Morgunblaðið - 26.08.2011, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. ÁGÚST 2011
✝ GunnhildurHalla Haralds-
dóttir fæddist á
Flateyri 29. mars
1958. Hún varð
bráðkvödd á heim-
ili sínu í Hafnar-
firði 19. ágúst
2011.
Foreldrar henn-
ar voru Gróa
Björnsdóttir hús-
móðir á Flateyri, f.
27. desember 1926, og Haraldur
Jónsson sjómaður og fiskverkandi
á Flateyri, f. 30. september 1924,
d. 20. október 1988. Systkini
Gunnhildar Höllu eru Guð-
mundur Björn, f. 26. desember
1953, d. 28. maí 1995, Guðbjörg
Kristín, f. 3. júlí 1955, Jóna Guð-
rún, f. 22. nóvember 1956, Gróa
Guðmunda, f. 25. ágúst 1961 og
Hinrik Rúnar, f. 19. ágúst 1966.
Með þáverandi sambýlismanni
sínum Guðmundi Kristni Thor-
oddsen eignaðist Gunnhildur
Halla dótturina Kristrúnu Unu, f.
22. janúar 1987. Kristrún Una á
soninn Tristan Berg, f. 6. desem-
ber 2008, faðir hans er Ari Gauti
Arinbjörnsson. Sambýlismaður
Kristrúnar Unu er
Kristján Hafliðason.
Gunnhildur Halla
lauk skyldunámi
sínu á Flateyri og 15
ára sótti hún Hús-
mæðraskóla Reykja-
víkur. Að því námi
loknu réð hún sig til
sendiherrahjónanna
Agnars Klemens
Jónssonar og k.h.
Ólafar Bjarnadóttur
og fluttist þá til Noregs þar sem
hún starfaði hjá þeim í 3 ár. Síð-
an flutti hún til Danmerkur þar
sem hún starfaði á heilsuhæli í
Skodsborg og við önnur störf.
Eftir að Gunnhildur Halla flutti
aftur heim til Íslands vann hún
við ýmis störf bæði til sjós og
lands. Hún sótti margskonar
námskeið þ. á m. í skrautskrift,
nuddi og heilun. Gunnhildur
Halla sinnti um tíma sjálf-
boðaliðastarfi fyrir RKÍ, kirkj-
una og SÁÁ. Síðustu árin bjó
Gunnhildur Halla í Hafnarfirði.
Útför Gunnhildar Höllu fer
fram frá Víðistaðakirkju í dag,
26. ágúst 2011, og hefst athöfnin
kl. 13.
Elsku fallega mamma mín, það
fást ekki orð yfir það hversu mikið
ég sakna þín þótt það sé liðinn
stuttur tími. Þetta er það erfiðasta
sem ég hef þurft að ganga í gegn-
um, að þurfa að kveðja þig, engill-
inn minn, en núna veit ég að þú
hefur fengið þinn frið sem þú
þráðir stundum. Við Krissi erum
búin að segja ömmugullinu þínu
honum Tristan Berg frá því að nú
er amma sín orðin engill með
vængi sem svífi yfir honum og
verndi hann. Þegar hann mun
spyrja um þig, mamma mín, þá
munum við tala um þig eins mikið
og við getum og sýna honum
myndir af henni ömmu Gunnu
sem honum þykir svo vænt um.
Sérstaklega þegar amman var
alltaf að lesa fyrir hann á kvöldin
og biðja bænirnar fyrir svefninn
og syngja fyrir hann „Afi minn og
amma mín“.
Elsku mamma mín, ég gæti
skrifað og skrifað til þín en læt
þetta duga hér. Ég mun minnast
þín á hverjum degi og þú veist ég
elska þig, mamma mín. Ég gæti
ekki átt betri mömmu en þig,
ömmu fyrir son minn og tengda-
mömmu. Krissi biður um kveðju
til þín og vill að þú vitir að honum
þykir mjög vænt um þig, og eins
og ég, þá saknar hann þín líka.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa
oss frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Sofðu rótt, elsku mamma mín
og amma.
Þín dóttir
Kristrún Una og
Tristan Berg ömmustrákur.
Elsku Gunnhildur, ég er svo
sorgmædd yfir því að þú sért farin
frá okkur. Ég veit að þú varst búin
að vera að berjast við veikindin
þín, en þar sem þú varst útskrifuð
af Reykjalundi þá hélt ég að nú
færir þú að fá heilsuna aftur, elsku
systir, en svo var ekki.
Það var bankað upp á hjá þér
og þú tekin frá okkur og ég er ekki
sátt. En ég er farin að skilja, að við
fáum engu um það ráðið hvenær
við förum héðan.
