Austurland - 23.12.1965, Blaðsíða 19

Jólin 1965
AUSTURLAND
19
Hagmælska hefur verið mörg-
um Islendingi í blóð borin og má
segja, að lausavísnagerð hafi ver-
ið þjóðaríþrótt. En — tímarnir
breytast og mennirnir með — og
stakan á nú orðið mun færri tals-
menn en áður. Þó er það trú mín,
að fleiri hagyrðingar séu til en
almennt er talið. En hvað um
það, stökurnar eru oft skemmti-
legar og margar glettilega vel
gerðar og eiga því skilið að geym-
ast.
Hér fara á eftir nokkrar aust-
firzkar lausavísur, sem eru tínd-
ar úr ýmsum áttum og birtar
með vinsamlegu leyfi höfunda.
Öskar kvað þessa spaklegu
vísu:
Sögu vil ég segja þér.
Sönn er reynsla þegin.
Oftast verður höggi hönd
harla lítið fegin.
—o—
Valgeir Sigurðs^on, kennari á
Seyðisfirði kvað þessa gaman-
sömu stöku:
Illa bíta orðin mín,
andann vantar brýni.
Það, sem átti að verða vín,
varð að appelsíni.
Þorbjörn Magnússon, skrif-
stofumaður á Reyðarfirði kvað
við andlátsfregn John Foster
Dulles:
Örbirgð jafnt og auður
út á mannlífs torg
æpa öfgum tveim.
Nú er Dulles dauður.
Drottinn, hvílík sorg
fyrir frjálsan heim.
Þorbjörn kvað til vinkonu:
Mildar skini mannlífs sól
og meir úr böli drægi,
hefðu fleiri heims um ból
hjarta af þínu tagi.
Jónína Þórðardóttir, húsmóðir
á Búðum kvað þessa hringhendu
um áfengið:
Bakkus vamman býður dans
böls með hrammi sleginn.
Hann til skammar lýðs og lands
lasta- þrammar veginn.
Jónína orti svo um sjálfa sig:
Óðum nálgast ellin grimm
ungdóms daprast sinni.
Nú hef ég tugi fulla fimm
fyllt af ævi minni.
Lausavísnaþáttur
/•
Tryggvi Vilmundsson, verka-
maður í Neskaupstað orti, er haf-
ísinn fyllti fjörðinn í fyrra vetur:
Hrannir fjörðinn byrgja brátt,
berja skörðin hrinur.
Fannir svörðinn þekja þrátt,
þjökuð jörðin stynur.
Þessi vísa er sléttubönd og má
fara með hana jafnt aftur á bak
sem áfram svo og á marga fleiri
vegu.
Tryggvi kvað þessa dýrt kveðnu
samhendu eitt sinn í fyrra vetur,
er rafmagnsbilun varð:
Ljósið dó og dimmdi í kró
dofi sló þá sérhvert hró.
Þorri hló og hreytti snjó
og hretum spjó á land og sjó.
Einar H. Guðjónsson, verkam.
á Seyðisfirði kveður um gleði og
sút — hið örstutta bil milli
þeirra:
Þó að hugur bernskubarms
bjartar vonir hilli,
verið getur hlátra og harms
hársbreidd ein á milli.
Einar kvað í haust um ástand-
ið í vatnsveitumálum Seyðfirð-
inga:
Áhyggjur það öllum fær,
ýmsir lenda í vanda,
hér er að verða vatnslaus bær,
varla hægt að standa.
Óskar Ágústsson, smiður á
Reyðarfirði orti þessa hringhendu
á sumardaginn fyrsta 1965:
Þröstur kveður þráðan óð,
þornar lætur ísa.
Okkur gleður ástarljóð
ungra veðurdísa.
Jóhann Elíasson, verkamaður í
Neskaupstað orti þessa stafhendu
og skrifaði á jólakort til lítillar
frænku sinnar á jólum 1964:
Hanna litla, hnellin smá,
hýr á vanga, Ijós á brá,
blíð og mild sem blessuð sól,
þig blessi guð um þessi jól.
—o—•
Þuríður Briem, húsmóðir á
Reyðarfirði orti á þorrablóti:
Góð eru stundum gamanmál,
gleðja, en engan saka.
Alltaf færir yl í sál
ágæt þorravaka.
—o—
Þuríður orti um síldarverk-
smiðjuna á Reyðarfirði:
Þegar fer að laufga lund
og lengist sólargangan,
verlcsmiðjan á grýttri grund
gefur sumarangan.
Jón Sigfinnisson á Seyðisfirði
kvað, eftir að hafa hlýtt á er-
lendar fréttir:
Berjast í návígi um vaxandi völd
vitgrannir stjórnmálaflokkar.
Það kallast menning á þessari öld
og þjóðlegt á. landinu okkar.
Jcn orti þessa hringhendu um
einhvern valdhafa:
Bak við tjöldin situr sál,
sem að völdin hefur,
reiknar gjöldin, metur mál,
meðan fjöldinn sefur.
Guðjón E. Jónsson, kennari á
Eskifirði orti til mágkonu sinnar
á 35 ára afmælisdegi hennar:
Vertu nú ekki vot um brár
vinkona, heldur létt í sinni.
Hálfsjötug ertu alveg klár
til allra hluta í veröldinni.
Guðjón orti þessa stafhendu
undir barlómstali ráðherra:
Ráðherrar raunabraginn
raula guðslangan daginn.
Eigum við aðeins slíka
aumingja til að flíka?
Helgi Seljan, skólastjóri á
Reyðarfirði orti þessa hringhendu,
sem nefna má — ófagra mann-
lýsingu:
Æpir hátt, en hyggur flátt,
hímir þrátt og sefur,
yrkir fátt og undur smátt,
andans gáttaþefur.
Helgi kvað, er sýningum á leik-
ritinu Deleríum búbonis var hætt
hjá Leikfélagi Reyðarfjarðar fyrr
en ætlað var:
Ekki var þeim öllum rótt,
erfitt reyndist tos og bis.
Dafnaði vel, en. dó svo fljótt
Deleríum búbonis.
Óskar Björnsson, umsjónar-
maður í Neskaupstað kvað þessa
stöku um samskipti mannsins við
Mammon:
Margan hefur Mammon glæpt
mannkynsins af sonum.
Þeir á vaðið tefla tæpt
til að þókknast honum.
Björn Jónsson, verzlunarmaður
á Reyðarfirði kvað eftir sýningu
á leikritinu — Allra meina bót:
Ljúft samkvæmi leiksýning.
Lítil, fögur snót
og ofurlítið alkóhól
er allra meina bót.
—o—
Jcn Sigfússon, símstöðvarstjóri
á Eiðum kvað þessa dýru hring-
hendu um ijóðið:
Oft hafa ljóðin yljað blóð,
ennþá flóðið rennur.
Það er ljóð í þjóðarsjóð,
þar sem glóðin brennur.
V V -
Jón orti þessa fögru stöku:
Þegar óttu geisla gull
greitt er mæðistunda.
Nótt og dagur drekka full
draums og endurfunda.
Birgir Stefán'sson, Neskaupstað,
kvað á fundi á Seyðisfirði í sept-
ember 1964:
Þar sem eilíft orðaskak
angrar mig á stundum,
er mér jafnan tungutak
tregt á svona fundum.
Hér lýkur lausavísnaþætti að
sinni, en við reynum að hefja
hann að nýju í áramótablaðinu.
Undirritaður tekur öllum lausa-
vísum með þökkum. Áskrift
bréfa má vera: Vikublaðið Aust-
urland, Neskaupstað.
..... .......... B.S.