Morgunblaðið - 30.06.2011, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. JÚNÍ 2011
✝ Georg GuðniHauksson
fæddist í Reykja-
vík 1. janúar 1961.
Hann varð bráð-
kvaddur á Rang-
árvöllum 18. júní
2011.
Foreldrar hans
eru Karitas Bjarn-
ey Jónsdóttir
kjólameistari frá
Bolungarvík, f. 15.
nóvember 1937, og Haukur
Sigurður Tómasson jarðfræð-
ingur, fæddur í Reykjavík 14.
febrúar 1932. Systkini Georgs
Guðna voru Sigrún, þróun-
arstjóri bókasafna, f. 30. ágúst
1959, gift Lofti Atla Eiríkssyni
menningarfræðingi, og Tómas
Kolbeinn, vélstjórnarnemi, f.
20. júlí 1964, látinn 22. mars
1987.
Hinn 11. nóvember 1988
kvæntist Georg Guðni Sigrúnu
Jónasdóttur, lífeindafræðingi,
f. 10. október 1961. Börn
þeirra eru: 1) Elísabet Hugrún,
f. 11. janúar 1988, nemi í arki-
tektúr, unnusti hennar er
Björn Pálmi Pálmason, nemi í
og vakti hún mikla athygli,
enda birtist þar sérstök sýn á
íslenskt landslag í fjallamynd-
um hans og markaði upphaf að
ferli hans sem frumkvöðuls í
endurreisn landslagsmálverks-
ins með nýstárlegri túlkun
formrænt og hugmyndalega.
Hann hélt fjölmargar mál-
verkasýningar víða um heim
og hlaut margvíslega við-
urkenningu fyrir verk sín.
Hann hlaut menning-
arverðlaun DV árið 1988, var
tilefndur til virtra finnskra
verðlauna, Ars Fennica, árið
2000 og þrívegis var hann til-
nefndur til Carnegie-
verðlaunanna. Verk hans eru í
eigu margra listasafna á Ís-
landi og erlendis. Listasafn Ís-
lands hélt yfirlitssýningu á
verkum hans árið 2003 er hann
var einungis 42 ára. Nokkrar
bækur hafa verið gefnar út um
list hans, hér á landi og erlend-
is. Georg Guðni sat í stjórn
sjóðs Richards Serra 1993-1995
og í safnráði Listasafns Íslands
1997-2001. Þá starfaði hann í
ýmsum nefndum að málefnum
tengdum myndlistinni. Hann
fékkst við kennslu í Myndlista-
og handíðaskólanum, Listahá-
skóla Íslands og víðar.
Útför Georgs Guðna verður
gerð frá Hallgrímskirkju í
Reykjavík í dag, 30. júní 2011,
og hefst hún kl. 15.
tónsmíðum, f. 7.
febrúar 1988. 2)
Guðrún Gígja, f.
17. ágúst 1993,
verslunarskóla-
nemi. 3) Tómas
Kolbeinn, f. 7. júlí
1997. 4) Hrafnkell
Tumi, f. 13. júlí
1999. 5) Jón Guðni,
f. 23. júlí 2002.
Georg Guðni
ólst upp í Reykja-
vík, lengst af í Árbæjarhverf-
inu. Hann var efnilegur
íþróttamaður, lék handbolta
með Fylki og unglingalands-
liði, en hætti þeirri iðkun er
hann hóf myndlistarnám. Hann
gekk í Fjölbrautaskólann í
Breiðholti en fékk síðan inn-
göngu í Myndlista- og hand-
íðaskóla Íslands í Reykjavík ár-
ið 1980 og brautskráðist þaðan
árið 1985. Leiðin lá næst til
Hollands, þar sem hann stund-
aði nám við Jan Van Eyck Aca-
demie í Maastricht árin 1985
til 1987.