Það var oft erfitt hjá þér, Gunn-
hildur mín, en alltaf gastu hlegið
og haft gaman af hlutunum.
Ég veit að þú varst mjög trúuð
kona og alltaf varstu að biðja fyrir
öllum sem þér þótti eiga um sárt
að binda. Já þú varst mjög góð
kona og kunnir að bera virðingu
fyrir öðrum og talaðir aldrei niður
til fólks, það er meira en margur
kann. Þú varst sannarlega vinur
vina þinna.
Elsku Gunnhildur, við Bergljót
Ásta eigum oft eftir að ylja okkur
við heimsókn þína til okkar á
Krókinn þegar þú varst að svippa
fyrir okkur á pallinum, segi ekki
meir, en þú veist hvað ég meina.
Elsku systir þær eru margar
minningarnar sem ég á um þig –
það er gott að eiga minningar og
ylja sér á þeim.
Ég mun sakna þín, Gunnhildur.
Ég trúi að þú sért núna í fé-
lagsskap með pabba, Gumma
bróður og henni Sif minni og að
þau muni halda í höndina á þér og
leiða þig um á nýjum stað.
Ég ætla að gera „díl“ við þig
núna að þú passir hana Sif mína
þar sem þið eruð og ég mun passa
Kristrúnu Unu þína hér á jörðu.
Ég veit þú samþykkir þetta.
Elsku Gunnhildur, ég kveð þig í
hinsta sinn, en mun hugsa oft til
þín með sól í hjarta.
Blessuð sé minning þín.
Þín systir,
Gróa (Gógó).
Elsku hjartans frænka mín,
mér finnst það svo óraunverulegt
og óréttlátt að hugsa til þess að ég
eigi aldrei eftir að sjá þig aftur eða
heyra þinn fagra hlátur. Þú ert ein
yndislegasta manneskja sem ég
hef kynnst á lífsleiðinni og ég er
svo þakklát fyrir að hafa átt þig
sem móðursystur. Þú hugsaðir
alltaf svo vel til allra og varst dug-
leg að biðja fyrir þeim sem áttu
erfitt. Síðast þegar ég kom til þín
sagðist þú ætla að biðja fyrir mér
af því að ég var smástressuð fyrir
endajaxlatöku. Alltaf jafn góð-
hjörtuð elsku frænka!
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um þig sem ég mun alltaf
geyma eins og dýrmætan gim-
stein í hjartanu.
Við Kristrún höfum alltaf verið
eins og systur frá því við vorum
litlar og ég veit að hún var ljósið í
lífi þínu. Ég lofa að passa upp á
hana eins og hún væri mín eigin
systir, og ömmustrákinn þinn
hann Tristan sem færði þér svo
mikla ást og hamingju.
Nú ætla ég að biðja fyrir þér
Gunnhildur mín, að þú sért komin
á friðsælan stað og að þér líði vel
þar.
Þín frænka,
Ragnheiður Karítas.
Gunnhildur Halla
Haraldsdóttir
✝ Margrét Gests-dóttir fæddist á
Ólafsfirði 15. júní
1929. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 19.
ágúst 2011.
Foreldrar henn-
ar voru Gestur
Gíslason Árnason
og Kristjana Jó-
hanna Einarsdóttir.
Systkini hennar
voru Árni, látinn, Halldóra, lát-
in, Trausti, Matthildur, Lísbet
og Einar. Eftirlifandi eig-
inmaður Margrétar er Eyvindur
Árnason.
Börn þeirra Árni Eyvindsson,
fráskilinn. Börn Árna: Eyvindur
Árnason, barnabörn: Anna
Charlotte og óskírður. Fjóla
Valdís Árnadóttir, fráskilin.
Barnabörn: Freyja, Thelma.
Páll Eyvindsson, giftur Helgu
Rögnu Ármannsdóttur. Börn
Páls: Björg Ragnheiður Páls-
dóttir, gift Benjamín Inga Böðv-
arssyni. Barnabörn: Lúkas Páll
og Elías Logi. Ármann Jakob
Pálsson, kvæntur Áslaugu Guð-
mundsdóttir. Barnabörn: Jakob
Dagur, Arney Helga og Rakel
Birta.
Sverrir Gaukur Pálsson,
ókvæntur. Kristjana Jóhanna
Eyvindsdóttir, gift Sigurði Hólm
Guðbjörnsyni.
Börn Kristjönu: Guðbjörn Þór
Sigurðsson,
ókvæntur. Margrét
Sigurðardóttir, í
sambúð með Bjarna
Ágústssyni. Barna-
börn: Bryndís Lára
og Stefanía Rut.
