Austurland - 20.01.1956, Page 4

4
AUSTURLAND
Neskaupstað, 20. janóar 1956.
Annað hljóð í strokknum
Framsókn hefur ekki kunnað
illa við sig í samstarfinu við íhald-
ið á undanförnum árum. Allir erf-
iðleikar stjórnarinnar hafa stafað
frá vondum kommúnistum sem
spanað hafa upp frekjuna í verka-
mönnum. Hver man ekki lýsingar
hans Eysteins á orsök núverandi
efnahagsörðugleika þar sem hann
sagði að öll ógæfan lægi í verk-
föllunum s. 1. vetur? Jafnvægi
hafði ríkt í efnahagsmálunum og
örugg og jöfn framþróun. En svo
komu kommúnistar brögðum sín-
uml við og æstu' verkamenn út í
verkföll.
En nú breytist hljóðið í Fram-
sóknarflokknum. Nú virðist allt
benda til þess að hann þurfi að
snúa sér alvarlega að íhaldinu, án
efa með tilliti til kosninga í sum-
ar.
Nýlega skrifaði Tíminn m. a. á
þessa leið, þegar blaðið ræddi um
vandamál atvinnu- og efnahags-
lífsins:
„Hlutur milliliðanna hefur i
aldrei verið jafn ríkulegur sem á
síðasta ári, en á sama tíma er út-
flutningsframleiðsla landsmanna
að sigla í gjaldþrot. Þarna er þá
komið að aðalmeininu. Hlutur
milliliðanna er of mikill á kostnað
atvinnuveganna".
Svona viðurkenningu hefði Ey-
steinn og aðrir ráðherrar Framl-
sóknar átt að gefa fyrr, I stað
þess að ráðast í sifellu á verka-
fólk, þó að það reyni að bjarga
sér undan vaxandi dýrtíð.
Enn segir Tíminn:
„Nú um nokkurra ára bil hefur
aðeins ein stétt getað ákvarðað
hlut sinn í þjóðarbúinu, án samn-
inga við aðrar stéttir eða án íhlut-
unar almannavaldsins. Þessi stétt
er braskarastéttin. Á sama tfma
hafa bændur fengið greitt afurða-
verð sitt samkvæmt lögákveðnum
reglum og verkamenn samkvæmt
samningum og lögboðinni vísi-
tölu“.
Já, ætli það hefði ekki verið
sæmra fyrir Framsókn að viður-
kenna þessa staðreynd fyrr, að
viðurkenna það, að hið marglof-
aða frelsi ríkisstjórnarinnar hefur
þýtt frelsi fyrir alla aðra en
verkamenn og bændur til þess að
ákveða hvað þeir bæru úr býtum.
Kaupmaðurinn hefur verið frjáls
að sinni verðlagningu. Allskonar
milliliðir hafa haft frelsi til þess
að ákveða álag sitt á almenning
og atvinnuvegina.
Og enn segir Tíminn:
„Hvers konar kaupmang og
húsabrask eru nú gróðavænleg-
asta lifibrauð, sem býðst. Aldrei
heyrist það á málfundum eða í
blöðum Sjálfstæðismanna, að
þetta sé á nokkurn hátt óheilbrigt.
Hinsvegar heyrist sífelldur söng-
ur um ábyrgðarleysi verkalýðsins.
ölhim hlýtur að vera í f^yn og
vera ljóst, hverjum Sjálfstæðis-
flokkurinn ætlar að borga brús-
ann, það er alþýðustéttunum til
lands og sjávar".
Já, ætli við höfum ekki öll
heyrt þennan „sífellda söng um
ábyrgðarleysi verkalýðsins“. Og
sá söngur hefur látlaust heyrzt í
Tímanum og af vörum Framsókn-
arráðherranna.
En nú er hljóðið i Framsókn að
breytast. Nú er viðurkennt að
slíkur söngur sé aðeins íhalds-
söngur og óréttmætur og rangur.
Og nú segir Tíminn, sem fram
að þessu hefur stutt íhaldið til
árása á verkalýðinn:
„Það er margsönnuð staðreynd,
að ekki er hægt að ráða fram úr
málum þjóðarbúsins giftusamlega
Eins og frá hefur verið skýrt j
hér í blaðinu hefur Lúðvík Jós-
epsson flutt þingsályktunartillögu
um úrbætur í símamálum Austfirð-
inga.
Þegar tillagan var til umræðu
á þingfundi fyrir skömmu, var
upplýst, að undirbúnar hafi verið
miklar endurbætur á símasam-
bandinu milli Reykjavíkur og
Austurlands.
Gert er ráð fyrir, að reistar
vei'ði stuttbylgjustöðvar m. a. á
Hornafirði og á þann hátt komið
á þráðlausu samibandi, eins og
Lúðvík bendir á í tillögu sinni.
Með þessu móti má ætla, að full-
komið og öruggt samband fáist.
Talið er að þessi lausn yrði sú ó-
dýrasta, sem völ er á. Tilboða
hefur verið leitað hjá þeim verk-
smiðjum, sem þekktastar eru í
þessari grein.
Áætlað er að þessum fram-
kvæmdum ljúki 1957—1958.
Nokkrar framkvæmdir eru fyr-
irhugaðar á sumri komanda og á
fjárlagafrumvarpi þessa árs eru
ætlaðar til þeirra kr. 600 þús. Að
vísu er ekki hægt að gera mákið
fyrir þá upphæð, en máltækið seg-
ir, að hálfnað sé verk þá hafið er
og væntanlega reynist það sann-
mæli.
Til að bæta úr mestu vandræð-
unum til bráðabirgða, á að vori að
auka sambandið norðanlands um
tvær talrásir.
Oft eru Austfirðingar búnir að-
senda bænaskrár og kröfur um
bætta símaþjónustu, en til þessa
hafa ráðamenn Landssímans
daufheyrzt við þeim. Það er því
Austfirðingum fagnaðarefni, að
ný sKuli loks hylla undir sigur í
án virkrar þátttöku verkalýðsins
í stjórn landsins“.
Hvað skyldu sósíalistar oft hafa
bent á þessa staðreynd, og hvað
oft skyldi Eysteinn Jónsson hafa
afneitað henni í orðum og verki ?
Og enn skal eitt dæmi tilfært
af skrifum Tímans frá síðustu
blöðum:
„Afleiðingin af frjálsræðinu er
nú komin í ljós. Dýrtíðin eykst
dag frá degi og framleiðslan
stenzt ekki samkeppnina“.
Nú er semi sagt viðurkennt, að
frelsisstefnan, sem Eyseinn og
Framsókn hefur fram til þessa
lofsungið, hefur leitt af sér vax-
andi dýrtíð.
Nú virðist Framsókn endanlega
ætla að víkja frá þeirri íhalds-
kenningu að allir erfiðleikarnir
séu verkafólki að kenna.
Það er sannarlega komið annað
hljóð í Framsóknar-strokkinn.
málinu. En vera má að þörf sé að
ýta enn við ráðamönnunum, ef
ekki verður unnið að framkvæmd-
um með sómasamlegum hraða.-Það
er nefnilega reynsla okkar út-
kjálkamanna að innan-Hring-
brautarmönnum hættir við að
gleyma þörfum okkar og telji sér
skyldara að sinna þeim, sem nær
búa.
Annars mun Austfirðingum
koma harla ókunnuglega fyrir
sjónir sumt af því, sem sagt var
í þessum umræðum. Einn ráð-
herranna tók til máls og véfengdi
að ástandið í þessum máluml væri
eins alvarlegt og Lúðvík vildi vera
láta. Las hann skýrslu frá síma-
málastjóra, þar semi reynt er að
afsaka slóðaskap Landssímans.
Samkvæmt þessari skýrslu er að-
eins 9. hvert samtal hraðsamtal.
En þetta getur ekki verið rétt.
Símamálastjóri hlýtur að hafa
verið það naskur að velja einhvern
dag eða tímabil, sem lítið var að
gera á stöðvunum, til athugunar,
því vitanlega er ekki alltaf jafn-
mikið að gera. Ráðgerðar fram-
kvæmdir í þessum málum benda
l'ka til þess, að símamálastjóri
viti að ástandið er ekki eins gott
| og hann vill vera láta.
Lúðvík lýsti líka undrun sinni
yfir þessari skýrslu og taldi að
eftir henni að dæma vantaði mik-
ið á að símamálastjóri gerði sér
grein fyrir verkefnum sínum.
Benti hann á þá staðreynd, að
engar endurbætur hefðu farið
fram'í 13 ár, en þörfin fyrir síma-
þjónustu hefði stórlega vaxið á
þeim tíma. Einnig benti hann á
þá staðreynd, að á þessari línu
Dr bænum
Kirkjan
Messur á sunnudag:
Barnamessa kl. 11.
Messa kl. 2.
Aheit og gjafir til Neskirkju
mótt. 1955:
Áheit: Frá konu 100, frá tveim
konum 100, frá Halld. Davíðsdótt-
ur 30, Frá M. 50, frá S. 150, frá
Ó. Ó. 25, frá ónefndum 500, frá
M. Jóh. 30, frá M. G. A. 50 frá
S. S. 100, frá S. K. 100, frá Hall-
dóri Einarssyni 50, frá Ingi-
björgu Jóhannsdóttur 50, frá
Bjarna Björgvinssyni 100, frá N.
N. 50, frá konu í Rvík 100, frá
N. N. 100. Samtals kr. 1685.00.
Gjafir: Frá ónefndum hjónum
í Nesk. 500, frá G. H. B. 50, úr
samskotakassa kirkjunnar 39.04.
Samtals kr. 589.04.
Auk þessa gaf Kvenfél. Nanna
saum á um 40 fermingarkyrtlum
og Kaupfél. Fram lánaði endur-
gjaldslaust timbur í uppslátt við
turnaðgerð.
Sóknarnefndin þakkar gjafir og
áheit og þann hlýhug sem að baki
stendur.
Farinn á vertíð
Hinn nýi bátur Sveinbjörns
Sveinssonar, Glófaxi, fór s. 1-
sunnudag áleiðis til Keflavíkur,
en þaðan verður hann gerður út í
vetur. Glófaxi er fyrsti Norðfjarð-
arbáturinn, sem fer á vertíð.
Iðnaðarinannafélagið heiðrar
skólastjóra Iðnskólans
Nú í haust varð sú skipulags-
breyting á iðnskólahaldi, að iðn-
skólar urðu ríkisskólar. Hér i bæ
hafði Iðnaðarmannafélag Norð-
fjarðar haldið uppi iðnskóla í H
ár.
Öll þessi 11 ár hefur Oddur A.
Sigurjónsson, skólastjóri gagn-
fræðaskólans, jafnframt verið
skólastjóri Iðnskólans, án þess að
hafa tekið sérstök skólastjóra-
laun, heldur aðeins fengið greidd-
ar þær stundir, sem hann hefur
kennt við skólann.
Á þriðjudagskvöldið heimsóttu
forvígismienn Iðnaðarmannafé-
lagsins og Iðnskólans Odd og
færðu honum að gjöf vandað
skrifborð, sem trésmíðaverkstæði
Jóhanns P. Guðmundssonar hefur
smíðað, í þakklætisskyni fyrir
unnin störf í þágu Iðnskólans á
meðan hann var rekinn af Iðnað-
armannafélaginu.
væru mest þrengslin af öllum
langlínum,
Hinsvegar kvaðst Lúðvík fagna
því, að hafizt væri handa um
endurbætur. En um tillöguna
mætti fremiur segja, að hún hefði
átt að koma fyrr en að hún væri
ástæðulaus. Samþykktir Fjórð-
ungsþings Austfirðinga bentu
líka til þess, að sú væri skoðun
almennings.
Úrbætur í símamál
um Austíirðinga