Morgunblaðið - 03.06.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
Viltu mínar þakkir þiggja
þakkir fyrir liðin ár.
Ástríkið og umhyggjuna
er þú vina þerraðir tár.
Autt er sætið, sólin horfin
sjónir blinda hryggðar-tár.
Elsku mamma, sorgin sára
sviftir okkur gleði og ró.
Hvar var meiri hjartahlýja
hönd er græddi og hvílu bjó
þreyttu barni og bjó um sárin
bar á smyrsl, svo verk úr dró.
Muna skulum alla ævi,
ástargjafir bernsku frá.
Þakka guði gæfudaga
glaða, er móður dvöldum hjá.
Ein er huggun okkur gefin
aftur mætumst himnum á.
(Höf. ók.)
Elsku amma, ég á aldrei eftir
að gleyma þér. Takk fyrir allt.
Telma Ýr Unnsteinsdóttir.
Sigríður móðursystir mín var
mesti æringi á yngri árum.
Þess nutum við börnin, frænd-
systkini hennar, í ríkum mæli.
Með uppátækjum sínum, sem
stundum gátu verið nokkuð
ógnvænleg, varð hún til þess að
við tókum að kalla hana grýlu
frænku. Hafði hún gaman af
þeirri nafnbót og gekkst við
henni til æviloka.
Ung að árum hvarf hún af
heimaslóðum er hún fluttist
með heitmanni sínum, Kára
Jónssyni, til fjarlægra stranda.
Í þá daga var langt að heiman
til Fáskrúðsfjarðar.
Af og til komu þau þó í heim-
sókn, Sigga og Kári. Þá var há-
tíð í bæ og mikið hlegið og
ærslast eins og fyrr, enda var
Kári einnig léttur í lund. Síðan
kom að því að við fjölskyldan
réðumst í það stórvirki að
heimsækja þau. Þá var ég á
fermingaraldri. Sú ferð var mér
og okkur öllum ógleymanlegt
ævintýri. Því þótt hún reyndist
torsótt um hálfófæra vegi yfir
fjöll og firnindi bar svo margt
framandi og nýstárlegt fyrir
augu að allt það leiða gleymd-
ist. En það sem upp úr stóð
voru þó móttökurnar og sam-
veran með frænku og fjölskyldu
hennar á þessum ævintýrastað
sem mér hefur síðan fundist
Fáskrúðsfjörður vera.
Sigga frænka hélt ætíð mik-
illi tryggð við fjölskyldu sína og
ættarslóðir. Á seinni árum voru
þau Kári einstaklega dugleg við
að sækja ættmennin heim og
létu sig sjaldan vanta þegar til-
efni gáfust til að eiga með þeim
samfundi hvort heldur á stund-
um gleði eða rauna. Og mikið
fagnaði hún vinum sínum og
ættingjum þegar þeir áttu þess
kost að líta við hjá henni, það
fengum við hjónin svo sannar-
lega að reyna.
Enda þótt minning mín um
Siggu frænku sé eingöngu um-
vafin hlýju og glaðværð, þá veit
ég að hún gat verið stór í
stykkjunum og gustmikil ef svo
bar undir. Hún var kona mikilla
tilfinninga og sterkra skoðana.
Á þeim lá hún heldur ekki enda
hreinskiptin og órög að fylgja
málum sínum fram. En Kári
hafði mildandi áhrif, trúi ég, og
víst er um það að þótt þau hjón
væru um margt ólíkrar gerðar
voru ætíð með þeim miklir kær-
leikar. Það var henni því mikið
áfall er hann féll frá fyrr en
efni stóðu til. En áföllum tók
frænka mín af stakri hugprýði
þótt þung væru, eins og þegar
hún varð að sjá á eftir syni sín-
um, Valþóri, í blóma lífsins. En
lífið var henni jafnframt gott og
gjöfult. Hún eignaðist stóran
hóp afkomenda og tengdafólks
sem hún var stolt af og var
henni mikill gleðigjafi.
Ég kveð kæra frænku mína
þakklátum huga fyrir allt það
sem hún vann og var mér og
mínum. Sonum hennar og fjöl-
skyldum þeirra votta ég mína
dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Sigríðar
Jónsdóttur frá Hömrum.
Jón Aðalsteinn Baldvinsson.
Góð vinkona hefur kvatt eftir
langvarandi vanheilsu. Hún var
orðin þreytt, lífsneistinn horf-
inn og ekkert framundan til að
hlakka til. Eftir að Sigga missti
elskulegan eiginmann sinn,
Kára, var eins og slokknaði á
ljósi. Fyrir henni var hann lífið
sjálft.
