Teningur - 01.04.1986, Blaðsíða 16

Þú meinar með svona stutt hár og sterk-
legar hendur. Það er náttúrlega bara lóg-
ískt. Það þarf krafta til að standa í þessu.
Þetta er líkamlegt erfiði og æðisleg
vinna, eins og til dæmis að steypa. Það er
því engin spuming um langar neglur.
Svo einfalt er það. Og þá erum við auð-
vitað kallaðar lessur og allt það. En yfir
heildina litið eru listakonur ekkert karl-
mannlegri, en það er nauðsynlegt að
hafa sterkt ego til að standa í þessu og
karlmenn hafa engan einkarétt á því.
ísland. . USA?
Munurinn? Vá! Héma efast enginn um
það eina sekúndu að maður sé myndlist-
armaður, og manni er strax tekið sem
slíkum. Heima er hins vegar allt þetta
kjaftæði og sú tímaeyðsla sem því fylgir,
sem myndlistarmenn verða að sitja uppi
með. Það er mikið auka-energí sem
maður fær hér fyrir að fá að vera akkúrat
það sem maður er. Umhverfið héma er
mjög stimúlerandi. Annars vil ég alveg
vera á íslandi og vinn að mörgu leyti
betur þar.
En skúlptúr-málverk, hvernig er staðan
þar?
Já, að undanfömu hef ég rekið mig á það
hve fólk lítur mismunandi á og gerir upp
á milli skúlptúrista og málara.Maður
hefur heyrt fólk segja að þessi þurfi nú
ekki svona mikið pláss því hann sé nú
bara að mála og svo hinsvegar að skúlpt-
úristi þurfi ekki að pæla í lit, og h'nu því
hjá honum sé allt í þrívídd. En þetta er
misskilningur. Það á ekki að horfa á
myndlist eftir efnisvali.
Og verkin?
Eg lít ekki á verkin mín sem dýr, eins og
svo margir virðast gera. Fyrir mér eru
þau miklu meiri manneskjur, ég hef
jafnvel uppgötvað, eftir á, að sum þeirra
eru hrein og klár portrett. Annars hefég
frekar einfalda fflósófíu og lít á listina
sem kommúníkasjón. Maður upplifir
umhverfið og svarar því með einhverju
formi. Þetta er mjög einfalt. Það hefur
til dæmis örugglega haft áhrif á mig að
vera gæslumaður á Hveravöllum tvö
sumur, í því magnaða umhverfi. Glerið
flýtur og storknar eins og hraun, og hvað
er skúlptúr annað en útsprunginn kraft-
ur?
Hallgrímur Helgason
Jorge Luis Borges
Fjögur ljóð
ÞÚ
Það hefur aðeins einn maður fæðst, aðeins einn dáið á þessari
jörð.
Að halda öðru fram er ekki annað en talnaspeki, ýkjur sem ekki
fá staðist.
Það er jafn ómögulegt og að finna lykt af regni stað innan
draums sem orðinn er tveggja nátta gamall.
Þessi maður er Odysseifur, Abel, Kain, hann er sá sem kortlagði
himintunglin fyrstur manna, byggði elsta píramíðann, ritaði
hexagrömin í Bók umskiptanna, risti rúnimar á sverð Hengists,
hann er Einar þambaskelfir hinn bogfimi, Luis de Leon,
bóksalinn sem kom Samuel Johnson til manns, hann er
garðyrkjumaður Voltaires, Darwin um borð í Beagle, og sem tímar
líða fram, þú og ég.
Það féll aðeins einn maður við Troju, Metaums, Hastings,
Austerlitz, Trafalgar og við Gettysburg.
Aðeins einn lést inni á sjúkrahúsum, úti á skipum, í nístandi
einsemd, í salarkynnum vanans og ástarinnar.
Aðeins einn leit óravídd dögunar.
Aðeins einn fann svala vatns á tungu sinni, ferskan keim aldina
og holds.
Eg er að tala um þann mann sem á engan sinn líka, er ávalt einn,
sér og stakur.