Morgunblaðið - 06.06.2011, Blaðsíða 11
vitlaust veður heima. Svo hef ég
komið til staða á hnettinum sem ég
hefði aldrei komið á sem ferðamaður
og það er mjög lærdómsríkt.
Um tíma var ég í innanlands-
fluginu með millilandafluginu
og það þótti mér alltaf ofboðs-
lega skemmtilegt. Í innan-
landsfluginu hafði maður
stundum tækifæri til að tala við
farþegana,“ segir Greta og
bætir við að flugfreyjur
vinni líka nánast aldrei það
starf sem þær eru ráðnar
til að gera. „Við erum
ráðnar sem öryggisverðir
um borð. Við förum í þjálf-
un í upphafi og fram-
haldsþjálfun á hverju
einasta ári varðandi ör-
yggi. Sem betur fer
þurfum við sjaldan að nota þá
þjálfun og erum yfirleitt alltaf
að sinna aukastarfinu sem er að
þjónusta fólkið um borð.“
Nú ætlar hún að njóta lífsins
Ákveðinn glamúr hefur alltaf
fylgt flugfreyjustarfinu og segist
Freyjurnar fimmtán Aftari röð frá vinstri: Þórdís Thoroddssen, Inga Helgadóttir, Steinunn Kristjánsdóttir, Vigdís Pálsdóttir, Greta Önundardóttir, Anna
Kristjánsdóttir, Guðrún Jóhannsdóttir og Inga Sigurgeirsdóttir. Fremri röð frá vinstri: Emma Krämer, Gyða Þórhallsdóttir, Oddný Björgólfsdóttir, Ingi-
björg Norðdahl, Líney Friðfinnsdóttir, Bára Björg Oddgeirsdóttir og Guðrún Ólafsdóttir.
fluginu en í kennslunni, þá gaf ég
kennsluna upp á bátinn og fór í fullt
starf sem flugfreyja og er búin að
vera það síðan.“
Spurð hvernig vinna flugfreyju-
starfið sé segir Greta að þetta sé
tarnavinna og mjög stíf á meðan á
henni stendur. „En það hefur þann
kost að í upphafi ferðar veistu hvað
þetta er langur tími. Það er líka ekki
yfirvinna því ekki getum við farið
fram í stjórnklefa og sagt við flug-
mennina að við séum ekki búnar og
beðið þá um taka einn hring,“ segir
Greta og hlær.
Hún segir flugfreyjustafið
ævintýralegt og margt skemmtilegt
sem því fylgi. „Ævintýrablærinn
heillaði mig í upphafi og líka hvað
það er óreglulegur vinnutími, mér
fannst svo spennandi að vera ekki
frá 9 til 5. Okkar vinnudagur er allt-
af lágmark 10 tímar og allt upp í 15
tímar. Við höfum þar af leiðandi
fleiri daga heima þó vinnuskyldan sé
sú sama og hjá öðrum. Það er líka
margt annað sem fylgir þessu starfi.
Maður er kannski tvo sólarhringa í
Ameríku í hita og sól á meðan það er
Greta hafa fundið fyrir því. „Ég held
að þessi glamúr ætti að fylgja öllum
störfum. Það hefur verið ætlast til
þess af okkur að við lítum vel út og
séum vel snyrtar og ég held að það
ættu allir aðrir að taka sér það til
fyrirmyndar og vera eins fínir og
þeir geta í vinnunni.“
Greta fór síðasta flugið sitt til
Oslóar þann 9. mars. „Nú ætla ég
bara að fara að njóta lífsins og eiga
frí um helgar því við eigum bara eitt
helgarfrí í mánuði. Vera heima um
jól og páska og rifja upp kynnin
bæði við fjölskyldu og vini því að svo
oft hefur maður ekki getað tekið
þátt í því sem þetta fólk er að gera.
Svo ætla ég að ferðast um landið og
prjóna á kvöldin,“ segir Greta kank-
vís.
„Við sem vorum að hætta verð-
um áfram í Svölunum sem er félag
fyrrverandi og núverandi flugfreyja
og höldum þannig tengslunum við
þær sem eru að fljúga.“
Hópurinn sem var nú að hætta
störfum sem flugfreyjur hefur unnið
meira og minna saman alla tíð án
þess þó að hittast mikið. „Þegar ég
byrjaði hjá Flugfélaginu vorum við
flugfreyjurnar 36 talsins og ég held
að ég fari rétt með að þær séu í
kringum 700 í sumar. Stundum hitt-
ist þannig á að maður vinnur með
sama fólkinu tvo daga í röð en yfir-
leitt eru alltaf nýir starfsfélagar á
hverjum degi. Við vorum allar orðn-
ar yfirflugfreyjur og sumar okkar
höfðu ekki unnið saman í tugi ára og
sumar ekki sést á göngum í nokkur
ár.“
Fyrstu vélarnar á söfnum
Spurð hvort starfið hafi breyst
mikið í hennar tíð jánkar Greta því.
„Þegar við byrjuðum vorum við að
fljúga í vélum sem eru á söfnum í
dag. Það voru mikið lengri flug á
þessum gömlu vélum. Flugtíminn
hefur styst mikið og þar af leiðandi
hefur þurft að breyta þjónustunni
og þeim tækjum sem við vinnum
með.“
Kveðjupartíið sem meðfylgj-
andi myndir voru teknar í var veg-
legt og kom Flugfreyjukórinn með-
al annars og söng undir stjórn
Magnúsar Kjartanssonar. „Svo
spilaði Flugmannahljómsveitin sem
er fjórir flugmenn og tvær flug-
freyjur sem syngja með þeim. Fólki
er ýmislegt til lista lagt,“ segir
Greta að lokum og er augljóslega
ánægð með hvernig til tókst að
kveðja samstarfsfólk sitt til margra
ára.
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. JÚNÍ 2011
Í kveðjupartíinu voru flugfreyjubúningar frá ýmsum
tímabilum til sýnis á gínum.
„Svölurnar, félag fyrrverandi og núverandi flug-
freyja, hafa safnað saman búningum sem hafa verið
notaðir í gegnum tíðina. Svölurnar hafa varðveitt
þessa búninga og hefur það verið í höndunum á
Bryndísi Guðmundsdóttur.
Icelandair ætlar núna á næstunni að taka við
búningunum og varðveita þá. Þeir keyptu 22
gínur til að klæðast búningunum. Við fengum
gínurnar lánaðar fyrir partíið og klæddum þær
í þessa gömlu búninga sem við höfum verið í
flestum hverjum. Það voru líka þarna búningar
sem voru ennþá eldri, áður en við byrjuðum,“
segir Greta. Hún á sér tvo uppáhaldsbúninga.
„Annar var sumarbúningur sem við vorum
með 1982-1983 sem var ljósblár með víðu
pilsi, blússu og dökkblár jakki við. Hinn
búningurinn var tekinn í notkun 1996.
Hann er dökkblár með hvítri skyrtu og
bláum hatti. Mér fannst hann alltaf rosalega
dömulegur og gott að vinna í honum.“
Búningasagan til sýnis
FLUGFREYJUBÚNINGAR