Morgunblaðið - 22.10.2011, Blaðsíða 52

52 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. OKTÓBER 2011
Ágúst Ingi Ágústsson leikur á tón-
leikum Listafélags Langholtskirkju
á sunnudag kl. 20.00. Ágúst leikur á
Noack-orgel kirkjunnar sem byggt
er í barokkstíl. Á efnisskránni eru
barokkverk eftir Nicolaus Bruhns,
Georg Böhm, J.S. Bach, Georg Muf-
fat, Johann Ulrich Steigleder,
Nicolas de Grigny og Dieterich
Buxtehude.
Ágúst Ingi Ágústsson lærði pía-
nóleik hjá Björgvini Þ. Valdimars-
syni og síðar Erni Magnússyni. Á
árunum 1992-1998 stundaði hann
nám í kirkjutónlist við Tónskóla
Þjóðkirkjunnar og lauk þaðan hann
kantorsprófi og áttunda stigi í org-
elleik. Veturinn 2000-2001 sótti
hann tíma í orgelleik hjá prófessor
Hans-Ola Ericsson í Piteå í Svíþjóð.
Hann lauk einleiksáfanga frá Tón-
skóla Þjóðkirkjunnar með hæstu
einkunn undir handleiðslu Harðar
Áskelssonar 2008.
Organisti Ágúst Ingi Ágústsson.
Barokk-
orgel-
tónleikar
 Tónleikar
í Langholtskirkju
Silja Björk Huldudóttir
silja@mbl.is
„Þetta er nokkurs konar upprisuhá-
tíð fyrir mig. Ég hef ekki verið mjög
virkur undanfarið en langar að prófa
þetta núna í samstarfi við hóp af góð-
um vinum mínum,“ segir Jónas Ingi-
mundarson píanóleikari sem snýr aft-
ur á svið eftir erfið veikindi og heldur
tónleika í Salnum á morgun kl. 16.00.
Á efnisskránni eru tveir kvintettar
eftir W.A. Mozart og Ludwig van
Beethoven ásamt einsöngslögum eft-
ir Franz Schubert. Með Jónasi á tón-
leikunum koma fram Auður Gunn-
arsdóttir sópran, Matthías Nardeau
óbóleikari, Sigurður Ingvi Snorrason
klarínettuleikari, Þorkell Jóelsson
hornleikari og Brjánn Ingason fa-
gottleikari auk þess sem Kolbrún
Anna Björnsdóttir les söngljóðin í
þýðingu Reynis Axelssonar.
„Ég er svo heppinn að það er fólk
sem vill taka þátt í þessu með mér.
Ég er mjög hamingjusamur yfir því.
Ég hef ekki getað beitt mér eins og
ég hefði viljað síðustu mánuði. En
maður planar ekki veikindi, þau
koma. Maður planar að gera það sem
maður ætlar að gera og svo er maður
truflaður af þessum uppákomum. En
maður heldur alltaf áfram, hugurinn
hefur aldrei stoppað,“ segir Jónas.
Íslenskar söngperlur í Salnum
Spurður um efnisskrána segir Jón-
as að hún hafi eiginlega valið sig sjálf.
„Þetta eru yndisleg verk sem ég hef
mikla ást á. Það má segja að kvintett-
arnir tveir séu andlega skyldir enda
samdir á svipuðum tíma, fyrir sama
hljóðfærahóp og bera ýmis sameigin-
leg einkenni. Á milli kvintettanna
tveggja mun Auður syngja fimm
sönglög eftir Schubert, en hann er
eins og allir vita aðalsönglagahöfund-
urinn í heiminum,“ segir Jónas og
bætir við: „Ég hef haft mikla gleði af
þessum verkum alla tíð og þessum
höfundum.“
Spurður hvort hann hafi haft tæki-
færi til að spila verkin oft á ferli sín-
um svarar Jónas því neitandi. „Ég lék
Beethoven-kvintettinn síðast úti í
Vínarborg fyrir 3-4 árum og Mozart-
kvintettinn spilaði ég á Listahátíð
einhvern tímann eftir 1970. Ég hef
auðvitað oft leikið Schubert í gegnum
tíðina.“ Á næstu fimm vikum verður
Jónas með ferna síðdegistónleika kl.
17.30 á miðvikudögum í Salnum undir
yfirskriftinni „Íslenskt? Já takk.“ Þar
fær Jónas til sín söngvara úr fremstu
röð og saman flytja þau íslenskar
söngperlur. Miðvikudaginn 26. októ-
ber verður Sveinn Dúa Hjörleifsson
tenór einsöngvari, 2. nóvember er
það Sigríður Aðalsteinsdóttir messó-
sópran, 16. nóvember Gunnar Guð-
björnsson tenór og 23. nóvember Við-
ar Gunnarsson bassi. „Ég hef áður
skipulagt svona tónleikaröð einvörð-
ungu með íslenskum sönglögum og
fólk virtist hafa mjög gaman af þessu.
Að þessu sinni mun Bjarki Svein-
björnsson tónlistarfræðingur á Tón-
listarsafni Íslands spjalla um við-
fangsefnin og tína fram ýmsa
fróðleiksmola úr íslenskri tónlistar-
sögu,“ segir Jónas.