Georg Guðni hélt fyrstu
einkasýningu sína í Ný-
listasafninu í Reykjavík 1985
Nú þegar ég kveð Guðna bróð-
ur minn, sem varð bráðkvaddur
langt um aldur fram frá yndis-
legri eiginkonu og fimm frábær-
um börnum, hverfur hugurinn til
lítillar stúlku. Stúlku sem átti tvo
yngri bræður, bræður sem hún
vakti yfir og passaði og fannst að
hún bæri alla ábyrgð á. Bræður
hennar Guðni og Tommi voru
skemmtilegir félagar og þau léku
sér saman og uxu og döfnuðu
undir handleiðslu foreldra sinna,
en umfram allt voru þau góð
systkini. Æskan var þeirra en nú
kveður þessi litla stúlka bræður
sína tvo, Tómas Kolbein sem var
rétt að feta sín fyrstu skref sem
fullorðin maður þegar hann varð
bráðkvaddur aðeins 22 ára og
Guðna sem fékk að þroska hæfi-
leika sína, elska og njóta alls þess
besta sem lífið getur fært einum
manni.
Við systkinin nutum þeirrar
gæfu í æsku að eyða mörgum
sumrum uppi á öræfum þar sem
faðir okkar jarðfræðingurinn
vann. Hálendið var hulduheimur
sem var óaðgengilegur flestum á
þessum tíma. Þetta var okkar
óskaveröld og í þessari veröld
voru lón, fossar og pollar nefnd
eftir okkur, Guðnavatn, Sigrún-
arlón og Tommafoss.
Guðni var litli bróðir minn, 16
mánuðum yngri en ég. Hann var
stór en ég lítil svo við vorum oft-
ast eins. Ég man ekki eftir mér
nema með hann mér við hlið og
þótt hann væri stór og sterkur lét
hann ímyndunaraflið oft hlaupa
með sig í gönur og þá var gott að
eiga stóra systur til þess að halda
í höndina á og láta hughreysta sig
og passa. Sem barn og unglingur
var Guðni góður í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur en sleppti
hinu. Hann var góður í íþróttum
og þá sérstaklega í handbolta og
auðvitað var hann góður í teikn-
ingu og myndlist. En þegar ég
horfi til baka var hann bestur í að
eignast góða vini og félaga en af
öllu góðu var hans mesta afrek að
eignast hana Sigrúnu sína. Þeirra
samleið hófst þegar þau voru ný-
byrjuð í Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti aðeins 16 ára gömul.
Líf þeirra var samtvinnað á svo
margvíslegan hátt, það má segja
að þau hafi spunnið sér vef úr líf-
inu, ljósinu og listinni. Úr þeim
vef spruttu börnin. Mínar kær-
ustu minningar eru þegar Guðni
tilkynnti mér með stolti og gleði
um fæðingu barnanna, þeirra El-
ísabetar Hugrúnar, Guðrúnar
Gígju, Tómasar Kolbeins, Hrafn-
kels Tuma og Jóns Guðna. Því-
líkur fjársjóður að eiga fimm
yndisleg, falleg, góð og gáfuð
börn. Guðni var einstakur pabbi
sem passaði og ræktaði fjársjóð-
inn sinn – fjölskylduna sína.
Það er ekki í mínu valdi að
skýra það né skilja að Guðni hafi
verið kallaður héðan fyrirvara-
laust. Hann sem átti svo mikið
eftir ógert en var samt sem áður
búinn að skila svo miklu af sér og
gefa okkur svo mikið.
Þótt erfitt sé að skilja kveð ég
þig, bróðir minn, með þakklæti
og þá fullvissu að þú hafir verið
kallaður burt frá þeim sem þig
elska til annarra og mikilvægari
starfa.
Það er margt sem þarf að biðja
um á kveðjustund. Ég bið algóð-
an góðan Guð að styðja og
styrkja Sigrúnu mágkonu mín og
börnin og vaka yfir farsæld
þeirra. Einnig bið ég um styrk
fyrir móður mína og föður sem nú
sjá á eftir seinni syni sínum.
