Svart á hvítu - 01.10.1978, Síða 51

miklum skilningi. Þjóðfélagsádeilurnar á fyrri skíf-
unum gefa ekki tilefni til neins efa um það gegn
hverjum hann beinir geirum sínum. Og þá komum
við aftur að stefnuyfirlýsingu Megasar í inngangs-
kvæðinu. í fyrirmynd þess segir sr. Einar Sigurðs-
son:
„Hlýði þeir sem henda gaman að kvæóum
og hafna vilja öðrum verri ræðum".
Annarri línunni hefur Megas snúiö þannig:
,,og hafna vilja þrætubókafræöum".
Á fyrri öldum voru „þrætubókafræði" íslenska
nafnið á þeirri fræðigrein, sem á latínu nefndist
„dialectica", og verður ekki annað séð en skáldið
sé að gefa í skyn að þegar þjóðfélagsþróunin er
búin að hrinda mönnum svona langt út á ystu jaðra
dugi ekki lengur nein dialektik af hvaða tagi sem er
— kvæðið eitt geti frelsað manninn. Því yrkir
skáldið „í þjóðarhag" það hundingsspott sem af-
hjúpar samfélag nútímans.
Amicitia
Böðvar Björnsson
Þegar við fundumst síðast
fannst mér sem samræðurnar hefðu breyst:
áður óþekkt hyggindi sest í setningarnar.
Orðin skriðu á milli okkar, full aógætni
— smásálir aó læðupúkast!
Og þegar þú minntist á gagnkvæmt traust milli vina
— einsog til að staðfesta hið gagnstæða.
Hvað þú varst flírulegur!
Mér flaug strax í hug „Viðskiptamaður!"
Samningsuppkast, trúnaður, 50/50, fórnfýsi, undirritun
og svitaperlurnar á enni þínu!
Kunningsskapur okkar mun haldast enn sem fyrr.
Og margt verður rætt: mórölsk tildurrófu-menning
— rottufaraldrar, dægurmál,.. .
Og samtölin auóvitað merkt tíðarandanum:
léttvæg orð — og fiðurlétt? . . . og fáein snotur bros
— tungan mun framleiða varning fyrir allar aðstæður!
SVART A HVÍTU
49