Morgunblaðið - 07.06.2011, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚNÍ 2011
Hægt er að lýsa skoðun á ritstjórnargreinum Morgunblaðsins á http://www.mbl.is/mogginn/leidarar/
Ríkisstjórninhefurgengið
fram af ótrúlegu
offorsi og flumbru-
gangi gagnvart
undirstöðuat-
vinnuvegi þjóðarinnar og gert
sitt ýtrasta til að valda honum
sem mestu tjóni. Ef til vill var
þetta gert í örvæntingu vegna
vaxandi óvinsælda ríkisstjórn-
arinnar og vegna þess að for-
ysta hennar hefur talið að það
yrði til vinsælda fallið að ráð-
ast gegn sjávarútveginum.
Þessar mögulegu skýringar
eru þó vitaskuld fjarri því að
réttlæta framgöngu rík-
isstjórnarinnar, sem hefur
þegar valdið sjávarútveginum
og þar með atvinnulífinu öllu
og almenningi í landinu miklu
tjóni.
En í ljós kom að fjandskapur
ríkisstjórnarinnar við sjávar-
útveginn landinu á sér ekki
hljómgrunn. Ríkisstjórnin hef-
ur varla fundið nokkurn mann
sem borið hefur blak af frum-
vörpum hennar. Jafnvel laun-
aðir sendimenn hika við að lýsa
yfir stuðningi, svo skaðleg eru
áformin.
Gagnrýnina hefur ekki
skort, hvort sem litið er á mál-
in frá efnahagslegu eða laga-
legu sjónarmiði. Miklar efa-
semdir eru um að frumvörpin
standist stjórnarskrá og er í
því sambandi ekki aðeins vísað
til umsagnar fjármálaráðu-
neytisins.
Um efnahagsleg áhrif er
enginn efi. Allir
sem til þekkja og
eru ekki undir
áhrifum andúðar
Samfylkingarinnar
á sjávarútveginum,
sjá að efnahagur
landsins væri settur í mikla
hættu yrðu frumvörpin að lög-
um. Störfum í sjávarútvegi
mundi fækka verulega, skil-
virkni í sjávarútvegi minnka og
hagvöxtur sömuleiðis. Til við-
bótar væri bankakerfi landsins
sett í algert uppnám, þar sem
fótunum væri á einu bretti
kippt undan miklum fjölda af
stórum viðskiptavinum.
Af þessum sökum þarf ekki
að koma á óvart að ríkis-
stjórnin skuli hafa gefist upp
við þau áform sín að koma svo-
kölluðu stærra sjávar-
útvegsfrumvarpi í gegnum yf-
irstandandi þing. Frumvarpið
var vanhugsað og vanbúið að
öllu leyti og lagt fram af full-
komnu ábyrgðarleysi. Þess
vegna hlaut það að fara þessa
leið og afar mikilvægt er að
minna frumvarpið fari sömu
leið.
Sá vandi sem ríkisstjórnin
hefur kallað yfir þjóðarbúið
með fjandskap sínum í garð
sjávarútvegsins er hins vegar
ekki úr sögunni þó að hætt
verði við þessi áform í bili. Það
sem þarf að gerast er að rík-
isstjórnin lýsi því yfir að hún
hafi lagt þessi áform á hilluna
fyrir fullt og allt og ætli sér að
leyfa sjávarútveginum að
dafna áfram hér á landi.
Ekki er nóg að hætta
tímabundið við
atlöguna að
sjávarútveginum}
Óvissan er enn til staðar
Geir H. Haarde,fyrrverandi
forsætisráðherra,
sagði á blaða-
mannafundi í gær,
að þingfesting
máls Alþingis gegn sér í
Landsdómi í dag jafngildi því
að fyrstu pólitísku réttar-
höldin séu að hefjast á Ís-
landi. Slík yfirlýsing fyrrum
forsætisráðherra lýðræðis-
ríkis er ótrúleg og ekki síður
að henni skuli haldið fram í
fullri alvöru. En svo ótrúleg
sem þessi orð hljóma er inni-
stæða fyrir þeim öllum. Sú
staðreynd er dapurleg fyrir
Geir, en ekki síður fyrir aðra
landsmenn. Í fréttum Morg-
unblaðsins af blaðamanna-
fundi vegna væntanlegrar
þingfestingar fyrir Landsdómi
segir:
„Geir sagði að þetta væri
pólitísk atlaga og valdhafar
landsins séu að beita öllum
mögulegum ráðum til að ná
sér niðri á pólitískum and-
stæðingi.“ Þetta eru mjög stór
orð og þungur
áfellisdómur sem í
þeim felst. En
verst er að þarna
er ekkert ofsagt.
Nú er senn ár
liðið síðan hinn pólitíski
hráskinnaleikur átti sér stað á
Alþingi þegar óprúttnir
stjórnmálamenn beittu laga-
ákvæðum sem tilheyrðu öðr-
um tíma, annarri réttarvitund
og öðru lagaumhverfi til að
koma höggi á pólitískan and-
stæðing sinn. Þá lögðust ótrú-
lega margir ótrúlega lágt.
