Austurland - 01.11.1968, Blaðsíða 4

4
t
AUSTURLAND
Neskaupstað, 1. nóvember 1968.
Vehjum almenuun dhuga Autfiriiga d iþróttum með því að hotda
lina veglega íhrdttahdi d snmri hverju
Hið glæsilega landsmót UMFÍ
á Eiðum í sumar varð mörgum
Austfirðingi opinberun þess, sem
þeir höfðu annað hvort gleymt
eða aldrei reynt: Að íþróttamójt
geía verið einhver bezta skemmt-
un, sem völ er á!
Til þess að skapa almennan á-
huga á íþróttamótum í strjálbýli
þurfa þau einmitt að vera smækk-
uð mynd af landsmótum UMFl.
Eftirfarandi atriði eru nauðsyn-
leg til þess að gefa þeim svip og
reisn, er dragi að áhorfendur:
1. Glæsiumgjörð með hátíðlegri
setningu og verðlaunaafhend-
ingu í lokin, skrúðgöngur
iþróttafólks í litklæðum, fána-
borgir, „lúðramúsík og horna-
hljóm“.
2. Mikinn fjölda íþróttafólks.
3. Keppni í mörgum íþróttagrein-
um, bæði einstaklings- og hóp-
íþróttum.
4. Hópsýningar íþróttafólks: Fim-
leika, þjóðdansa, glímu og
kannski fleira. Annað hvort
þetta allt eða a. m. k. eitthvað
af því.
5. Dansleiki og kvölddagskrár,
þar sem flutt er eitthvert
menningarlegt efni, þungt og
létt samtvinnað.
I sumar sótti ég í fyrsta sinn
landsmót UMFÍ, en reynslan af
því, sem ég sá og heyrði þar,
færði mér rækilega heim sanninn
um það, að
gerbreyta þarf fyrirkomulagi
íþróttamóta hér á Austurlamli
— og þá væntanlega annars
staðar í strjálbýli — til þess að
skapa á þeim áhuga almenn-
ings, vekja um þau umtal og ná
að þeim verulegri aðsókn —
sem allt saman mun svo stuðla
að eflingu íþróttastarfsemi og
meiri íþróttamennsku í fjóirð-
imgnum.
Sérmótin, sem oftast nær eru
haldin með fáum þátttakendum
og engri reisn, hafa algerlega
drepið almennan áhuga á íþrótta-
mótum og íþróttum. Slík mót geta
fyrst fengið aðsókn, ef þátttak-
endur eru frægar stjörnur á
íþróttahimninum eða fræg lið í
knattleikjum. Slíku er vitaskuld
ekki til að dreifa í strjálbýli á
íslandi. En ég er sannfærður um,
áð þetta má vega upp með nýrri
stefnu í fyrirkomulagi mótanna í
þá átt, sem hér að framan var
greint.
I frásögn, sem ég ritaði hér í
blaðið af landsmótinu á Eiðum í
sumar, vék ég lauslega að þessu
atriði, en rifja það nú upp og
ræði nokkru nánar. Éjg tel ein-
mitt haustmánuðina lieppilegan
umræðutíma, ef ske kynni, að hjá
forystumönnum íþróttamála í
fjórðungnum væri hljómgrunnur
fyrir þessari breytingu.
Ég legg til, að UlA haldi á
sumri hverju eina verulega mynd-
arlega íþróttahátíð, sem ég vildi
kalla íþróttamót Austurlands,
eins og hið vinsæla og fjölsótta
mót hét áður fyrr.
Á þetta iþróttamót verður að
stefna saman til keppni og sýn-
inga allri íþróttaæsku Austur-
lands.
Mikill fjöldi þátttakenda er
skilyrði þess, að fá verulegan
fjölda áhorfenda, en þeir áhorf-
endur munu svo aftur eiga sinn
gilda þátt í almennum íþrótta-
áhuga. Hér er um gagnkvæma
verkun að ræða. Mótin þurfa að
vera svo myndarleg, að þau veki
umtal. Umtal vekur svo áhuga
og gagnkvæmt.
Á landsmótinu á Eiðum voru
tvö atriði, sem hrifu flesta á-
horfendur mest: Setningarathöfn-
in með uppstillingu og skrúð-
göngu íþróttafólksins í litklæðum
og undir blaktandi fánum — ó-
viðjafnanleg skrautsýning — og
fimleikasýning unglinganna frá
Seyðisfirði og Neskaupstað. Hvor
tveggja þessi atriði hrifu áhorf-
endur ekki sízt vegna þess, hve
f jölmenn þau voru. Þar voru eng-
in -átórafrek einstaklinga, heldur
samstilling margra, sem gaf
sterkan heildarsvip.
