Morgunblaðið - 03.06.2011, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. JÚNÍ 2011
✝ Stefán AntonHalldórsson
fæddist á Eyr-
arbakka 14. júní
1950. Hann lést á
gjörgæsludeild
Landspítalans 27.
maí 2011.
Foreldrar Stef-
áns voru Val-
gerður Jóna Páls-
dóttir, f. 5.5. 1926,
d. 26.10. 2006 og
Halldór Jónsson, f. 30.9. 1927,
d. 16.7. 2005. Systkini hans
eru Ingunn, Jón, Páll og Anna
Oddný.
Stefán kvæntist Ernu Frið-
riksdóttur, f. 9.5. 1951, þann
29.12. 1973. Foreldrar hennar:
Margrét Sighvatsdóttir, f.
28.7. 1931, d. 15.11. 2009 og
Friðrik Erlendur Ólafsson, f.
5.6. 1928. Börn Ernu og Stef-
áns eru: 1) Dagmar, f. 27.7.
1971, gift Hjalta Einarssyni, f.
8.1. 1972. Þau eiga fjögur
börn. Ernu Sif, Viktoríu
Ágústu, Stefán og Agnesi Evu.
2) Friðrik Erlend-
ur, f. 6.10. 1976,
sambýliskona hans
er Jónína Margrét
Hermannsdóttir, f.
28.9. 1977. Þau
eiga þrjú börn.
Dagmar Lilju,
Margréti Guðfinnu
og Hermann. 3)
Sigurður Ari, f.
27.9. 1982, sam-
býliskona Ida So-
fie Thorp Steffensen, f. 26.8.
1984.
Stefán lauk vélstjórnarprófi
1974 og starfaði eftir það sem
vélstjóri á bátum Hraðfrysti-
stöðvar Vestmannaeyja og
Smáey VE. Árið 1987 fór Stef-
án í land og starfaði hjá
Vinnslustöðinni, fyrst við við-
hald útgerðar og síðan við við-
hald fiskvinnsluvéla allt til síð-
asta dags. Stefán lauk
vélvirkjanámi 1990.
Stefán verður jarðsunginn
frá Landakirkju í dag, 3. júní
2011, og hefst athöfnin kl. 15.
Kveðja frá eiginkonu.
Þú barðist við vágest með kjafti
og klóm,
uns kraftarnir fóru að dvína.
Þín hugsun samt skýr eins og fal-
legt sólblóm,
sem okkur mun fylgja og skína.
Með söknuð í hjarta við þökkum
þér margt,
þín nærvera þroskaði og kenndi.
Að lífið er dýrmætt og stundum
svo hart,
samt viðkvæmt og brothætt í
hendi.
(SHL)
Elsku Stebbi minn.
Takk fyrir allt.
Þín
Erna.
Hann var hávaxinn, fallegur,
skemmtilegur, góður og með af-
brigðum duglegur maður.
Þessi orð lýsa pabba mínum
best sem ég kveð nú með mikl-
um söknuði.
Mér finnst svo óraunverulegt
að hugsa til þess að fyrir ekki
meira en níu vikum var pabbi
lagður inn á spítala með höf-
uðverk og nú er hann farinn.
Ég var pínulítill ungi þegar
mamma og pabbi giftu sig og
fljótlega fluttum við til Eyja í
kjallarann hjá langömmu og
langafa í Ási. Með mikilli vinnu
tókst pabba og mömmu að
byggja okkur systkinum stórt
og fallegt heimili við Stapaveg
sem við fluttum inn í óklárað.
Pabbi var lærður vélstjóri og
stundaði sjóinn af krafti til
margra ára. Mamma var því
mikið ein með okkur systkinin
og þegar ég hugsa til baka fyll-
ist ég ólýsanlegri aðdáun á því
hvað henni tókst vel að halda
öllu gangandi.
Þegar pabbi svo loksins hætti
til sjós fór hann að vinna sem
vélamaður í Vinnslustöðinni. Þar
varð hann ómissandi vinnukraft-
ur, þar til hann veiktist.
