Morgunblaðið - 08.06.2011, Qupperneq 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JÚNÍ 2011
✝ Kristján Krist-jánsson fædd-
ist í Höfða í Njarð-
vík 20. mars 1946.
Hann lést af slys-
förum á Spáni 21.
maí 2011.
Foreldrar hans
voru hjónin Guð-
mundína Ingv-
arsdóttir, f. 21.
ágúst 1909, d. 11.
september 2005, og
Kristján Árni Guðmundsson, f.
7. júlí 1906, d. 1. júlí 1977.
Systkini Kristjáns voru: Krist-
jana Sjöfn, f. 1932, d. 1933,
Ólafur Ingvi, f. 1933, Sjöfn, f.
1934, Guðmundur Garðar, f.
1935, d. 1972, Sigurgeir Njarð-
ar, f. 1937, Eygló, f. 1942, d.
1996, Edda, f. 1951, Viðar, f.
1956.
Hinn 16. júní 1968 kvæntist
Kristján Þóru Ágústu Harð-
ardóttur f. 13. janúar 1949.
Foreldrar hennar voru: Magnea
Stefanía Guðlaugs-
dóttir f. 1929, d.
1988 og Hörður
Sigmundsson, f.
1928, d. 1974.
Stjúpfaðir Þóru er
Halldór Jónsson, f.
1931.
Kristján og Þóra
bjuggu alla tíð í
Njarðvík og lengst
af á Hæðargötu 11.
Börn þeirra eru: 1)
Stefán Reynir, f. 1966, börn
hans eru Kári Már og Halla
María. 2) Baldvin, f. 1970. Kona
hans er Susanne Poulsen, sonur
þeirra er Malik Þór. Baldvin
átti áður Þóru Dröfn. 3) Hrafn-
hildur, f. 1973. Sambýlismaður
hennar er Christian Samuel,
dóttir þeirra er Sara Björk.
Hrafnhildur átti áður Sigurjón
Rúnar og Atla Frey.
Útför Kristjáns fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 8. júní
2011, og hefst athöfnin kl 13.
Vaktinni er lokið alltof fljótt,
kæri bróðir, við áttum ekki von á
öðru en að seinni hálfleikurinn
sem þú varst rétt að hefja yrði
jafn glæsilegur og sá starfsferill
sem þú hafðir nýlega lokið ber
vitni um.
Tilhlökkun þín var mikil að fá
að slaka á í sólinni á Spáni og að
gera allt það sem við höfum ekki
mátt vera að í fyrri hálfleik. Þú
sem varst búinn að undirbúa allt
svo vel, heilsan og hugurinn í góðu
jafnvægi og þú tilbúinn. Neyðar-
kall hefur borist frá annarri
starfsstöð, þau hefur vantað
traustan og vandaðan mann.
Hugurinn ber mig til baka,
Kristján að ljúka hlaupi kemur
heim með bikar, brúnn og sælleg-
ur að koma heim úr málningunni á
fögrum sumardegi, að koma heim
úr róðri, flottir bílar, byrjaður að
búa allt svo vandað og flott,
snyrtilegur í lögreglubúningnum,
fagmennskan í málningunni,
græjukall með bestu tölvurnar og
flottustu myndavélarnar, allt gert
með vönduðu hugarfari og árang-
urinn lætur ekki á sér standa. Þú
uppskerð eins og þú sáir, stendur
í góðri bók, já, Kristján, það er
metuppskera eftir þig hvar sem
við berum niður: starfsferillinn í
lögreglunni, félagsmálin fyrir lög-
regluna og Meistarafélag bygg-
ingarmanna á Suðurnesjum,
málningarferilinn, heimilið og
fjölskyldan, allt gert eins og best
er hægt. Það er ekki slæmur
vitnisburður sem þú skilur eftir
þig, kæri bróðir, ég kveð þig stolt-
ur af þínum afrekum, þau eru
glæsileg.
Elsku Þóra, Reynir, Baldvin og
Hrafnhildur og fjölskylda, megi
góður guð styrkja ykkur og varð-
veita, við skulum geyma í hjarta
okkar allar þær fallegu minningar
sem við eigum um Kristján.
Þökkum samfylgdina, kæri
bróðir, og sjáumst síðar.
