Austurland - 09.02.1968, Síða 1

ÆJSTURLAND
WAiiBAGN alþýðubandalagsins a austurlandi
18. árgangur. Neskaupstað, 9. febráar 1968. 6. tölublað.
Krafa verklýðsfélaganna:
Fillar vísitöluippbiEtir 0 haup
Búist tii flð framfylðjn þeirri hröfu með dllsherjarverhffllli I. mnri
Þingi Alþýðusambandsins lauk
1. febrúar. Þótt það væri kvatt
saman til þess eins að fjalla um
skipulagsmál, tók það einnig
kjaramálin til meðferðar og sam-
þykkti einróma ályktun þá, sem
hér fer á eftir.
Um síðustu helgi hélt Verka-
mannasamband íslands þing sitt
og var þar einkum fjallað um
kjara- og atvinnumál.
1 báðum ályktununum er þung
áherzla lögð á kröfuna um fullar
vísitölubætur á kaup frá 1. marz
og í ályktun Verkamannasam-
bandsins, sem einnig er birt hér
á eftir, er hvatt til allsherjar-
verkfalls, náist þetta réttlætismál
ekki fram með öðrum hætti.
Þetta er sama krafan og mið-
stjórn Alþýðusambandsins gugn-
aði á að knýja fram 1. des. og
aflýsti boðuðum vinnustöðvunum
án alls samráðs við sambandsfé-
lögin, sem höfðu boðað og undir-
búið allsherjarverkfall þann dag.
Síðan nýtur miðstjórn Alþýðu-
sambandsins ekki óskoraðs trausts
verklýðsfélaganna og það traust
getur hún aðeins unnið aftur með
óhvikulli forustu í þeirri hörðu
baráttu, sem nú er framundan.
En vandséð er, að aðstaða
verklýðssamtakanna til þess að
knýja fram kröfur sínar, sé betri
nú en hún var 1. des. Verka-
lýðurinn stendur að sumu leyti
verr að vígi eftir stopula vinnu
í allan vetur.
Ályktun Alþýðusambandsþings-
ins fer hér á eftir:
„30. þing Alþýðusambands ís-
lands, haldið í janúar 1968 ítrek-
ar ákveðið fyrri samþykktir
þingsins um kjaramál og atvinnu-
mál. Reynslan hefur sannað, að
stefna sú sem mörkuð var í þeim
ályktunum er rétt; framkvæmd
hennar hefði komið í veg fyrir
þá alvarlegu kjaraskerðingu sem
verkafólk hefur orðið fyrir að
undanförnu og það atvinnuleysi
sem nú mótar afkomu þúsunda
einstaklinga um land allt. í
framhaldi af þessum ályktunum
leggur þmgið áherzlu á eftirfar-
apdi meginatriði:
1. Það er félagslegur réttur
hvers vinnufærs manns að eiga
kost á atvinnu við sitt hæfi. At-
vinnuleysi er ástand sem íslend-
ingar mega ekki þola f landi stnu;
þar er í senn um að ræða ófrá-
víkjanleg mannréttindi og þjóð-
hagslega nauðsyn því vinnan er
undirstaða allrar verðmætasköp-
,unar. Það er frumskylda hverrar
ríkisstjórnar að miða stjórn efna-
hagsmála og atvinnumála við það
að full atvinna sé í landinu. Ef
stefna ríkisstjórnar nær ekki þeim
tilgangi verður að breyta stefn-
unni, láta hverskyns pólitískar og
hagfræðilegar kennisetningar
víkja fyrir dómi reynslunnar.
Þingið skorar á öll verkalýðsfé-
lög landsins að gera baráttuna
fyrir fullri vinnu að meginatriði í
öllum athöfnum sínum á næst-
unni og heitir á landsmenn alla
að taka þátt í þeirri baráttu og
tryggja þá stjórnarstefnu sem líti
á fullt atvinnuöryggi sem ófrá-
víkjanlegt þjóðfélagsástand.
Verkalýðshreyfingin lítur at-
vinnuleysið svo alvarlegum aug-
um, að öll önnur samskipti henn-
ar við atvinnurekendur og stjórn-
arvöld hljóta að mótast af því,
hvernig brugðizt er við kröfum
um tafarlausar umbætur á þessu
sviði.
Þingið ályktar því að fela mið-
stjóm að skipa sérstaka nefnd
sem vandlega kanni og fylgist
með þróun atvinnumálanna.
2. Þingið leggur áherzlu á
kjarnann í ályktun 30. þings
A. S. í. um kjaramál, en það
var meginatriði ,,að fullkomlega
sé unnt að skapa traustan grund-
völl fyrir þeim kjarabótum til
handa vinnustéttunum, sem nú
eru jafn brýnar og áður og sem
verkalýðshreyfingunni ber að
fylkja sér um og beita öllu afli
sínu og áhrifavaldi til að ná
fram, þ e. a. s. stytfingu vinmi-
tímans án skerðingar tekna og
aukningu kaupmáttar vinnulauna,
með það að markmiði að núver-
andi tekjur náist með dagvinnu
einni. Sú hætta vofir yfn-, að
samdráttur i atvinnulífihu geti
leitt til mjög stórfelldrar tekju-
skerðingar og snöggrar lækkunar
á lífsjörum vinnustéttanna. Telur
þingið því höfuðnauðsyn, að
verkalýðshreyfingin reyni eftir
megni að tryggja núverandi
raungildi heildartekna, þótt um
minnkandi yfirvinnu yrði að ræða.
