Svart á hvítu - 01.10.1978, Síða 23

skætingi einum ef yrtu þeir á hann. Dag nokkurn er
eitt eintakið himinhár beljaki með ógurlegar rass-
kinnar rjóðar lit & púðraðar hugsaði K. upphátt
hugðist ræöa við hann á máli því er hann ætlaði aö
strákur skildi gerði K. sér hægt um vik dró niðurum
sig buxurnar krosslagði hendur sneri baki í valds-
manninn & mælti ofur sakleysislega: ekki set ég
mig á háan hest & hlýði lögmálum þeim sem gilda
þó ekki séu mér eiginleg en einatt má reyna & hugsi
nú hvor með sínum þótt ekki hafi ég lagt rækt við
hugsun á þeima stað en í rasslandi gerið hvað
rössum er tamt segir í málshætti fornum & mun nú
ræða rass við rass í rasserni & reka friðsamlegan
afturendahnút á órar deilur sem án viðræðna
kynnu að leiða til tortímingarstyrjaldar í hverri eyð-
ast munu allir rassar & rann þá af hólmi beljakinn
við ræðustúf þennan í lögregluhandbókinni var
ekki minnzt aukateknu orði á aðgerðir gegn athæfi
af slíku & þvílíku tagi en uppreisn hlaut hinn illa-
leikni lagavörður við langspegil sinn er hann kom
að kvöldi: spegill spegill herm þú mér/ hver rassa
fremstur á Fróni er? en spegill svarar: einn er rass
af öðrum ber/ öllum slíkum á landi hér/ frægur
mjög & fylginn sér/ fregið hef ég botni hann botn'á
þér/ hann er vor her & heill oss ver/ hér um sker/
skæður um & skín við mér/ sá skæði þykki
þrekkjagrér. Gleymdi beljakinn beizkju sinni & böl-
valdinum & þyklaði sinn rass unz rann á hann
svefnhöfginn væri góði. Ásósíalítet K. var fullkom-
lega upphugsað undirbyggt & kerfisbundió svo
langt sem slíkt getur stutt við asósíalítet & hann var
sjálfum sér samkvæmur & rökréttur þótt ekki væri
hann en skilinn við barnaskóla. ( tólf ára bekk
snemma vetrar hóf hann að lesa erlend tungumál
fyrst í staö hin skandinavísku málin en litlu síðar
ensku. Hann las firnafár & feiknin öll af bókum á
þessum málum í gagnfræðaskóla & landsprófi &
stóðst ekkert fyrir. Sumir & ólygnir töldu að meðal-
tali þrjár bækur á dag & byggðu einkarannsóknum
á fjölbreytilegu efnisvali til umræðna hvern dag. Er
hann hóf nám við Menntaskóla hafði hann kynnt
sér til hlítar það merkasta & skynsamlegasta af
bókmenntum & heimsspeki Vesturlanda bæði
þekkta & lítt & ennfremur talsvert kynnt sér austur-
lenzk fræði. Honum gekk vel að tileinka sér það
sem hann las bæði efnislega & stílfræðilega & var
gæddur í ríkum mæli þeirri hermigáfu sem er
undirstaða sjálfstæðrar sköpunar & hann orti &
skrifaði firnin öll bæöi á móóurmáli sínu & ýmsum
málum menningarþjóða. Kynni hans af Kennedy
hinum rifflaöa uröu báðum til mestu nytsemda.
