Morgunblaðið - 04.06.2011, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. JÚNÍ 2011
✝ SigfúsTraustason,
Gilsbakka 5, Laug-
arbakka, Miðfirði,
fæddist á Hörgs-
hóli, Þverárhreppi
í Vestur-
Húnavatnssýslu
29. maí 1945.
Hann andaðist á
Landspítalanum í
Fossvogi 18. maí
2011. Foreldrar
hans voru Sigurður Trausti
Sigurjónsson, f. 1. maí 1912, d.
4. nóvember 2004, frá Hörgs-
hóli og Sigríður Hansína Sig-
fúsdóttir, f. 21. ágúst 1915, d.
19. ágúst 1999, frá Ægissíðu.
Systkini Sigfúsar eru: Björn
Traustason, f. 29. maí 1938,
Þorkell Traustason, f. 10. júlí
1939, Agnar Traustason, f. 22.
mars 1941, Þráinn Traustason,
f. 9. apríl 1942, Guðbjörg
Stella Traustadóttir, f. 15. júní
1943, Hörður Traustason, f. 2.
janúar 1955, og Sigurður Rós-
berg Traustason, f. 9. desem-
ber 1957, d. 8. júlí 2000.
Hinn 31. desember kvæntist
Sigfús Sigurveigu Guðjóns-
dóttur, f. 6. júní 1948. For-
eldrar hennar voru Guðjón
Helgason, f. 22. mars 1916, d.
4. nóvember 2002, frá Hlíð-
arenda og Sigríður Björns-
dóttir, f. 18. mars 1920, d. 15.
júlí 1964, frá Rauðnefsstöðum.
Börn þeirra Sigfúsar og Sig-
urveigar eru: 1) Sigríður
Helga Sigfúsdóttir, f. 8 sept-
ember 1967, gift Jóhanni Al-
bert Finn-
bogasyni, f. 24.
nóvember 1964,
börn þeirra eru
Pálmi Þór, Andri
Már og Elín Birna.
2) Árni Sigfússon,
f. 7 ágúst 1972.
Sambýliskona
hans er Ásta Huld
Jónsdóttir, f. 17.
janúar 1970. Barn
Árna er Guð-
mundur Hermann. Barnsmóðir
Árna er Þorlaug Guðmunds-
dóttir og sonur Ástu Huldar er
Guðjón Jósef. 3) Guðjón
Trausti Sigfússon, f. 10. febr-
úar 1976, giftur Svandísi
Heiðu Pálmadóttur, f. 1. apríl
1982, börn þeirra eru Pálmi
Trausti og Elísabet Ýr. 4)
Björn Sigfússon, f. 25. nóv-
ember 1982, hann á þrjú börn.
Barnsmóðir hans er Sigríður
Margrét Gísladóttir og eiga
þau saman Gísla Frey og
Svandísi Veigu, barnsmóðir
hans nr. 2 er Aðalheiður Björk
Sigurdórsdóttir og eiga þau
saman Theódór Gabríel og
barn Aðalheiðar er Alexandra.
5) Sigurður Ellert Sigfússon, f.
25. apríl 1989, er í sambandi
með Ásdísi Björgu Björgvins-
dóttur, f. 16. ágúst 1992.
Sigfús var að mestu sjómað-
ur og einnig bóndi og gróð-
urhúsabóndi fram að andláti.
Útför Sigfúsar fer fram frá
Melstaðarkirkju í Miðfirði í
dag, 4. júní 2011, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Þó nú sé sorg, tár og tregi
tómlegt allt nú sé um stund,
þá lifir minning björt sem blóm á
sumardegi
um blíðan mann sem horfinn er á
Guðs síns fund.
(Guðmundur Skúlason)
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa)
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér
nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Bubbi Morthens)
Þín
Sigurveig.
Elsku pabbi. Fallinn ertu frá
svo alltof ungur, aðeins 65 ára.
Hinn 18. maí kl. 3.15 hringdi
Karl læknir í mig með þessum
þungu orðum að gerviósæðin
hefði gefið sig og þú ættir mín-
útur eftir ólifaðar. Kl. 7.15
kvaddir þú þennan heim elsku
pabbi með allan ávöxt þinn í líf-
inu þér við hlið. Þú kvaddir
þennan heim ekki einn, að því
leyti varstu lánsamur maður og
ótrúlega ríkur, áttir konu sem
stóð þér við hlið öll þín ár og
svo yndisleg fimm börn og ell-
efu barnabörn. Lífsskeið þitt
var stórt; fyrst smiður, sjómað-
ur, gróðurhúsabóndi, svína- og
hænsnabóndi, kúabóndi og aft-
ur sjómaður og á endanum aft-
ur gróðurhúsabóndi en þess á
milli ýmis önnur störf. Eftir
fyrsta áfallið sem þú fékkst
breyttist allt og það var fyrir
tólf árum og smátt og smátt
breyttist þú, persónuleiki og
vinnuelja og svo má lengi telja.
