Teningur - 01.04.1986, Blaðsíða 11

jafnvel á barmi þess aö vera yfirborðslegt
án þess þó að verða það.
Elín Magnúsdóttir sýndi tvö sérlega fal-
leg og sérkennileg málverk. Undirritaðir
misstu því miður af sýningu Elínar í Saln-
um við Vesturgötu, en bíða spenntir eftir
að sjá meira. Elín hefur auk myndlistar-
innar fengist við tónlist og nemur nú leik-
búningagerð og fleira í Amsterdam. Eh'n
á örugglega eftir að gera flotta og spenn-
andi hluti.
Fleiri þátttakendur á sýningunni Hér og
nú sýndu athyglisverð verk þó ekki verði
fjallað um þá í þetta sinn.
Tilgangur sýningarinnar var augljós, að
sýna grósku og fjölbreytni í list kvenna á
síðustu árum. Um aðrar samsýningar er
varla hægt að segja að tilgangurinn hafi
verið svo greinilegur. Djúpa umfjöllun
og samantekt um stöðu myndlistar
kvenna út frá sýningunni hefur þó skort.
Þó töluvert sé liðið síðan sýningin var
haldin mun vonandi einhver úr hópi
kvenna vinna það verk.
SÝNINGAR í REYKJAVÍK 1985
KJARVALSSTAÐIR
Sveinn Björnsson, Páll Guðmundsson, Rut
Rebekka, Kristjana Samper, Margaret
Bourke, Afmælissýning Textílfélagsins,
Finnskur listiðnaður og Dóra Jung, Samsýn-
ing Myndhöggvarafélagsins, Vorsýning FÍM,
Kjartan Guðjónsson, OlafurLárusson, Gler-
brot ‘85, Myriam Bat-Yosef, Listmálarafélag-
•ð, Tryggvi Árnason, Öm Ingi, Elías B. Hall-
dórsson, Eydís Lúðvíksdóttir, Iceland Cruc-
ible, Norræn vefjarlist 1985, Jón Reykdal,
Septem-hópurinn, Hér og nú - Listahátíð
kvenna, Kjarval - aldarminning.
USTASAFN ÍSLANDS
Gunnlaugur Scheving, Jóhannes Jóhannes-
son, Fjórir frumherjar, íslenskar myndlistar-
konur - verk 19 kvenna, John-Franklin
Koenig, Jóhannes S. Kjarval.
NÝLISTASAFNIÐ
Halldór Ásgeirsson, Coneto Corao, Georg
Guðni, Bengt Adlers, Ragna St. Ingadóttir,
Þóra Sigurðardóttir, Björg Örvar, Hannes
Lárusson, Barbara Hamman, Nini Tang,
Hannes Lárusson
Sýningartexti
Nýlistasafnið 25. maí - 2. júní 1985
Listin er skiljanleg. Það er einmitt þessi skiljanleiki hennar sem
gerir hana töfrandi. Töfrandi? Því skyldum við hræðast það orð?
Orðið sem skírskotar til mælikvarða þess hvað er list og hvað ekki.
Því gefi hlutur frá sér töfra, þá er hann list, en geri hann það ekki, þá
er hann það ekki. Skiljanlegt? Ekki í þeim skilningi að töframir
(finnst okkur ,,töfrar“ annars ekki vera einskonar glitrandi sag?)
verði skildir upp, burt eða séðir út, heldur loða þeir við; kannski í
þeim skilningi að listin stefni að því að vera skilin, eða öllu heldur
stefni að því að laða skilninginn út úr upplifara sínum. Töfrar sem
eru töfrar, en ekki töfrar sem eru slegnir niður með skilningnum,
heldur slegnir upp með honum (að íslenskri vísu) eða nýslegnir eins
og túskildingar. Hvað fær okkur til að horfa í stað þess að horfa út í
loftið, hvað fær okkur til að hlusta mitt í blaðrinu, hvað fær okkur til
að lesa orðlistina í stað þess að láta orðaflauminn lesa okkur í
sundur? Það eru skilningstöframir. Þó þeir yrðu brotnir mélinu
smærra, væru enn töfrar í hverju broti. í óskiljanleikanum eru engir
töfrar og því engin listglóð. Óskiljanleikinn er lokaður og læstur inni
í ótótleik hins ófrjóa hráefnis.
En þrátt fyrir að þetta hafi verið sagt erum við engu bættari,
höldum við, og gætum sagt sem svo: Getur ekki líka verið jafn
sennilegt - og líklega miklu sennilegra - að listin sé engir töfrar og
að kannski sé hún heldur ekki til nema í nösum einstaka manna með
þennan langsúra ljóðarjóma á vörum? Öll ræðuhöldin um listina séu
fremur ósk um að þessir töfrar væru til? Listin sé því: ,,Ég óska mér
þess að...“ og listalífið sé þá ekkert annað en bandalag um ósk um
töfra? Því spyr upplifarinn í grandaleysi og vonbrigðum eftir að hann
hefur talið sig hafa uppgötvað listsvindlið og vill afhjúpa það: ,,Hvar
eru þessir töfrar?“ Og á honum dynja svör bandalagsmanna: „Þeir
eru fólgnir í óskinni." Því næst er honum sögð undarleg saga af
listaverki á sýningu, sem var eins og hvöss öxi, og sem naut aðdáunar
áhorfenda. A síðasta degi sýningarinnar fannst hún hvergi nema í
9