Hann hafði fullnumað sig í öllu því sem kennt var í
Menntaskóla & krafizt til stúdentsprófs & átt' hann
frí eina þrjá vetur & tók nú að kynna sér ýmsar
obskjúrar heimsspekir gamlar & nýjar & komast aö
raun um málleysi sitt gagnvart umheimi er hann sá
hve skammt heimsspekin var á veg komin viö skil-
greiningu hugtaka. Þagöi hann í þrjá mánuði sam-
fleytt en hélt sambandi viö umhverfi sitt gegnum
blokkflautu. En þeim mun obskjúrari sem hinar
rannsökuðu heimsspekir urðu þeim mun nær
færðist hann & meir sannfærðist um hina sí-
streymandi lygi & blekkingu skynfæranna. Hann
hóf að kynnast þeim jurtaefnum af eigin raun er
gera hið áunna nálgunarkerfi skynjunarinnar
óvirkt. Hann gekk svo langt að hann hóf hafandi
fengið málið á ný baráttu fyrir frelsi mannsins und-
an oki nálgunarkerfanna er hindra hann í að skynja
greina & skilja rétt þá raunverulegu veröld sem
hann lifir í & hann hefur aldrei séð. Eúklítíska
flatarmálsfræðin er mesti glæpur sem framinn
hefur verið gegn mannkyni var viðkvæði hans í
þennan tíma. Hann taldi kaos sem hugsjón einasta
hjálpræðið unz hafin væri sala meskalíns í mjólk-
urbúðum. Jafnframt tók hann hæstu einkunnir í
öllum fögum er við skólann voru kennd þráttfyrir
búddískt aðgerðaleysi & þó hann sæti mestallan
próftímann í jógastellingu medíterandi & hripaði
einungis af & til setningabrot orð & orðhluta voru
þau svo þrungin innihaldsrík & kjarnyrt að meira
þurfti ekki til þess að sprengja skalann. En þótt
gáfur hans um þetta leyti virtust beinast að intróvert
athugunum einvörðungu þá tók hann að gefa
gaum að stöðu sinni í þjóðfélagi því er hann var
nauðugur viljugur fæddur inní & honum vitruðust
þau sannindi að þrátt fyrir allan innsta sannleiks-
kjarnann sem hann hafði lagt alla áherslu á þá var
eða virtist hvort heldur vegna blekkingar eða ekki
koníak bragðbetra en hrár svartidauði á því
augnabliki sem bragölaukarnir störfuðu & það eitt
skipti máli það augnablik & á sama hátt grísa-
kambur Ijúffengari en gamall þorskur. Hann fór að
skilja að sannleikur er ákveðinn sem leikreglur
hverju sinni & hvað skein honum gott af að byggja á
leikreglum sem enginn mótleikari fór eftir? Hann
beindi gáfum sínum að extróvert athugunum & það
var fyllilega sársaukalaus þróun er honum smám
saman varð það Ijóst að án einhliöa viðurkenningar
eúklítísku flatarmálsfræðinnar & fjötra annarra
nálgunarkerfa er ófarnaður vís í nútímaþjóðfélagi &
ennfremur að þótt einn maður kunni þann galdur
að skynja veröldina einsog hún raunverulega er þá
er lítið gott uppúr slíkri skynjun að hafa.
& er hann hafði lokið stúdentsprófi með hæstu
einkunnum sem unnt var að gefa í bóklegu fög-
unum hann hafði vottorð í leikfimi ákvað hann að
gerast læknir & var nú um þessar mundir við nám
við Háskóla íslands & gekk með eindæmum vel en
vann við ýmsar arðvænlegar sýslanir á sumrum. K.
bauð L. stundum með sér í bíó eða bíltúr þegar hún
var á lausum kili en hún var ákaflega umsetin því
miður hugsaði K & hélt sig mundu geta komizt
lengra með hana ef tíminn leyfði & hún varð allhrifin
af hinu feiknlega víðfeðmi þekkingarsviðs hans &
hve auðvelt hann átti með að tala við hana á hennar
eigin máli um hennar forvitnisefni & hana furðaði
mjög á því þrátt fyrir allt vitið & spekina var talandi
við hann gagnstætt öðrum eintökum ofvita sem
hún áður hafði kynnzt & meðan aðrir karlmenn töl-
uðu um bíla & íþróttir & ekki orð umfram gat hann
talað um allt sem uppá kom. Hún hleypti honum þó
aldrei lengra en að rúmstokknum hann var ekki
orðinn læknir þess bar að gæta & hún ennþá
kvenkynja dreifbýlingur holdi klætt leikfang höfuó-
SVART Á HVÍTU
21