Teningur - 01.01.1987, Page 30

Jón Hallur Stefánsson
ÍSKLEFINN
1
Frostmark blóðs er 37°
á selsíus og án efa
fer það hækkandi með
tímanum sem líður mig
og ég hann: tvær ísnálar
stoppa í göt hjartans og
staðfesta grunsemd mína.
2
Ég gæti verið staddur á óupplýstri hraðbraut
með þumalinn í munnvikinu eins og bleikan vindil
eitthvað inni í mér bráðnar það er blóðbragð
uppi í mér nístandi kastljós negla mig
stífan meðan öskrin bruna framhjá
eitt og eitt.
3
A handleggnum kvíslast
æðar ég gæti
eins verið einmana
marmaradrengur
snertu mig snertu
útlimi mína og
innyfli ef að þú
getur og vilt.
4
Feigur gæti ég aldrei
snúið héðan aftur
úr klefanum ég kem hér
öðru hvoru íshrönglið
er ögn auðveldara
viðfangs í sýnilegri myndum sínum.
Spurning um aðlögun
og storknunartíma en einsog hugur manns
sé vatnslás og hlekk vanti
í keðjuna: enginn nálgast enginn
kemur að sjá mig einsog litla músin
hafi nagað burt augniokin og ísnálarnar saumi
ei nú sem skildi.
6
Ég sé
andspænis mér vegg
af rauðum ís rauðu krapi
stundum dansa íbúarnir
upp að andlitinu á mér
og brosa kalt eru kannski
karlar í krapinu.
7
Nei þetta er útsýnisturn ekki
athvarf það er rangt
að úrin séu fiskar
á þurru landi hér og hrygni
í hjörtun án afieiðinga ég er barn
míns tíma annað foreldrið
óliðið hitt að baki
8
Ég sagði snertu
kvik augun óblind
einsog loklaus á þessu
andartaki hér alltaf
og hvarvetna getur að líta
vesældarlegt hringl þeirra í tóttunum.
28