Teningur - 01.04.1986, Blaðsíða 25

Þú spyrð hvað þú hafir gert mér, gamli
Wang Fo, sagði keisarinn. Rödd hans
var svo hljómþýð að hún vakti löngun til
að gráta. Hann lyfti hægri hendi sem
jafnskjótt fékk lit af grænleitu jaðególf-
inu svo að hún líktist neðansjávar-
plöntu. Wang Fo sem heillaðist af þess-
um löngu fingrum reyndi að muna hvort
hann hefði gert lélega mynd af keisaran-
um eða afkomendum hans sem verð-
skuldaði dauðarefsingu. En það varólík-
legt því Wang Fo hafði fram að þessu lítt
verið við hirðir keisara, hann kaus held-
ur að vera í kofum bænda eða í borgum í
úthverfum gleðikvennanna og á knæp-
unum við hafnarbakkann þar sem burð-
arkarlarnir slást.
Þú spyrð hvað þú hafir gert mér, gamli
Wang Fo, endurtók keisarinn um leið og
hann beygði veikbyggðan hálsinn í átt til
gamla mannsins sem hlustaði. Égætla að
segja þér það. En þar sem ill áhrif ann-
arra komast að okkur um hin níu op
líkamans verð ég að leiða þig um ganga
minnis míns og segja þér sögu lífs míns til
að þú skynjir misgjörðir þínar. Faðir
minn hafði safnað myndum þínum í af-
skekktasta herbergi hallarinnar, honum
þótti sem persónur myndanna ættu ekki
að vera fyrir augum leikmanna þar sem
þær geta ekki litið undan. Það var í þess-
um sölum sem ég var alinn upp, gamli
Wang Fo, því mér hafði verið sköpuð
einvera til að vaxa upp við. Til að hindra
að sakleysi mitt yrði fyrir áhrifum frá
öðrum mönnum var mér haldið frá til-
vonandi þegnum mínum, og öllum var
bannað að koma nálægt dyraþrepi mínu
af hræðslu við að skuggi þess manns eða
þeirrar konu næði til mín. Þeir fáu þjón-
ar sem mér höfðu verið fengnir sýndu sig
sem allra minnst. Tíminn gekk í hring,
litir mynda þinna lifnuðu við sólarupp-
rás og fölnuðu í rökkrinu. Á nóttunni
þegar ég náði ekki að festa svefn virti ég
þær fyrir mér og í næstum tíu ár horfði ég
á þær á hverri nóttu. Á daginn sat ég á
teppi með mynstri sem ég kunni utan að
og hvíldi lófana á hnjánum á gulu silki-
buxunum og dreymdi um gleðina sem
framtíðin bæri í skauti sér. Eg ímyndaði
mér heiminn með Han-ríkið í miðjunni
e*ns og víðáttumikla dældótta sléttu með
fimmföldu plógfari ánna. Allt í kring
væri sjórinn sem fæðir af sér skrímsli og
enn fjær fjöllin sem bera uppi himininn.
Ég notaði myndimar þínar til að gera
mér þetta í hugarlund. Þú lést mig halda
að sjórinn líktist geysistóra vatnsfletin-
um á myndunum þínum sem er svo blár
að steinn sem fellur í hann hlýtur að
breytast í safi'r. Að konur opnuðust sem
krónur blóma hkar verunum sem vind-
urinn ýtir eftir trjágöngum garðanna
þinna og að ungu hermennimir svo mitt-
isgrannir sem standa vörð á landamæra-
virkjunum væm sjálfir örvar sem gætu
stungist í gegnum hjarta þitt.
Ég var 16 ára þegar dymar sem skildu
mig frá umheiminum opnuðust aftur. Ég
fór upp á svalir haharinnar til að virða
fyrir mér skýin en þau vom ekki eins
fögur og skýin í rökkrinu þínu. Ég lét
útbúa burðarstólinn minn og ferðaðist
um öll héruð ríkisins eftir vegum þar sem
ég átti hvorki von á grjóti né leðju, ég
ferðaðist án þess að finna nokkm sinni
garðana þína fuUa af konum sem hkjast
glófiðrildum, án þess að finna konumar
þínar en líkamar þeirra em sem garðar.
