Morgunblaðið - 28.06.2011, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. JÚNÍ 2011
✝ Svavar Dav-íðsson var fædd-
ur í Reykjavík 5. júlí
1936. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 18. júní
2011.
Foreldrar hans
voru Davíð Þorláks-
son þjónn og Jónína
Ólafsdóttir hús-
móðir. Hann átti
einn hálfbróður, Ein-
ar Svavarsson, sem nú er látinn.
Svavar kvæntist Birnu Bald-
ursdóttur (Ólafssonar banka-
stjóra í Vestmannaeyjum og Jó-
hönnu Ágústsdóttur frá
Kiðjabergi í Vestmannaeyjum).
Börn þeirra eru Baldur arkitekt,
Nína Björk bókasafnsfræðingur
og Bryndís Björk
grunnskólakenn-
ari. Svavar lauk
stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í
Reykjavík 1957.
Hann starfaði hjá
bandaríska sendi-
ráðinu og Bæj-
arútgerð Reykja-
víkur þar til hann
og kona hans
stofnuðu Heild-
verslunina Klif árið 1966. Hann
rak fyrirtæki sitt til dauðadags.
Svavar og Birna bjuggu nánast
allan sinn búskap í Garðabænum,
að Aratúni 23.
Útför Svavars verður gerð frá
Kristkirkju Landakoti í dag, 28.
júní 2011 kl. 15.
Það er ákaflega sárt að kveðja
yndislegan föður, jafnvel þó fyr-
irvari sé á brottför og séð hvert
stefndi. Við kvöddum hann öll á
sjúkrastofunni á hjartadeild
Landspítalans síðdegis 18. júní sl.
Pabbi vann sín í fyrstu fullorð-
insár hjá Bandaríska sendiráðinu
við Laufásveg, en síðar hjá Bæj-
arútgerð Reykjavíkur sem inn-
kaupastjóri árið 1960. Stofnaði
eigið fyrirtæki, Klif hf., 1966 og
vann við það á kvöldin og um helg-
ar, með annarri vinnu. Árið 1974
tók hann svo ákvörðun um og
helga sig þeim rekstri alfarið. Á
þeim árum sem liðin eru hefur
fyrirtækið vaxið og dafnað. Er í
dag 45 ára og í þróttmiklum
rekstri. Minnisvarði um dugnað
pabba, ráðdeild hans og elju.
Mamma sinnti heimilinu af
festu og sama dugnaði. Saman
voru þau frábært teymi. Pabbi
var nokkuð sérlundaður og
íhaldssamur á flesta vegu. Hvort
sem leit að siðum og venjum nú
eða stjórnmálum. Gagnrýninn og
fylginn sér. Hann vildi hafa reglu
á hlutunum, hvern hlut á sínum
stað og ef hann var ekki þar þegar
á þurfti að halda þá var það við-
kvæðið, bæði í gamni og alvöru, að
honum hafi verið stolið. Hann var
nákvæmur á allt nema e.t.v.
klukkuna.
Áhugamál hans voru mörg.
Íþróttir áttu almennt hug hans;
skíði, skautar, stangveiði. Hand-
knattleiksáhugi hans var smit-
andi. Hann var Stjörnumaður.
Þær eru óteljandi æskuminning-
arnar um skauta- og skíðaferðir í
skíðalönd hérlendis og erlendis og
þá Austurríki, sem var hans stað-
ur.
Pabbi var stangveiðimaður
góður og stundaði þá íþrótt af
kappi fram á efri árin. Hin seinni
árin hafa s.k. Haganesveiðar í
Laxá í Mývatnssveit verið hans
helsta stangveiðiathvarf, en þang-
að hefur fjölskyldan haldið í viku-
ferð á hverju sumri undanfarin
20-30 ár. Hann vissi fátt betra og
skemmtilegra.
Garðyrkja er æskuminning
sem tengist sumrum í Aratúninu.
Hún var hans líf og yndi í þeim
litla frítíma sem hann skammtaði
sér heimavið á sumrin. Listir og
menning voru honum hugleikin,
en þau mamma voru alla tíð dug-
leg að sækja sýningar, leikhús og
tónleika, hérlendis sem erlendis.
