Morgunblaðið - 07.06.2011, Síða 22
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚNÍ 2011
✝ Júlíus Sigurðs-son Júlíusson
fæddist í Reykja-
vík 20. mars 1920.
Hann lést á Hrafn-
istu, Boðaþingi,
23. maí 2011.
Foreldrar hans
voru Emanúel Júl-
íus Bjarnason,
húsasmiður, f. 7.
júlí 1886, d. 18.
nóvember 1969 og
kona hans Jóhanna Jóhann-
esdóttir, húsfreyja og iðn-
verkakona, f. 18. desember
1889, d. 20. janúar 1949.
Júlíus kvæntist Þóru Karól-
ínu Þórormsdóttur 2. október
1943. Hún var fædd 2. maí
1922, d. 24. desember 2009,
iðnverkakona og húsfreyja.
Foreldrar hennar voru Þór-
ormur Stefánsson, f. 23. apríl
togaranum Arinbirni hersi og
síðan á Haukanesinu. 1934 hóf
hann störf hjá Mjólkursamsöl-
unni sem sendill, aðstoð-
armaður á bíl og loks sem bíl-
stjóri. Um tíma var hann á
vörubílastöðinni Þrótti. Hann
var einn af stofnendum Hreyf-
ils og vann þar í rúm 50 ár.
Júlíus og Karólína höfðu
alla tíð gaman af að ferðast.
Þau ferðuðust jafnt innanlands
sem utan. Þau fóru m.a. til
Norðurlandanna og Þýska-
lands árið 1957 en þá var það
frekar fátítt að fólk færi utan.
Einnig fóru þau tvisvar vestur
um haf, fóru m.a. til Kanada
og keyrðu þvert yfir Bandarík-
in. Þau heimsóttu Simbabve í
Afríku auk landa í Evrópu:
Frakkland, Belgíu, Þýskaland
og Bretland. Hér heima er
varla sá staður sem þau komu
ekki til.
Útför Júlíusar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 7. júní
2011, og hefst athöfnin kl. 15.
1894, d. 12. maí
1981, útvegsbóndi,
sjómaður og
verkamaður á Fá-
skrúðsfirði og
kona hans Stefanía
Indriðadóttir, f. 4.
maí 1898, d. 7.
nóvember 1959,
húsfreyja. Júlíus
og Karólína áttu
sjö börn. Þau eru:
Stefanía, f. 1944,
Þórormur, f. 1947, d. 1987,
drengur f. 1948, d. 1948, Hörð-
ur, f. 1950, Jóhanna, f. 1951,
Sigrún, f. 1959 og Trausti, f.
1963. Fyrir átti Júlíus soninn
Jón Emanúel, f. 1942. Júlíus og
Karólína eiga 9 barnabörn og
7 barnabarnabörn.
Júlíus fór snemma að vinna
fyrir sér, fyrst sem hjálp-
arkokkur, 12 ára gamall, á
Nú er hann pabbi búinn að
kveðja og það er eitthvað
óraunverulegt við þá tilhugsun
að ég muni ekki hitta hann
framar. Aldrei framar heyra
hann segja sögur frá fyrri tíð
og aldrei getað spurt hann
ráða.
Pabbi var okkur systkinun-
um svo mikil stoð og stytta. Við
leituðum til hans í hvert skipti
sem eitthvað stóð til og alltaf
var hann tilbúinn að aðstoða
okkur, gefa góð ráð og taka til
hendinni. Hann hafði sjálfur
byggt flest þau hús sem hann
bjó í á lífsleiðinni og virtist
kunna flest. Og allt var hann
tilbúinn að kenna okkur.
