Svart á hvítu - 01.10.1978, Qupperneq 6

augljóst að fyrir norðan yrði ekkert gert í bráð. Þar
eru bara tveir leikarar af upphaflega hópnum eftir
og hvorugt tilbúið að starfa upp á það að vera
svona að heiman hálfu og heilu árin. Það varð úr að
við Arnar reyndum að koma á einhverju viðlíka hér.
En þetta starf er á allt öðrum grundvelli. Þetta eru
40 manns en ekki einn lítill hópur sem haldið er á
launum, og þetta fólk kemur til meö aö vinna fyrir
mjög litla peninga.
Úr Krummagulli:
Maðurinn: Hver er mestur?
Snati: Þu
Maðurinn: Hver er bestur?
Snati: Þú.
Maðurinn: Hver er vitrastur?
Snati: Þú, þú, þú.
Arnar: Hugmyndin er að reyna að komast í
gegnum þetta erfiða tímabil þangað til þessum fá-
ránlegu leiklistarlögum sem sett voru í fyrra, verði
breytt. Þau voru löngu úrelt að okkar mati þegar
þau voru sett fram, m. a. vegna þess að ekki er
tekinn inn í myndina neinn styrkur til sjálfstæðra
atvinnuleikhópa. Við hugsum svo dæmið þannig að
upp úr þessum hóp okkar núna, geti síðar sprottið
einn, tveir eða jafnvel fleiri atvinnuhópar. Svo var
það líka Ijóst að leikhúsin hér gátu ekki ráðið neitt
af þessu fólki sem útskrifast hefur úr Leiklistar-
skólanum, nema einn og einn í einstaka hlutverk.
Og þá stóð þetta fólk í rauninni á götunni meö sína
menntun. Hugmyndin var því líka sú að gera eitt-
hvað í því máli, að þetta fólk reyndi sjálft að skapa
sér einhverja möguleika.
Hvernig starfar Alþýðuleikhúsið núna?
Arnar: Öll ákvarðanatekt í stærri málum t. d.
verkefnavali, stjórnun o. þ. h. er tekin af allsherjar-
fundi, en síðan skiptist hópurinn niður í opna
starfshópa um hin margvíslegustu verkefni.
Hver eru að ykkar mati ákjósanlegustu skilyrði
fyrir leikhús að starfa við?
Þórhildur: Það besta er að hafa litla samstæða
hópa sem geta staðið undir því nafni að vera rót-
tækt leikhús. Og það er ekki nóg að innihaldið sé
róttækt, listrænt verður það líka að vera það. Það
skiptir ekki minna máli en hitt.
Hvað er róttækt leikhús?
Arnar: Það er bara hlutur sem við verðum að láta
sýningarnar, það sem við látum frá okkur, segja til
um.
Þórhildur: Það að Alþýðuleikhúsið verði málpípa
einhverra ákveðinna pólitískra flokka er ekkert á
dagskrá og kemur ekkert til greina. Að mínu mati er
afskaplega lítill róttæknisbragur á þessum leik-
hópum sem maður hefur séð erlendis og eru svo
rétttrúaðir að það kemur enginn að sjá þá, nema
þeir sem eru 100% sammála. Þeir geta kannski
virkað sem uppörvun fyrir þennan litla hóp sem
kemur að sjá þá, en mér finnst þeir frekar einkenn-
ast af afturhaldi en róttækni.
Er það einhver sérstakur áhorfendahópur sem
Alþýðuleikhúsið vill ná til?
Arnar: Við vorum einmitt að ræða það í starfs-
hóp í dag, að þaö væri afskaplega æskilegt að geta
sópað krökkunum af Hallærisplaninu inn í leikhús.
Væri ekki auðveldara að fara með leiksýningu
niðurá Hallærisplan?
Þórhildur: Til þess að hægt sé að fara með leik-
hús út, verður það að vera opinber menningarpóli-
Úr Skollaleik:
Mattheus Mattheusson: Ef ég útvega þér bartskera og veiti þér
aöstoö viö aö koma íslenskum galdrakindum á báliö, má
ég þá treysta því að ég eigi vin þar sem þú ert?
Þorleífur Kortsson: Vissulega, vissulega.
4
SVART A HVÍTU