Sigrún systir.
Ég heyrði það á tóninum í rödd
Lilju systur, þegar hún hringdi í
mig – að hún var að undirbúa mig
fyrir erfiðar fréttir.
Tómarúmið, frjálsa fallið var
hræðilegt. Ótal skelfilegir mögu-
leikar og mörg náin andlit birtust
í huga mér í þessar fáu sekúndur,
en aldrei Georg Guðni, aldrei.
Það var ekki fræðilegur mögu-
leiki – Georg Guðni var maður
sem átti ekki að geta horfið úr lífi
okkar. Guðni var maður framtíð-
arinnar, hugmyndanna, viskunn-
ar, hann var kletturinn. Hann var
fjallið.
Fjall er fjall, það er ekkert
annað – það er það sem það er.
Það hefur óendanlega fjöl-
breytni, það er nýtt fjall á hverj-
um degi, eftir því hvernig vindar
blása og sólin skín. Það þolir regn
og snjókomu, það breytist rólega
í tímans rás. Það hefur orku og
það hefur blíðu. Fjall er ekki til-
gerðarlegt, það bara er.
Fjall á ekki að geta horfið í
einu vetfangi. Samt gerðist það.
Af hverju er jörðinni kippt svona
undan okkur?
Guðni kom inn í líf mitt þegar
ég var 14 ára. Hann var 16 ára,
kærasti Sigrúnar systur minnar.
Við Guðni vorum samferða í
gegnum myndlistarnámið og vor-
um síðan mjög nánir í framhaldi
af því – við upplifðum heiminn
saman. Hann var minn besti vin-
ur.
Lilja sagði að hann hefði orðið
bráðkvaddur á hlaupum. Lækn-
irinn sagði að hann hefði að öllum
líkindum misst meðvitund sam-
stundis. Guðni skipti um tilveru-
stig á meðan líkaminn sveif til
jarðar og sameinaðist moldinni.
Líkaminn verður grafinn í dag,
en Guðni er áfram á meðal okkar
– í þessu stóra og í þessu smáa.
Allt það sem hann stóð fyrir, allt
það sem hann kenndi okkur á
sinn hógværa og látlausa hátt.
Georg Guðni er ekki horfinn. Við
getum minnst hans með því að
horfa inn í málverkin hans og
skynja eilífðina, orkuna, blíð-
una … – og með því að sameinast
fjallinu.
Vertu sæll að eilífu, elsku vin-
ur.
Óskar Jónasson
Það var mikið lán að eiga sam-
leið með Guðna frá því þau Sig-
rún felldu hugi saman fyrir um 33
árum. Hann var hæglátur, hæv-
erskur, hreinn og beinn, ævinlega
glaður í bragði er við hittumst,
skemmtilegur, íhugull, en um-
fram allt góður drengur.
Við sem þetta ritum, mágkona
hans og svili, fylgdumst með hon-
um álengdar á vegi myndlistar-
innar og höfum með tímanum
þroskast sem listunnendur fyrir
hans tilstilli. Við sáum hvernig
listsköpun hans þróaðist með
markvissum vinnubrögðum og
mikilli ástundun. Samræður við
hann opnuðu augu okkar fyrir
öðrum listamönnum, straumum
og stefnum. Allt var það áhuga-
vert og ánægjulegt.
En það eru fyrst og fremst
kostir hans sem fjölskylduföður
sem efst eru í huga okkar á
kveðjustundu. Þau Sigrún voru
óaðskiljanleg og eftir að börnun-
um fjölgaði og Sigrún hætti að
vinna utan heimilis var öll fjöl-
skyldan samferða í daglegum
önnum. Þótt Guðni væri lista-
maður af lífi og sál hafði fjöl-
skyldan alltaf forgang. Hann var
félagi barnanna í leik og lærdómi
og gekk í störfin með Sigrúnu ef
með þurfti. Þau hjónin fóru til
dæmis oft saman í matarinnkaup
og aðrar útréttingar og báru allar
ákvarðanir, stórar og smáar,
hvort undir annað ef kostur var.
