Austurland - 31.05.1968, Blaðsíða 1

ÆJSTURLAND
MÁLGAGN ALÞÝÐUBANDALAGSINS A AUSTURLANDI
18. árgangur.
Neskaupstað, 31. maí 1968.
tölublað.
^3
Eiríkur Bjarnason, Eskifirði:
Sjómenn verðo að standa vöril um rétt sinn
Útdrdttur úr sjómannadossrsðo
Sjómenn setji sér sjálí'ir
starfsreglur
Við skulum líta aðeins á ör-
yggismálin. Á síðustu 30—40 ár-
um hafa þau breytzt mikið til
batnaðar fyrir sjómenn, og þá
helzt fyrir tilverknað Slysavarna-
félags íslands, og með tilkomu
nýrra siglingatækja í skipunum,
sem gera sigb'ngar mikið örugg-
ari en þær voru áður. En þrátt
fyrir það er nauðsynlegt, að allir
sjómenn geri sér það ljóst að
fram á þennan dag hafa gerzt
harmleikir á hafinu hér við land,
og það jafnvel innanfjarðar, eins
og dæmin vestan úr Isafjarðar-
djúpi síðan í vetur leið, sýna okk-
ur. Það er nú svo, að ekki hefur
ennþá tekizt að byggja það skip,
sem óyggjandi mætti segja um,
að standi af sér öll veður.
Það má ef til vill deila um,
hvort allt hafi verið gert, sem
unnt er, til þess að tryggja sem
skjótust viðbrögð, ef slys ber að
höndum. Starfsemi Slysavarna-
félags íslands virðist vera vel
skipulögð, þó að vísu hafi komiö
fyrir atburðir á seinni árum, sem
virðast benda til þess, að ekki sé
bmð að gera allt, sem unnt er til
þess að tryggja nauðstöddum
mönnum sem skjótasta hjálp.
En það þarf meira en góðan út-
búnað og fórnfúsar sveitir björg-
unarmanna víða um land, til þess
að bjarga nauðstöddum sjómönn-
um, ef illa fer. Ég held, að við
eigum nú að snúa okkur að því
að koma í veg fyrir að slysin geti
orðið. Að sjálfsögðu er mér ljóst,
að alltaf koma fyrir atburðir, sem
ómögulegt er að sjá fyrir, pg
alltaf geta hent óhöpp, þó rétt
sé að öllu farið. En á hinn bóg-
inn finnst mér að í mörgum til-
fellum sé hér um að kenna afla-
græðgi, og lítilli fyrirhyggju. Ég
á hér við slys þau, sem orðið hafa
á síldveiðibátunum, þó svo vel
hafi viljað til, að í flestum til-
fellum hafi orðið algjör björgun
manna. Þó síldveiðarnar á sumr-
in hafi sífellt verið að færast
lengra frá landi á síðari árum, þá
halda sjómenn samt sem áður
áfram að sjóhlaða skipin líkt og
þeir gerðu, þegar síldin var hér
í firðinum, eða rétt fyrir utan.
Mér fannst oft ljótt í fyrrasumar
að sjá síldveiðiskipin koma drekk-
hlaðin að landi eftir kannski 6—
700 mílna siglingu. Mér finnst, að
það sé mjög lítil fyrirhyggja í
slíku, og finnst máltækið „flýtur
á meðan ekki sekkur“ eiga vel
við svona aðfarir. Þótt mikið sé
að sjálfsögðu gefandi fyrir mik-
inn afla þá megum við aldrei láta
aflagræðgina bitna á örygginu.