Geta til vinnu dvínaði með ár-
unum og var það þér þung byrði
því vinnuþjarkur varstu, stopp-
aðir aldrei, alltaf að gera eitt-
hvað, varst ótrúlega duglegur
að rækta vináttu við alla í fjöl-
skyldunni þinni sem og vini,
reyndir að heimsækja alla eins
oft og þið mögulega gátuð. Þér
þótti gaman að spila og spjalla,
þú hringdir oft síðustu árin og
stundum einu sinni á dag eða
tvisvar; hafðir ekki mikið að
segja, oft bara þögn í símanum,
eins og þegar þú hringdir
stundum seint að kvöldi og
varst að horfa á bíómynd í sjón-
varpinu og þá átti ég bara að
horfa á myndina með þér í sím-
anum með alla þessa kílómetra
á milli okkar. Ég gleymi aldrei
hversu mikill klettur þú varst
1973 þegar eldgosið í Vest-
manneyjum var þegar þú hjálp-
aðir mömmu, mér, Árna bróður,
Stellu frænku og Friðgeiri
frænda um borð í Berg VE
ásamt öllum hinum fjölskyldun-
um. Þú varst alltaf boðinn og
búinn að hjálpa til og taldir það
ekki eftir og svo uppi á Holta-
vörðuheiði þegar þú hjálpaðir
konu með kornabarn í fanginu í
stórhríð og eins þegar við tvö
skriðum eftir girðingunni á
Laugarbakka, framhjá þremur
húsum og Kalla gamla í sjopp-
unni til að bjarga gróðurhúsinu
hans, svona mætti lengi telja.
Það var yndisleg stund þegar
við Jóhann giftum okkur á pall-
inum heima hjá okkur, að sjá
þig og Finnboga tengdapabba
standa hlið við hlið og tárin láku
hjá ykkur báðum. Þú varðst svo
meyr með árunum á gleðistund-
um sem sorgarstundum. Síð-
ustu samskipti okkar voru
sunnudaginn 14. maí, þá hittum
við þig öll systkinin og þú varst
svo ótrúlega hress, loksins far-
inn að geta borðað og sest upp í
stól með hjálp. Við tengdum
símann þinn og þú gast hringt í
mömmu eftir mánaðarbaráttu.
Allt var á uppleið.
Elsku pabbi, þakka þér fyrir
allt. Ég vil þakka öllum sem
hjálpuðu honum þessa göngu,
þ.e.a.s. sjúkrahúsinu á
Hvammstanga, sjúkrahúsi
Akraness, gjörgæslunni í Foss-
vogi og svo starfsfólki á 4.A fyr-
ir þá góðu umönnum sem hann
fékk og séra Gunnari sjúkra-
húspresti. Megi Guð gefa okkur
styrk í þessari baráttu.
Elsku pabbi, ég veit að þú ert
á góðum stað þar sem ástvinir
sem eru fallnir frá tóku á móti
þér. Sjáumst síðar minn kæri.
Þín dóttir,
Sigríður.
Okkur langar með þessu fal-
lega ljóði eftir Halldór Laxness
að kveðja góðan frænda, Sigfús
Traustason, eða Fúsa frænda.
Hann var frændi okkar systra í
föðurætt og kom oft á æsku-
heimili okkar í Árbænum.
Margar fjölskyldur bera þá
gæfu að eiga að skemmtilega
frændann. Fúsi var okkar
skemmtilegi frændi. Minning-
arnar um brosið, sem var svo
einkennandi fyrir manninn, eig-
um við og geymum vel. Af hon-
um stafaði mikil hlýja og hann
var einn af þeim sem brosa
ávallt með öllu andlitinu og með
hjartað á réttum stað. Hann
kom heim í Heiðarbæinn með
útbreiddan faðminn og alveg
passlega mikil læti að okkar
mati. Við gátum stólað á það að
hann sæti ekki eins og múraður
við eldhúsborðið yfir kaffibolla
og spjalli við fullorðna fólkið.