Það var mikið gæfuspor er þau
ákváðu að reisa vinnustofu við
heimili sitt á Rafstöðvarvegi, því
þaðan í frá var Guðni alltaf heima
við og dyr vinnustofunnar stóðu
fjölskyldunni ætíð opnar. Börnin
voru óbeinir þátttakendur í list-
sköpun hans, sögðu álit sitt og
það kom jafnvel fyrir að þau
reyndu í einfeldni sinni að hressa
upp á myndir hans með blýanti
eða pensli. Guðni hvatti þau til að
spreyta sig og skapa. Myndverk
barnanna eiga jafnstóran sess á
heimilinu og verk frægra lista-
manna sem fjölskyldunni áskotn-
uðust.
Guðni var íþrótta- og keppn-
ismaður að eðlisfari. Hann studdi
börnin með ráðum og dáð í
keppni og leikjum, var manna
æstastur þegar Gígja keppti í
handbolta og hvatti drengina á
frjálsíþróttamótum eins og rödd-
in leyfði. Í seinni tíð lék hann oft
borðtennis á Berangri og fór létt
með að sigra gesti, enda góður
spilari. En þegar börnin hans
áttu í hlut varð viðureignin afar
jöfn og þurfti gjarnan úrslitaleik
í lokin. Velgengni barnanna var
honum ætíð mikils virði og þau
fundu svo sannarlega stuðning
hans á öllum sviðum.
Samstarf þeirra Sigrúnar var
miklu nánara en algengt er með-
al hjóna. Þau áttu sameiginlegt
líf í flestum efnum, unnu saman
að undirbúningi, ákvörðunum og
samskiptum í listheiminum og
annars staðar, hún stóð honum
við hlið í öllu því sem máli skipti.
Við fundum þetta svo sterkt að í
tali okkar voru þau alltaf nefnd í
sömu andránni, Sigrún og Guðni.
Við hjónin eigum eingöngu
ljúfar og hlýjar minningar um
Guðna og ánægjuleg samskipti.
Þau einkenndust af rólyndi hans
og nærandi nærveru, hann hafði
alltaf tíma fyrir okkur og var
bóngóður ef til hans var leitað.
Minningarnar verma okkur, þótt
söknuðurinn sé sár.
Elsku Sigrún og börn: Missir
ykkar er meiri en við fáum lýst í
orðum. Megi góður Guð fylgja
ykkur og styðja í þeirri erfiðu
vegferð sem framundan er.
Lilja og Stefán.
Orðin og skilningarvitin ná
ekki utan um þann harm sem
þyrmir yfir þegar mágur minn,
Georg Guðni Hauksson, kveður
þennan heim fyrirvaralaust í
þann mund sem náttúran og
landið sem hann unni svo heitt
eru að vakna af vetrardvalanum.
Hringrás lífsins er stórbrotin og
nú er Guðni kominn fram úr sam-
ferðamönnum sínum eina ferðina
enn og inn á nýja sporbraut.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að feta lífsbrautina með
Guðna í rúma þrjá áratugi en
samheldnin hjá tengdafjölskyldu
minni er meiri og sterkari en ég
hef orðið vitni að í öðrum fjöl-
skyldum. Sérstakur áhrifavaldur
í lífi fjölskyldunnar var þegar
Tómas, litli bróðir Guðna og Sig-
rúnar minnar, varð bráðkvaddur
aðeins 22 ára að aldri fyrir 24 ár-
um. Systkinin voru mjög náin en
fjölskyldan tók þessu áfalli af
nánast yfirskilvitlegri yfirvegun,
auðmýkt og kærleika. Lát Tóm-
asar varð til þess að þrýsta okkur
saman og upp frá því leit ég á
Guðna sem bróður minn. Kær-
leikurinn okkar á milli var ósvik-
inn og við heilsuðumst og kvödd-
umst gjarnan með faðmlagi og
kossi á kinn.