Þegar við Helga keypum
okkur hús í vesturbæ Reykja-
víkur rétt eftir síðustu aldamót,
ákváðum við að breyta
geymslukjallaranum í íbúð og
leigja út. Þá var pabbi orðinn
áttræður og hafði ekki jafn
mikla starfsorku og áður, en
hann var samt aðalmaðurinn í
þessu litla framkvæmdarævin-
týri. Hann kenndi mér að ein-
angra útveggi og smíða inn-
veggi. Allt hitt sem þurfti að
gera; mála, flísaleggja, dúk-
leggja og setja upp eldhúsinn-
réttingu hafði hann líka kennt
mér einhverntíma áður. Í hvert
sinn sem ég var í vafa um eitt-
hvað þá hringdi ég í pabba.
Pabbi var mikill sagnamaður.
Þau mamma þurftu að hafa fyr-
ir lífinu og lentu í ýmsu frá-
sagnarverðu. Pabbi fór til sjós
sem aðstoðarkokkur 12 ára og
þau mamma voru á meðal frum-
byggjanna á Kársnesinu í
Kópavogi. Pabbi var líka einn
af stofnendum Hreyfils og vann
lengst af sem leigubílstjóri. Í
gegn um það starf kynntist
hann mörgum og lenti í ýmsum
ævintýrum. Margir af þekkt-
ustu einstaklingum landsins
tóku leigubíla á árum áður,
bæði stjórnmálamenn, lista-
menn og aðrir framámenn.
Pabbi átti skemmtilegar sögur
um ýmsa þeirra, þ. á m. Stein
Steinar og Kjarval og hann
sagði allar þessar sögur með
leikrænum tilþrifum og brá sér
í hlutverk allra hlutaðeigandi.
Pabbi og mamma höfðu sér-
staklega gaman af því að
ferðast og sem krakki fór ég
með þeim í hvert pláss á land-
inu. Þegar ég dvaldi við nám í
Frakklandi komu þau til mín og
við ferðuðumst saman um Evr-
ópu. Þá ljómaði pabbi og naut
hverrar stundar. Hann fór ung-
ur að vinna og menntaði sig
aldrei, en sá alltaf eftir því og
lagði mikla áherslu á að við
systkinin gengjum menntaveg-
inn. Hann var sjálfur mjög
fróður og fylgdist alla tíð vel
með þjóðmálum. Hann var aldr-
ei skráður í pólitísk samtök og
kom eins fram við alla, hvar í
flokki sem þeir stóðu, en hjart-
að sló samt til vinstri. Eins og
fleiri menn af hans kynslóð
trúði hann á réttlætið.
Heimili pabba og mömmu á
Þinghólsbrautinni var alltaf op-
ið og þangað fórum við systk-
inin á hverjum sunnudegi eftir
að við fluttum burt. Og alltaf
var gaman að hitta þau. Pabbi
var lengst af syngjandi glaður
og hress. Hann sá um mömmu
eftir að heilsu hennar fór að
hraka. Hann tók fráfall hennar
mjög nærri sér og þó að við
höfum átt margar góðar stundir
saman síðan hún dó, þá varð
hann aldrei samur eftir það.
Ég kveð þig pabbi minn. Þú
varst einstaklega hjartahlýr og
hjálpsamur. Takk fyrir allt.
Trausti.
Hann Júlli afi er dáinn.
Mér hefur alltaf fundist Júl-
íus vera afi minn, vegna þess að
afa mína þekkti ég aldrei, ég
var orðinn heimagangur hjá
Júlíusi og Karólínu á Þinghóls-
brautinni strax á unglingsárum,
og svo varð Júlíus seinna meir
langafi strákanna minna. Eldri
sonur minn heitir í höfuðið á
honum og nú þykir mér vænna
um það en nokkurn tímann áð-
ur.