Sigga mín var norðlensk,
fædd í Reykjadalnum, hún ólst
upp á fyrirmyndarheimili í
glöðum systkinahópi. Hún
stundaði nám við Laugaskóla,
fór síðan sem matráðskona á
vertíð suður á land. Þar kynnt-
ist hún Kára sínum og fluttist
með honum austur á Fáskrúðs-
fjörð og bjó þar í liðlega hálfa
öld. Þau hjónin eignuðust fjóra
syni, sem allir reyndust foreldr-
um sínum vel, og góðar tengda-
dætur sem Sigga mat mikils.
Það var henni þungt áfall
þegar Valþór sonur þeirra lést
á besta aldri úr hvítblæði. En
hún tókst á við sorgina af æðru-
leysi. Sjálf veiktist Sigga af
krabbameini sem hún vann bug
á. Hún var eins og reyrinn,
bognaði en brotnaði ekki,
kvartaði aldrei en gat gert
óspart grín að sjálfri sér.
Það voru forréttindi að
þekkja Siggu, við kynntumst
fljótlega eftir að hún flutti á
Fáskrúðsfjörð. Hún gekk í
Slysavarnafélagið og varð fljótt
virk þar og unnum við saman
að ýmsum málum og urðum
kunningjakonur og síðar vin-
konur þegar hún var flutt í ná-
grenni við mig. Við vorum sam-
an í saumaklúbbi um árabil. Við
brölluðum ýmislegt sem ekki er
á prent setjandi en allt var það
græskulaust og oft var mikið
hlegið.
Eftir að drengirnir voru
flognir úr hreiðrinu gerðist
Sigga dagmamma um nokkurra
ára skeið. Það var gaman að
kíkja í heimsókn og sjá reglu-
semina og agann hjá henni. Það
var til mikillar fyrirmyndar.
Með þakklæti kveð ég vamm-
lausa konu sem mörgum gerði
gott og er þakklát fyrir að hafa
átt hana að vini.
Ég bið Guð að blessa afkom-
endur hennar og votta þeim
virðingu.
Guðrún Einarsdóttir
frá Odda.
Íþróttir voru Sigga mikið
áhugamál. Hann stundaði ungur
knattspyrnu en einkum skíða-
íþróttir og keppti fyrir KR á
skíðum. Enginn skíðaði eins lip-
urlega og Siggi í brekkunum í
Kirkjuhvammi.
En fótboltinn var aðalmálið.
Margar ferðir fórum við fé-
lagarnir og Kalli Sig. til Ak-
ureyrar, Akraness og Reykja-
víkur til að horfa á leiki. KR var
liðið hans Sigga. Og Evrópu-
boltinn var líka vinsæll. Lands-
leikur í Glasgow og leikir á
stóru völlunum í London, Hig-
hbury, White Hart Lane og
Stamford Bridge, heimavelli
Chelsea, sem var liðið hans
Sigga. Ferðin okkar til Mílanó á
San Siro-völlinn á leik Inter og
Juventus var mjög eftirminnileg
og oft rifjuð upp. Þá sáum við
marga af allra bestu fótbolta-
mönnum Evrópu í leik.
Siggi átti góða og samhenta
fjölskyldu sem hann naut að
vera með. Ása var stoðin og
styttan. Þau voru vinmörg og
tóku vel á móti gestum.
Siggi greindist með alvarleg-
an sjúkdóm fyrir fáum mánuð-
um og barðist við erfið veikindi
til loka.
Við Gerða þökkum Sigga fyr-
ir ánægjulega samveru og send-
um Ásu, Gúnda og Halli og fjöl-
skyldum hjartanlegar
smúðarkveðjur og biðjum Guð
að blessa þau í sorginni. Bless-
uð sé minning hans.
Kristján Björnsson.
Mér er ljúft og skylt að
minnast Sigurðar Sigurðssonar
sem við nú kveðjum. Sigurði
kynntist ég fyrst sem lögreglu-
manninum Sigga löggu. Vett-
vangur hans var aðallega í
Húnavatnssýslum og á
Hvammstanga þar sem hann
hafði starfsaðstöðu. Þar átti
hann einnig heimili sitt með
konu sinni, henni Ásu. Sem
starfsmaður grunnskólans á
staðnum átti ég gott og einkar
skemmtilegt samstarf við for-
eldrið og löggæslumanninn.
