Austurland - 11.02.1956, Blaðsíða 2

2
AUSTURLAND
Neskaupstað, 11. febrúar 1956.
Ríkisstjórnin er stadráóin 1 aó
svíkja í landhelgismálinu
ísfisksala til Englands undirbúin
Austurland
Málgagn sósíalista á Austur-
landi.
Ritstjóri:
Bjarni Þórðarson.
Kemur út einu sinni i viku.
Lausasala kr. 2.00.
Árgangurinn kostar kr. 60.00.
Gjalddagi 1. apríl.
NESPRENT H-P
Játningar
Tímans
Framsóknarmenn hafa nú loks
áttað sig á því, að ekki er væn-
legt til kjörfylgis að halda því
fram, að varnarbarátta verka-
lýðsins í fyrravor eigi alla sök á
ófremdarástandi því, sem nú ríkir
í efnahagsmálum þjóðarinnar. Þó
heldur Eysteinn enn dauðahaldi
í þessa trúarjátningu. Hann hefur
ekki þann manndóm til að bera,
að játa hreinskilnislega, að það
er ríkisstjórn hans og Ólafs
Thors sem hefur leitt þjóðina út
í þetta kviksyndi. Enn reynir
hann, ásamt íhaldinu, að halda
því fram, að sökin sé alþýðunnar.
Og að vissu leyti má halda því
fram, að alþýðan eigi sök á því
hvernig komið er. En hún er ekki
sek um að hafa hrifsað til sín
meira en henni ber af þjóðartekj-
unum. Sök hennar er sú, að hafa
trúað fagurgala Eysteins og ann-
arra afturhaldspostula. Það er
hennar sök að hafa veitt þeim
aðstöðu til að fara með völd í
landinu með þeim afleiðingum,
sem nú blasa við hverjum manni.
En í flokksblaði ráðherrans
kveður nú við annan tón, stundum
að minnsta kosti. Riturum þess
er ljóst hve hættulegt það er kjör-
fylgi Framsóknar, að reyna að
skella skuldinni á verklýðssam-
tökin. Þó reynir Tíminn enn að
kenna kommúnistum um ástand-
ið. En er ekki líka hættujeglt,
Tími sæll, að kalla alla þá, sem
stóðu að varnarbaráttu verkalýðs-
ins í fyrravor, kommúnista?
Hvernig færi rneð kjörfylgi vænt-
anlegrar sambræðslu krata og
Framsóknar, ef verkfallsmenn-
irnir tryðu staðhæfingum Tímans
um að þeir væru kommúnistar og
höguðu sér í samræmi við það
næst þegar þeir ganga að kjör-
borðinu? Krötunum er Ijóst, að
þessi baráttuaðferð Timans er
hættuleg, þeir berja sér á brjóst
og hrópa að þeir hafi engu síður
Nefnd frá togaraeigendum er nú
erlendis til að semja um fyrir-
komulag á löndun ísaðs fisks í
Bretlandi ef löndunarbanninu
skyldi verða aflétt.
I nefndinni eru þeir Kjartan
Thors, Loftur Bjarnason og Jón
Axel Pétursson.
Þessi fregn er ekki fyrirferðar-
mikil en þó felur hún í sér stór-
tíðindi. I raun og veru er hér um
að ræða tilkynningu um að rík-
isstjórnin hafi svikið í einu helg-
asta máli þjóðarinnar, landhelgis-
málinu.
en kommar staðið að verkfallinu
og verið jafn ákveðnir þeim.
1 leiðara Tímans 29. janúar
segir svo:
,,Hin nýju tekjuöflunarfrum-
vörp, sem voru lögð fram á Al-
þingi í gær, munu að sjálfsögðu
verða helzta umtalsefni manna
næstu dagana. Slíkt er ekki að
undra. Þau eru svo glögg sönnun
þess í hvert óefni efnahagsmál-
um okkar er komið.
Þó munu þau ekki koma neinum
á óvart.
Það þurfti ekki glögga menn
til að sjá þetta fyrir strax á ár-
inu 1954. Hin mikla ofþensla
sem knúin var fram við stjórnar-
skiptin 1953, var öllum sæmilega
glöggum mönnum ótvíræð vís-
bending um, að eitthvað svipað
þessu hlyti þetta að enda. Fyrir
árslokin 1954 benti hagfræðingur
Landsbankans, Jóhannes Nordal,
mjög glögglega á það í Fjármála-
i tíðindum, að rnikill voði væri á
ferðum í efnahagsmálunum, ef
ekki væri snúið við í tæka tíð“.
(Leturbr. Tímans).
Enn segir þar:
„Ofþenslan hafði eðlilega ýtt
undir hverskonar kaup- og verð-
kröfur. Það var ekki nema rétt-
látt að bættur yrði nokkuð hlutur
þeirra, sem verst voru settir“.
Og loks segir:
,,Þó dreymir víst fáa um, að
þetta sé endirinn, að óbreyttum
ástæðum. Flestir búast við að
þetta sé aðeins ein velta á leiðinni
til að gera gjaldmiðilinn verðlaus-
an og leggja efnahag þjóðarinnar
í rúst“.
Þessar játningar Tímans eru
hinar athyglisverðustu.
Lítum þá fyrst á fyrstu játn-
inguna. Hvað felst í henni? í
fyrsta lagi yfirlýsing um að efna-
hagsmál þjóðarinnar eru komin í
fullkomið óefni undir íhalds-
Enginn þarf að halda að tog-
araeigendur sendi nefnd utan þess-
ara erinda, nema þeir hafi full-
vissað sig um að löndunarbann-
inu verði aflétt. Það eru líka hæg
heimatökin, því ekki er langt á
milli Thorsarans í ríkisstjórninni
og Thorsaranna í Kveldúlfi og
F. í. B.
Það hefur líka margt bent til
þess, að svik væru ákveðin í land-
helgismálinu. Nægir þar að benda
á hinar tíðu og leyndardómsfullu
utanferðir Ólafs Thors og af-
greiðslu stjórnarflokkanna á
Framsóknarstjórninni. I öðru
lagi er það játað, að þegar árið
1954, ári áður en verkföllin voru
háð, hafi hverjum manni með
nokkurn veginn fullu viti, ljóst
verið, að stefna sú, er tekin var ’
landsmálunum við myrídim nú-
verandi ríkisstjórnar árið 1953
hlaut að leiða til þess öngþveitis,
sem nú blasir við. — Er þetta
ekki einmitt það, sem sósíalistar
hafa alltaf haldið fram?
I annari játningunni felst það,
að stjórnarstefnan eigi sök á
kröfum verkalýðsins um hækkað
kaup vegna vaxandi dýrtíðar.
Ennfremur er það játað að kaup-
hækkun hafi verið réttlát.
Með þessu etur Tíminn ofan í
sig allt það, sem hann hefur áður
sagt um að verkföllin væru að-
eins liður í skemmdarverkastarf-
semi kommúnista. Hann viður-
kennir réttmæti verkfallsins og
gerir Eystein ómerkan orða sinna.
— Það sem gerðist í verkföllun-
um í fyrra var ekkert annað en
það, að alþýðan snerist til varnar,
er íhalds-Framsóknarstjórnin
reiddi að henni hnefann.
Og í þriðju játningunni er það
viðurkennt, að nýjustu „bjarg-
ráð“ ríksstjórnarinnar séu bara
ein veltan enn á leiðinni til al-
gjörs hruns.
Það er alltaf gleðilegt þegar
blindir fá sýn. Tíminn þykist þeg-
ar fyrir tveim árum hafa séð
hvert stefndi, en samt hefur hann
af ráðum og dáð stutt ríkisstjórn-
ina. þó hann sæi að það leiddi til
algjörs hruns. Það er máski ekki
ómerkilegasta játning Tímans og
sýnir Ijóslega að hann þjónar
ekki þjóðarhagsmunum.
Og enn er Tíminn yfirlýst
stuðningsblað stjómarinnar, þeirr-
ar stjómar, sem að dómi blaðsins
er „að gera gjaldmiðilinn verð-
lausan og leggja efnahag þjóðar-
innar í rúst.
þingsályktun um stækkun land-
helginnar fyrir Vestfjörðum.
Ríkisstjórnirij hefur unnið sér
margt til óhelgi, en með samning-
um, sem skuldbinda íslendinga til
að hafast ekkert að í landhelgis-
málunum, kórónar hún óhappa-
verk sín.
Islendingar eru á einu máli um
það, að eitt þeirra mesta og merk-
asta hagsmunamál sé stækkun
landhelginnar. Þeir eru líka sam-
mála um að lögsaga Islendinga
eigi að ná yfir allt landgrunnið.
Oð sú ríkisstjórn, sem afsalar ein-
hverjum rétti í þessu máli, hættir
sér út á hálan ís. íslendingar líta
líka á landhelgismálið sem innan-
ríkismál og viðurkenna ekki rétt
erlendra þjóða eða alþjóðastofn-
ana til afskipta af því.
Og hvað segja Austfirðingar
um þessi svik?
Austfirðingar eru sammála um
það, að við stækkun landhelginn-
ar 1950 hafi þeirra hlutur verið
fyrir borð borinn og síðan hafa
þeir reynt að fá því framgengt,
að úr misrétti þessu væri bætt.
Hvað eftir annað hafa tillögur um
lagfæringu legið fyrir Alþingi,
fluttar af þingmönnum allra
flokka, en alltaf hafa þær dagað
uppi. Og ekki þarf að efast um
hver verða afdrif þeirrar tillögu,
sem nú liggur fyrir Alþingi um
þetta efni.
Kusu Sunnmýlingar þá Eystein
og Vilhjálm á þing til þess að
þeir stuðluðu að og tækja beinan
þátt í svikum við þýðingarmesta
mál fjórðungsins, stækkun aust-
firzku landhelginnar?
Eða Norðmýlingar? Hafa Páll
og Halldór umboð þeirra til að
styðja að svikum í landhelgismál-
inu?
Og fólu Seyðisfirðingar Lárusi
að fara þannig með umboð þeirra
á þingi, að það hjálpaði til að
koma í veg fyrir lífsnauðsynlega
stækkun austfirzkrar landhelgi?
Og skyldi Páll á Hnappavöllum
hafa umboð sjómannanna á
Hornafirði til að hindra um ófyrir-
sjáanlega framtíð stækkun land-
helginnar við Suðausturlandið ?
Þessar og aðrar spurningar um
landhelgismálið verða látnar
dynja á þingmönnum þegar ÞeU
leita endurkjörs, hvort sem það
verður að vori eða næsta ar.
Það er alveg furðulegt að rík-
isstjórnin skuli leggja þvílíkt
kapp á að fá löndunarbanninu af-
létt í Bretlandi, að hún skirrist
ekki við að kaupa það dýru verði
Framhald á 3. síðu.