Enn er þó tími til að falla frá
því óhæfuverki og ekki vantar
efnin til þess og ástæður. Til-
urð málsins og aðdragandi
koma þar mjög við sögu svo
og staða aldargamalla laga um
ráðherraábyrgð og Landsdóm
í nútíma lýðræðissamfélagi.
En eins og Geir H. Haarde
vék að á blaðamannafundi sín-
um hafa síðan bæst við marg-
vísleg ný efnisleg rök og laga-
tæknileg sjónarmið sem ýta
mjög undir þá niðurstöðu.
Landsdómsmálið er
svartur blettur á
ímynd Alþingis}
Þingfesting landsdómsmáls
D
aglegt líf fjögurra manna fjöl-
skyldu getur verið nokkuð við-
burðaríkt á köflum. Föstudags-
kvöldið síðasta drakk sonur
minn, sem er þriggja ára, heil
reiðinnar býsn af mjólk. Drengurinn var
þyrstur mjög eftir erfiðan dag og þurfti skilj-
anlega að bæta sér upp vökvatapið. Hann
sofnaði svo í hjónarúminu og úthýsti föður sín-
um, sem varð að gera sér rúmið í barna-
herberginu að góðu þá nóttina, enda þurfti
tveggja mánaða heimasætan líka sitt pláss hjá
mömmu sinni uppi í rúmi.
Eins og við var að búast reyndi því mjög á
bleyju drengsins um þá nóttina – svo mjög að
hún hafði ekki undan. Bæli fjölskylduföðurins
var því vel rakt á laugardagsmorgninum.
Annir laugardagsins og almennt heilaleysi
föðurins komu í veg fyrir að skipt væri um lak á sunnu-
deginum. Hann varð því áþreifanlega var við rakann,
þegar hann lagðist loks til hvílu þá um kvöldið, en þó ekki
fyrr en hann var kominn hálfa leið inn í draumalandið.
Það þarf óneitanlega að stíga yfir ákveðinn andlegan
þröskuld, til að sætta sig við að sofa heila nótt í hland-
röku bæli. Þann þröskuld steig faðirinn yfir – ekki fyr-
irhafnarlaust, en nokkuð mjúklega þó. Morguninn eftir
var rakinn að mestu horfinn; sennilega hafði náttbolur
hans sogið hann mestan í sig og líkamshiti hans valdið
uppgufun.
„Erfiðleikar“ á borð við þessa eru auðvitað hjóm eitt,
bornir saman við það sem sumir þurfa að
ganga í gegnum á sinni lífsleið. Til dæmis má
leiða hugann að fjölskyldunni hugrökku, sem
þurfti að kljást við hvítblæðið hans Krumma.
Sú saga var sögð í Sunnudagsmogganum fyr-
ir skömmu. Sonur minn er á aldur við
Krumma, þegar hann veiktist fyrst af mein-
inu fyrir einu og hálfu ári. Það er ugglaust ein
aðalástæða þess, að mér er nánast ómögulegt
að grannskoða myndaseríu Kjartans Þor-
björnssonar af baráttu Krumma við veik-
indin. Tilhugsunin um að sonur minn glími við
illbærilegar kvalir af þessu tagi, án þess að
maður fái rönd við reist, er mér ofviða. Sem
betur fer skilst mér að meiri líkur fremur en
minni séu á því að Krummi hafi náð sér af
þessum illvíga sjúkdómi.
Það er sálarlífi manns ekki hollt að hafa sí-
felldar áhyggjur af því sem kann að gerast – vera sífellt
með lífið í lúkunum yfir möguleikanum á því að líf manns
geti hrunið til grunna á hverri stundu. Það er hins vegar
nauðsynlegt að leiða hugann að þessum möguleika endr-
um og sinnum. Þessi tilhugsun á að vera manni hvatning
til að grípa augnablikið og reyna að gera sem mest úr
þeim gjöfum sem lífið hefur gefið manni, á meðan maður
nýtur þeirra. Prísa sig sælan á meðan vandamálin eru
ekki veigameiri en stöku hlandraki í bóli, svefnleysi og
fokdýrar bílaviðgerðir. Það geta þeir sagt okkur sem
þurfa að glíma við raunveruleg vandamál á hverjum degi.
ivarpall@mbl.is
Ívar Páll
Jónsson
Pistill
Þökkum fyrir hlandblautar nætur
STOFNAÐ 1913
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Ritstjórar:
Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Aðstoðarritstjóri:
Karl Blöndal
Útgefandi:
Óskar Magnússon
FRÉTTASKÝRING
Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is
N
ýsamþykktar breyt-
ingar á fjöleignar-
húsalögum sem taka
almennt til hunda- og
kattahalds gera það
að verkum að sveitarfélög þurfa að
aðlaga samþykktir um hunda- og
kattahald að lögunum.