Á mínum yngri árum fóru
pabbi og mamma með okkur í
ekta útilegur og þegar ég segi
ekta meina ég tjald, prímus og
piss í guðsgrænni náttúru. Þetta
er hlutur sem ég vil að börnin
mín fá að upplifa.
Fyrir utan barnabörnin voru
áhugamál pabba golf og tölva,
þegar tími gafst til. Hann gat al-
gjörlega gleymt sér við allskyns
tölvuforrit sem ég hef reyndar
ekkert vit á.
Barnabörnin voru gullmolarn-
ir í hans lífi og eru þau fjögur í
Eyjum, þrjú í Njarðvík og enn
einn molinn á leiðinni í Noregi.
Bræður mínir fluttust báðir
frekar snemma frá Eyjum og
var ég því ein eftir, sem voru
auðvitað viss forréttindi fyrir
gullmolana mína.
Þegar ég og maðurinn minn
keyptum okkur hús vorum við
svo lánsöm að það var örstutt
frá pabba og mömmu. Eyjamol-
arnir voru því tíðir gestir hjá
ömmu og afa. Þar var alltaf til
Swiss-miss, hrísmjólk og annað
góðgæti.
Þegar mamma ákvað að end-
urmennta sig þurfti hún að fara
til Reykjavíkur af og til. Setti þá
Stebbi litli náttföt og tannbursta
í bakpoka og rölti upp á Stapa-
veg til að passa afa sinn. Þar
sátu þeir svo við sjónvarpið yfir
góðri mynd með ýmislegt góð-
gæti fyrir framan sig. Svona
voru Stebbarnir í hnotskurn.
Fyrir stuttu keyptu pabbi og
mamma bústaðinn hans afa,
„Litla húsið í skóginum“, og
voru þau byrjuð að byggja við
hann til að rýmra yrði um alla
fjölskylduna.
Þennan yndislega bústað átti
að nota með fjölskyldunni á efri
árum. Þetta var hans draumur
sem við fjölskyldan munum
klára með Friðrik bróður í far-
arbroddi.
Nú er komið að leiðarlokum,
elsku pabbi minn. Takk fyrir að
vera sá maður sem þú varst og
Guð geymi þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Þín dóttir,
Dagmar.
Elsku pabbi.
Í dag kveð ég þig eftir að
hafa horft á þig berjast eins og
hetja við veikindi.
Ég er svo stoltur af þér að
hafa aldrei gefist upp þrátt fyrir
að allt virtist á móti blása. Ég
veit að þú ólst mig upp með
þeirri hugsun að gefast aldrei
upp, alveg sama hvað bjátaði á.
Og er það lýsandi hversu mikl-
um baráttuhug þú bjóst yfir
þegar þú fórst á gjörgæsluna og
sagðir við lækninn: „Jæja, nú
læknarðu mig.“
En svona varstu. Yfirvegaður
og rólegur alveg sama hvað
bjátaði á. Þótt maður tæki upp á
því að fylla Stapaveginn af vin-
um um þjóðhátíð eða á goslok-
um.
Og stundum vissi ég ekkert
hvaða fólk var að gista heima.
Það var nóg að segjast vera vin-
ir mínir og þá var það bara „mi
casa su casa“ hjá þér.
Samviskusamari mann er erf-
itt að finna. Þú varst alltaf klár í
að hjálpa öllum, hvort sem þeir
voru í bónus eða ekki.Veit ég að
það verður mikil eftirsjá að þér
niðri í Vinsló.
Þú varst frábær afi og áttir
þér sálufélaga í honum nafna
þínum. En þó án þess að það
bitnaði á neinu öðru barnabarni.
Ég tárast bara við tilhugsunina
að Hermann muni ekki fá að
kynnast þér eins og stelpurnar
mínar gerðu. En ég veit að sög-
urnar af þér og prakkarastrik-
um þínum munu lifa áfram.