Við nutum góðs af því systkinin
og lærðist þannig snemma að
meta þennan mikilvæga þátt
þjóðlífsins. Sjálfur var hann mús-
íkalskur. Ágætis gítarleikari þeg-
ar svo bar undir og þokkalegur
munnhörpuleikari. Þær eru ófáar
stundirnar sem mörg barna-
barnanna eiga af einkatónleikum
þar sem hann lék á gítar eða
munnhörpu óskalög þeirra. Pabbi
var góður afi, eftirminnilegur
barnabörnunum á flestan hátt.
Menntun okkar systkinanna
var honum ákaflega mikilvæg og
hver áfangi á þeirri vegferð okkar
þriggja hafa verið honum ákaf-
lega hugleikin, það skynjuðum við
sterkt. Sjálfur afsalaði hann sér
þeim forréttindum til þess að
geta, þá ungur nýútskrifaður
stúdent frá MR, séð fyrir nýstofn-
aðri fjölskyldu. Við systkinin
kveðjum með hjartað fullt af
þakklæti fyrir að hafa átt þennan
góða föður að og fyrir þær ótal
góðu minningar sem hann skilur
eftir fyrir okkur öll.
Hvíl í friði, elsku pabbi.
Baldur, Nína og Bryndís.
Með trega í hjarta og lítið tár á
hvarmi langar mig að minnast
með fáeinum orðum „afa“ Svav-
ars sem kvaddi á fallegasta degi
ársins þann 18. júní sl.
Svavar opnaði hjarta sitt og
heimili fyrir mér og mínum fyrir
hartnær 30 árum, í gegnum börn-
in hans kynntumst við og aldrei
hefur fallið skuggi á þann vin-
skap. Það eru ekki margir sem
vita að Svavar og Birna hafa haft
afgerandi áhrif á búsetu og fram-
tíð mína þegar litið er til baka og
fyrir það þakka ég hér.
Ég fletti upp í minningabókinni
og minnist áramóta í gegnum árin
öll í Aratúninu þar sem hann lék á
als oddi. Hann setti t.d. upp apa-
grímu með stríðnisglampa í aug-
um til að slökkva aðeins á óþekkt í
barnabörnum undir seiðandi co-
untry-tónum sem hann hafði un-
un af að leyfa mér að hlusta á
„hátt“ úr steríógræjunum fínu.
Hann var hrókur alls fagnaðar
á góðum degi, helst með alla sína í
kringum sig en þó Birnu sína í að-
alhlutverki. Fírað hefur verið upp
í þúsundum flugelda á tímamót-
um, borðin svignuðu undan góð-
gjörðum og kræsingum alls kon-
ar, hávær hlátrasköll barna
þeirra og barnabarna voru í bak-
grunni og Svavar hafði alltaf yf-
irsýn yfir sviðið.
Svavar var áberandi maður
bæði á fæti sem og í karakter.
Hann fór gjarnan sínar eigin leið-
ir, var óhemju góður maður, barn-
góður og vildi öllum vel.
Mér er svo minnisstætt þegar
þessi stóri og flotti maður rölti yf-
ir til okkar á fermingardegi
Hrafns fyrir þremur árum, uppá-
klæddur, alsæll með hattinn sinn
en hann var kominn til að heiðra
Hrafninn sem hann hafði fylgt frá
fyrsta degi.
Það er sjónarsviptir að þessum
„Guðföður“ Garðabæjar sem á
stuttbuxum með pípuna, vinnandi
í garðinum sínum í Aratúni, leit-
aði glætu eins og hann sagði svo
oft, dútlaði í gróðurhúsinu og bíl-
skúrnum á milli þess sem hann
hugaði að fyrirtækjarekstri og
fjölskyldunni sinni.
Með fátæklegum orðum kveðj-
um við þennan yndislega vin okk-
ar með hjartað fullt af þakklæti
fyrir alla ástúð, natni og væntum-
þykju sem hann og „amma“ Birna
hafa sýnt okkur Hrafni í gegnum
árin öll. Hrafni var Svavar afinn
sem hann aldrei átti og skal þakk-
að fyrir það.