Steinarnir á ströndinni fylltu mig ógeði á
hafinu og blóð fanganna er ekki eins
rautt og granateplið á myndunum þín-
um. Lúsug þorpin hindra mig í að sjá
fegurð hrísgrjónaakranna. Holdi lifandi
kvenna býður mér við eins og kjöt-
skrokkunum sem hanga hjá slátraranum
og grófur hlátur hermannanna fyllir mig
viðbjóði. Þú laugst að mér Wang Fo,
gamli svikari. Heimurinn er ekkert
nema óreglulegir blettir sem vitstola
málari hefur slett út í tómið og sem
þurrkast út vegna tára okkar. Ríkið Han
er ekki fegurst ríkja og ég er ekki keisar-
inn. Einasta ríkið sem er þess virði að
ráða er það sem þú kemst til, gamh
Wang Fo, eftir leiðum hinna þúsund
bogadregnu hna og hinna tíu þúsund
lita. Þú einn ríkir í friði yfir fjöllunum
þar sem aldrei tekur upp snjó og yfir
liljum vallarins sem ekki geta dáið. Og
það er þess vegna sem ég hef hugsað um
hverjar kvalir þú átt skildar, þú sem með
fjölkynngi þinni hefur fyUt inig viðbjóði
á því sem ég á og löngun í það sem ég
eignast ekki. Og tU þess að loka því eina
fangelsi sem heldur þér hef ég ákveðið
að blinda þig, því augu þín, Wang Fo,
eru töfradyrnar tvær sem ljúka upp kon-
ungsríki þínu.
Og þar sem hendur þínar eru vegimir
tveir með hliðarvegunum tíu sem liggja
til ríkis þíns hef ég ákveðið að höggva af
þér hendurnar. Skilur þú mig, gamli
Wang Fo?
Þegar Ling heyrði þennan dóm reif hann
úr belti sínu sícörðóttan hníf og réðst að
keisaranum. Tveir verðir gripu hann.
Sonur Himnanna brosti og bætti við ang-
urvær: Og ég hata þig hka Wang Fo því
þú vekur elsku. Drepið þennan hund.
Ling stökk fram til að blóð hans slettist
ekki á kápu meistarans. Einn hermann-
anna lyfti sverði og höfuð Lings losnaði
frá bol eins og afskorið blóm. Þjónar
báru hann á brott en í örvinglan dáðist
Wang Fo að skarlatsrauðum blóðblett-
inum á grænu gólfinu.
Keisarinn gaf merki og tveir geldingar
þerruðu augu Wang Fos. Hlustaðu
gamli Wang Fo, sagði keisarinn og þerr-
aðu tár þín. Augu þín verða að vera
hrein til þess að sú litla birta sem þeim á
eftir að berast sé ekki blandin tárum þín-
um. Því það er ekki aðeins af hefnigimi
sem ég krefst dauða þíns. Það er ekki
aðeins af grimmd sem ég vil sjá þig þjást.
Ég hef annað í huga, gamh Wang Fo. Ég
á í safni mínu af myndum eftir þig, und-
urfallega mynd þar sem fjöll, árósar og
haf speglast hvert í öðm, án vafa óend-
anlega minnkuð, en svo skýr að þau taka
sannanlega fram landslaginu sjálfu eins
og endurkast mynda sem speglast í
hnetti. En þessari mynd er ólokið Wang
Fo, meistaraverk þitt er ennþá aðeins
fmmdrög. Vafalaust sastu í afskekktum
dal og málaðir þegar fugl flaug hjá eða
bam elti þann fugl. En fuglsnefið eða
kinnar barnsins létu þig gleyma bláum
bráhárum öldunnar. Þú laukst ekki við
öldufaldana á s jónum né við þanghárið á
steinunum. Wang Fo, ég vil að þú helgir
þær stundir sem þú átt ólifaðar þessu
málverki sem á þann veg mun innihalda
síðustu leyndarmál þíns langa lífs. Það er
ekki vafi á að hendur þínar svo nálægar
því að falla munu ekki skjálfa á silkistrig-
anum og eihfðin mun koma inn í verk
23