Birtingur - 24.12.1953, Blaðsíða 6
STEINAR SIGURJÓNSSON:
Cfamall tnaðul <jen<jul Oe<j
Gamall maður gekk eftir veginum. Hann var
klæddur svartri peysu og þykkum mosagrænum
buxum, og gilti líka einu hvort dagur var helg-
ur eða virkur, ávallt búinn svartri peysu og
grænum buxum. Eftir nokkurn spöl nam hann
staðar og mælti við sjálfan sig, að ekki hefði
hann sofið dúr í nótt, ekki dúr. Þegar hann
hafði hvílzt um stund stóð liann og gekk, en
ekki hafði hann gengið langt er hann studdi sig
fram á stafinn og talaði: Æijá, bölvuð er hún,
gigtarskömmin, ótugtin sú arna.
Gamli maðurinn lagði enn af stað. Hann
verður duglegur við suðrið með kvöldinu ...
ég má til með að kasta mæðinni ... þetta er
mesta torleiði ... eða er ég nú farinn að tapa
mér svona ... það er nú annað en var, eitthvað
er það nú annað . ..
En nú komu stúlkurnar hlaupandi ofan hæð-
ina.
Sæll, karltetur, sögðu þær og hlógu.
Gamli tautaði eitthvað í barm sér, en svo
sagði hann: Hvað eruð þið að flækjast hérna
svona klæddar? Tildur er þetta . . .
Áttu við kjólana okkar?
Já, það meina ég.
Eru þeir ekki fallegir? spurði einkar alúðleg
stúlka. Sérðu, eru þeir ekki fallegir? Hún hélt
höndum um kjólfaldinn og sneri sér í hring.
Jæjaþá, en ég kann ekki við þessar blúndur.
Blúndur? Blúndur, segir hann. Það eru eng-
ar blúndur á þeim. Stúlkurnar hlupu flissandi
á braut, en gamli maðurinn horfði, og stúlk-
urnar hurfu handan við hæðina. Síðan gekk
hann á leiðarenda þar sem hann sá ungu menn-
ina keipa undan ströndinni.
Á maður nú marga sigluna þarna, bæði á
eigin fjölum og annarra; hefur maður nú orðið
að seila í sunnanhroðanum og dumma fyrir
nesið mót sjálfri höfuðskepnunni og þrír hafa
þeir nú farið undan mér, og stendur hann
Bjarni enn.
Gamli maðurinn hélt heim á leið.
Ætli hún kerli mín verði ekki búin að sjóða
grautinn þegar ég kem heim?
11/12/52
6
BIRTINGUR