Megi guð og allir englarnir
styrkja og hugga þá sem hann
elskaði hvað mest. Af öllu hjarta
og mikilli virðingu lútum við höfði
og vottum ykkur samúð, elsku
Birna mín, Baldur, Nína, Bryndís
og börn.
Megi minningin um mikinn
mann lifa í hjörtum okkar að ei-
lífu.
Sendum fjölskyldu og ástvin-
um öllum innilegar samúðar-
kveðjur frá Cene á Ítalíu.
Valdís Gunnarsdóttir
og Hrafn.
Hann afi okkar var flottur kall.
Stór, reffilegur, með pípuna í
munninum og oft með hatt á höfði.
Við eigum eftir að sakna hans
mikið.
Afi var alltaf góður við okkur
og sýndi okkur áhuga og gæsku.
Hann hafði áhuga á því sem við
vorum að gera. Sérstaklega
fannst honum gaman að fylgjast
með íþróttaiðkun okkar. Það er
mikill handboltaáhugi í fjölskyld-
unni og hann fylgdist með leikjum
og kom að horfa á okkur keppa á
meðan heilsan leyfði.
Hann var stundum svolítið sér-
vitur og hafði sérstakar skoðanir
á hlutunum, en við höfðum bara
gaman af því og hlógum og gerð-
um grín.
Við komum mjög oft til afa og
ömmu í Aratúninu og þá gaf hann
okkur nammi eða „nikku“ (sem er
sítrónugos) og heilsaði okkur með
sinni sérstöku kveðju: „Góðan
daginn og glaðan haginn.“ Það er
erfitt að hugsa til þess að núna
heilsi hann okkur ekki með kveðj-
unni sinni sem var svo gaman að
heyra þegar við komum í heim-
sókn.
Afi var mikill áhugamaður um
garðrækt og sat löngum stundum
í gróðurhúsinu sínu og sinnti
plöntunum sínum. Í gróðurhúsinu
voru köngulær og það mátti alls
ekki snerta þær eða drepa. Hann
leit á þær sem einskonar gæludýr
og gaf þeim nöfn. Svo þegar við
komum í heimsókn þá fór hann
með okkur í gróðurhúsið og sýndu
okkur „gæludýrin“ sín.
Afi hafði gaman af veiði og við
fórum stundum með honum norð-
ur í Mývatnssveit í Haganes að
veiða. Okkur er minnisstætt hvað
hann var þolinmóður við veiði-
mennskuna og ef færið flæktist
eða festist var hann alltaf tilbúinn
að hjálpa okkur.
Afi hafði mikinn áhuga á tónlist
og fór oft á tónleika. Hann var
alæta á tónlist og hafði sérstak-
lega gaman af kántrí-tónlist. Þeg-
ar við vorum í bílnum spilaði hann
tónlist fyrir okkur og oft urðu
kántrí-lög fyrir valinu. Eitt lag
sem minnir okkur mikið á afa er
„klikkaða“ lagið, en það spiluðum
við og sungum endalaust þegar
við vorum í bílnum með honum og
á leiðinni í sumarbústaðinn.
Já, minningarnar hrannast upp
þegar við kveðjum hann afa, en
eftir situr minning um góðan, eft-
irminnilegan mann sem sinnti
okkur vel og elskaði okkur út af
lífinu. Við munum reyna að halda
minningu hans lifandi og erum af-
skaplega sorgmædd að þurfa að
kveðja hann í hinsta sinn.
Elsku amma Birna. Við biðjum
Guð að veita þér styrk í sorginni.
Guð blessi afa okkar og megi
hann hvíla í friði hjá Guði, Maríu
mey og englunum á himnum.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Dagur Snær, Stefán Orri og
Embla Björk Stefánsbörn.
Elsku afi.
Við vissum svo vel að það færi
að koma að þessari stund en svo
gerðist þetta allt svo hratt, en við
erum Guði svo þakklát fyrir að
hafa náð til þín og verið með þér
síðustu stundirnar þínar. Afi, þú
varst alltaf svo góður og alltaf svo
hjálpsamur okkur systkinunum.