Mörkin á milli lífs og listar í lífi
listamanna eru oft óljós og listin
var fullkomlega samofin lífi
Guðna. Persónuleikinn endur-
speglaðist í verkum hans og
verkin í persónuleika hans.
Ein fyrsta minning Guðna úr
frumbernsku var að hlaupa frjáls
úti í víðáttunni einhvers staðar á
miðhálendi Íslands þar sem lög-
mál tíma og rúms virtust óra-
fjarri.
Guðni drakk í sig fegurð
landsins með móðurmjólkinni því
fjölskyldan eyddi lunganum úr
sumrinu í rannsóknarferðum á
miðhálendinu. Þetta var löngu
áður en hálendið var komið í
vegasamband við byggðir lands-
ins og kyrrðin því fullkomin.
Ljóst er að fyrsta lagið í marg-
laga málaralist Guðna varð til í
þessum ferðum og fjölskyldan
minntist þessara stunda sem
sumra bestu sem hún fékk að
njóta saman í lífinu.
Á menntaskólaárunum ferðað-
ist Guðni um land allt og vann við
að mæla aurburð í vatnsföllum
landsins ásamt Gunnari Jónssyni
vini sínum. Þeir fóru um á
Georg Guðni
Hauksson
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
TORFI ÞORKELL TORFASON,
Þverholti 24,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
þriðjudaginn 28. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún M. Torfadóttir, Björn Sævar Einarsson,
Ólafur D. S. Torfason, Rósa S. Þórhallsdóttir,
Ingigerður Torfadóttir, Jón Óttarr Karlsson,
Kristín Torfadóttir, Gísli Sveinsson,
Torfi Þ. Torfason, María S. Reynisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg konan mín, móðir okkar, tengda-
móðir, systir, amma og langamma,
SIGRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Dalhúsum 51,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 24. júní, verður jarð-
sungin frá Grafarvogskirkju föstudaginn
1. júlí kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Á rás fyrir Grensás, reikning
nr. 311-26-3110, kt. 670406-1210.
Björgvin Magnússon,
Hafdís Guðrún Sveinsdóttir,
Eiríkur Ómar Sveinsson, Ingibjörg Sandholt,
Sigrún Elínborg Sveinsdóttir,
Sverrir Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL BIRGIR SÍMONARSON,
Borgarheiði 10 H,
Hveragerði,
sem lést mánudaginn 13. júní, verður jarð-
sunginn frá Hveragerðiskirkju laugardaginn
2. júlí kl. 14.00.
Jarðsett verður í Selfosskirkjugarði.
Axel Pálsson, Ingveldur Birgisdóttir,
Símon Pálsson, Lilja Guðmundsdóttir,
Guðmundur Pálsson,
Sigurbjörg Pálsdóttir, Jóhann Þorsteinsson,
Herbert Pálsson, Jóhanna Vilhjálmsdóttir,
afa- og langafabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
JÓHANNA GUÐBJÖRG
GUÐBRANDSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
þriðjudaginn 28. júní.
Útför verður auglýst síðar.
Sigurður Þorkelsson,
Þorkell Sigurðsson, Sigríður Ólafsdóttir,
Guðbrandur Sigurðsson, Ásdís Þórbjarnardóttir,
Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGMUNDUR SIGURGEIRSSON,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar þriðjudaginn
28. júní.
Guðný Guðnadóttir,
Ingigerður Sigmundsdóttir, Sighvatur Kristjánsson,
Sigurgeir Sigmundsson, Kristín Arnarsdóttir,
Ólafur Þór Sigmundsson, Assefash Beharnu,
Margrét Sigmundsdóttir, Helgi Ásgeir Harðarson,
Guðni Markús Sigmundsson, Sólveig Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.