Birtingur - 01.06.1963, Blaðsíða 42

sinn flytur blaðið mynd af hinum fyrrnefnda ogvott um iðni hans og vandvirkni en um skarpa
einni af beztu myndunum, sem hann hefur mál-
að. Það bar ekki vott um lítið áræði, er Þórarinn
Þorláksson fyrir 15 árum — þá kominn fast að
þrítugu, — sleit af sér öll þau bönd, sem bundu
hann við bókbandsiðnina og hélt til Khafnar til
þess að læra prentlist, snauður að öllu öðru en
brennandi löngun eftir að verða málari — og
nauðsynlegu viljaþreki. Hann hafði þótt fyrir-
taks bókbindari. En nú veitti alþingi honum
ofurlítinn styrk til þess að svala þessari sterku
löngun. Hrakspánum rigndi niður. Menn töldu
sjálfsögðustu afleiðingu styrkveitingarinnar þá,
að nú misstum við ágætan iðnaðarmann, en
fengjum í staðinn ónýtan málara. En Þórarni
héldu engin bönd. Frú Þóra Thoroddsen veitti á
þeim árum lítils háttar tilsögn í teikningu og
pentlist. Hjá henni mun Þórarinn hafa lært
frumatriðin og þar vaknað listamanns-ástríðan.
í Khöfn dvaldist Þórarinn ein sex ár, og með
hans stöku ástundun og elju sóttist námið miklu
betur en búast hefði mátt við, svo gamall sem
hann var orðinn, er hann byrjar námið reglulega.
Lengst af mun hann hafa notið tilsagnar lands-
lagsmálarans danska, Har. Foss prófessors, enda
er ýmislegt í myndum Þórarins, einkum frá fyrstu
árunum hér heima, sem einmitt minnir á myndir
þess meistara. Síðan heim kom hefur Þórarinn
gert fjölda landslagsmynda. Hann hefur farið
allvíða um land og fest á léreftið það, sem hon-
um þótti fegurst af því, sem fyrir augun bar. Ef
til vill má segja, að myndir Þórarins beri meiri
listamannsgáfu, Hann teiknar myndir sínar með
mikilli nákvæmni og trúmennsku; flytur ekki
fjöllin úr stað, eins og sumum listamönnum
hættir til, er þeim finnst þau vera fyrir sér, eða
horfa öðruvísi við en þeim gott þykir — á lér-
eftinu. Nei, myndir hans „líkjast" ávallt vel.
Fyrir mörgum er það fyrsta krafan, sem þeir
gera til mynda. Öðrum finnst það aukaatriði,
þeir spyrja ekki af hverju myndin sé, hcldur
hvernig hún sé gerð. List er list, segja þeir; lík-
inguna fáið þið hjá ljósmyndurunum. List Þór-
arins i:r þó engin ljósmyndalist, þrátt fyrir ná-
kvæmnina. Hann leggur meira og minna af sínu
eigin — sinni eigin sál — inn í myndir sínar. í
þessu tilliti eru framfarir lians auðsæjar. Því að
honum er sífellt að fara fram; hann er sífellt að
verða frumlegri og — íslenzkari í list sinni. Sér-
staklega eru margar af kveldmyndum hans fal-
legar og vel gerðar. Þá leikur hann sér með sterka
ljósið og djúpu skuggana. Þykir að vísu ýmsum
fjólubláa litarins gæta fullmikið í þeim sumum,
en um það tjáir ekki að þrátta. Það má ekki
heimta af listamanninum, að hann fari eftir öðru
en því, sem honum sýnist sjálfum. Stærsta mynd-
in, sem enn liggur eftir Þórarin, er „Áningin" —
svipmikil mynd frá Þingvöllum, með góðum lit-
um og hreinum dráttum. Vonandi á Þórarinn
Þorláksson enn ógerða beztu myndina sína. En
skilyrðið fyrir jrví, að hann og aðrir listamenn
vorir geti haldið áfram að vaxa og fullkomnast í
listinni, er auðvitað fyrst og fremst það, að Jreir
40
BIRTINGUR