Þið mamma hafið alltaf reynst
mér ómetanleg í öllu íþrótta-
brölti mínu og veit ég að lands-
leikir og önnur afrek í körfu-
bolta væru frekar fá ef ykkar
hefði ekki notið við.
Ég mun aldrei gleyma feðg-
aferðinni okkar til Noregs.
Þangað fórum við til að sjá Sig-
urð bróður og Ingimund keppa
um Noregstitilinn. Mér fannst
þetta magnað.
Ég og þú einir í fimm daga og
má með sanni segja að það hafi
verið fjör hjá okkur sem topp-
aðist þegar Elverum vann svo
titilinn. Það er ekki oft sem ég
hef séð þig eins stoltan og þegar
litli bróðir tók við gullinu þann
dag.
Við vorum búnir að plana allt
sumarið í að græja sumarbú-
staðinn. En svona breytist þetta
fljótt. Á níu vikum ertu farinn
frá mér. En við Jóna munum
taka við keflinu þar sem þú
skildir við það. Og ég lofa þér að
ég mun klára húsið með góðra
manna hjálp þannig að fjölskyld-
an okkar mun eiga þennan
samastað sem þú óskaðir okkur.
Elsku pabbi, ég gæti skrifað
endalaust um þig og til þín. En
kallið er komið.
Það eru forréttindi að kalla
þig pabba og besta vin minn.
Guð geymi þig, elsku pabbi.
Sjáumst síðar.
Lífið er yndislegt, sjáðu,
það er rétt að byrja hér
lífið er yndislegt með þér.
(Hreimur Örn Heimisson)
Þinn sonur,
Friðrik Erlendur.
Elsku pabbi minn.
Engin orð fá því lýst hve mik-
ið ég sakna þín núna. Ég er ein-
hvern veginn ekki búinn að
sætta mig við það að þú sért far-
inn frá okkur.
Mér finnst þetta bara svo
óréttlátt að þetta skyldi enda
svona. Manni er sagt að maður
verði að geta sleppt þér, en þeg-
ar ég hugsa um að mitt fyrsta
barn eigi aldrei eftir að kynnast
þér, þá brest ég í grát. Einnig
græt ég þegar ég hugsa um að
þú fáir aldrei að sjá mig eða
Friðrik gifta okkur.
Þetta er tákn um hve mikil-
vægur þú varst mér og okkur í
lífi þínu. Það veitir mér þó frið
að vita að þú sért kominn á betri
stað og þjáist nú ekki meir.
Þessar undanfarnar vikur hafa
verið þér einstaklega erfiðar og
þú barðist eins og hetja. Það
ertu líka fyrir mér, þú ert hetjan
mín og þú og mamma eruð
bestu fyrirmyndir sem hugsast
geta.
Og það mun ég segja mínum
börnum. Hve duglegur þú varst,
öllum alltaf svo góður og varst
alltaf til staðar þegar ég þarfn-
aðist þín.
Ég er svo stoltur og þakk-
látur fyrir að hafa átt þig sem
föður og fyrir þau ár sem við
fengum saman. Þú skírðir mig
eftir manni sem fyllti þig af
stolti og því ætla ég að gera það
sama ef guð gefur mér son.
Hvíl í friði, elsku pabbi minn,
og þakka þér fyrir allt sem þú
gafst mér. Ég veit þú munt vaka
yfir okkur og gæta okkar á
óförnum vegum.
Minning þín mun lifa í mér til
æviloka.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Þinn sonur,
Sigurður Ari.
Elsku Stebbi.
Það er svo ótal margt sem
kemur upp í hugann þegar ég
hugsa til allra þeirra góðu
stunda sem við höfum átt. Að
koma orðum yfir tilfinningarnar
virðist nær ógerlegt, það er svo
margt sem mig langar til að
segja þér.
Takk fyrir þinn frábæra húm-
or og góðlegu stríðni sem bless-
unarlega hefur smitað út frá sér.