Annars verð ég að játa, að ég
varð alltaf vondur, ef sleppt var
síld úr nót, og pláss eftir á skip-
inu, sem setja mátti í, lögum sam-
kvæmt. En ef menn gefa sér tóm
til þess að hugleiða þetta í ró og
næði, lausir við spennu veiðihug-
ans, þá trúi ég því illa, að sjó-
mönnum sjálfum finnist þetta
ekki ljótar aðfarir. En það er
eins og það sé keðjuverkun á
þessu öllu saman. Menn sjá aðra
gera þetta, og því finnst hverjum
og einum að hann verði að gera
þetta líka. Þetta hefði verið venk-
efni fyrir hin nýstofnuðu samtök
síldveiðisjómanna, og finnst mér
eðlilegast, að sjómenn setji sér
sjálfir starfsreglur, en fái þær
ekki frá einhverju ráðuneyti í
landi. En ef sjómenn hinsvegar
bera ekki gæfu til þess að stemma
stigu við þessum aðförum, þá
finnst mér meiri nauðsyn til þess
að setja hleðslureglur á sumar-
síldveiðum, heldur en þegar
hleðslutakmörkin voru sett á
haust- og vetrarveiðum. Ég er
líka efins um, að sá afli, sem
barst að landi í fyrra, umfram
það sem hefði fengizt með eðli-
legum og sjálfsögðum aðförum,
hafi verið verðmætari en skipið,
veiðarfærin og tækin, sem hurfu
í djúp hafsins í fyrra sumar bein-
línis vegna ofhleðslu að því er
virðist, að viðbættum kostnaði
við leit að skipverjum, sem fund-
ust þó sem betur fór, fyrir utan
angist og kvíða aðstandenda,
meðan á leit stóð. Svona sjó-
mennska er óþekkt meðal ann-
arra fiskveiðiþjóða, og mér finnst
að íslenzkir sjómenn ættu ekki að
vera að bjóða hættunni heim, því
mér finnst þeirra lífsstarf nógu
hættulegt samt, þó ekki séu gerð-
ar gildringar til þess að óhöpp
hendi. Kapp er ætíð bezt með for-
sjá.
50 þús. kr. bein útgjöld að
vera sjómaður
Það hefur oft heyrzt, að sjó-
menn hafi einhverjar rokna tekj-
ur, og jafnvel hefur borið á öf-
und hjá ýmsum öðrum þjóðfélags-
þegnum út af þessu. Það er satt,
að sjómenn koma oft með góðan
hlut, ef vel gengur á veiðum, en
ég leyfi mér að fullyrða, að sjó-
menn vinna fullkomlega fyrir sínu
kaupi, og svo má ekki gleyma
Framh. á 4. síðu.
Hafísinn þyrmir engu, m. a.
hafa smábátabryggjur fengið að
kynnast faðmlögum hans. Hér
sjást leifar af svokallaðri Jakobs-
bryggju í Neskaupstað, einni elztu
sinnar tegundar í bænum, en hana
byggði á sínum tíma Jakob eldri,
faðir Jakobs fiskifræðings, og er
hún við hann kennd. Myndin er
tekin 16. maí sl.
Á uppstigningardag brá til suð-
lægrar áttar, sem haldizt hefur
með hlýindum nær óslitið síðan.
Fsreyingar beimsstsjð Þrótt
Hinn 28. júní nk. er von á stór-
um hópi íþróttafólks frá Sanda-
vogi í Færeyjum í heimsókn til
Iþróttafélagsins Þróttar.
Alls mun færeyska íþróttá-
fólksms vera um 30 taisins, karl-
ar og konur. Karlmennirnir keppa
bæði í knattspyrnu og handknatt-
leik og konurnar keppa í hand-
knattleik í tveimur flokkum.
Iþróttafólkið ætlar að dveljahér
til 3. júlí en fara svo héðan til
Reykjavíkur til keppni við reyk-
vískt íþróttafólk.
Stjórn Þróttar hefur hugsað
sér að bjóða íþróttafélögum á
Austurlandi þátttöku í þessari
keppni og kemur þá einkum til
greina Austurlandsúrval.
Þá er ætlunin að sýna færeyska
íþróttafólkinu eins mikið af
Austurlandi og við verður komið
á þessum stutta tíma.
Hingað koma Færeyingarnir
með Flugsýn. Fararstjóri þeirra
er Sigurður Pétursson, skólastjóri
í Sandavogi.
Gert er ráð fyrir að fá skóla-
húsnæði til gistingar fyrir íþrótta-
fólkið, en að það borði á heimil-
um Þróttarfélaga. Færeysku í-
þróttaflokkarnir verða fyrstu er-
lendu íþróttaflokkarnir sem heim-
sækja Norðfirðinga.
Það er von Þróttarfélaga, að
þessi heimsókn megi takast sem
bezt og heitir Þróttur á bæjarbúa
til liðve’'zlu þar um.
Gliðnaði þá hafísinn við austan-
vert landið og rak út úr sumum
fjarðanna, t. d. Norðfirði, þannig
að sk:p komust inn. Hins vegar
hefur ísinn haldizt á Reyðarfirði
fram til þessa og dreift ísrek var
í fyrradag sagt ná 25 sjómílur
austur af Gerpi. Þrátt fyrir þetta
hefur vorið haldið innreið sína og
eru tún farin að grænka. Seinna
mátti það ekki verða, því að bænd
ur munu víðast komnir í ioður-
og fjárþrot. -— Ljósm. H. G.
Hafísinn þyrmir engu