Við fengum alltaf okkar
skammt af athygli og fjöri. Fúsi
faldi sig á bak við hurð, tók þátt
í leik og lét ekki formlegheit og
feimni spilla gleðinni. Ekki
skemmdi svo fyrir að hann átti
marga vel gerða og skemmti-
lega krakka sem voru gjarna
með í för og fyrir það fær hann
okkar bestu meðmæli að sjálf-
sögðu. Fúsa þökkum við góðar
minningar um ljúfan og góðan
dreng sem þótti óskaplega vænt
um fólkið sitt og sýndi það bæði
í orði og verki. Minningar um
æðruleysi, umburðarlyndi og
síðast en ekki síst léttleika sem
svo dýrmætt er fyrir okkur,
sem yngri erum í fjölskyldunni,
að hafa í farteskinu um ókomna
framtíð.
Ég skal vaka og vera góð
vininum mínum smáa,
meðan óttan rennur rjóð,
roðar kambinn bláa,
og Harpa syngur hörpuljóð
á hörpulaufið gráa.
Stundum var í vetur leið
veðrasamt á glugga.
Var ekki’ eins og væri’ um skeið
vofa’ í hverjum skugga?
Fáir vissu að vorið beið
og vorið kemur að hugga.
Sumir fóru fyrir jól.
fluttust burt af landi,
heillum snauðir heims um ból
hús þeir byggja á sandi.
Í útlöndum er ekkert skjól,
eilífur stormbeljandi.
Þar er auðsýnt þurradramb
þeim sem út er borinn,
engin sól rís yfir kamb
yfir döggvuð sporin.
Þar sést hvorki lítið lamb
né lambagras á vorin.
Þá er börnum betra hér
við bæjarlækinn smáa,
í túninu þar sem trippið er.
Tvævetluna gráa
skal ég, góði gefa þér
og gimbilinn hennar fráa.
Og ef þig dreymir, ástin mín,
Oslóborg og Róma,
vængjaðan hest sem hleypur og
skín
hleypur og skín með sóma,
ég skal gefa þér upp á grín
allt með sykri og rjóma.
Eins og hún gaf þér íslenskt blóð,
ungi draumsnillingur,
megi loks hin litla þjóð
leggja’ á hvarm þinn fingur
á meðan Harpa hörpuljóð
á hörpulaufið syngur.
(Halldór Laxness)
Sigríður Konráðsdóttir,
Unnur Konráðsdóttir
og Björk Konráðsdóttir.
Sigfús Traustason
✝ ÞorsteinnKristján Jóa-
kimsson, bifreið-
arstjóri, var fæddur
í Hnífsdal 19. febr-
úar 1920.
Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði 25.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Rósa Jóhann-
esdóttir frá Vatns-
nesi í Húnavatnssýslu og Jóakim
Þorsteinsson frá Ísafirði. Systk-
ini Þorsteins voru Jóhannes
Guðni, f. 8. janúar 1913 (látinn),
Guðný Brynhildur, f. 8. maí 1914,
gift Jóni Jónssyni (bæði látin),
Guðrún Klara, f. 18. maí 1922,
gift Vilhjálmi Friðrikssyni (bæði
látin), Fjóla, f. 1926, d. sama ár.
Hinn 30. apríl 1949 kvæntist
Þorsteinn Bríeti Theódórsdóttur,
f. í Ólafsfirði 21. ágúst 1927, d.
eigin vörubifreiða nær óslitið til
ársins 1980. Meðal annars starf-
aði hann við lagningu vegar frá
Látrum í Aðalvík upp á Straum-
nesfjall og við byggingu radar-
stöðvar á fjallinu. Hann var einn
þeirra sem unnu að lagningu
hinna hrikalegu vega um Óshlíð
og Súðavíkurhlíð, en á þeirri síð-
arnefndu eru fyrstu veggöng á
Íslandi, gegnum Arnarnesham-
ar. Þegar Þorsteinn hætti vöru-
bílaakstri hóf hann störf hjá um-
boðs- og heildversluninni
Sandfelli á Ísafirði við lagerstörf
og sendibílaakstur allt til starfs-
loka. Þorsteinn og Bríet hófu bú-
skap að Hrannargötu 3 á Ísafirði,
byggðu síðan einbýlishús við
Seljalandsveg 68 en fluttu árið
1967 í einn af „kennarabústöð-
unum“ við Urðarveg 4 og bjuggu
þar óslitið næstu þrjátíu og fimm
árin. Síðustu æviár Bríetar
bjuggu þau í Reykjavík, þar sem
hún lést árið 2002. Þá flutti Þor-
steinn aftur til Ísafjarðar, festi
kaup á íbúð að Hlíf 2 og bjó þar
til æviloka.