Viðar Kristjánsson og
fjölskylda.
Þegar ævin lengist, þá fækkar
örar í hópi þeirra, sem maður ólst
upp með, „æskuvinir fara fjöld“
kom í huga minn er ég frétti frá-
fall Kristjáns, vinar míns og
frænda.
Við eyddum öllum æskuárun-
um saman, í skóla og leik. Væru
veður válynd vorum við oftast inni
á heimili foreldra hans, þar var
öllum gestum tekið opnum örm-
um, hjartarými húsráðenda virt-
ist takmarkalaust. Manni verða
oft hugleikin æskuárin og þau
tryggðabönd, sem þá voru bund-
in. Æskuvináttan bjó í vitund okk-
ar beggja, án þess að við værum
oft samvistum. Við bjuggum
lengst af hlið við hlið í sömu götu,
konur okkar bundust tryggða-
böndum, sem aldrei hefur borið
skugga á. Við vorum sitt á hvorri
brautinni, hvað varðar vinnu og
félagslíf, en þá sjaldan, við náðum
saman var ætíð eins og við hefð-
um aðeins skotist frá, rétt si
svona.
Helsta einkenni Kristjáns var
traust og heiðarleiki, en stífur og
þver var hann þó stundum. Hann
var smekkvís maður og vandvirk-
ur í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur, hvort heldur var heimilið,
sem ber vandvirkni hans hvað
gleggst vitni sem og annað og
þótti mér stundum nóg um allt
nostrið. Ásamt starfi sínu í lög-
reglunni var hann í forystu við
uppbyggingu félagshúss fyrir lög-
regluna og þar var sannarlega
ekki í kot vísað, þessi aðstaða var
rómuð víða, fyrir góðan aðbúnað.
Eftir nokkurra ára hlé frá lög-
gæslunni kom hann aftur til
starfa þar og þá var ástand húss-
ins að mati Þorgeirs lögreglu-
stjóra, eins og segir í ljóði Jón-
asar. „Nú er hún Snorrabúð
stekkur, flest er þarna í niður-
níðslu og aðstaðan tæplega not-
hæf,“ sagði hann í minni áheyrn.
Hann fól Kristjáni sem fyrsta
verk að koma skikki á hlutina svo
nýta mætti aðstöðuna að nýju.
„Það veldur, hver á heldur.“
Fyrir nokkrum árum tók hann
að sér umsýslu og skrifstofuhald
fyrir Meistarafélag bygginga-
manna á Suðurnesjum, sem þá
þurfti skipulags og upplyftingar
við. Ég var spurður af stjórnend-
um þar um burði frænda til að
takast á við þetta og svaraði ég því
svona: „Þið munið eftir henni
Soffíu frænku í Kardimommubæ,
ræningjunum þótti stundum nóg
um ráðdeild hennar, en vildu samt
ekki missa hana, og ég þori að
fullyrða, að hann mun skila ykkur
góðu verki og fésýslunni getið þið
treyst fullkomlega, svo mikið er
víst.“ Þessir sömu menn hafa síð-
an allir lokið miklu lofsorði á störf
hans þar.
Kristján var mikill sóldýrkandi
og var sá fyrsti til að reisa sér sól-
stofu af okkur nágrönnunum. Síð-
ar eignuðust þau hjónin eigið hús-
næði á Spáni, þar sem þau ætluðu
að eyða ævikvöldinu við sólaryl,
þegar kaldast væri hér á Fróni.
En margt fer öðruvísi en ætlað er
og enginn fær ráðið sínum næt-
urstað, ef Guð ætlar annað.
Það er bjargföst trú mín að við
hittumst fyrir hinumegin og tök-
um upp spjallið rétt eins og
endranær.
Ég þakka að lokum vináttuna,
traustið og tryggðina á liðnum
æviárum og bið Kristjáni Guðs
blessunar.
Far þú í friði, kæri frændi. Ég
og fjölskylda mín vottum Þóru og
börnum ykkar okkar dýpstu sam-
úð, algóður Guð gefi þeim styrk
og blessun á þessari raunastund.
Hilmar Hafsteinsson.
