Svart á hvítu - 01.10.1978, Blaðsíða 18

þau í búðina fyrir verkafólkið kvik í hreyfingum snör
í snúningum horfin í mekki samstundis komin aftur
til baka færandi varninginn heim æofaníæendur-
tekin athöfnin síný síung sífersk & sífelltjafnölvandi
engu má af missa. & maðurinn með loftriffilinn
setur á helgrímuna hagræöir skýtur. Grímuklædda
sauðkindin hún hnígur máttlaus niður í hægðum
sínum til jarðar við fætur hans hreyfingarlausar
marmarasúlurnar aðeins lappirnar þær sprikla
krampakennt það er síóasta tjáningin á lífskoðun-
inni en hversu vel sem þú hlustar & hlerar nemuröu
ekki dánarorðin hún býr aó líkindum ekki yfir tækni
Bobbys að halda tölu meö óvirkan heila í annan
stað fjöldinn of mikill en ég sé & heyri þegar
byssumaður dregur af henni grímuna brostin augu
Ijósfletirnir óskýrir & útlínulausir á svörtum grunni:
everything’s gonna be alright. Banamaðurinn tekur
kindina snöggu taki & lyftir uppá hnéhátt borð &
sker á hálsinn. Blóðið það spýtist útúr skurðinum í
þartilætlað trog & meðan kindinni blæðir í bogum
kraftmiklum & lekum hreytlandi gjósandi & dvín-
andi reglulega eftir slættinum hrærir barnið í þykk-
um vökvanum með spaðanum sínum hrærir &
hrærir fylgjandi blám barnsaugum straumnum úr
skurðinum svo rauðum svo rauðum fossandi í
gusum & seytlandi reglulega niðurí trogið góða.
Hugfangið. Heiðblám. Þegar lindin er þorrin Geysir
lagstur í dvala sinn lýkur byssungur við að skera af
hausinn & fleygir honum síðan í vírkörfu en með
henni & innihaldi hennar hefur barnið einnig um-
sjón & eftirlit. Næsta kind. Fyrirskurðarmaðurinn
brugðinn hnífur á lofti sker af lappirnar & fleygir en
þeim er safnað í haug saman útifyrir sláturhúsinu &
síðan mokað uppá bíl & ekið á afvikinn stað. Svart
lágský flugna fylgir hraðfara eftir akstri farartækis-
ins farminum gefnar gætur. Hann ristir skurð upp
lærin innanverð & bógana hratt en nákvæmt ýtir
síðan höfuðlausri & útlimasneyddri kindinni áfram
bekkinn útá enda þangað sem fláningsmennirnir
sækja hana. & næsta. Snót. Fláningsmennirnir
sækja sér kind til fláningar koma henni fyrir á flán-
ingsbekkjunum. Fláning er erfióisverk. Þeir þrýsta
hnúunum milli skinns & holds & losa gæruna frá
kroppnum allsstaðar utan í kringum róubeinið að
endingu rista þeir uppúr á gærunni á kviðnum bera
skrokkinn í gálgann hengja hann upp á kæklunum
& losa gæruna. Næsta. Nínafjóla. Gálgamaðurinn
bregður hníf á kvið skrokksins & vömb & innyfli
velta fram. Hann tekur innvolsið í fang sér hlýtt &
gott & vippar yfirá vambaborðið & ýtir hanganum
áfram liðlega rennandi í gálganum inní vinnusal
frystihússins þar sem við taka stúlkur í blóma sem
þvo & snyrta pent skrokkinn kjötmatsmaður kjöt-
læknirinn með stimpil sinn vigtunarmenn hópur
fólks sem sér um eistu hjörtu nýru lifur nýrnamör &
að endingu er skrokkurinn sólarhring hanginn í
vinnusal pokaður í kjötpoka & borinn inní frystikiefa
& staflað & þar mun mörgum hlýindin þykja í rýrara
lagi en sauðir láta sérfátt um finnast. í hægri álmu
sláturhússins fer hinsvegar fram sú hin sama
sigurganga hrúta & hrútlamba. Fjárréttarkóngur
réttur klár skiptir sér ekki af karlkynja fénaði en