Tinna María Sig-
urðardóttir, gift
Rúnari Þór Óla-
syni. Barnabörn:
Anita Hólm, Aron,
Rakel Mist og Ró-
bert Óli. María Wilhelmína Heil-
mann Eyvindardóttir, fráskilin.
Börn Maríu: Lisa Marie, gift
Adem Mahmic. Hannes Eyvinds-
son, giftur Eddu Vigfúsdóttur.
Börn Hannesar: Atli Þór, Birkir,
í sambúð með Önnu Regínu
Björnsdóttur.
Barnabörn: Berglind Edda,
Þorfinnur og Kári Eyvindur.
Margrét fæddist á Ólafsfirði
og bjó þar uppvaxtarárin. Tæp-
lega tvítug fór hún til vinnu suð-
ur í Kópavog þar sem hún
kynntist eftirlifandi manni sín-
um. Þau voru gift í næstum því
63 ár og bjuggu bæði í Kópavogi
og Garðabæ. Árið 2010 flutti
hún í íbúð í Sunnuhlíð og fannst
henni afskaplega gott að vera
komin aftur í Kópavoginn eftir
langa dvöl í Garðabæ.
Útför Margrétar fer fram frá
Digraneskirkju, Kópavogi, í
dag, 26 ágúst 2011, og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku amma Magga nú er
komið að kveðjustund hjá okkur
og vil ég þakka fyrir allar góðu
stundirnar sem ég átti hjá ykkur
afa í Hegranesinu. Ég var svo
lukkuleg alla tíð að eiga ykkur að
enda alltaf með annan fótinn hjá
ykkur því heimilið ykkar var opið
öllum og alltaf hægt að koma við,
alveg sama hvort mann vantaði
fréttir, félagsskap eða bara
svangur því þú varst alltaf vön að
eiga nóg ef einhver kæmi við.
Stundum minnti Hegranesið á
umferðarmistöð. Þér þótti mjög
vænt um barnabörnin þín og vild-
ir allt fyrir okkur gera. Ég man
að við fengum alltaf að leika okk-
ur um allt hús, húsið var fjár-
sjóðskista í okkar augum og þol-
inmæði þín í okkar garð var
ómetanleg, alveg sama þótt við
værum að leika okkur með allt
dótið þitt. Stundum notuðum við
fötin þín, slæðurnar og varalitina
til að gera okkur sæt og fín, allt
var leyfilegt hjá ömmu Möggu.
Ef við fengum að gista hjá ykkur
um helgar varstu vön að senda
afa með okkur krakkana í sund á
meðan þú eldaðir sunnudags-
steikina í hádeginu, lambalæri
með öllu tilheyrandi var fastur
liður hjá þér. Einnig seinna meir
þegar ég var orðin eldri átti ég
það enn til að detta inn í hádeg-
ismat til þín á sunnudögum og oft
fylgdi kærastinn minn með. Þeg-
ar ég var í framhaldsskóla fannst
þér nauðsynlegt að ég borðaði
góðan mat svo þú varst vön að
senda afa eftir mér í hádeginu til
þess að þú gætir gefið mér að
borða. Amma, þú varst stór og
sterk í mínum augum, hjartahlý
og falleg, sofðu rótt og guð geymi
þig.
Þín nafna,
Margrét.
Elskuleg systir og mágkona.
Hún er orðin löng leiðin okkar
saman en samt fórstu svo snöggt.
Við hverfum á flug með minning-
um sem vissulega eru margar.
Ég veit ekki hvar ég á að byrja
eða hvernig ég á að koma þeim í
orð. Við vorum ekki bara systur
heldur líka vinkonur. Við höfum
gætt barna hvor annarrar,
ferðast saman og deilt svo mörg-
um gleði- og sorgarstundum.
Ég man þegar ég var rétt
nítján ára og nýflutt suður. Þá
vann ég á Mjólkurbarnum og
þegar ég var búin snemma á dag-
inn fór ég gjarnan til þín í Kópa-
voginn og aðstoðaði þig með
börnin þín. Stundum gætti ég
þeirra á meðan þú og Eyvindur
fóruð í bíó en það fannst þér svo
gaman. Það kom ósjaldan fyrir að
Eyvindur sofnaði í bíóinu því
hann var svo kvöldsvæfur. Þú
gættir líka minna barna, einkum
Gunna míns, ef við Björgvin fór-
um eitthvað. Ég minnist líka allra
ferðanna okkar saman, útilegna
með Soffíu og Rósa, og góðu
stundanna í eldhúsinu þínu. Oft
fórum við í veislur til þín og alltaf
voru jafn miklar kræsingar á
borðum. Þú áttir líka svo fallegan
garð í Hegranesinu sem þú rækt-
aðir af svo mikilli natni meðan
heilsan leyfði. Fólk stoppaði til að
skoða hann. Rósirnar þínar og
eldliljurnar sem þú svo gjarnan
klipptir og settir í vasa. Ég veit
þú sást mikið eftir garðinum þín-
um.