Kæri vinur, þá er komið að
kveðjustund. Þegar mér barst til-
kynning um að þú værir látinn
hugsaði ég að það gæti ekki stað-
ist. Þú sem varst búinn að und-
irbúa þig svo vel að fara á eftir-
laun strax og þú yrðir 65 ára. Það
var gaman að vera með þér og
vinnufélögum í kveðjuhófinu í
mars, 33 ár að baki í lögreglu-
starfi. 1. febrúar 1997 vorum við
ráðnir í Ríkislögregluna á Kefla-
víkurflugvelli, báðir að koma aftur
til starfa í lögreglu eftir nokkurra
ára fjarveru. Í upphafi kynna fann
ég að þú hafðir að geyma góðan
mann og síðar góðan vin. Þú varst
maður sem vildir allt fyrir alla
gera og hafðir tíma til að hlusta og
ráðleggja þeim sem til þín leituðu
en þú áttir gott með að vinna með
öllum. Þú taldir ekki eftir þér að
vinna í sjálfboðavinnu að fé-
lagsmálum en þú vannst mikið
uppbyggingarstarf í félagsmálum
lögreglu og varst fljótlega aftur
kominn í stjórn LS þegar þú
komst aftur til starfa. Kristján
var fagmaður, traustur stjórnandi
og vandaður lögreglumaður.
Hann hafði allt til að bera sem
hægt er að krefjast af lögreglu-
manni, var góður foringi, bæði í
félagsstarfi og í lögregluliðinu.
Kristján, samverutíminn með
þér í starfi er tími sem ég kem
ekki til með að gleyma. Reynslan
og vináttan sem ég fékk að njóta
með þér er tími sem ekki er hægt
að endurtaka. Þú varst maður
efnda og vildir halda reglu um alla
hluti. Nokkrum dögum áður en
þið Þóra fóruð út til Spánar komst
þú við hjá mér með möppu örygg-
istrúnaðarmanns. Þú fórst yfir
það sem brýnt væri að lagfæra á
vinnustaðnum og baðst mig að
fylgja eftir. Dæmigert fyrir þig,
þú vildir alltaf hafa allt fast í
hendi. Það var ánægjulegt hversu
góðan tíma við gáfum okkur til að
ræða málin áður en þú fórst út til
Spánar. Að þetta skyldi vera í síð-
asta sinn sem við hittumst á ég
enn bágt með að skilja og trúa.
Nú, við þessi tímamót og þá til-
hugsun að fá ekki aftur að hitta
þig og ræða málin, hefur hugur
minn farið á flug og ég verið að
skoða gamlar myndir, frá nýjum
og gömlum tíma í lögreglu á Suð-
urnesjum. Mikið er til af myndum
sem er gaman að fara yfir og
skoða farinn veg. Þú lést þig
varða aðbúnaðarmálin á vinnu-
staðnum og að lögreglumenn
fengju aðeins það besta sem hægt
var á hverjum tíma. Það var gam-
an að fá að vinna við hlið þér, þú
sem varst reyndur á sviði félags-
mála og gegndir manna lengst
formennsku í stjórn LS. Ekki má
gleyma að nefna samverustundir
á þingum LL í Munaðarnesi sem
voru ógleymanlegar með þér og
þeim sem þar voru. Það var gott
að hafa mann eins og þig sem
hafðir ákveðnar skoðanir um
starfsemi lögreglu og kjör okkar
og aðbúnað. Til að minna á söguna
er gaman að nefna það að fé-
lagsfáninn sem settur hefur verið
upp við kistu þína er ein af mörg-
um ákvörðunum sem þú tókst um
að láta gera fyrir LS. Þær voru
óteljandi ferðir okkar til systr-
anna í Karmelklaustrinu í Hafn-
arfirði, sem saumuðu þennan fal-
lega fána. Ég bið góðan Guð að
blessa Þóru og börnin ykkar og
barnabörn. Guð geymi þig, góði
vinur og félagi KK. Minning um
þig mun lifa.
Þinn vinur,
Guðjón St. Garðarsson.
