Morgunblaðið - 09.06.2011, Qupperneq 27
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. JÚNÍ 2011
✝ Kristján FriðrikKristinsson
fæddist í Reykjavík
26. október 1935.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 2. júní
2011. Hann var son-
ur hjónanna Ein-
bjargar Ein-
arsdóttur og
Kristins Pálmason-
ar. Hann var fimmti
af sjö börnum þeirra hjóna en þrjú
þeirra eru látin, þau Jón, Pálmi og
Klara. Eftirlifandi systkini eru Ein-
ar, Kristinn og Sigurður auk hálf-
systur þeirra bræðra, Dóru.
Kristján var tvígiftur og með
fyrri eiginkonu sinni átti hann
dótturina Maríu Sif sem lést 11.
febrúar 2002. Sonur Maríu Sifjar
er Júlíus Brynjar. Seinni eiginkona
Kristjáns er María Lúðvíksdóttir,
fædd á Ísafirði. Þau
giftust 7. október
1961 og eignuðust
þau tvö börn saman,
þau Sigríði Rósu, gift
Jónasi Péturssyni, og
Örvar Þór. Barna-
börnin eru sex; Kar-
ólína Andrea, Krist-
jana Dögg, Kristþór
Ingi, Júlíus Brynjar,
Róbert Salvar og
Sindri Máni.
Kristján fór kornungur til sjós
og starfaði á sjónum og í kring um
fiskvinnslu í tugi ára þar sem hann
var lengst af starfsmaður Sjö-
stjörnunnar sem vörubílstjóri. Síð-
ustu ár starfsævinnar starfaði
hann hjá Varnarliðinu á Keflavík-
urflugvelli.
Kristján verður jarðsunginn frá
Y-Njarðvíkurkirkju í dag, 9. júní
2011, og hefst athöfnin kl. 14.
Elsku besti Stjáni minn.
Ég kveð þig að sinni með þessu
fallega ljóði.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þín eiginkona,
María.
Elsku pabbi. Þín er sárt sakn-
að. Við systkinin erum fyrst og
fremst full þakklætis fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur. Dugnaður-
inn og samviskusemi þín í öllum
þeim störfum sem þú tókst þér
fyrir hendur gaf þér afar gott orð-
spor sem þú ert stoltur af enda
lagðir þú ríka áherslu á að fólk
stæði sig vel í vinnu. Við nutum
ávaxta þessa dugnaðar hjá þér
enda skorti okkur aldrei neitt. Þú
ert hjartahlýr, heiðarlegur og ein-
staklega góður maður enda erum
við afar stolt af þér gamli. Veik-
indin sem hafa hrjáð þig undan-
farin ár hafa reynst okkur öllum
erfið en þessa síðustu daga sýndir
þú ótrúlegt hugrekki og tókst ör-
lögum þínum eins og sannkölluð
hetja. Við erum ekki síður þakklát
fyrir að hafa átt með þér síðustu
dagana, það verður okkur dýr-
mætt um alla ævi þrátt fyrir að
sorgin sé erfið þessa dagana.
Ávallt stóðstu við bakið á okkur
eins og klettur enda var það eitt af
þínum einkennum að hugsa um
alla aðra á undan sjálfum þér. Það
flæða um ótal minningar þessa
dagana og t.d. eru allar frábæru
Spánarferðirnar okkar fjölskyld-
unnar ógleymanlegar og færa
bros á andlit okkar á þessum erf-
iðu tímum. Þér leiddist það ekki að
fara til Spánar, borða rækjukok-
teilana þína og bara njóta lífsins.
Ferðirnar hefðu mátt vera fleiri
en þú ert eflaust núna á einhverri
ströndinni að hafa það gott með
þitt einstaka stríðnisglott. Allar
ferðirnar með þér á hjallana þar
sem við fengum appelsín og mat-
arkex í græna benz-vörubílnum
þínum og ósvikni svarti húmorinn
þinn, þetta er brakandi snilld. Það
er hægt að rifja upp endalaust af
góðum minningum en fyrst og
fremst erum við eins og fyrr segir
gríðarlega þakklát fyrir að þú
skulir vera pabbi okkar og fyrir
allt sem þú hefur gert. Við ljúkum
þessu á fallegu broti úr ljóðinu
þakklæti eftir Birnu Rún.