Júlíus átti langa og starfs-
sama ævi. Ef æviminningar
hans hefðu verið skráðar, eins
og okkur sem þekktum hann
datt stundum í hug að gera, þá
væri saga hans ævintýraleg af-
lestrar og svona eftir á að
hyggja finnst manni að fólk
takist á við lítið í öllu þessu
örugga nútímalífi þegar sögurn-
ar hans Júlíusar eru rifjaðar
upp:
Hvernig hann sneri niður
mannýgan bola ungur að aldri,
eða þegar hann bjargaði ungum
dreng frá drukknun á Tjörninni
í Reykjavík, vart kominn af
barnsaldri. Eða hvernig hann
varð sér úti um hjólbarða í
stríðinu þegar þeir voru ófáan-
legir. Nú eða þegar hann og
Júlíus S. Júlíusson
✝ Magnús Há-konarson
fæddist í Reykjavík
29. október 1966.
Hann lést á gjör-
gæsludeild LHS í
Fossvogi 30. maí
2011.
Foreldrar Magn-
úsar voru Hákon
Svanur Magnússon,
f. 24.6. 1939, d.
19.2. 1993 og Svan-
hildur Guðbjörg Sigurðardóttir,
f. 17.2. 1938, d. 31.12. 1995.
Systur hans eru
Helga, f. 1959, og
Hildur, f. 1962.
Magnús bjó að
Skeljagranda 7 í
Reykjavík. Síðast-
liðin 19 ár vann
hann hjá Hjól-
barðaverkstæði
Vesturbæjar sem
nú heitir N1.
Útför Magnúsar
fer fram frá Sel-
tjarnarneskirkju í dag, 7. júní
2011, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku Maggi, okkur langar til
að kveðja þig með þessu orðum:
„Einstakur“ er orð sem notað er
þegar lýsa á því sem engu öðru er
líkt, faðmlagi eða sólarlagi eða
manni sem veitir ástúð með brosi
eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki sem stjórnast
af rödd síns hjarta og hefur í huga
hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá sem eru dáðir
og dýrmætir og hverra skarð
verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir
þér.
(Terri Fernandez)
Það er með sorg í hjarta sem
við kveðjum þig. En minningarnar
um besta bróðurinn sem hægt var
að hugsa sér eiga eftir að ylja okk-
ur um ókomna tíð.
Takk fyrir allt
Þínar systur,
Helga og Hildur
Elskulegur systursonur minn,
Magnús, er látinn langt um aldur
fram en í mínum huga er hann
alltaf Maggi frændi.
Það er erfitt að setjast niður og
skrifa minningargrein um ungan
mann í blóma lífsins.
Minningar um ungan, góðan,
einlægan, hjálpfúsan og glaðvær-
an dreng sem hann Maggi var.
Hann ólst upp við mikinn kær-
leika frá sínum foreldrum og
systrum. Fyrstu árin bjuggu þau
á Freyjugötunni, en síðan í Stíflu-
seli. Upp í huga minn kemur
fyrsta utanlandsferðin sem Maggi
fór í með foreldrum sínum, við
hjónin vorum svo lánsöm að vera
með í þessari ferð ásamt Ella
yngsta syni okkar.
Farið var til Miami og gaman
er að minnast undrunarinnar sem
hann upplifði í þessari ferð, þegar
farið var í Disneyworld, Universal
Studio og See World í rússibanana
og önnur álíka tæki sem þar voru,
undrunin og stóru augun sem
komu fóru ekki framhjá neinum.
Gaman var að fylgjast með hon-
um og sjá undrunina yfir öllu því
sem fyrir augu bar og átti hann
ekki til nógu sterk lýsingarorð yfir
allar hraðbrautirnar og umferðina
sem um þær fóru.
Maggi minn hafði alltaf gaman
af stórum og miklum bílum.
Ég og fjölskylda mín áttum
saman yndislega daga með honum
og fjölskyldunni á þessum tímum
og ekki má gleyma ömmu og afa
sem þá bjuggu á Freyjó, þær
stundir eru perlur í minningunni.
Maggi og systur hans urðu fyr-
ir miklu áfalli þegar foreldrar
þeirra veiktust, hún 1988 og síðan
pabbi þeirra 1992, Maggi og pabbi
hans voru miklir vinir og góðir fé-
lagar, var það því mikið áfall fyrir
hann þegar hann lést langt um
aldur fram í febr. 1993, ekki síður
þegar mamma hans dó 3 árum síð-
ar, en þau höfðu bæði verið að
berjast við illvæga sjúkdóma.