Virðing og þakklæti eru orð
sem komu upp í hugann þegar við
fengum þær sorgarfréttir að
Kristján formaður okkar hafði
látist af slysförum á Spáni. Þar
hafði hann eignast sælureit fyrir
sig og Þóru eiginkonu sína. Við
hjá Meistarafélagi bygginga-
manna á Suðurnesjum fengum
Kristján til að vera formaður
MBS árið 2005. Kristján var
menntaður málarameistari en
starfaði þá hjá lögreglunni á Suð-
urnesjum. Það var ekki að
ástæðulausu sem við leituðum til
hans, orðspor hans og fagleg
vinnubrögð sem formaður Lög-
reglufélagsins var þannig að við
sóttumst eftir kröftum hans. Það
kom fljótt í ljós að við veðjuðum á
réttan mann svo um munaði.
Kikki eins og við og vinir hans
kölluðum hann lét strax til sín
taka. Hann var ekki búinn að vera
lengi hjá okkur þegar hann var
búinn að fá nunnurnar í Hafnar-
firði til að sauma nýjan fána fyrir
félagið. Fáninn átti að vera stolt
félagsins og geta sýnt fé-
lagsmönnum virðingu við jarðar-
farir. Kikki talaði af mikilli alúð
um nunnurnar í Hafnarfirði og
þeirra handverk. Heimasíða fé-
lagsins var mikið kappsmál hjá
honum. Hann var meðvitaður um
mikilvægi þess að nýta tæknina
og sýnileika. Í þá vinnu fór hann
af miklum eldmóði og lagði mikið í
hana enda ber hún fagmennsku
hans gott vitni. Kikki tók strax í
byrjun af mikilli festu á innan-
hússmálum sem og málefnum
varðandi hagsmuni iðnstéttanna.
Hann var fulltrúi Meistarafélags
byggingamanna á Suðurnesjum í
Meistarasambandi bygginga-
manna, sem eru samtök fag-
félaga. Margar ferðir hefur hann
skipulagt fyrir okkur, þar á meðal
tvær ferðir á Kárahnjúka,
stærstu framkvæmd Íslandssög-
unnar. Þær ferðir gengu snurðu-
laust fyrir sig og báru vott um
gott skipulag. Virðing, traust og
þakklæti eru orð sem passa vel við
vin okkar Kristján. Að eiga góðar
minningar um hann hjálpar okkur
að komast yfir söknuðinn sem því
fylgir að hafa misst hann alltof
fljótt. Kristján Kristjánsson, við
þökkum þér fyrir samveruna og
frábær störf í okkar þágu, megir
þú hvíla í friði.
Hugur okkar er hjá aðstand-
endum Kristjáns og vottum við
þeim okkar dýpstu samúð.
F. h. stjórnar Meistarafélags
byggingamanna á Suðurnesjum,
Lúðvík Gunnarsson.
Kristján Kristjánsson eða KK
eins og hann var ávallt kallaður af
vinnufélögum sínum í lögreglunni
er farinn yfir móðuna miklu. Góð-
ur drengur með stórt hjarta er
fallinn frá langt um aldur fram.
Það er sorglegt að maður við
hestaheilsu skuli falla svo svip-
lega frá, en það ræður engin sín-
um næturstað.
Kristján hafði undirbúið eftir-
launaárin svo vel, bæði andlega,
líkamlega og fjárhagslega. Hann
hafði komið sér og fjölskyldunni
upp sólskinsreit á La Marina á
Spáni, en þar ætlaði hann að njóta
eftirlaunaáranna.
Kristján var mikill félagsmála-
maður og má segja að hann hafi
verið félagsmálatröll. Aðbúnaður
og réttindi lögreglumanna voru
honum mikið hjartans mál. Hann
var alla tíð í fylkingarbrjósti þeg-
ar kom að félagsmálum og var
formaður lögreglufélags Suður-
nesja til margra ára.
Ég vil þakka Kristjáni öll þau
ár sem við störfuðum saman í lög-
reglunni. Guð gefi að honum farn-
ist vel á þeirri leið sem hann hefur
nú lagt út á. Þóru, börnum, ætt-
ingjum og vinum hans votta ég
innilega samúð mína.
Óskar Þórmundsson,
yfirlögregluþjónn.
Fyrir aðeins fáum vikum þökk-
uðum við Kristjáni fyrir samstarf-
ið til margra ára í lögreglunni.
Hann stóð á þeim tímamótum að
vera kominn á eftirlaun. Hann
hafði hlakkað til þessara tíma-
móta og hugðist dvelja mikið á
Spáni þar sem hann átti hús
ásamt Þóru eiginkonu sinni. Svo
bárust okkur fréttirnar af svip-
legu fráfalli Kristjáns. Það er okk-
ur mikið reiðarslag. Það ræður
víst enginn sínum næturstað.