Takk fyrir okkur pabbi, þú ert
algjör snillingur og átt engan þinn
líka. Hafðu svo ekki áhyggjur, við
sjáum vel um mömmu í þinni fjar-
veru, það geturðu bókað.
Þú mátt vita það að þú ert
demantur bjartur.
Ég veit ég hef sagt það áður,
en ég bara verð að segja það aftur.
Það sem þú hefur gert fyrir mig er
svo ótrúlega margt.
Ég get ekki þakkað þér nóg, hvað
get ég meira sagt?
Ég veit þó að þakklæti mitt er mjög
svo breitt,
góðir hlutir hafa einungis af þér leitt.
Þín börn,
Örvar Þór Kristjánsson
og Sigríður Rósa
Kristjánsdóttir.
Kæri bróðir, nú þegar komin er
kveðjustund, þú farinn yfir móð-
una miklu eins og sagt er, reikar
hugur okkar bræðra aftur til þess
tíma er við vorum í foreldrahús-
um. Þú varst einstakur því dugn-
aður þinn kom snemma fram. Þú
varst hrifinn af sveitinni og oft tal-
aðir þú um veru þína hjá Valda í
Lundi í Þverárhlíð. Ungur fórstu
til sjós, á togaranum Bjarna Ólafs-
syni frá Akranesi. Þar varðstu fyr-
ir miklu slysi sem sleit vöðva í
upphandlegg, og ekki tókst að
lækna. En það kom ekki í veg fyrir
að þú gengir í öll störf hjá Sjö-
stjörnunni. Það var sama hvenær
hringt var í Stjána bróður og sagt
að þessi eða hinn báturinn væri að
koma, alltaf var hann mættur og
til taks. Fyrstur á bryggjuna að
taka á móti þeim og sjá um löndun
á aflanum. Aldrei var kvartað, en
víst var að María þurfti oft að bíða
með matinn. Hvernig þú tókst á
veikindum þínum og gafst okkur
tækifæri til að ræða hin ýmsu mál.
Þú vissir hvað tæki við. Til þess
þarf hugrekki og það hafðir þú,
kæri bróðir. Af alhug þökkum við
þér allt sem þú gerðir fyrir okkur.
Við söknum þín.
Ástvinum öllum vottum við
innilega samúð.
Nú kveða klukknahljómar
í kvöldblæ yfir dal,
og berast bænar ómar
að bláum himinsal.
En vestrið reifast roða,
og rökkurskuggar boða,
að nálgast næturró.
Og senn fær sál þín fró
í hljóðri ró, í hljóðri ró.
Á næturhimni heiðum
nú hópast stjörnu mergð.
Á blámans vegum breiðum
er bleikur máni á ferð.
Allt starf að lokum líður
og ljúfleg hvíldin bíður
í þögn og þráðri ró.
Og senn fær sál þín fró,
í hljóðri ró, í hljóðri ró.
(Þýð. Freysteinn Gunnarsson)
Einar Kristinsson,
bræður og fjölskyldur.
Kristján Friðrik
Kristinsson
Þegar ég hugsa um pabba
renna í gegnum huga minn ótal
góðar og ljúfar minningar og
söknuðurinn er mikill. Ég er
óendanlega þakklát og stolt yfir
að hafa átt hann fyrir pabba.
Hann gaf okkur systkinunum gott
veganesti út í lífið sem hefur
reynst okkur heilladrjúgt. Að
vera heiðarleg, traust, bera virð-
ingu fyrir sjálfum sér og standa
við orð sín, var innprentað í okkur
frá blautu barnsbeini. Hann var
traustur vinur sem alltaf var hægt
að leita til ef eitthvað bjátaði á og
til hans sótti maður hvatningu,
uppörvun og staðfestingu á að
maður geti tekist á við hvaða mót-
byr sem er í lífinu.
Honum pabba mínum var
margt til lista lagt. Hann var mik-
ill hagleikssmiður, vandvirkur, út-
sjónasamur og ráðagóður þannig
að allt lék í höndunum á honum.