Lögreglumaður staðarins
hafði það hlutverk meðal annars
að koma í skólann og draga úr
réttum lausnum nemenda í jóla-
getraun Umferðarráðs. Hann
kom síðan bókagjöfum til þeirra
nemenda er dregnir voru út á
aðfangadag. Minnist ég þess
hve óþægilegt honum þótti þeg-
ar hann dró nafn barnabarna
sinna og vildi jafnvel draga aft-
ur. En þannig var Sigurður heill
og til hans var gott að koma og
ræða málin.
Á þessum árum ríkti stöðu-
leiki á Hvammstanga, uppbygg-
ing mikil og íbúum fjölgaði.
Sundlaug var vígð og tekin í
notkun 4. september 1982 svo
nú óx sundíþróttinni ásmegin.
Sigurður varð á þessum árum
formaður Sunddeildar Kor-
máks. Þar var hann sem klettur
og vann gott og óeigingjarnt
starf. Starf deildarinnar á þess-
um tíma var frábært, mörg mót
heima og að heiman og alltaf
var minn tilbúinn og hvatti
unga sundfólkið og okkur hin
áfram. Sigurður var hins vegar
ekki sundmaður heldur liðtækur
skíðamaður á sínum yngri árum
og keppti í skíðaíþróttinni með
liði sínu KR. Sigurður var mikill
áhugamaður um íþróttir og
fylgdist vel með því sem fram
fór bæði innan og utan land-
steinanna. Eftir að undirritaður
flutti sig um set urðu samskipt-
in við Sigurð og Ásu lítil, en
alltaf fylgdist ég með og spurði
frétta af þeim hjónum. Ósjaldan
rakst maður á syni hans og
barnabörn og spurði frétta um
foreldrana, afa og ömmu, en
einnig lífið á Hvammstanga. En
þannig er lífið, við förum og
komum, dveljum með vinum og
kunningjum, eigum okkar góðu
stundir. Þannig voru stundir
mínar með Sigurði.
Við Kristín sendum Ásu og
fjölskyldunni allri okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Vonum við að
minningin um góðan mann lifi
með þeim og styrki þau í sorg-
inni.
Flemming Jessen.
Með Sigurði Sigurðssyni er
genginn heilsteyptur maður og
mikill öðlingur. Siggi lögga, eins
og hann var gjarnan kallaður,
var ljúfmenni og notalegur í
allri viðkynningu.
Á heimili Sigga og Ásu ríkti
andi vináttu, þar sem gestum
var fagnað og vel gert við alla
sem þau sóttu heim. Þar var allt
í röð og reglu og snyrtimennsk-
an réð ríkjum. Í mörgu voru
þau hjónin ólík en engu að síður
samstiga og samferða. Nöfnin
þeirra voru bæði nefnd ef ann-
ars var getið, Siggi og Ása eða
Ása og Siggi.
Þegar við fluttum í Húna-
þing, ung og óreynd með unga
dóttur, þá var gott að eiga vin-
áttu þeirra hjóna. Þau tóku okk-
ur með sem hluta af sinni fjöl-
skyldu og létu sér annt um
okkur á allan hátt. Þá var Hall-
ur enn í foreldrahúsum en
Gúndi og Sóley að stofna sitt
heimili.
Sigurði hafði ég kynnst þegar
hann var að hefja störf, sem
fastráðinn lögreglumaður í
Húnavatnssýslum. Þá kom hann
í þjálfun og kynningu hjá rann-
sóknarlögreglunni í Reykjavík
og fékk ég þann heiður að mega
sjá um veru hans þar.
Við urðum góðir vinir og síð-
ar veiðifélagar á stundum og
það var aldrei hávaði eða ákafi
sem stóð í veginum. Siggi var
engu að síður með heita lund og
gat líka verið viðkvæmur, ekki
síst þegar óvæginni gagnrýni
var beint að honum sem lög-
reglumanni. En það að vera lög-
reglumaður í litlu samfélagi þar
sem allir þekkja alla er ekki
auðvelt. Siggi komst vel af í
þessu starfi á sinn hægláta og
vingjarnlega hátt. Honum tókst
með lempni og samræðum að
leysa mörg mál sem að öðrum
kosti hefðu getað fuðrað upp.
Sigga var líka ofarlega í huga
að minnast góðra stunda. Hann
tók mikið af myndum og hélt
þeim til haga með texta og at-
hugasemdum og þannig mátti
upplifa aftur góðar stundir lífs-
ins. Það voru ekki síst veiðiferð-
irnar sem voru myndaðar og
þeir stóru, sem í þá daga veidd-
ust. Og alltaf var Hallur með og
hann lærði og varð fljótt af-
burðaveiðimaður.