Stundum lagðir þú okkur lífs-
reglurnar, vissir svo oft miklu
betur en við, afi. Við vorum svo
heppin að fá að búa í næsta ná-
grenni við ykkur ömmu og það
eru ófáar stundirnar sem við
hlupum yfir til ykkar. Við minn-
umst þín í gróðurhúsinu þar sem
þú ræktaðir blómin. Við settumst
niður og spjölluðum og þú reyndir
að leiðbeina okkur um það hvern-
ig ætti að rækta og vökva. Þú
nefndir allar köngulærnar í gróð-
urhúsinu og við munum sérstak-
lega vel eftir Maríu, sem þú taldir
okkur trú um að kæmi alltaf aftur
á hverju vori.
Við eyddum ómældum tíma
saman í sumarbústaðnum í Tung-
unum. Þar varstu að gróðursetja
trén og bjóst til fallegan lund sem
þú kallaðir „Barnalundinn“. Þar
var sett niður eitt tré fyrir hvert
barnabarn. Þú nefndir hólana við
kartöflugarðinn „Söndruhól“ og
„Dagshól“. Á kvöldin þegar við
sátum úti á palli spilaðir þú á gít-
arinn og munnhörpuna. Okkur
fannst alltaf skemmtilegt þegar
þú spilaðir „Fatlað fól“ og lagið
um manninn sem var með gamlan
páfagauk í vagninum. Þetta voru
svo skemmtileg kvöld.
Þú hafðir yndi af því að sitja úti
í sólinni og þá sagðir þú okkur svo
oft frá S-unum þremur sem hrjá
fólk sem sitja úti í sólinni. Þau
voru sljór, syfjaður og sveittur.
Yfirleitt gastu nefnt tvö fyrstu og
bættir svo við „…og svo man ég
ekki það þriðja“.
Á gamlárskvöld var fastur lið-
ur að horfa með þér á þýska sjón-
varpið þar sem þú ýmist söngst
með eða gerðir létt grín að þeim
sem komu fram í þættinum. Þú
elskaðir allt sem var þýskt og
sagðir svo oft við okkur „deutchen
marken qualitet“.
Við vorum líka heppin að fá að
fara með þér á skíði til Austur-
ríkis þangað sem þið amma fóruð
um árabil. Við stungum þig fljót-
lega af í brekkunum enda fórstu
nú ekki hratt yfir, varst alltaf að
vanda þig svo mikið.
Elsku afi, við eigum eftir að
sakna þín svo ótrúlega mikið.
Hvað gerum við núna þegar eng-
inn afi er heima í Aratúninu? Þú
skipaðir svo stóran þátt í okkar
lífi. Varst okkur svo hjálpsamur
og aðstoðaðir okkur alltaf þegar
við þurftum á þér að halda.
Hvíl þú í friði, elsku afi okkar.
Birna Björk,
Svavar Már,
Sandra Björk.
Ljúft og gott er að láta hugann
reika til baka og rifja upp minn-
ingarnar og samveruna við fráfall
góðra samferðamanna og brott-
hvarf þeirra úr okkar tilveru hér á
jörðu. Svavar Davíðsson var
meira en samferðamaður, því
hann var jú maðurinn og lífsföru-
nautur hennar Birnu systur
minnar. Þeirra leiðir lágu saman
hér í Reykjavík en snemma eftir
stúdentspróf fór hann ásamt
henni á hennar æskuslóðir til
Vestmannaeyja og urðu Eyjarnar
honum mjög hjartfólgnar. En síð-
ar fluttu þau til Reykjavíkur og
fór Svavar fljótlega að vinna á
skrifstofu hjá Bæjarútgerð
Reykjavíkur og nú var sonurinn
Baldur fæddur.
