítið barn.
Hún mætti svo mörgum hindr-
unum og áföllum að ég þekki
vart neitt því líkt. En hún horfði
alltaf fram á við, gerði áætlanir
og vann að þeim. Lífsviljinn var
mikill og fleytti henni miklu
lengra en nokkur þorði að vona.
Ragnheiður Jóna átti líka
gleðina og hamingjuna í lífi sínu.
Hún giftist honum Trond sínum
og þau eignuðust duglegu
drengina sína þrjá. Þeir voru
hennar mesta gleði. Hún var
mjög félagslynd og átti sína ein-
lægu trú á Guð. Áhuginn á hand-
verki ýmsu var mikill og ótrú-
legt hvað hún afrekaði, þrátt
fyrir sjóntruflanir, sem háðu
henni.
Ragnheiður Jóna átti ein-
staka foreldra og bróður, sem
vöktu yfir henni, studdu og
hvöttu, svo ekki hefði verið hægt
að gera betur. Síðastliðið eitt og
hálft ár var henni erfitt, en hún
naut þess þó að geta að mestu
leyti verið heima og notið sam-
vista við drengina sína og fjöl-
skylduna.
Ég kveð Ragnheiði Jónu mína
með virðingu og þakklæti.
Megi Guð vaka yfir henni og
ástvinum hennar, styðja og
styrkja.
Vigdís.
Guð minn, láttu gæsku þína
glæða kærleik minn og trú.
Lát mig alla ævi mína
Ragnheiður Jóna
Ármannsdóttir