Teningur - 01.04.1986, Blaðsíða 49

vísun í annað og meira. Frumleg og
afhjúpandi sjónarhom lífga viðtekin
og almenn sannindi og sýna þau í nýju
ljósi. Og allt þetta h'tur út eins og
hversdagsleg saga sem rennur eðhlega
áfram, full af kímni og sársauka, ein-
lægni og mannelsku.
Sagan öll er endapunktur á löngu
verki sem hófst með Andra sögu í
Punktur punktur komma strik. í byrj-
un leit út fyrir að sagan myndi halda
sínu striki, beina leið með gaman-
sömu ívafi. Nú, þegar upp er staðið,
liggur fyrir mikil saga þriggja kyn-
slóða, saga sem fer með lesendur sína
út á djúpmiðin og lætur þá finna til
undan ógn þeirrar tilvem sem sogar
manninn til sín og rústar líf hans. Y nd-
islegir kaflar um soninn Hring og við-
skipti hans við föður sinn benda okkur
þó á eina leið til að Iifa við þessa ógn:
að búa til okkar eigin heim þar sem við
göngumst við barninu í sjálfum okk-
ur, verðum Menn.
Þetta er fallega hugsað Christie.
Fólk er orðið þreytt á glamri borga og þeirra f jallháa hégóma.
Nú já og nei, saði John. Aðallega nei, því ha?
Því það vill í djúpið.
Já? Því hvað?
Hvers vegna skyldi það ekki vilja losna við glamrið og sökkva í svalann
þar neðra og fá að kynnast þjóðum sem eru á eins háandlegu sviði og
ófreskjurnar? sagði Christie.
Já, það er satt, sagði ég. Hvað skyldi svo sem vera því til fyrirstöðu?
Heimurinn er að drukkna í pólitík og vísindum. Við vitum svoddan ósköp
að okkur býður við því. Það hefur gengið svo lángt að ekkert er lengur
fallegt á jörðinni.
Það getur ekki verið, í guðanna bænum. Það hlýtur eitthvað að vera
fallegt.
Já, sagði ég. Það er þó eitt sem enn er yfirmáta fallegt á jörðinni. Sem ég
lifandi!
Hrein reisn! sagi Christie og velti lífinu fyrir sér. Það er nú samt fleira
skáldskapur en pólitík?
Úr því pólitíkin dugir ekki, hvað þá? sagði John. Út með það! Hvað þá?
Hvað er þá fallegt?
Dauðinn, sagði ég.
En það nú huggun sem maður fær; og við héma mörgum túnglum burt!
Mennimir hafa allt um það ekki enn þefað sig alveg að dauðanum. Það
eru ennþá engin glös og engir mælar sem ná til hans, og vertu nú sanngjam,
John. Ellert er jafn fallegt og dauðinn. Enn er hann ekki mældur. Enn er
hann þeim þó griðastaður sem lenda í klípu. Eins og djúpið. Og eins og sagt
verður um dauðann þá má segja það sama um djúpið, að enn er hægt að geta
sér ýmislega til um það og finna í því eitthvað nýtt. En það er nú svona, að
hættur liggja alls staðar í leyni. Ég hef heyrt ykkur hlusta á nýjustu fréttir.
Jafnvel þið hlustið á þær! Efnishyggjan er búin að ná algerri fullkomnun á
jörðinni. Sjáiði bara KGB-þefarana.
Enga orðasubbun um borð, segi ég! Geymið svona litað tal þar til þið
komið þángað sem það á heima.
Afsakaðu John, við gáðum ekki að okkur. Svo ég tali fyrir mig þá gleymdi
ég að ég er mörgum túnglum burt.
Hvað á þá að verða um okkur? Og pólitíkina?
Hún er aðeins fyrir þá sem ekki sigla.
Og hvar í lífinu er það?
A einhverjum fjandans mel. Það er nóg af melum og grjóturðum í
veröldinni þótt sannarlega sé líka til haf. Hugsið ykkur bara: Enn er hafið
til!
Hafið er til!
Hafið er til!
47