Maggi sýndi þá hvað í honum bjó,
hann umvafði mömmu sína kær-
leika, hlýju og hjálpsemi á alla
lund á hennar erfiðleikatímum.
Þessi ár voru honum mjög erfið
og mörkuðu djúp spor í líf hans.
Síðastliðið ár hefur verið honum
Magga mínum erfitt vegna veik-
inda, en það breytti honum samt
ekki neitt, sama létta lundin og
æðruleysið.
Gulli, Kristján og Elli sakna
góðs frænda og vinar en þeir eru
allir í vinnu erlendis.
Elsku Maggi, sú mynd sem þú
skilur eftir verður okkur öllum
dýrmæt og systrum þínum og fjöl-
skyldum þeirra dýrmætt vega-
nesti í þeirra sorg sem þau standa
nú frammi fyrir.
Kæru systur, Helga, Hildur og
fjölskyldur. Ykkar missir er mest-
ur. Við sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðj-
um góðan Guð að veita ykkur
styrk. Við vitum að minningin um
góðan og ástríkan bróður mun
veita ykkur birtu og yl á komandi
árum.
Guðný, Elías og fjölskyldur.
Ég sit hér dofin með tárin í aug-
unum. Reiðin er svo mikil! Það er
ekkert sem réttlætir það að þú
sért farinn frá okkur. Þetta gerð-
ist allt saman svo snögglega að ég
held ég átti mig ekki á því að ég
sjái þig aldrei aftur. Þegar við sát-
um uppi á spítala þá voru ýmsar
hugsanir sem flugu í gegnum hug-
ann, þ. á m. hversu mikill húmor-
isti þú varst. Þú gerðir oft í því að
stríða frænku þinni og kallaðir þú
mig ósjaldan „dulbúna ljósku“.
En þó svo húmorinn hafi alltaf
verið ofarlega hjá þér þá varstu ef-
laust einn sá besti maður sem ég
hef kynnst. Hjartað í þér var lík-
lega nokkrum númerum of stórt
því þú barst ávallt hag annarra
fyrir brjósti þér. Þú hringdir
reglulega í mig og spurðir hvernig
mér gengi í skólanum, hvað væri
nú að frétta af Bjössa og síðast en
ekki síst þá gleymdir þú seint að
minnast á hann Elmar Þór.
Sú tilhugsun sem hefur verið að
þjaka mig mest er að hann Elmar
Þór fái ekki að kynnast þér betur.
Því eins og þú veist sjálfur þá sá
hann ekki sólina fyrir þér þegar
hann hitti þig. Manstu hvað við
hlógum mikið þegar hann var að
byrja að segja Maggi og hann
sagði alltaf Jakki! Þá hlógum við
nú mikið!
Ég get ekki trúað öðru en að
það sé ástæða fyrir því að þú varst
tekinn frá okkur svona ungur. Það
hefur eflaust verið stærra hlut-
verk sem beið þín. Og amma og afi
hafa eflaust verið mætt til að taka
á móti litla stráknum sínum.
Það er ákveðið tómarúm í
hjarta mínu núna en ég ætla að
reyna mitt besta til að fylla upp í
það með þeim ótal mörgu minn-
ingum sem við eigum saman.
Sjáumst síðar, elsku besti
frændi minn.
Elsku frændi.
Ég verð þín frænka.
Ég verð þinn vinur.
Ég mun þig styðja
hvað sem á dynur.
Hlusta mun ég ávallt á þig.
Alltaf muntu hafa mig
innanhandar alla ævi mína.
Mitt loforð legg ég í hönd þína.
Megi gæfa og gleði ávallt fylgja þér.
Þú alltaf verður í hjarta mér.
Þín
Svanhildur.
Elsku Maggi minn.