Hunda- og kattahald í fjöleign-
arhúsum er háð samþykki 2/3 hluta
eigenda sem hafa sameiginlegan
inngang eða stigagang en áður
þurfti samþykki allra eigenda. Þeg-
ar hvorki er um stigagang eða sam-
eiginlegan inngang að ræða þarf
ekki samþykki annarra eigenda.
Eftir sem áður þarf eigandi dýrsins
að fá samþykki annarra eigenda áð-
ur en dýrið kemur í húsið. „Sam-
þykkið er óafturkallanlegt að
óbreyttum forsendum en þinglýs-
ingar er þörf til að það haldi gagn-
vart síðari eigendum í góðri trú,“
eins og segir í lögunum. Hins vegar
hafa þessar takmarkanir ekkert að
gera með leiðsögu- og hjálparhunda.
Þurfi íbúi sérþjálfaðan leiðsögu- eða
hjálparhund sér til aðstoðar er hon-
um heimilt að halda slíkan hund án
samþykkis meðeigenda.
Lausaganga hunda hefur verið
töluvert í umræðunni að undanförnu
en lausaganga hunda í sameign eða á
sameiginlegri lóð er alvarlegt brot,
samkvæmt lögunum. Hundar og
kettir mega heldur ekki vera í sam-
eign eða á sameiginlegri lóð nema
þegar verið er að færa þau að og frá
séreign. „Skulu þau ávallt vera í
taumi og í umsjá manns sem hefur
fulla stjórn á þeim.“
Ósamræmi
Sigurður Helgi Guðjónsson,
formaður Húseignafélagsins, segir
að víða gæti ósamræmis milli lag-
anna og samþykkta einstakra
sveitarfélaga og því þurfi sveitar-
félögin að samræma reglur sínar
lögunum. Mismunandi reglur valdi
togstreitu og vandræðum. Að
óbreyttu fái fólk mismunandi upp-
lýsingar eftir því við hvern sé talað
og það gangi ekki, en lögin gilda.
Sigurður Helgi, sem tók þátt í
gerð laganna, bendir á að á móti
rýmkun komi strangari reglur um
tillitssemi og aðgæslu af hálfu
hunda- og kattaeigenda. „Maður sér
ekki marga ketti í böndum,“ segir
hann og bætir við að hann óttist að
lögin eigi eftir að valda árekstrum.
Hundahald í fjöleignarhúsum hafi
verið umdeilt og það eigi eftir að
verða enn umdeildara vegna rýmk-
unarinnar. Ekki hafi verið gert ráð
fyrir að auðvelda hundahaldið í fjöl-
eignarhúsum þar sem nefndarmenn
hafi talið að það gæti bitnað á aðal-
málinu sem hafi verið reglurnar um
leiðsögu- og hjálparhunda, en sam-
þykki 2/3 hluta íbúa hafi verið sett
inn í frumvarpið á síðustu stundu.
Takmarkanir
Þrátt fyrir rýmkunina getur
meirihluti húsfélags takmarkað
hunda- og kattahald enda séu skorð-
urnar „eðlilegar, málefnalegar og á
jafnræði reistar.“ Eins getur hús-
félag í raun lagt bann við dýrahaldi
valdi það öðrum íbúum „verulegum
ama, ónæði og truflunum og eigandi
dýrsins neitar að gera bót þar
á.“
Lögin gilda þrátt
fyrir villu í þeim. Í
millifyrisögn 1. grein-
ar stendur „Hundar
og kettir. Samþykki
allra.“ Þar á að standa:
Samþykki 2/3. Vegna
þessa verður að flytja
nýtt frumvarp til breyt-
inga á lögunum, að sögn
Sigurðar.
Mismunandi reglur
valda togstreitu
Morgunblaðið/Ómar
Hundahald Reglur hafa verið rýmkaðar vegna hundahalds í fjöleignar-
húsum en samþykktir sveitarfélaga stangast í sumum tilvikum á við lögin.
Alls eru 2.267 skráðir hundar í
Reykjavík og 156 umsóknir eru í
vinnslu. Leyfi til hundahalds er
háð ákveðnum skilyrðum og
stangast eitt þeirra á við ný-
samþykkt lög Alþingis.
Samkvæmt samþykkt um
hundahald í Reykjavík er óheim-
ilt að fara með hunda um Aðal-
stræti, Ingólfstorg, Austur-
stræti, Lækjartorg, Bankastræti
og Laugaveg að Rauðarárstíg.
Gangandi maður með hund í
Skuggahverfinu sem ætlar í
messu í Hallgrímskirkju og vill
hegða sér sam-
kvæmt sam-
þykktum borgar-
innar þarf því
annaðhvort að
ganga austur fyrir
Rauðarárstíg og til baka
sunnan megin við Laugaveg að
kirkjunni eða fara vestur í Mjó-
stræti eða Garðastræti og til
baka Túngötu og Kirkjustræti
áleiðis upp á Skólavörðuholt.
Boð og bönn
til trafala
HUNDAHALD