Það er ekkert launungarmál að
Jónas er vakinn og sofinn yfir Saln-
um enda hefur hann um árabil verið
tónlistarráðunautur Kópavogs og
starfar í baklandi Salarins. Spurður
hvernig hann sjái framtíð Salarins,
sem var fyrsti sérhannaði tónleikasal-
ur landsins, fyrir sér nú þegar nýtt
tónlistarhús er risið, segist Jónas
sannfærður um að tónlistarhúsin tvö
muni styðja hvort við annað. „Ég
fagna auðvitað nýju tónlistarhúsi.
Salurinn mun lifa sínu lífi við hliðina á
stóra húsinu og þau hjálpast að við
það mikilvægi að byggja upp tónlist-
arlífið í landinu þjóðinni til blessunar
og gleði.“
„Þetta er nokkurs konar
upprisuhátíð fyrir mig“
 Jónas Ingi-
mundarson snýr
aftur á tónleika-
sviðið á morgun
Morgunblaðið/Ómar
Gleði Jónas Ingimundarson píanóleikari og Auður Gunnarsdóttir sópran flytja nokkur sönglaga Schuberts.
... þannig að
þetta er bæði
ungi Brahms og gamli
Brahms 54
»
Einar Falur Ingólfsson
efi@mbl.is
„Þetta eru á þriðja hundrað verk sem
ég er að setja hér upp. Þú ert ekki að
tala við einstakling heldur fyrirtæki
sem heitir Dagur og nótt!“ sagði
Bjarni H. Þórarinsson myndlistar-
maður, títt nefndur sjónháttafræð-
ingur, þegar hann var truflaður við
upphengingu á nýjum verkum í Gall-
erí Bar 46, að Hverfisgötu 46. Sýning
hans verður opnuð þar í dag, laugar-
dag klukkan 17, og ber heitið Sjón-
þing Jarðar númer tvö.
„Það er rosaleg skák fyrir mig að
setja þetta allt upp, hér í þessum
húsakynnum.
Ég er með mikið myndefni, plaköt
og allskyns gotterí,“ bætti hann við.
Fyrir um þremur áratugum lét
Bjarni að sér kveða sem einn af frum-
legustu gjörningalistamönnum sinnar
kynslóðar. Á síðustu tveimur áratug-
um hefur Bjarni síðan mótað mikinn
fræðiheim sem hann kallar sjónhátta-
fræði, en þar er um að ræða endur-
skoðun á samhengi tungumáls, mynd-
listar og fræða. Afrekstur þess hafa
meðal annars verið Vísirósir hans,
samhverfar teikningar þar sem orð og
myndmál renna saman.
Þetta er endurfæðing
Nú hefur Bjarni umbylt myndmáli
sínu og vinnur með ljósmyndir sem
hann skeytir saman í stór myndverk
sem lesa má á ýmsa vegu.
„Ég er að náttúruvæða vísiaka-
demíuna og jarðtengja. Ég held að
þetta þjóðarbúshrun allt hafi haft
óbein áhrif á mig, ég var líka farinn að
finna fyrir löngun til að takast á við
landið sjálft og nú er ég að yrkja með
landinu. Ég yrki með náttúrunni,“
sagði Bjarni þegar hann var beðinn
um að útskýra verkin.
„Þetta eru allt þulur – í stað þess
að yrkja með orðum þá yrki ég með
íslenskri náttúru,“ sagði hann og
bætti við að yfirskrift þessa sjónþings
væri nýja Ísland; önnur yfirskrift er
Ættjarðarþula hnattborgarans.
„Þetta er eiginlega eintal milli mín
sem listamanns og náttúru Íslands.
Svo eru þetta líka átök milli ríkis-
borgarans Bjarna og hnattborgarans.
Ég hef verið nátengdur náttúrunni
í mjög mörgum verka minna, en á
rúmum tuttugu árum hef ég tekið út
mikinn þroska sem sjónháttafræð-
ingur og ég var farinn að finna fyrir
mikilli löngun til að takast á við landið
sjálft.“
Þegar Bjarni var spurður að því
hvort einhver rómantík birtist í verk-
unum tók hann því fálega.
„Það er ekki hægt að segja að þetta
sé rómantík. Þetta er miklu meiri
jarðfræði. Þetta er upplýsing. Ég get
ekki flokkað þetta undir rómantík því
þetta er svo vísindalegt og miklar
rannsóknir. Ég er formkönnuður og
ég er að rannsaka Ísland. Það má
segja að þetta sé hluti af minni endur-
reisn, sem ég var löngu byrjaður á
fyrir hrun. Ég byrjaði á að endur-
reisa sjálfan mig sem listamann.
Sjónþingið sjálft er ævintýri líkast
og það liggur svo mikil upplýsing í
myndunum sjálfum,“ sagði Bjarni og
hækkaði róminn.
„Þetta er sáralítið um rómantík
heldur er þetta Nýja Ísland, fyrsti
hluti; nú í nýju ljósi, læsi, lögun og lit.
Þetta er endurfæðing, maður!“
Ísland í nýju ljósi, læsi, lögun og lit
 „Ég er formkönnuður og ég er að rannsaka Ísland,“ segir Bjarni H. Þórarinsson myndlistarmaður
Morgunblaðið/Ómar
Sjónháttafræðingurinn „Þetta eru allt þulur – í stað þess að yrkja með orðum þá yrki ég með íslenskri náttúru.“