Kæra systir, þú varst ætíð svo
gjafmild og reyndist mér vel.
Þegar þú ferðaðist til Maju þinn-
ar á Jersey eða um heiminn
komstu alltaf með eitthvað fallegt
og færðir mér, ilmvatn, ilmkrem,
föt eða sælgæti. Ófá skyldmenni
okkar eiga platta með áletrun frá
Jersey, Matta and Björgvin,
stendur á okkar. Við Björgvin
þökkum þér fyrir allar okkar
stundir, þær eru dýrmætar
minningar um góða systur, vin-
konu og mágkonu. Heimsókn til
þín var reglulegur liður í lífi okk-
ar. Við munum sakna þín sárt.
Elsku Eyvindur, Hannes,
Maja, Stjana, Palli, Árni, tengda-
börn, barnabörn og barnabarna-
börn, innilegar samúðarkveðjur.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Hvíldu í friði, kæra systir, vin-
kona og mágkona.
Matthildur og Björgvin.
Líkt og rósin lipur fölnar
lýtur höfði, dofnar sinn.
Brestur kjarkur, blómið sölnar,
beygist bak og hugurinn.
(Kristjana J. Jónsdóttir)
Þótt dagur þinn sé að kvöldi
kominn er ljós þitt ekki slokknað.
Það lifir áfram með góðum Guði
og í hjörtum okkar ástvina þinna.
Megi það lýsa okkur öllum um
ókomnar stundir.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum
er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Þúsund þakkir fyrir alla þína
elsku í minn garð, hjartkæra
systir mín. Kærar kveðjur frá
fólkinu á Brandaskarði. Þín litla
systir,
Lísebet.
Elsku Magga frænka er sofn-
uð í síðasta sinn í þessari tilveru.
Tilveru þar sem líf hennar var
samofið svo mörgum sem fengu
að njóta samvista við hana. Í eld-
húsið í Hegranesi 11 var svo gott
að koma. Þar var alltaf nammi í
skál, hringlaga sandkaka með
súkkulaði eða annað góðgæti sem
erfitt var að standast. Hún og
Eyvi voru góðir gestgjafar. Hún
nærði magann en Eyvi fékk
mann til að hlæja þangað til
Magga sagði, nú er nóg komið
Eyvindur. Leyfðu henni að
borða.
Magga var alltaf ein af mínum
uppáhaldsfrænkum. Hún var
alltaf svo góð við mig og svo líka
Þorgeir minn eftir að hann fædd-
ist. Í einni af hinum fjölmörgu
veislum sem haldnar voru í
Hegranesinu borðaði ég ótæpi-
lega af reyktum laxi og sósu.
Finnst þér þetta svona gott?
sagði Magga þá og eftir þetta
færði hún mér reglulega reyktan
lax og sósu. Ef hún kom ekki með
laxinn þá kom hún með rifsberja-
hlaup úr garðinum hjá sér eða
blandaðan lakkrís í poka.
Aldrei kom Magga tómhent í
heimsókn til mömmu og pabba og
aldrei fór ég tómhent úr heim-
sókn í Hegranesið. Þegar ég vildi
launa henni og færði henni rifs-
berjasultu úr garðinum mínum
fór ég með fangið fullt heim af
einhverju frá henni í staðinn.
Hún var alltaf svo gjafmild og
góð. En nú er Magga frænka
sofnuð. Ég sit og horfi á myndir,
þó ég þurfi engar myndir, því fólk
sem stendur manni svona nálægt
er ljóslifandi fyrir framan mann
án þeirra. En ég brosi ljúfsárt. Á
einni er Magga í eldhúsinu með
systrum sínum. Þær eru allar svo
líkar Stjönu ömmu og alltaf í eld-
húsinu að sýsla við mat til að gefa
gestum að borða. Frá heimsókn
til þessara systra hefur enginn
farið svangur heim.