Við minnumst Kristjáns með
miklum hlýhug og söknuði.
Kristján var mjög ötull í fé-
lagsstörfum lögreglumanna og
naut virðingar fyrir. Hann var
margsinnis í stjórn Lögreglu-
félags Suðurnesja og oft kosinn
formaður. Honum var annt um
lögreglufélagið og hélt vel utan
um sögu þess. Hann var einnig
öflugur í störfum Landssambands
lögreglumanna. Hann bar hag al-
mennra lögreglumanna ætíð fyrir
brjósti.
Kristján lyfti grettistaki í að-
búnaðarmálum lögreglumanna
við þáverandi embætti sýslu-
mannsins á Keflavíkurflugvelli og
nú embætti lögreglustjórans á
Suðurnesjum. Hann átti m.a.
stóran þátt í að koma upp fé-
lagsskála lögreglumanna í Lög-
reglufélagi Suðurnesja. Er hann
kom til starfa í flugstöðvardeild
nutum við umhyggju hans fyrir
aðbúnaði starfsmannanna og ein-
stakrar snyrtimennsku. Kaffistof-
an er nú vistlegri en áður og
starfsstöðvar í flugstöðinni jafn-
framt betrumbættar, þökk sé
Kristjáni.
Kristján var litríkur og fróður.
Hann kunni margar góðar sögur
og fór vel með þær. Hann var
glettinn oft og hafði yndi af því
sem skemmtilegra er. Í rökræð-
um fylgdi hann sannfæringu sinni
fast eftir en hlustaði jafnframt
eftir rökum annarra. Hann var
heiðarlegur og grandvar, lagði
mikið upp úr kurteisi og var mikill
reglumaður.
Við hugsum afar hlýtt til Krist-
jáns. Blessuð sé minning hans.
Hugur okkar er einnig með
Þóru og börnum þeirra, barna-
börnum og ættingjum. Við vott-
um þeim okkar dýpstu samúð.
F.h. vaktfélaganna
í flugstöðvardeild lögreglunnar
á Suðurnesjum,
Eiríkur Hafberg Sigurjónsson
Kristján
Kristjánsson
 Fleiri minningargreinar
um Kristján Kristjáns-
son bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
SVERRIR RAGNAR BJARNASON,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk laugardaginn
28. maí.
Útförin verður gerð frá Háteigskirkju fimmtu-
daginn 9. júní kl. 13.00.
Steinunn Árnadóttir,
Guðrún Sverrisdóttir,
Bjarni Sverrisson, Hanna María Oddsteinsdóttir,
Árni Sverrisson,
Ingibjörg Steinunn Sverrisdóttir, Hrólfur Jónsson,
Gunnar Sverrisson, Karen Bergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ANNA LÁRA GÍSLADÓTTIR,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
mánudaginn 6. júní.
Útförin fer fram frá Hólskirkju í Bolungarvík
laugardaginn 11. júní kl. 14.00.
Guðrún María Ármannsdóttir, Hjalti Þór Þorkelsson,
Kolbrún Ármannsdóttir, Þrándur Jóhannes Þorkelsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HALLDÓRA ANNA TRAUSTADÓTTIR
frá Grímsey,
Mýravegi,
Akureyri,
lést á heimili sínu sunnudaginn 5. júní.
Jarðsungið verður frá Akureyrarkirkju þriðjudaginn 14. júní
kl. 10.30.
Óli Hjálmar Ólason og fjölskylda.
✝
Ástkær eiginmaður minn,
TRAUSTI JAKOBSSON,
Hólagötu 25,
Vestmannaeyjum,
sem lést föstudaginn 3. júní, verður jarðsung-
inn frá Landakirkju laugardaginn 11. júní
kl. 14.00.
Jessý Friðriksdóttir
og börn.
✝
Ástkær faðir okkar, afi og langafi,
EYSTEINN GUÐMUNDSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni fimmtu-
daginn 2. júní, uppstigningardag.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju föstu-
daginn 10. júní kl. 15.00.
Erlendur Eysteinsson,
Ívar Eysteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.