Takk fyrir alla þá ást og hlýju
sem þú hefur gefið og hversu
innilega þú bauðst mig vel-
komna í fjölskylduna. Það eru
forréttindi að vera partur af svo
sterkri heild sem stendur saman
og styrkir hvert annað á þessum
erfiða tíma. Sárast þykir mér að
börnin mín eiga ekki eftir að
kynnast afa sínum betur, það er
svo margt sem þú áttir eftir að
kenna þeim, það sem afar einir
geta kennt.
Það verður erfitt að finna ein-
hvern sem gefur hjartakreistur
eins og þú, elsku Stebbi.
Takk fyrir allt og allt.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Jónína Margrét
Hermannsdóttir.
Stefán Anton
Halldórsson
 Fleiri minningargreinar
um Stefán Anton Hall-
dórsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Þökkum samúð og kveðjur við andlát og
útför
YNGVA RAFNS BALDVINSSONAR
fyrrum íþróttafulltrúa
Sólvangsvegi 1 Hafnarfirði
Friðrik E Yngvason, Theodóra Gunnarsdóttir,
Björgvin Yngvason, Birna Hermannsdóttir,
Stefán Yngvason, Nína Leósdóttir,
Yngvi Rafn Yngvason, Alís Freygarðsdóttir,
og fjölskyldur.
✝ Þórður Guð-mundur Þórð-
arson fæddist í
Dagverðartungu í
Skriðuhreppi 11.
júlí 1930. Hann lést
á Dvalarheimilinu
Hlíð á Akureyri
25. maí 2011. For-
eldrar hans voru
Þórður Sigurvin
Sigurjónsson,
fæddur í Dagverð-
artungu 27. ágúst 1886, d. 23.
desember 1944 og Magðalena
Sigurgeirsdóttir húsmóðir,
fædd á Vöglum 8. október
1896, d. 25. febrúar 1981.
Systkini Þórðar eru Halldór
Hlöðver, f. 19. mars 1935 og
Ásta Svanhvít, f. 28. júlí 1936.
Fyrri maður Magðalenu Sig-
urgeirsdóttur hét Þórður Daní-
Þórður Arnar, f. 21. júní 1986,
sambýliskona hans er Ingibjörg
Heiðdal og Trausti Örn, f. 5.
maí 1990. 2) Einar Halldór, f.
23. október 1963. Kona hans er
Guðbjörg Hjartardóttir og eiga
þau þrjú börn: Þórarinn Pétur,
f. 6. janúar 1987, kona hans er
Katrín Ryan og dóttir þeirra er
Rebekka Lóreley. Ólöf Ragna,
f. 28. september 1989. Dóttir
hennar er Guðbjörg Alexandra.
Ásta Magnea, f. 7. apríl 1992,
sambýlismaður hennar er Elv-
ar Örn Egilsson og sonur hans
er Gunnar Óli. Auk þess á Ein-
ar soninn Guðmund Má, f. 22.
júlí 1982, sambýliskona hans er
Helga Sigurveig Kristjáns-
dóttir og eiga þau soninn Þórð
Elfar. Einnig á Helga Sig-
urveig soninn Kristófer Alex.
Þórður Guðmundur ólst upp
í Hvammi í Arnarneshreppi og
var bóndi þar mestan hluta æv-
innar.
Útför Þórðar Guðmundar
fer fram frá Möðruvöllum í
Hörgárdal í dag, 3. júní 2011,
og hefst athöfnin kl. 12.
el Guðvarðarson,
bóndi í Hvamm-
koti, f. 17. febrúar
1886, d. 15. nóv-
ember 1921.
Þeirra börn voru
Þorsteinn, óskírð
stúlka og Magða-
lena Soffía, sem
létust öll barnung,
Ólöf Sigurrós, f.
24. apríl 1916, d. 6.
október 1971 og
Magðalena Soffía, f. 16. apríl
1921, d. 18. júní 2003.
Þórður kvæntist Rögnu
Fossádal þann 26. júlí 1959.