Útför Þorsteins Jóakimssonar
fer fram frá Ísafjarðarkirkju í
dag, 4. júní 2011 kl. 14.
22. febrúar 2002.
Börn þeirra eru: 1)
Sigurbjörg, f. 8.
mars 1950, gift Páli
Kristmundssyni,
þau eiga 4 börn og 6
barnabörn. 2) Rósa,
f. 5. apríl 1954, gift
Árna Aðalbjarnar-
syni, þau eiga 2
börn. 3) Gunnar
Theódór, f. 2. júní
1957, kona hans er
Elín Huld Halldórsdóttir, þau
eiga 3 börn og 4) Friðgerður, f. 6.
desember 1958, var gift Hjálmari
S. Björnssyni, en hann lést 2003,
þau eignuðust 2 börn.
Þorsteinn stundaði akstur frá
tvítugu. Hann tók meirapróf á
Akureyri 1940 og hóf þá akstur
hópferðabifreiða hjá Þóri
Bjarnasyni á Ísafirði. Þorsteinn
eignaðist sinn fyrsta vörubíl árið
1946 og stundaði síðan akstur
Þegar við vorum lítil var mjög
spennandi að fara til ömmu og afa
á Urðarveginum, afi átti alltaf
harðfisk til að gefa okkur (eða
havvikk eins og sumir kölluðu
hann). Ekki skemmdi heldur fyrir
að hann vann hjá Sandfelli, heild-
sölu með sælgæti, því þá gat mað-
ur alltaf treyst því að það væri
eitthvað gott í brúna skápnum inni
á skrifstofu.
Afi vann mikið og átti mörg
áhugamál en alltaf hafði hann
tíma til að snúast í kringum barna-
börnin. Þær voru ófáar heimsókn-
irnar sem voru farnar niður í
Sandfell, í bátinn og að sjálfsögðu í
Dalakofann, glæsilegan sumarbú-
stað sem ber vandvirkni afa og
ömmu gott vitni. Þegar hann var
ekki að vinna í bátnum eða Dala-
kofanum var hægt að finna hann
inni í bílskúr að dunda, og alltaf
fékk maður að fylgjast með, svo
lengi sem maður óhreinkaði sig
ekki, því afi lagði mikið upp úr því
að vera vel tilhafður og skildi
greiðuna aldrei við sig, hún var
alltaf í rassvasanum.
Áður en amma dó var alltaf
stutt í glottið hjá Steina afa. Hann
átti það til að skjóta einhverju
skondnu að okkur krökkunum
þegar amma og mamma voru að
ræða eitthvað yfir kaffinu, sem
okkur krökkunum fannst leiðin-
legt. Við systkinin erum bæði
nefnd eftir fólki í ættinni og greip
afi stundum til þess að kalla
Hönnu gömlu konuna og Bjössa
kallaði hann Jóa litla.
Afi Steini varð 91 árs. Hann
varð hins vegar aldrei samur eftir
að Bríet amma dó fyrir níu árum.
Við erum viss um að hvar sem þau
eru eru þau saman og hamingju-
söm.
Hanna Rósa og
Björn Jóhannes.
Í Hrannargötunni á Ísafirði
(áður Templaragötu) var hópur
stráka í fótbolta. Þetta var áður en
götur voru malbikaðar og oft lenti
boltinn því í drullupollum á leið í
mark sem var við rústir gamla bíó-
hússins sem templarar höfðu
byggt, en var nú brunnið. Þar stóð
oft vörubíll sem alltaf var glans-
andi flottur og nýbónaður. Þetta
var bíllinn hans Steina, flottasti
vörubíll í bænum. Steini amaðist
ekki við boltaleikjum strákanna,
enda gamall fótboltamaður sjálf-
ur, færði heldur vörubílinn til að
rýmka völlinn. Þannig voru fyrstu
kynnin af honum. Umburðarlyndi
og skilningur á athafnaþrá barna
voru alla tíð aðalsmerki hans.
