Birtingur - 01.01.1958, Síða 27

undur getur jafnvel verið í öðru herbergi á
meðan, svo óviðkomandi er sköpunarprósess-
inn hugsun og tilfinningum. í útvarpið vant-
ar lifandi efni. Það mætti gjarnan koma
fram í útvarpinu að á íslandi í dag sé lifað
einhverju mennsku lífi en einhvernveginn
virðist útvarpinu hafa sýnzt það vera verk-
efni sitt að leyna því þegar frá eru taldar
óhjákvæmilegar fréttir og þeir smáþættir
sem heyra undir fréttadeildina. I útvarpinu
virðist allt í Þyrnirósusvefni, kokkurinn
stendur sofandi með hendi á eyrnasnepli
eldasveinsins og rumskar ekki einu sinni til
að láta löðrunginn ríða eða hætta við það
og hræra sjálfur í pottinum. Ætti maður að
dæma eftir dagskrá útvarpsins: mikið lif-
andi skelfing held ég manni myndi virðast
lífið í landinu leiðinlegt.
Hví ekki nýtt fólk? Við erum alltaf að
heyra sömu raddirnar, sömu þreyttu radd-
irnar. Jafnvel til að flytja samfeldar dag-
skrár eru eintómar raddir sem við gjörþekkj-
um svo að þar koma aldrei blæbrigði hjá
flytjendum sem eru ekki gamalkunnug eins
og mynd á almanaki sem hangir fyrir aug-
um skrifstofufólks á hverjum einasta degi í
heilt ár. Og þó það komi fyrir að flytjendur
séu talandi og skili flestum orðum til hlust-
enda þá er sjaldan nokkuð sem bendir til að
þá varði um efnið og séu ekki orðnir hund-
leiðir á því að lesa. Einn upplesari flytur
lýrisk ljóð á miðvikudegi, á föstudegi flytur
hann erindi um fiskveiðinýjungar, á sunnu-
degi ferðaminningar búnaðarráðunauts um
dönsku eyjarnar með öllum vélrænustu
ferðalýsingafrösum sem geta gilt um Hol-
land, Afganistan, Tasmaníu og Hornstrand-
ir, það er bara að setja nöfnin inn í upp úr
handhægri landafræðikennslubók. Af því er
nóg í útvarpinu, og allt er þetta flutt með
sömu hangandi hendinni, sama raddblæ,
áherzlum og fjörefnaskorti.
En jákvætt, er þá ekki eitthvað jákvætt?
Ýmsir fræðimannaþættir hafa verið góðir og
sjálfsagðir, málfræðinga, náttúrufræðinga
og vísindamanna.
í klassísku músikinni í útvarpinu er einna
mest fagnaðarefni enda streyma mótmælin
að frá okkar gömlu menningarþjóð og rit-
stjóri af Suðurnesjum fékk birta af sér
mynd í Morgunblaðinu fyrir að stinga upp á
því að allar hljómplötur séu mölvaðar þar
sem í eru grópuð helvítis óratóríum and-
skotans sinfóníur og bölvaðar fúgur. Bravó
fyrir hetjunni. Ekki er öll íslenzka tónlistin
eins gleðileg i útvarpinu og finnst mér hljóti
að geta verið einkamál hjá sókn og sókn að
þar starfi kór og ekki brýnt að flytja at-
hafnir hans út fyrir sín eðlilegu takmörk og
til þjóðarinnar allrar nema sérstök tilþrif
komi fram og þó það vitnist að maður hafi
gaman af að setja saman lög í tómstundum
þarf ekki að vera skylda útvarpsins að sinna
því, það er sjálfsagt að örva alla listræna
hæfileika en það er munur á tónlist og föndri
við að búa til lag við afmælisljóð til söngs
í fjölskyldusamkvæmi eins og það er munur
á bókmenntum og blaðamennsku þótt stjórn
útvarpsins hafi ekki orðið þess vör.
Ágætir fræðsluþættir um tónlist hafa ver-
ið í útvarpinu, og nú hefur Björn Th.
Björnsson aftur tekið til við sína vinsælu
myndlistarþætti. En það bólar ekkert á því
að útvarpsráði finnist ástæða til að sýna
bókmenntunum hliðstæða virðingu. Hin
volduga stofnun er endalaust að þjarka um
nokkrar krónur við höfunda sem koma ör-
sjaldan í útvarp og sýndi bókmenntum lands-
21 Birtingur