Ég horfi á Möggu og Eyva áð-
ur en hann veiktist. Þau eru bros-
andi og kát, svo gefandi hjón og
samrýnd. Gleði, ást og húmor
skín af þeim. Ég sé Möggu fyrir
mér fylgjast spennta með golfinu
eða formúlunni og segja mér stolt
frá afrekum barna sinna og
barnabarna. Hún fylgdist með
þeim af einlægri ást og umhyggju
og það eru myndir út um allt hús
af þeim. Ég sé Möggu fyrir mér,
alltaf svo vel til hafða og allt fal-
lega handverkið sem eftir hana
liggur, útsauminn og prjónaskap-
inn. Hún er umvafin fallegum
minningum í huga mínum og ég
veit að fyrir börnin hennar, Palla,
Hannes, Maju, Stjönu, Árna og
fjölskyldur þeirra, systkini
Möggu, vini og aðra ættingja
verður tómlegt að hafa ekki
Möggu í lífinu.
Magga frænka, þú snertir svo
marga í lífi þínu. Minningin um
þig kallar fram bros og hlýju.
Guð gefi þeim styrk og ljós sem
syrgja þig nú og vaki sérstaklega
yfir fjölskyldu þinni og elsku
Eyva sem horfir á eftir ástinni
sinni inn í Guðs ríki.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Guðlaug Björgvinsdóttir.
Vorið 1970 fluttist ég í Kópa-
voginn, þá 10 ára gamall. Árin
þar á undan hafði fjölskylda mín
flutt búferlum nokkuð oft og ekki
staldrað við í mörg ár á hverjum
stað. Enn einn flutningurinn,
hvert skyldum við fara næst? Til
þess að róa okkur bræður, þá
sagði móðir okkar að þetta væri
góður staður og gott fólk í ná-
grenninu. Það væri til dæmis stór
fjölskylda í næsta húsi, hjón með
einhvern slatta af börnum, flest
að vísu nokkuð eldri en við. Og jú,
„…húsmóðirin á heimilinu er
drottning…“ hafði móðir mín
haft á orði, „.. skíðadrottning frá
Ólafsfirði“. Á þessum tímamótum
í lífi mínu gat mér ekki staðið
meira á sama, enn einn flutning-
urinn stóð fyrir dyrum og það var
ekki gott. Eftir flutninginn leið
ekki langur tími þar til hið sanna
kom í ljós, móðir mín hafði ekki
verið að plata okkur bræður,
hverfið var gott og nágrannarnir
líka, vinarbönd mynduðust sem
halda sterk enn þann dag í dag. Á
þessum aldri var ég að sjálfsögðu
ekki nógu þroskaður til þess að
skynja og meta allt það góða sem
fylgdi þessum flutningi, en árin
sem eftir fylgdu bættu úr því.
Hún Magga á Löngubrekku 3 var
ekki aðeins „.. skíðadrottning frá
Ólafsfirði“, hún var drottning á
sínu heimili, sem hún stjórnaði af
mikilli alúð og umhyggju.
Ekki var alltaf hljótt um okkur
strákana og ærslagangurinn gat
verið ógurlegur. Endalaus
fótboltaspörk í bílskúrshurðina
með tilheyrandi hávaða og hama-
gangi. Fjögurra holu golfvöllur
spilaður kringum húsin okkar,
með stöku rúðubrotum. Og
hnefaleikarnir maður, eitt sinn
bárum við Hannes, yngsta barn
Möggu, alblóðugan heim eftir
góðan hægri beint á nefið. Þetta
var nú ekkert nema lítilsháttar
blóðnasir, en við mökuðum blóði
út um allt andlitið á honum og
það lá við að hún fengi áfall. Allt
þetta var að sjálfsögðu fyrirgefið
af drottningunni því hún hafði
skilning á því að hvolparnir
þurftu að þroskast og vaxa úr
grasi. Það var sama hversu mikið
gekk á, oftar en ekki enduðum við
í eldhúsinu hjá Möggu og gædd-
um okkur á heimabakaðri skúffu-
köku og ískaldri mjólk.
Eftir að fjölskylda Möggu
flutti burt urðu heimsóknir stop-
ulli, en ávallt var tekið á móti
hvolpinum í næsta húsi af sömu
alúð og umhyggju og áður. Það
eru orðin nokkuð mörg ár síðan
ég sá Möggu síðast, en í minning-
unni sé ég hana fyrir mér í eld-
húsinu á Löngubrekku 3 færandi
okkur strákunum skúffuköku og
mjólk.
Elsku Magga, fyrirgefðu
hnefaleikaatvikið, það var illa
gert, og takk innilega fyrir allar
skúffukökurnar. Hvíldu í friði.
Einar Bragi Indriðason.
Margrét
Gestsdóttir
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson