Austurland - 31.12.1965, Blaðsíða 2

2
AUSTURLAND
Neskaupstað, 31. desember 1965.
ÁRAMÓT
Framh. af 1. síðu.
viti, að háu vextirnir hafi þau
ein áhrif eins og nú háttar í ís-
lenzkum viðskiptamálum, að
magna dýrtíð og verðbólgu. Dýr-
tíðarstefnan er því í fullum gangi
og það er hún, sem fyrst og
fremst veldur erfiðleikum í fjár-
málum ríkissjóðs.
En þrátt fyrir ranga og háska-
lega stefnu í efnahagsmálum, vex
sjávaraflinn og verðmæti hans.
Og það er sá vöxtur sem ræður
úrslitum um afkomu þjóðarbús-
ins og landsmanna sem heild.
Reynsla síðustu ára hefur sýnt
okkur betur en nokkru sinni, hví-
lík gullnáma fiskimiðin við landið
eru og hvílíkir möguleikar eru
tengdir við þau miklu verðmæti.
Þróunin í matvælaframleiðslu
heimsins sýnir, að þörfin á meiri
og meiri mat fer sífellt vaxandi.
Meirihluta mannkyns skortir enn
fæðu og talið er, að einmitt það
verkefni, að framleiða meiri mat,
muni verða stærsta og þýðingar-
mesta verkefni þjóðanna á kom-
andi árum. Við Islendingar fram-
leiðum fyrst og fremst matvörur
og það einmitt þær matvörur, sem
nú eru sérstaklega eftirsóttar.
Margt bendir til, að verðlag á
unnum fiskafurðum muni fara
jafnt og þétt hækkandi á næstu
árum og að eftirspurn eftir slík-
um vörum vaxi rnikið. Möguleik-
ar okkar til stóraukinnar fram-
leiðslu á því sviði eru svo að
segja óþrjótandi.
Við getum veitt meiri fisk, en
það, sem þó stendur nær okkur,
er að vinna hinn dýrmæta afla
okkar betur en nú er gert.
Hér munu koma upp á næstu
árum fiskverksmið'jur sem fram-
leiða fullbúna fiskrétti, soðna og
steikta með tilheyrandi sósum og
bragðbætisefnum.
Hér munu einnig rísa upp veik-
smiðjur, sem vinna dýrindis
mannamat úr síldinni í stað þess
að mala hana í skepnufóður.
Með fullvinnslu sjávaraflans má
margfalda verðmæti hans og slík
vinna kallar skiljanlega á margar
vinnandi hendur.
En möguleika sem þessa, sér
núverandi ríkisstjórn ekki. Hún
virðist haldin þeirri gömlu og
barnalegu trú, að sjávarútvegur-
inn sé ótraustur atvinnuvegur og
að af þeim ástæðum þurfi þjóðin
nú að snúa sér að svonefndri
stóriðju.
Stóriðja er lausnarorð ríkis-
stjórnarinnar. Á það trúir hún og
það er eins og hún vilji allt í söl-
urnar leggja fyrir það.
Nú þegar þjóðin kemst ekki
yfir öll aðkallandi verkefni sín.
Nú, þegar svo er ástatt, að
ekki er hægt að manna nýtízku
síldveiðiskip og fólk vantar til
þess að bjarga þeim afla sem á
land berst, þá telur ríkisstjórnin
rétta tímann til að semja við út-
1965-1966
lent auðfélag um byggingu alum-
ínverksmiðju í nánd við Reykja-
vík.
-A-Ugljóst er, að það er skoðun
ríkisstjórnarinnar og sérfræðinga
hennar, að nú ,sé nauðsynlegra
fyrir íslendinga að ráða sig í
tímavinnu til útlendinga, en að
sinna íslenzkum framleiðslustörf-
um og byggja upp þann grund-
völl að atvinnurekstri framtíðar-
innar, sem þjóðin eigi sjálf og
ráði yfir.
En á sú að verða þróunin í ís-
lenzkum atvinnumálum ?
Austurland
Hvergi hefur verið jafnmikið
um að vera í atvinnumálum þjóð-
arinnar á síðustu árum, eins og á
Austurlandi.
Margar nýjar síldarverksmiðjur
hafa verið reistar. Bezt búnu og
afkastamestu síldarsöltunarstöðv-
ar eru nú á Austfjörðum og þar
hefur orðið stórfelld breyting í
fiskibátaflotanum. Síldin, hefur
lagzt að Austurlandi eins og sagt
er, en líklega hefur hún verið á
þessum sömu slóðum um áratugi.
Hinn mikli aflafengur, sem bor-
izt hefur að landi á Austurlandi
kallar á margar aðrar fram-
kvæmdir en byggingu verkunar-
stöðva. Hann kallar á stórfelldar
framkvæmdir í hafnarmálum, í
vatnsveitumálum, í vegamálum, í
samgöngumálum og í fjölþættum
þjónustustörfum við fiskiskipa-
flotann.
Allmikið hefur þegar verið gert
í þessum málum, en þó skortir
mikið á.
I hafnarmálum er unnið að
miklum framkvæmdum á Vopna-
firði og á Eskifirði.
Stórfelld hafnargerð er nú fyr-
irhuguð í Neskaupstað þar sem
ætlunin er að grafa nýja höfn inn
í landið innst við fjarðarbotninn.
Höfnin þar verður eflaust ein
bezta fiskibátahöfn í landinu,
þegar hún verður fullgerð.
I Neskaupstað er nú verið1 að
byggja stóran slipp með nýtizku
útbúnaði og má því búast við, að
þjónusta við hin stærri síldveiði-
skip gjörbreytist á Austurlandi
við tilkomu hans.
Samningur bæjarstjórnarinnar í
Neskaupstað við flugfélagið Flug-
sýn um að kaupa 4-hreyfla flug-
vél til Norðfjarðarflugsins var
mjög þýðingarmikill og merkileg-
ur.
Samgöngumálin á Austurlandi
og við Austurland verður þó að
taka fastari tökum en verið hef-
ur. Vegurinn -á milli Norðurlands
og Austurlands verður að gjör-
breytast. Við það verður ekki un-
að lengur eins og framleiðslulífið á
Austurlandi er nú orðið, að gam-
all og lélegur ruðningsvegur á
fjöllunum sé látinn hindra nauð-
synlegar samgöngur við Austur-
' land.
Sama er að segja um vegina á
milli byggðarlaganna á Austur-
landi. Til Fáskrúðsfjarðar verður
að leggja nýjan veg og göngin á
Oddsskarði verður að gera á
næstu tveimur árum.
Komið er að því að gera verður
stórátak í raforkumálum Austur-
lands. Grímsárvirkjunin er þegar
orðin allt of lítil og ekki getur
gengið til lengdar að framleiða
mikinn hluta orkunnar ,með diesil-
vélum. Eflaust er rétt að ráðast
í virkjun í Lagarfossi og leysa
, þannig raforkumál Austurlands
nokkuð til frambúðar.
|
j Þá er óhjákvæmilegt að stór-
! átak verði einnig gert í skóla- og
msnningarmálum Austurlands.
Austurland hefur dregizt aftur
úr í skólamálum, einkum hvað
snertir framhaldsmenntun.
Koma verður upp einum góðum
iðnskóla. Byggja þarf mennta-
skóla og stórbæta aðstöðu gagn-
fræðanámsins.
Við Austfirðingar verðum áð
hagnýta vel þau góðu atvinnuár,
sem nú eru. Það er að vísu eðli-
legt, að fyrstu framkvæmdir okk-
ar beinist að atvinnumálunum og
að því að skapa grundvöll til
eðlilegs reksturs í framtíðinni.
En við megum ekki einblína á
verksmiðjur og söltunarplön, ekki
heldur á hafnir og vegi, meira
þarf til að tryggja framtíð okkar
byggðar.
Við þurfum að taka okkar þátt
af skólamálunum í eigin hendur,
við þurfum að taka til okkar þann
iðnað, sem hjá okkur á að vera,
við þurfum að sinna ferðafólki,
við' þurfum að hlúa að og örfa
íþróttaiðkanir æskufólksins, við
þurfum að sinna betur heilbrigð-
ismálum, og við þurfum að láta
okkur skipta listir og önnur
menningarmál.
Við verðum að átta okkur á
því, að lífið á efcki að1 vera og
það verður ekki aðeins vinna og
peningar. Uppvaxandi kynslóð
mun ekki sætta sig við slíkt. Hún
mun krefjast þess, að fá að lifa
lífinu.
Við skulum alvarlega gæta þess,
Austfirðingar, að láta ekki byggð-
arlögin okkar drukkna í síldar-
erfiði og verða einvörðungu staði,
þar sem un.nið er dag og nótt.
Slíkir staðir verða í hugum
manna aðeins erfiðis vinnupláss,
— til þeirra vilja menn gjarnan
leita eftir vinnu og peningum, en
þar ætla menn ekki að eiga heima,
þar vilja menn ekki lifa lífinu.
Byggöarlögin á Austurlandi
þurfa að verða byggileg, eftirsótt
til búsetu. Þau þurfa í krafti
góðrar atvinnu að verða aðlað-
andi og góðir staðir, staðir þar
sem uppvaxandi kynslóð vill eiga
heima.
—o—
Við þessi áramót getum við
Austfirðingar verið ánægðir með
góða afkomu.
Við hljótum að vera bjartsýnir.
Við höfum mikil verk að vinna.
Við vitum að vísu vel, að' við
erum háðir því sem er að gerast
í okfcar landi á hverjum tíma.
Ríki óstjórn í okkar landi, gjöld-
um við þess eins og aðrir.
En við hljótum að treysta á
gæfu okkar lands og trúum, að
hún verði sterkari en glapræði
skammsýnna valdhafa.
—o---
Ég þakka svo öllum Austfirð-
ingum fyrir árið sem er að liða
og óska þeim gleðiríks og góðs
fcomandi árs.
Lúðvík Jósepsson.
RÚSSNESKI H JOLBARÐINN ENDIST
Hafa enzf 70.000 km akstur samkvaemf
vottorðl atvinnubllstjðra
Faest hjá flestum hjðlbarðasölum á landínu
Hvergi lægra verö ^

SÍMI 1-7373
TRADING
CO. HF. |