Þau Siggi og Ása voru stolt
af sonum sínum og mega svo
sannarlega vera það, því þeir
eru einstakir sómamenn. Barna-
börnin voru þeim einkar kær og
nálæg og veit ég að missir
þeirra er mikill.
Afi sem var hættur að vinna
fyrir nokkru gaf þeim mikið af
sínum tíma og naut þess að vera
með þeim og fagna með þeim
áföngum lífsins.
Siggi hafði með lífsvegi sín-
um skráð ljúfa sögu sem gleym-
ist ekki okkur sem fengum að
njóta. Hann lifir í hugum okkar
og Ása verður að umbera okkur
í því að segja áfram Ása og
Siggi. Þannig voru þau saman
og verða það áfram í þögulli
minningu Guðs. Guð blessi
minningu Sigurðar Sigurðsson-
ar og ástvini hans alla.
Unnur og Pálmi
Matthíasson.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson
✝
Elskulegur faðir okkar,
ÞORSTEINN JÓAKIMSSON
bifreiðarstjóri,
Hlíf 2,
Ísafirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
miðvikudaginn 25. maí.
Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 4. júní kl. 14.00.
Þeir sem vilja minnast hans vinsamlega látið minningarsjóð Úlfs
Gunnarssonar á Fjórðungssjúkrahúsinu Ísafirði njóta þess.
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir, Páll Kristmundsson,
Rósa Þorsteinsdóttir, Árni Aðalbjarnarson,
Gunnar Theodór Þorsteinsson, Elín Huld Halldórsdóttir,
Friðgerður Þorsteinsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN PÉTURSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést föstudaginn 20. maí.
Útför hennar verður gerð frá Fossvogskirkju
í dag, föstudaginn 3. júní, kl. 13.00.
Jón Guðnason, Kolbrún Hámundardóttir,
Ásdís Guðnadóttir,
Guðný Sigrún Guðnadóttir,
Guðrún Petra Guðnadóttir, Þorsteinn Arthursson,
Guðni Guðnason, Rósa Sólrún Jónsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HALLA MARGRÉT OTTÓSDÓTTIR,
sem lést sunnudaginn 29. maí, verður jarð-
sungin frá Bústaðakirkju mánudaginn 6. júní
kl. 11.00.
Björg Margrét Sigurgeirsdóttir,
Jakobína Elsa Ragnarsdóttir,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Ólafur Björgvinsson,
Friðrik Ottó Ragnarsson, Margrét Sólveig Sigurðardóttir,
Hulda Ragnarsdóttir,
Þór Ragnarsson, Sigríður Þráinsdóttir,
Ragnar Ragnarsson, Oddný Vestmann,
Þórður Úlfar Ragnarsson, Anna Sólveig Sigurðardóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
PÉTURS BREIÐFJÖRÐ
SIGURJÓNSSONAR
frá Norður-Bár.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins Fellaskjóls,
Grundarfirði, fyrir alúð og góða umönnun.
Guðrún Hansdóttir,
Kristín Pétursdóttir, Kristján Runólfsson,
Sigurður Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVAVA SIGMUNDSDÓTTIR
frá Björgum,
lést á Heilbrigðisstofnuninni Sauðárkróki
mánudaginn 30. maí.
Útförin verður gerð frá Hofsóskirkju laugar-
daginn 4. júní og hefst athöfnin kl. 16.00.
Sigurður Kristjánsson, Kristín R. Fjólmundsdóttir,
Aðalheiður S. Kristjánsdóttir, Fjólmundur Fjólmundsson
og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
Vallholti 14
Ólafsvík
lést á sjúkrahúsi Heilbrigðisstofnunar
Vesturlands á Akranesi mánudaginn
30. maí.
Útförin fer fram frá Ólafsvíkurkirkju
miðvikudaginn 8. júní kl. 14.00.
Lúðvík Þórarinsson,
Hrefna Lúðvíksdóttir, Gísli Páll Björnsson,
Inga Birna Lúðvíksdóttir,
Guðlaug Lúðvíksdóttir, Kristjón V. Guðmundsson,
Hildur Lúðvíksdóttir, Gunnþór Ingvason,
Jón Þór Lúðvíksson, Bjarney Jörgensen,
barnabörn og barnabarnabörn.