Seinna þegar strákarnir stálp-
uðust fóru þeir að vinna í fiski,
hengja skreið upp á hjalla og taka
hana inn þurra. Margir vörubíl-
stjórar voru þá kallaðir til en það
er ekki á neinn hallað þó sagt sé að
Steini var í miklu uppáhaldi á
strákunum. Hann fór að öllu með
gát en var einstaklega laginn að
bakka inn á milli þröngra hjall-
anna. Aldrei talaði hann í skipun-
ar- eða ávítunartón og því pöss-
uðum við vel að skreiðin dytti
aldrei niður á hús fína vörubílsins.
Löngu síðar lágu leiðir okkar
saman er Steini gerðist starfs-
maður í vörugeymslu heildversl-
unarinnar Sandfells hf. Þar birt-
ust vel eiginleikar hans. Þó oft
væri handagangur í öskjunni við
afgreiðslu á daginn var allt í röð og
reglu að kvöldi. Aldrei glataði
hann eiginleikanum að hæna að
sér börn þótt nóg væri að gera.
Órækast merki um það er að son-
ur okkar Halldór Karl heimsótti
hann oft í vinnuna og þegar köttur
okkar gaut kettlingum eitt árið þá
krafðist strákur þess að sá kett-
lingur sem honum leyst best á yrði
látinn heita Steini. Þetta reyndist
verða langlífur köttur og vinmarg-
ur eins og nafni hans.
Þó að Steini legði ekki fyrir sig
að læra iðngreinar þá var hann
þúsundþjalasmiður sem allt lék í
höndunum á. Þennan hæfileika
nýtti hann meðal annars til að
gera upp gamlan og illa farinn
sumarbústað í Dagverðardal sem
bar hið fallega nafn Dalakofinn.
Þar átti hann og kona hans Bríet
Theódórsdóttir, sem féll þó frá
langt fyrir aldur fram, fjölskyldur
þeirra og vinir margar unaðs-
stundir. Má því segja að Dalakof-
inn hafi verið þeim það drauma-
land sem birtist í frægu kvæði
skáldsins frá Fagraskógi.
Síðustu æviár sín dvaldi Steini
á dvalarheimilinu Hlíf á Ísafirði í
góðu yfirlæti þó að það hafi verið
honum mikið áfall að missa Bríeti
frá sér þegar þau ár voru fram-
undan sem hann þráði að njóta
með lífsförunaut sem hann unni
heitt.
Með Þorsteini Jóakimssyni er
genginn maður sem auðgaði bæ-
inn sinn og umhverfi með lífsstarfi
sínu. Við kveðjum þennan vin okk-
ar með söknuði og erum þakklát
fyrir að yfir öllum minningum um
hann er aðeins glampandi sólskin
og heiðríkja. Börnum hans,
venslafólki og ættingjum flytjum
við innilegar samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan dreng
lifa með þeim öllum.
Ólafur Bjarni Halldórsson.
Salbjörg Jósepsdóttir.
Halldór Karl Ólafsson.
Í faðmi þínum,
öryggis leita.
Í faðmi þínum,
öryggið finn.
Í faðmi þínum,
friðinn þinn finn ég.
Í faðmi þínum,
Jesús ég er.
Elsku Steini minn.
Nú ertu laus úr þrautum og
þjáningum. Friður Guðs er nú
með þér, ég bið Guð að hugga og
blessa börnin þín og fjölskyldur
þeirra.
Guð blessi minningu þína.
Þín einlæg vinkona,
Helga.
Þorsteinn Kristján
Jóakimsson
✝ Svava Sig-mundsdóttir
fæddist á Björgum í
Skagabyggð 29.
júní 1916. Hún lést
á Heilbrigðisstofn-
uninni á Sauð-
árkróki 30. maí
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Aðalheiður
Ólafsdóttir og Sig-
mundur Benedikts-
son. Árið 1940 giftist Svava,
Kristjáni Sigurðssyni frá Lundi í
Fljótum. Börn þeirra eru Sig-
urður fæddur 1941,
maki Kristín Ruth
Fjólmundsdóttir og
Aðalheiður Sigrún
fædd 1946, maki
Fjólmundur Fjól-
mundsson, f. 1947.
Svava átti 8 barna-
börn, 15 lang-
ömmubörn og eitt
langalang-
ömmubarn.
Útför Svövu
verður gerð frá Hofsóskirkju
laugardaginn 4. júní 2011 og
hefst athöfnin kl. 16.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju
sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn
stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Blessuð sé minning þín, elsku
hjartans amma okkar.
Þínar ömmustelpur,
Íris Björg, Steinunn
Svava og Sólveig.
Svava
Sigmundsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800