Morgunblaðið - 25.06.2011, Síða 35

DAGBÓK 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. JÚNÍ 2011
Grettir
Smáfólk
Hrólfur hræðilegi
Gæsamamma og Grímur
Úthverfið
Kóngulóarmaðurinn
Ferdinand
GRETTIR, HVAÐ
ERTU AÐ GERA?
HA? ÉG?
EKKI NEITT
ÞAÐ
ER MARGT
SEM ER MIKIL-
VÆGARA EN
TÓNLIST
JÁ
ER ÞAÐ?
JÁ,
TIL DÆMIS...
TIL DÆMIS... ...STELPUR
ÉG VISSI AÐ ÞÚ
MYNDIR SEGJA ÞETTA!
ÉG GET
EKKI BEÐIÐ
EFTIR ÞVÍ AÐ VIÐ
GIFTUM OKKUR
SVO MUNUM
VIÐ EYÐA
HÁTÍÐUNUM MEÐ
FORELDRUM OKKAR
EYÐUM
EINU ÁRINU MEÐ
MÍNUM FORELDRUM
OG SVO NÆSTA MEÐ
ÞÍNUM.
TIL SKIPTIS,
EKKI SATT
ÞAÐ ER
RANGT HJÁ ÞÉR
ÞETTA ER
FRÁBÆR
UPPFINNING,
EIGUM VIÐ EKKI
AÐ BYRJA Á ÞVÍ
AÐ PRÓFA HANA
Á DÝRUM?
ÉG VAR BEÐINN
UM AÐ VERA
PLÖTUSNÚÐUR Á
LJÓSAHÁTÍÐARBALLINU
JÁ,
ER ÞAÐ?
MIG
HEFUR
ALLTAF
LANGAÐ AÐ
PRÓFA ÞAÐ
ÞÚ
ÆTTIR AÐ VERA
GÓÐUR Í ÞETTA,
ÞÚ HEFUR SVO
MIKLA ÞEKKINGU Á
TÓNLIST
ÞÚ ÆTLAR SAMT EKKI
AÐ SPILA ÞÁ TÓNLIST SEM ÞÚ
HLUSTAR Á HÉRNA HEIMA,
ER ÞAÐ NOKKUÐ?
SANDMAN, ÞÚ
VERÐUR AÐ SEGJA
MÉR SANNLEIKANN
ÞÚ FRAMDIR ÞESSA
GLÆPI EINUNGIS TIL ÞESS
AÐ BJARGA DÓTTUR ÞINNI, ER
ÞAÐ EKKI?
MARKO,
EF ÞÚ
HJÁLPAR
MÉR, ÞÁ
SKAL ÉG
HJÁLPA
ÞÉR
JÁ
ÞÚ HEFÐIR GETAÐ VARAÐ MIG
VIÐ ÞVÍ AÐ HÚN STÆÐI ÞARNA Druslugöngur
og fleira
„Ég klæði mig eins og
mér sjálfum finnst
þægilegast! var gott
innlegg inn í Flóru Ís-
lands. Já, við erum
sjálfhverf, Íslend-
ingar, sumir snobba
niður á við og halda að
það sé flott. Segi fyrir
mig að frekar vil ég
sjá göt á buxum
drengja en í opinn
barm og langt upp
eftir lærlegg stúlkna.
Klæðnaður segir
ótrúlega margt um
viðkomandi, þannig hefur það alltaf
verið. Nýjustu mótmælin eru
druslugöngur; þar sem klæðnaði og
ofbeldi er blandað saman, sorglegt
dæmi um siðblindu. Druslugöngur
þessar vekja vonandi fólk til um-
hugsunar um þrifnað bæði til orðs
og æðis. Í mínu ungdæmi var
druslu-klæðnaður-gangur ekki
tengdur ofbeldi, hinsvegar kom upp
í hugann þegar maður sá druslulega
klætt fólk að þar væru á ferðinni
kærulausir sóðar, sem bæru hvorki
virðingu fyrir sjálfum sér né öðrum.
Að klæðast eins og drusla eða að
vera druslulegur til fara hefur ólíkar
merkingar, hvorugt hefur með fjár-
hag fólks að gera, sjálfsvirðingin
skiptir þar öllu máli. Í gamla daga
dugði oftast að horfa bara á skóna,
druslulegur klæðnaður var oftar en
ekki tengdur óþrifnaði, hegðun og
kæruleysi. Að vera
álitin drusla er ekki
gott, var neikvæð
merking á líferni, þá
aðallega kvenna. Fatn-
aður og druslur eiga
fátt sameiginlegt;
druslur þekkjast lang-
ar leiðir, hvort heldur
þær eru kvenkyns eða
karlkyns druslur. Það
hryggir mig mjög árið
2011 að finna sterka
líkamslykt af eldra
fólki, lykt af hári getur
verið mjög yfirþyrm-
andi. Þegar komið er
inn á öldrunarstofn-
anir liggur þessi skelfi-
lega lykt í loftinu, líka má finna hana
heima hjá gömlu fólki úti í samfélag-
inu, í biðröðum við búðarkassa og
víðar. Eftir langvarandi vanrækslu á
böðun og þrifnaði líkamans festist
þessi lykt m.a. í fatnaði og mublum.
Þessi lykt tengist óþrifnaði á lík-
amanum og er okkur Íslendingum til
skammar. Ég á frænda, sem býr á
öldrunarstofnun í Danmörku, aldrei
hef ég fundið þessa lykt þar, hvorki
af honum né á göngum stofnunar-
innar. Druslugangur er fyrst og
fremst byggður á kæruleysi og sóða-
skap. Hvernig væri að þjóðin tæki
sig saman og druslaðist til að nýta
heita vatnið og baða sig reglulega og
baða þá sem ekki hafa getu til?
ESB.
Ást er…
… að slökkva á GPS-
tækinu og lesa á kortið
fyrir hana.
Velvakandi
Svarað í síma 5691100 frá 10–12
velvakandi@mbl.is
Vísnahorn
… með tilgerð í hverju spor
Grétar Snær sonur hans sendi mér
á dögunum vísnagátur Sveins Vík-
ings og ráðningar Hjartar á þeim.
Þessi er gáta Sveins:
Fúlir jafnan hýsa hann.
Á hendi talinn lítils nýtur.
Veiki slæmri valda kann.
Vinur tryggur, en stundum bítur.
Hjörtur ræður þessa gátu með
tvennum hætti:
Í suma hleypur hundur þá
hund ef þeir í spilum fá.
Rauðum hundum vara ég við
en vinalegt er hundgreyið.
Og enn fremur:
Í spilum hundur hljóp í flesta
hund ef fengu og ergðist lundin.
Rauðir hundar veiki er versta
en vin minn taldi ég smalahundinn.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Ég hitti karlinn á Laugaveg-inum niðri á Fríkirkjuvegi.
Hann horfði yfir á Ráðhúsið og
tautaði: „Ljótt eða fallegt?“ og
svaraði sjálfum sér: „Það fer eftir
því hver ræður húsum hér!“ Hann
sagðist hafa hitt kerlinguna á
Skólavörðuholtinu – hún væri upp-
rifin yfir því, sagði hann, að borg-
arstjórinn hefði gefið sér í afmæl-
isgjöf og útnefnt sig „kerlinguna á
Skólavörðuholtinu“. Og var með
laxa-spray í hárinu! bætti hann við
og sönglaði:
Sumarið kom með sól og yl
en svalt var á þessu vori.
Og borgarstjórinn tekur sig til
með tilgerð í hverju spori.
Með það hvarf hann upp Skál-
holtsstíginn.
Vísur Hjartar Hjálmarssonar
skólastjóra og sparisjóðsstjóra á
Flateyri eru alltaf skemmtilegar.
Einn þeirra manna, sem sátu iðu-lega að kaffidrykkju með
Tómasi skáldi Guðmundssyni á
Hótel Borg um og eftir miðja tutt-
ugustu öld, var Doddi kúla, sem svo
var kallaður, Þórður Albertsson,
bróðir Kristjáns bókmenntaskýr-
anda. Hann var uppi 1899-1972 og
starfaði aðallega að fisksölu erlend-
is. Eitt sinn spurði Doddi kúla
skáldið og var þá nýkominn til
landsins: „Yrkir þú alltaf jafnvel,
Tómas minn?“ Tómas svaraði: „Já,
og því betur sem fleiri fást við
ljóðasmíðar.“
Í annað sinn mælti Doddi: „Það
sagði nú annað skáld, Tómas minn,
að kona með fortíð ætti sér enga
framtíð.“ Tómas svaraði þá með
hægð: „En þeir, sem slíkri konu
kynnast, hljóta að gera sér vonir
um, að sagan endurtaki sig.“ Les-
endur vita, að skáldið, sem vitnað
var til, var Oscar Wilde.
Hina alkunnu vísu, sem kennd er
Marteini Lúther, bar eitt sinn á
góma:
Sá, sem aldrei elskar vín,
óð né fagran svanna,
hann er alla ævi sín
andstyggð góðra manna.
Doddi kúla kvað þá að orði:
„Tómas, ég er viss um, að þú yrðir
ekki í neinum vandræðum með að
þrauka án söngs, en hvað myndirðu
gera, ef þú þyrftir að velja á milli
víns og kvenna?“ Tómas læddi þá
svari út úr sér: „Ég hygg, að um
hvort tveggja færi það nokkuð eftir
árgöngum.“
Við annað tækifæri hreyfði
Doddi kúla mikilvægu úrlausn-
arefni: „Tómas, hvort finnst þér
betra hvítvín eða brennivín?“ Tóm-
as var snöggur til svars: „Mér finnst
satt að segja svo gaman að rann-
saka það mál, Doddi minn, að ég
hef hvað eftir annað frestað að
skera úr því.“
Enn spurði Doddi kúla: „Tómas, ef
það kviknaði í húsinu þínu og þú
mættir bara bera út einn hlut, hvað
myndirðu þá taka?“ Skáldið þurfti
ekki að hugsa sig lengi um: „Eldinn.“
Athugasemdir og leiðréttingar vel þegnar.
Hannes H. Gissurarson
hannesgi@hi.is
Fróðleiksmolar úr sögu og samtíð
Með Dodda kúlu á Hótel Borg