fáfróðir búkarlar úr dreifðri byggð nær & fjær-
lægra sveitanna í kring digrir í smæðinni eygja
hvað eftir annað útúr móöunni koma menn
ókennilega sviplausa menn & nema á brott einn &
tvo hrúta í einu & draga útum hlið á réttinni næst
dyrum aö vinstri álmu en liggjandi útá planið
framanvið bygginguna. Búar hnyppandi í náung-
ann spurnum hvískruðum án fáanlegra upplýsinga
sjá það síöast & hinzt til hrúta lífs að þeir eru
dregnir klaufum spyrnandi plægjandi jarðveginn
með framhlið hússins & hverfa loks innum dyr fyrir
mióju sem lokast jafnskjóttog dýrinu hefur verið
ekið innfyrir. Margt býr kyndugt í kaupstað snýta
sér óðalsbændur í baráttufána öreiganna & glíma
gleymnir vió átthend sléttubönd. Það sést næst til
hrútanna að þeir birtast í hægri álmu útum dyr sem
liggja að þjóðsagnfæðilegum miðsal hússins & í
fylgd hinna sömu manna sem lyfta skrokkunum
snöggt orðalaust uppá bekkinn til fyrirskurðar-
mannsins höfuölausum það fylgir þó & því er varp-
að í körfuna. Þvínæst hverfa menn þessir aftur &
loka að baki sér ekki óvandlega en tilreiðing &
snyrting karldýranna hefst & gengur hinn sama
gang & kvendýra & skrokkarnir hafna loks á einum
& sama staðnum hlið við hlið haldast í hendur
hlusta á söng fugla horfa á litskrúð blóma hug-
fangin finna ilm í lofti í vinnusal frystihússins & að
endingu í frystinum. Frystiklefarnir eru búnir þykk-
um hurðum þungum & stirðum & maðurinn hefur
það á næmri tilfinningunni að þær geti lokizt aftur
að eilífu svo þétt að hann megni ekki að opna þær
þótt beiti öllum kröftum lífs & sálar potandi nöglum
& brjótandi til blóðs í æði & þær loka inni öll þau
hljóð sem hann í örvæntingu sinni hugsanlegri &
óhugsanlegri kann að gefa frá sér. Hann einn með
hljóðum sínum & pokuðum skrokkum í náköldu
líkhúsinu. Þar er þurrt grimmt frost maðurinn finnur
ekki svo mjög fyrir því í byrjun en það veldur smám
saman dofa í útlimum & brátt í öllum líkamanum
þrátt fyrir erfiðið viö stöflun skrokkanna. Þeir sem
starfa í frystinum eru klæddir kuldaúlpum & með
vettlinga á höndum. Það er stórum hreinlegra að
vinna í kuldanum, en frammií sjálfu sláturhúsinu en
þar kemur í mót & vegur þungt hið sérstaka & lífi
þrungna andrúmsloft ytri salanna erillinn kátínan &
leikur starfsins miðað við deyfð & drunga frysti-
klefans. Það er einkum & sérílagi sóðalegt verk &
spennandi að vinna við vambaborðið en það er í
höndum þriggja manna. Sá fyrsti 001 tekur mörinn
utanaf vömbinni & lætur hana síðan ganga til ann-
ars 002 sem flokkar í sundur innyflin hugsanleg
skeyti til sendingar. Vömbin er sett útum lúgu sem
opnast útí port undir berum himni en þar stendur
ker & tæma smælingjar vambirnar & þvo uppúr
hálfköldu & óhreinu vatni. Það er kuldalegasta
sóöalegasta en jafnframt fyrirlitnasta starfið í
sláturhúsinu. Ristillinn er settur útum aðra lúgu &
raðað á langborð til kælingar. Mjógirnið verður eftir
innií húsinu & gengur til þess þriója 003 sem strýk-
ur það uppúr volgu vatni & gerir síðan upp einsog
reipi. Stundum springa vambirnar þegar þeim er
fleygt á borðið af teitum & röskum gálgamanni
16
SVART Á HVÍTU