Þegar ég ákvað að skrifa þessar
línur, hélt ég kannski að mér
myndi líða betur, en það eina sem
ég fattaði var að þú ert virkilega
farinn og það er ekkert sem ég get
gert. Ég vil að þú vitir að ég elska
þig, Maggi minn, og mun alltaf
gera og þú átt sérstakan stað í
hjarta mínu. Ég myndi gefa allt
fyrir hjarta eins og þitt, þú varst
fullkominn fyrir mér.
Ég sakna þín svo mikið, þú
komst alltaf til okkar á laugardög-
um, varst alltaf svo ánægður, þú
verður alltaf uppáhalds frændi
minn. Mér finnst ég hafa verið rík
að hafa átt frænda eins og þig.
Ég held að himnaríki hafi þurft
að fá hetju eins og þig. Ég veit að
þú ert kominn á betri stað þar sem
enginn sársauki er og ég veit að
við munum hittast einn daginn aft-
ur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Þín frænka,
Edda Karen.
„Ég var að tala við Magga…“
er setning sem ég hef heyrt nán-
ast á hverjum degi, þar sem hann
og Svenni töluðust við daglega og
stundum oft á dag. Það er stórt
skarð sem hann skilur eftir í okkar
lífi, þó að ég hafi sjálf hitt hann
mun sjaldnar en ég hefði viljað.
Þegar ég hugsa til baka þá
stendur það upp úr það sem
Svenni sagði svo oft um Magga vin
sinn, „Ef það myndi springa hjá
mér á Akureyri og ég bæði Magga
um að koma og hjálpa mér þá
myndi hann gera það“. Ég held að
þetta lýsi hjartalaginu hans, góður
alla leið í gegn. Hann var vinur
vina sinna og ég mun sakna
„kveðju til gömlu“. Synir okkar
missa af miklu að fá ekki að kynn-
ast honum betur.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag.
Megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér,
að ávallt geymi þig
Guð í hendi sér.
(Þýð. Bjarni Stefán
Konráðsson.)
Sigríður Lára
Haraldsdóttir.
Lífið virðist oft ósanngjarnt.
Hvað veldur því að maður á besta
aldri fellur frá. Magnús (Maggi)
Magnús
Hákonarson
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
BARBARA MARÍA SUCHANEK,
Ási,
Hrunamannahreppi,
lést á Fossheimum, Selfossi, þriðjudaginn
31. maí.
Útförin fer fram frá Hrunakirkju miðvikudaginn 8. júní kl. 14.00.
Eiríkur Steindórsson,
Helena Eiríksdóttir, Sigmundur Brynjólfsson,
Steindór Eiríksson, Lilja Ásgeirsdóttir,
Guðrún Eiríksdóttir, Birkir Böðvarsson
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
PÁLMI JÓNSSON,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi,
áður bóndi að Bergsstöðum
á Vatnsnesi,
lést föstudaginn 3. júní.
Útför hans verður gerð frá Grensáskirkju föstudaginn 10. júní
kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Ingibjörg Daníelsdóttir,
Hjálmar Pálmason, Guðlaug Sigurðardóttir,
Gylfi Pálmason,
Hólmgeir Pálmason, Ingibjörg Þorláksdóttir,
Bergþór Pálmason, Sigrún Marinósdóttir,
Ásgerður Pálmadóttir, Guðjón Gústafsson,
Svanhildur Pálmadóttir, Sigurður Ámundason,
afa- og langafabörn.
✝
Yndisleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
FRÍÐA SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Grænuhlíð 3,
Reykjavík,
lést á Tenerife laugardaginn 4. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ólafur R. Karlsson,
Sigríður Ólafsdóttir, Jón Þór Gunnarsson,
Fríða Ólöf Ólafsdóttir, Skúli Gunnarsson,
Ólafur Karl Ólafsson, Lena Friis Vestergaard,
Anna María Ólafsdóttir, Heimir Jónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.