En allar aðgerðir í þessa átt
mundu jafnframt stuðla að fram-
gangi þess meginverkefnis að
stytta raunverulegan vinnutíma
með óskertum Iaunum“. Óhjá-
kvæmilegt er að horfast í augu
við þá alvarlegu staðreynd, að
það markmið sem 30. þingið
ákvað að stefna að, hefur fjar-
Iægzt til muna að undanförnu. Sá
samdráttur í atvinnulífinu sem
þingið varaði við hefur orðið enn
víðtækari og alvarlegri en þá var
fyrirsjáanlegt og jafnframt hefur
kaupmáttur tímakaupsins verið
skertur. Dýrtíð hefur aukizt mjög
tilfinnanlega með afnámi á nið-
urgreiðslum á hversdagslegustu
neyzluvörum almennings og með
stórfelldri gengislækkun, jafn-
framt því sem verðtrygging launa
hefur verið felld niður úr lögum.
Þingið leggur áherzlu á, að þessi
öfugþróun verður ekki réttlætt
með einni saman skírskotun til
utanaðkomandi örðugleika. Þjóð-
artekjur íslendinga eru enn um
það bil þriðjungi hærri en þær
voru 1960 og þjóðartekjur á
mann að meðaltali einhverjar
þær hæstu í heimi. Sá efnahags-
grundvöllur nægir fuilkomlega til
þess að tryggja hverjum manni
viðunandi tekjur fyrir dagvinnu
eina saman, ef skipting þjóðar-
teknanna er réttlát og stjórn at-
vinnulífsins skynsamleg. Sú stefna
30. þingsins, að tryggja óskertar
heildartekjur fyrir dagvinnuna er
nú nærtækt viðfangsefni verka-
lýðssamtakanna, ekki framtíðar-
sýn heldur vandamál dagsins í
dag.
Reynslan hefur sýnt, að stöð-
ugt verðlag er höfuðforsenda
þess, að tryggja afkomu atvinnu-
veganna og lífskjör almennings.
Þingið leggur þvi áherzlu á, að
Framli. á 2. síðu.
Tónskóli
Hinn 3. marz í fyrra samþykkti
bæjarstjórn Neskaupstaðar á
fundi sínum, að stofna Tónskóla
Neskaupstaðar og kaus þriggja
manna skólanefnd til að hafa á
hendi framkvæmdir.
Nefnd'n tók þegar til starfa og
hélt fyrsta fund sinn 6. marz.
Aðgerðir nefndarinnar beindust
fyrst og fremst að því að útvega
hæfan kennara. Var leitað til ým-
issa aðila en þó fyrst og fremst
til Jóns Þórarinssonar, tónskálds.
Taldi hann litla eða enga von til
að takast mætti að fá kennara,
en benti hins vegar á þá leið,
sem margir stað:r hefðu reynt,
að leita til útlanda, t. d. Austur-
Þýzkalands, en þaðan hefðu kom-
ið hinir nýtustu tónlistarkennar-
ar.
Var svo gert, en svar drógst á
langinn og kom ekki fyrr en í
ágústmánuði og þá neitandi, þ. e.
a. s. á þann hátt, að ekki væri
hægt að útvega kennara fyrr en
eftir 2 ár. Var þá sýnt, að ekki
yrði hafin kennsla á sl. hausti
með er'.endum kröftum, og þá enn
reynt hérlendis en án árangurs.
Sneri þá nefndin sér til tékk-
neska sendiráðsins í Reykjavík
og komst fljótlega 1 beint sam-
band við stofnun þá í Tékkósló-
vakíu sem annast tónlistarvið-
skipti við útlönd.
Fóru nokkur bréf á miili og
snemma í janúar þ. á. barst til-
boð um kennara.
Að vel athuguðu máli var þessu
tilboði tekið, eftii cr aðeins að
ganga frá formsatriðum.
Hér er um að ræða konu, 35
ára gamla, gifta rafmagnsverk-
fræðingi og eiga þau 2 börn. Hún
hefur lokið námi við kennara-
deild Tónlistarháskólans í Prag,
aðalgrein píanóleikur, með ákaf-
lega loflegum vitnisburði. Hefur
hún sl. 10 ár kennt við tónlistar-
skóla í Prag, aðallega nemendum
á aldrinum 8—15 ára. Hún talar
og skrifar ensku og mjög trúlega
þýzku, ennfremur rússnesku, en
þrátt fyrir það, veldur málið að
sjálfsögðu nokkrum örðugleikum
fyrst í stað, enda þótt hið alþjóð-
lega mál tónlistarinnar hjálpi
mikið.
Talað hefur verið um minnst
tveggja ára ráðningartíma og
hyggst hún flytja hingað með
fjölskyldu.
Það eru því allar horfur á að
Tónskóli Neskaupstaðar geti tek-
ið til starfa á komandi hausti, en
áður en það verður eru mörg
vandamál óleyst.
Iíæ jarst jó rnar f u ndu r
Fundur hefur verið boóaður í
bæjarstjórn Neskaupstaðar kl. 4
í dag. Helztu mál á dagskrá eru:
fjárhagsáætlanir til síðari um-
ræðu, breyting á hafnarreglu-
gerð (hækkun gjalda) og fundar-
gerð hafnarnefndar (5 ára fram-
kva:mdaáætlun um hafnarfram-
kvæmdir).