Hann hjálpaði mér mikið þegar
ég flutti til Þorlákshafnar fyrir
þremur árum að dytta að húsinu
og lagfæra það sem aflaga var far-
ið. Þá var hann aldeilis í essinu
sínu, flautandi glaður yfir að fá
tækifæri til að smíða, saga og
negla eins og áður fyrr. Pabbi var
ekki einungis góður smiður, held-
ur bjó líka í honum góður bifvéla-
virki. Hann gat gert við hvaða bil-
un í bíl sem var, svo framarlega
sem hægt var að gera við inni í
skúr eða úti á bílastæði. Honum
var mjög umhugað um að bílarnir
okkar væru í lagi, öruggir. Hann
kenndi manni ungum að hlusta á
bílinn, hlusta eftir aukahljóðum,
það áttu engin aukahljóð að heyr-
ast. Verst þótti honum hvað bílar í
dag væru orðnir tölvuvæddir,
orðnir verkstæðismatur. Ekkert
hægt að fást við þá.
Pabbi var mikill veiðimaður í
sér og þótti afskaplega gaman að
renna fyrir fisk. Voru farnar
margar veiðiferðirnar og þar
kenndi hann okkur systkinunum
að hnýta rétta hnúta og þræða
maðk á öngul, rota fisk og gera að
Oddgeir
Steinþórsson
✝ Oddgeir Há-rekur Stein-
þórsson fæddist í
Ólafsvík 13. apríl
1931. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut 31. maí
síðastliðinn.
Útför Oddgeirs
fór fram frá Þor-
lákshafnarkirkju 8.
júní 2011.
þegar heim var kom-
ið. Hann var einnig
mikill dýravinur,
mátti ekkert aumt
sjá. Sérstaklega var
hann hrifinn af kis-
um. Hann talaði oft
um kisuna sína,
hana Rósmarý, sem
hann átti sem
stráklingur. Síðasta
kisan sem hann átti
var hann Saxi. Hon-
um þótti óskaplega vænt um hann
og voru þeir mjög miklir vinir í 17
ár. Það voru alltaf kisur á heim-
ilinu, öll mín uppvaxtarár. Pabbi
bar að mestu ábyrgðina á því.
Hann átti það til að koma heim úr
vinnunni með heimilislausar kis-
ur, sem hann vorkenndi mikið.
Þessi kisuást erfðist til okkar
systkinanna, öll höfum við átt og
eigum kisur og það margar í einu.
Eftir að pabbi flutti í drauma-
aðstöðu sína í Þorlákshöfn, hús
með stórum bílskúr, þá kom í ljós
að í honum bjó líka hinn besti
garðyrkjumaður. Eyddi hann
mörgum sumardögum í að betr-
umbæta garðinn og útbúa mat-
jurtakassa, því hann ætlaði að
fara að rækta grænmeti til heima-
brúks, eins og hann orðaði það.
Með honum fór mikill mann-
vinur, hógvær og lítillátur. Hans
verður sárt saknað.
Megi Guð blessa minningu
hans.
Margrét.
Það var alltaf stutt í grínið hjá
honum elsku afa mínum og mikið
hlegið. Bestu minningar mínar
um hann eru meðal annars úr
jólabakstrinum öll síðustu ár. Síð-
an ég var lítil stelpa hef ég bakað
fyrir jólin með ömmu og afa, þar
sem afi hafði það mikilvæga hlut-
verk að taka mynd af okkur ár
hvert í einkennissvuntunum og
passa upp á að við tækjum okkur
matartíma. Einnig kíkti hann
reglulega á hvernig baksturinn
gengi og ef eitthvað hafði brunnið
við, þá kölluðum við þær kökur
Svarta-Pétur en þær voru uppá-
haldið hans afa.
Ég mun alltaf baka Svarta-Pét-
ur um jólin fyrir elsku afa minn og
brosa við baksturinn með hlýjar
minningar.
Þín er sárt saknað elsku afi.
Hrafnhildur Eva
Guðmundsdóttir,
barnabarn.
Fáein fátækleg orð í minning-
ar- og þakklætisskyni um vin
minn Oddgeir H. Steinþórsson:
Við kynntumst þegar hann stóð á
fimmtugu og ég á þrítugu. Ég var
endurskoðandi og hann smiður
sem leit við á skrifstofu minni og
leitaði aðstoðar vegna máls sem
hvíldi þungt á honum. Hann hafði
stofnað fyrirtæki og byggði rekst-
ur þess, meðal annars, á upplýs-
ingum frá skattstjóra sínum um
það hvernig haga bæri skilum á
söluskatti. Þegar á reyndi var
skoðun skattstjórans allt önnur
en embætti hans hafði kynnt hon-
um áður. Ríkisskattanefndin stóð
með sjónarmiðum Oddgeirs, en
þegar dómur í Kjarnborunarmál-
inu féll í Hæstarétti var rekstri
fyrirtækisins sjálfhætt. Og eftir
að sá dómur féll bar málið ekki á
góma milli okkar Oddgeirs.
Hann var okkur hjónum innan
handar með smátt og stórt í
gömlu húsi. Nýtt baðhús í kjall-
ara, nýjar tröppur og dyrapall við
útidyr. Allt var þetta svo listavel
gert. Það var tilhlökkunarefni að
koma heim frá vinnu þegar Odd-
geir var við störf; undur og gleði
fylgdi verkum hans. Margt það
fallegasta sem hann gerði er
ósýnilegt. Vísa ég þá til gamalla
hluta sem voru skemmdir eða á
vantaði hluta, t.d. skrautlista á
gamlan skáp, eða part í aldagamla
þilju í húsi undir Jökli. Viðgerðir
Oddgeirs eru þannig að enginn
fær séð að hluturinn hafi áður ver-
ið skemmdur eða að góðan bút úr
skrautlista eða þilju hafi einhvern
tíma vantað.
Fyrir 100 árum þrumaði sr.
Friðrik yfir ungum piltum uppi á
Lágafelli: „Verslunarmaðurinn,
handiðnarmaðurinn, námsmaður-
inn, vinnupilturinn, – hvað sem þú
ert þá áttu fyrir Jesú skuld að
keppa að hinni mestu fullkomnun
í verki þínu og þú verður að beita
að því allri alúð, öllum kröptum og
allri trúmennsku þinni. Þú mátt
ekki standa að baki neinum þeim,
sem jafna hefur hæfileika og tæki,
heldur skara fram úr.“ Já – alúð,
kraftar, trúmennska og fullkomið
handverk, þessar eru minningar
mínar um Oddgeir. Hann var í
hópi bestu smiða.
Afleiðing þeirra kosta sem ég
hef nefnt er gæfa; því fátt er lík-
legra til gæfu en kunnátta, hæfi-
leikar og gleði til að vinna vel þau
verk sem manni eru falin. Odd-
geir var gæfumaður og heima
beið hans Ingibjörg Sólrún. Þau
voru falleg saman og heimili
þeirra, nú síðast í Þorlákshöfn,
andaði gestrisni og hlýju sam-
lyndra hjóna.
Aldursmunur spillti í engu vin-
áttu okkar Oddgeirs. Ég leitaði til
hans með fleira en smíðar. Það
var gott að eiga hann að. Hann
var ráðagóður og leiðbeindi jafnt
með þögn og orðum. Guð blessi
minningu Oddgeirs og guð blessi
Ingibjörgu Sólrúnu og afkomend-
ur þeirra.
Þorsteinn
Haraldsson.
Elsku afi. Ég vildi hafa getað
hitt þig oftar síðustu árin þín hér á
jörðu. Það er erfitt að búa svona
langt í burtu og geta ekki hitt ást-
vini sína oftar. En þið amma hafið
alltaf verið í huga mínum, þrátt
fyrir fjarlægðina.
Mín besta minning um þig er
þegar ég fékk að fara með þér í
róður á trillunni þinni. Það var
vaknað eldsnemma og brunað til
Reykjavíkur á Skódanum. Við
byrjuðum daginn á að fara í
áhaldahúsið, til að taka saman
Jón Trausti
Jónsson
✝ Jón TraustiJónsson fæddist
24. mars 1945 á
Deildará í Múlasveit
í Austur-Barða-
strandarsýslu. Hann
lést á gjörgæslu
Landspítalans 29.
maí 2011.