Atvikin eru stundum tilviljun-
arkennd, en ef ég veit rétt var það
ein tilviljunin að Svavar flutti inn
jafnstraums-rafsuðuvél að ósk
einhvers útgerðarmanns til notk-
unar um borð í fiskveiðiskipi. Raf-
suðuvélinni fylgdi rafsuðuvír og
nú voru örlögin ráðin. Svavar
stofnaði sitt eigið fyrirtæki, ásamt
Alfreð vinnufélaga sínum hjá
Bæjarútgerðinni og hóf innflutn-
ing á rafsuðuvír ásamt fleiru. Og
auðvitað skráði hann fyrirtækið
KLIF eftir þekktu fjalli í Vest-
mannaeyjum, og það starfar enn
af fullum krafti. Svavar átti sér
einnig áhugamál þó vinnan og fyr-
irtækið ætti hug hans allan. Hann
hafði yndi af veiðiskap og marga
fórum við í veiðitúrana, ég, faðir
minn, Svavar og Hjálmar mágur
minn og minnist ég þeirra stunda
með ánægju og margar stundir
átti hann seinna við veiðiskap í
Haganesi við Mývatn, sem hafði
sérstakan sess í hans tilveru.
Svavar hafði einnig mikla
ánægju af allskonar ræktun og
eyddi löngum stundum í gróður-
húsinu sínu við að sá og útprikla
og annað enda flutti fyrirtæki
hans inn gróðurhús um áraraðir.
Þegar ég hugsa um hann Svavar
mág minn er mér efst í huga hvað
hann var lítið fyrir breytingar og
eða nýjungar.
Hann var maður sem vildi hafa
hlutina í föstum skorðum og eins
og hann kunni best á hlutina sjálf-
ur. Allt var í föstum skorðum í
fyrirtækinu og ekki hefði hvarflað
að honum að skipta um húsið
þeirra Birnu að Aratúni 23 og
flytja annað þó börnin þrjú, þau
Baldur, Nína og Bryndís hefðu
fyrir löngu yfirgefið æskuheimil-
ið. Á skrifstofunni voru tölvur og
slíkt dót ekki mikið heillandi í
hans augum og forðaðist hann að
læra á slíkt enda með púlsinn á
hlutunum án þeirra. Sama var um
þátttöku í félagsmálum. Hann var
bara í einu félagi, AKOGES það
best ég veit og það dugði honum.
Þar var hann á heimavelli, góður
og traustur félagi. Árin liðu og
þar kom að hann dró sig í hlé við
rekstur fyrirtækisins við 70 ára
aldurinn og við tók Stefán,
tengdasonur þeirra Birnu og
Svavars, með góðum árangri. Því
miður fór heilsa Svavars að bila
þegar ævistarfinu lauk og síðasta
ár var honum erfitt og því var
hvíldin honum kærkomin og bið
ég góðan Guð að varðveita sálu
hans.
Ég og Gyða kona mín kveðjum
mág minn með söknuði og biðjum
Birnu og börnunum Guðs bless-
unar.
Haraldur Baldursson.
Svavar
Davíðsson
✝
Ástkær konan mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Dalhúsum 51,
Reykjavík,
lést föstudaginn 24. júní.
Björgvin Magnússon,
Hafdís Guðrún Sveinsdóttir,
Sigrún Elínborg Sveinsdóttir,
Eiríkur Ómar Sveinsson, Ingibjörg Sandholt,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, dóttir mín og
systir okkar,
GRETA BJÖRG ÚLFSDÓTTIR,
lést á líknardeild Landspítalans mánudaginn
27. júní.
Eysteinn Kristjánsson, Sólveig María Jörgensen,
Úlfur Kristjánsson,
Ásta Guðvarðardóttir,
Aðalheiður Úlfsdóttir,
Lilja María Úlfsdóttir,
Sigrún Ragna Úlfsdóttir,
Eva Sólveig Úlfsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Elsku eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR Ó. STEFÁNSSON
húsgagnabólstrari,
Sólheimum 23,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 23. júní, verður jarðsunginn frá Áskirkju, Reykjavík
miðvikudaginn 29. júní kl. 13.00.
Ásta Kristjánsdóttir,
Stefán Einarsson, Inga Þórsdóttir,
Sigríður Einarsdóttir, Þorgeir Kristjánsson,
Berglind Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson