Austurland - 21.12.1956, Page 1

Málgagn sósialista á Anstnrlandi
G. árgangur. Neskaupstað, 21. desember 1956.
43. tölublað.
Séra Rögnvaldur Finnbogason, Bjarnanesi
3ÓLAHUGLEIÐING
Nú eru blessuð jólin enn eitt sinn að sækja okkur
heim, og enn á ný iinnnm við til [æssara annarlegu
keunda, t'rá [>ví við voruni börn. I»að er eins og jólahá-
tíðin haíi skilið et'tir í |bernsku okkar einhvern dul-
magnaðan se,ið, sem verður okkur næstum áþreifanleg-
ur aftur og aftur \lð liver jól, sem \ið lifum. Allt er
orðið gott, það er sem draumar okkar hafi rætzt, dýrstu
óskir okkar verið uppfylltar. Við finnum enn ilminn af
okkar löngu brunnu kertum. Jólahátíðin kemur til okk-
ar með birtu sína og yl á þeim tíma árs, þegar nætur
eru lengstar og dagar stytztir, þegar okkur er mest
[iörf að gleðjast og fagna. Og við tökum á móti þess-
ari hátíð friðarins öll með gleði, en þó hver á sinn hátt,
því að hver á sínar minningar, sínar tilfinningar og
hugsanir, sem móta viðhorf hans á einhvern hátt. Við
berum liver um sig okkar skilning í brjósti á þessari
hátíð. En hvort heldur slrilningur oltkar á fæðingarhá-
tíð Jesú Krists er mótaður af efa, vantrú eða efunar-
lausri trú, þá ber jólahátíð n fcil okkar sína mildi, sinn
frið, sem lijartað eitt skilur, og enginn efi megnar til
fulls að taka frá okkur. Þ\ í jafnvel vantrúin, hinn leit-
andi efi, er fullur af trú.
Nú á þessu ári Drottins eru lialdin heiiög jól um
gjörvallan heim og Guði okkar og Frelsara sungnir lof-
söngvar alls staðar, þar sem inannleg kné eru beygð
Guði í þökk og bæn. Og þetía er í þeim sama heimi, sem
enn Iogar af hatri og heift stríðs og styrjalda. Er nokk-
uð til, sem fjær er livort öðru en þetta tvennt: Friður
helgra jóla og hatur stríðsins'i Ég held varla. — Guð
hefur forðað [>jóð okkar írá að standa í þeim liildar-
leik, sem háður hefur verið í liciminum og enn er háð-
ur ekki ýkjalangt frá bæjardyrum okkar sjálfra. En
höfum við kunnað að meta þær gjafir sem okkur hafa
verið gefnar? Höfum við kunnað að þakka Guði náð
hans og frið? Það kann að vera, að við liöfuni gleymt
því, e. t. v. höfutn við ekki bjargazt undan fári styrj-
aldarinnar iniklu eins vel og við ætlum, því að styrj-
aldir skilja eftir sig fleira en pakinn og sviðinn jarðar-
svörð og rústír brunninna borga. Þær sk’ilja líka eftir sig
nak.inn og beran jarðveg í andlegu Iífi þjóða og manna
og í hugum þeirra og hjörtum rústir horfinna vona og
drauma. Það er þessi ógæfa genginna ára, sein vjð höf-
um ekki að fullu sloppið undan. Við erum alltof von-
laus, þrúguð af fánýtiskennd, rótlaus, — við eigum ekkí
leiigur trúna á Guð, heila og óskii>ta. — Og ef við liöf-
um gleymt að þakka Guði náð lians og niiskunn þá ger-
um það nú á þessari jólahátíð. liiðjum um trú og skiln-
ing á [>eim gjöfum friðar, sem hann liefur okkur gefið.
— Biðjum, að lielgibirta þessarar hátíðar lýsi hug-
skot sérhvers inanns, þiðjum um miskunn Guðs og frið
til handa þeim, sem nú þjást í angist stríðs og liarðýðgi,
biðjum, að almáttug mildi lians megi flna þjáningar
þeirra. — Himneski Faðir, við biðjum um VELÞÓKN-
UN þína yfir mönnunum öllum.
í Jesú nafni. Amen.
f