É‘g hef orðið þess var hjá
mörgu fólki af ólíkasta tagi, að
fimleikasýningin á Eiðum gaf þvi
alveg nýja hugmynd um gildi
íþrótta og vakti beinlínis áhuga
á þeim. Mönnum fannst krafta-
verk, að hægt skyldi vera að efna
til slíkrar sýningar með ungling-
um af Austurlandi, þar sem í-
þróttalíf hefur um langt skeið
legið í dvala. Kannski er það enn
meira kraftaverk, að fróðir menn
sögðu mér, að þessi hópsýning
hefði tekizt bezt slíkra sýninga á
landsmótum.
Það, sem einu sinni hefur gerzt,
er hægt að endurtaka. Og ég er
fullviss um það, að fimleikahóp-
sýningar eiga að verða fastur
liður í íþróttalífinu á Austurlandi.
Fátt myndi verða því til meiri
eflingar.
Á því Iþróttamóti Austurlands
sem hér um ræðir, tel ég að
þyrftu að vera a. m. k. eftirtalin
atriði íþrótta:
1. Meistarakeppni Austurlands í
frjálsum íþróttum.
2. Meistarakeppni Austurlands í
sundi.
3. Úrslitaleikur fyrir Austurland
í knattspyrnu.
4. Úrslitaleikur fyrir Austurland
i hándknattleik kvenna og
reyndar karla líka, þegar sá
tími kemur.
5. Úrslitaleikur fyrir Austurland
í körfubolta — þegar þetta
verður orðin keppnisgrein hér
— en meðan svo er ekki, þá
a. m. k. einn sýningarleikur.
6. Sýning og/eða keppni í ís-
lenzkri glímu.
7. Fimleikasýning í einhverri
mynd. Hér getur verið um að
ræða hópsýningu líkt og á
landsmótinu í sumar, en líka
sýningu minni hópa í erfiðari
leikfimi, líkt og Björn heitinn
Jónsson á Seyðisfirði stjórnaði
hér á árunum.
Einhverjum kann að finnast
þetta mikið í fang færzt. Mér er
ljóst, að mót á borð við þetta
kallar á mikla vinnu og fórnfýsi.
En það kostar alltaf vinnu að
færast eitthvað í fang — eins og
það er erfiðara að ganga upprétt-
ur en á fjórum fótum.
Það er sýknt og heilagt talað
um nauðsyn þess, að æska lands-
ins fáist við íþróttir og hollar
skemmtanir. Þeir, sem veita æsk-
unni forystu, þurfa að beita sem
áhrifamestum aðferðum til þess
að koma henni í færi við þetta
tvennt. Með þeirri uppástungu,
sem hér hefur verið sett fram,
tel ég mig vera að benda á að-
ferð.
Mjög er hæpið, að UlA hafi
bolmagn til þess að standa að
nema einni stórsamkomu á sumri.
Fyrir því held ég að taka verði
verzlunarmannahelgina fyrir 1-
þróttamót Austurlands — eins og
gert var, áður en sú helgi var
um skeið hrifsuð af UlA. Þetta
myndi þýða, að fórna yrði skóg-
arhátíð UlA í Atlavík, sem nú er
í þann veginn að verða hefðbund-
in, en halda Iþróttamót Austur-
lands á Eiðum, þar sem samband-
ið á nú orðið mikil íþróttamann-
virki eftir landsmótið.
Mér er ljóst, að þetta síðasta:
hvaða helgi og hvar? — getur
verið umdeilanlegt.
Ég hefði talið æskilegt, að op-
inberar umræður — t. d. í Aust-
fjarðablöðum — hæfust um þetta
mál. En aðalvettvangur umræðna
um það hlýtur auðvitað að verða
ársþing UlA í haust.
Sig. Blöndal.
landsfunÉrian befst í dag
Landsfundur Alþýðubandalags-
ins hefst í dag. Sýnilegt er, að
hann verður mjög fjölsóttur og
að þar muni mæta fulltrúar Al-
þýðubandalagsmanna úr öllum
kjördæmum.
I Norðurlandskjördæmi eystra
er klofningastarfseminni haldið
áfram. Alþýðubandalagsfsélagið
á Aureyri samþykkti að senda
ekki fulltrúa. Var sú tillaga sam-
þykkt með 36:30 atkvæðum, svo
Ijóst er, að Alþýðubandalagið í
því kjördæmi er eins klofið og
verða má og er fjarri því, að
Björn Jónsson hafi samtökin ó-
skipt að baki sér. Félögin á
Húsavík og í Eyjafirði fóru að
dæmi Akureyringa, en önnur fé-
lög í kjördæminu munu senda
fulltrúa á landsfundinn.
Með störfum landsfundarins
verður fylgzt af mikilli athygli
um land allt.
Iíjördæmisráð Alþýðubandalags Aiisturlauds undir guunfánum.
Ljósm.: E’jóla Steinsdóttir.