Jón Trausti Jóns-
son var jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju
6. júní 2011.
græjurnar. Svo var
siglt út á trillunni og
ég man mjög vel
hversu rosalega
skemmtilegt mér
þótti það. Við fiskuð-
um vel og dagurinn
var frábær í alla
staði.
Það var líka alltaf
svo skemmtilegt að
vera hjá þér og
ömmu í Vogunum.
Margar af mínum bestu æsku-
minningum eru þaðan.
Vonandi líður þér vel þar sem
þú ert núna. Við erum öll að hugsa
til þín, ég, Hjördís og börnin mín.
Hvíldu í friði elsku afi.
Þorbjörn Anton Eiríksson.
Okkur langar til að minnast
Trausta frænda.
Trausti frændi var yngsta syst-
kinið af þremur á Deildará. Elst er
mamma, Ásta, svo Helga sem lést
árið 2002 eftir baráttu við krabba-
mein og svo Trausti frændi. Þau
systkinin misstu móður sína úr
krabbameini mjög ung og tóku þá
mamma og pabbi hann Trausta að
sér, eða frá 12 ára aldri. Trausti og
foreldrar mínir voru mjög nánir
vinir og eru þetta þeim þung spor
að fylgja honum hinstu hvílu.
Ég þekki ekkert annað í lífinu
en að hafa Trausta þar. Það voru
ófáar stundirnar sem við spjölluð-
um hér í eldhúsinu og fengum
okkur ristað brauð með berjasult-
unni hennar mömmu og þú vildir
jú hafa svolítið vel af smérinu. Það
var alltaf gaman þegar þú komst
úr löngu túrunum á Hofsjökli og
laumaðir þá alltaf að okkur systk-
inum flottum gjöfum sem ekki
fengust hérlendis.
Ég var svo heppin að fá að
vinna með Trausta á Hrafnistu
hér í bæ þar sem hann vann sem
vaktmaður þar til heilsan gaf sig,
fyrir um einu og hálfu ári. Trausti
hafði mjög gaman af vinnu sinni
sem vaktmaður og þekkti hann
meirihlutann af heimilisfólkinu og
spjallaði mjög mikið við það enda
er það enn að spyrja mig frétta af
honum ásamt starfsfólkinu sem
var honum margt góðir félagar.
Trausti var mjög gjöfull maður og
kom nær aldrei tómhentur þar
sem hann fór, hann var t.d. alltaf
með einhver sætindi til að gefa
þeim sem voru að vinna með hon-
um. Við spjölluðum oft um vinn-
una og eigum okkar góðu leynd-
armál þaðan, við gátum oft
spjallað lengi.
Fjölskylda mín, börnin mín og
eiginmaður fengu sem betur fer
að kynnast Trausta frænda, hann
var mjög glettinn maður, broshýr
og fannst gaman að segja sögur og
brandara sem hann átti hafsjó af.
Börnin hittu hann ýmist hér
heima en þó oftast heima hjá
ömmu og afa á Herjólfsgötunni.
Trausti sagði þeim sögur af sjón-
um og veiðiferðum og gaf þeim
ýmislegt sniðugt eins og syngj-
andi ísbjörn, syngjandi mýslur og
hann Trausta bangsa, sem þú
gafst þeim og fékk að sjálfsögðu
þitt nafn. Elsku Trausti minn.
Takk fyrir allar skemmtilegu
samverustundirnar, það var oftast
mikið hlegið þegar við hittumst og
þú gafst svo mikið af þér. Nú ertu
kominn til ömmu, afa og Helgu
frænku og örugglega glatt á
hjalla. Ástvinum öllum sendum við
okkar dýpstu samúðarkveðjur,
guð veri með ykkur öllum.
Elsku Trausti, takk fyrir allt.
Hvíl í friði.
Dóra María,
Jónatan og börn.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins.
Smellt á reitinn Senda inn efni á
forsíðu mbl.is og viðeigandi efn-
isliður valinn.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja
mynd skal senda hana með æviá-
gripi í innsendikerfinu. Hafi
æviágrip þegar verið sent er ráð-
legt að senda myndina á net-
fangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina
vita.
Minningargreinar