Þau skildu. Synir Þórðar og
Rögnu eru: 1) Þórður Ragnar,
f. 22. nóvember 1959. Kona
hans er G. Ingibjörg Arnsteins-
dóttir og eiga þau þrjú börn:
Harpa, f. 18. janúar 1979,
Elsku afi minn.
Voðalega finnst mér erfitt og
skrítið að þurfa að kveðja þig.
En ég veit að núna líður þér
miklu betur og loksins ertu laus
við veikindin og alla verkina. Þú
varst hetjan mín og stóri sterki
afi minn. Þú áttir svo mikinn þátt
í lífi mínu, varst til staðar fyrir
mig og þú trúðir alltaf á afastelp-
una þína. Þegar mér leið illa og
ég kom til þín, þá gastu alltaf
huggað mig og gefið mér góð
ráð.
Elsku afi minn, ég mun alltaf
sakna þín, þú varst svo stór part-
ur af uppeldi og lífi mínu. En ég
veit að þér líður betur núna og
fyrir það er ég þakklát. Þú munt
alltaf lifa í hjarta mínu og ég veit
að þú vakir yfir mér. Allar minn-
ingarnar okkar munu ætíð lifa
með mér, sérstaklega bíltúrarnir
okkar góðu þegar við hlustuðum
á lagið okkar saman.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson)
Ég elska þig, afi minn, hvíldu í
friði, við sjáumst seinna.
Þín
Harpa.
Okkar kæri frændi, Þórður frá
Hvammi, er fallinn frá eftir erfið
veikindi og verður hans sárt
saknað af mörgum.
Þórður var sterkur persónu-
leiki og einstakur maður. Innan
stórfjölskyldunnar hefur oft ver-
ið talað um Hvammsþrjóskuna
og það má með sanni segja að
Þórður sé okkar besta dæmi um
hvernig hægt sé að nýta sér hana
til góðs. Sem ungur maður fékk
Þórður lömunarveikina og gáfu
læknar honum litla sem enga von
um að hann myndi ganga á ný.
Þrátt fyrir það gafst Þórður
aldrei upp og með Hvamms-
þrjóskuna í farteskinu gekk
hann fyrr en varði áfram sinn
lífsveg á tveimur jafnfljótum,
þrátt fyrir læknaspárnar, með
stafinn sinn í annarri hendi og
þrjóskuna í hinni. Þórður hafði
einstaklega skemmtilegan húm-
or og minnumst við þess báðar
hversu skemmtilegt það var að
sitja við eldhúsborðið í Hvammi
og ræða við Þórð um daginn og
veginn. Honum tókst oftar en
ekki að æsa sjálfan sig upp úr
öllu valdi en var þó jafnfljótur að
ná sér aftur niður í sitt ljúfa sjálf.
Hann var forvitinn um umhverfi
sitt, notaði kíkinn sinn óspart
þegar heilsan fór að bila en um
leið hafði hann sterkan húmor
fyrir sjálfum sér. Í hjörtum okk-
ar beggja hefur sveitin alltaf átt
sérstakan samastað, sem sælu-
staður þar sem við borgarbörnin
fengum tækifæri til þess að
kynnast lífinu á annan hátt og
Þórður var alla tíð stór partur af
því.
Við viljum þakka Þórði
frænda samfylgdina og allar
góðu stundirnar, þær munum við
ætíð geyma í okkar hjörtum.
Blessuð sé minning þín.
Við sendum öllum aðstand-
endum samúðarkveðjur, þó sér-
staklega Þórði Ragnari, Einari
Halldóri og þeirra fjölskyldum.
Ó, leyf mér þig að leiða
til landsins fjalla heiða
með sælu sumrin löng.
Þar angar blóma breiða
við blíðan fuglasöng.
Þar aðeins yndi fann ég
þar aðeins við mig kann ég
þar batt mig tryggða band
því þar er allt sem ann ég,
það er mitt draumaland.
(Jón Trausti.)
Björg og Svanfríður.
Þórður Guðmund-
ur Þórðarson
Tryggvi Jón
Jónatansson
Höfundur: Freyja Pálína
Jónatansdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar á netinu