Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 9

Jújú ihérna átti hún heima skrúnikan í fjörutíu
ár.
Heyröu, dó hún hérna?
Já það fór svo. Einusinni var hún komin áleiðis
til Grindavíkur þar sem dóttir hennar bjó.
Ja var ekki eitthvað vesen með það?
Jæja svolítið. Hún var Ikomin út á flugföll eftir
þetta líka djöfuls streðið að koma henni af stað,
en þegar á að fara að troða þessu ferlíki inn í
vélina þá rumskar sú gamla og spyr hvernig
standi á sjó. Standi á sjó, spurðu allir. Já hvern-
ig stendur á sjávarföllum, hún ætlaði sko ekki
að flytja búferlum á röngu falli. Og þegar á
daginn kom að fallið passaði ekki þá varð henni
ekki þdkað svo hún kom hingað aftur. Og ein-
hvernveginn varð ekki meira af flutningi, sagðist
ekki kunna við að drepast í ókunnum stað. Jaá,
hún var sko öll í forneskjunni, sagði Eiríkur í
ruslinu. Það er ljótt að geta ekki unnið eins og
maður drengir á hvaða bát eruð þið strákar.
Þeir sögðu honum það og nú var spjallað um
sjóinn og fiskinn og þó við dreyptum á víninu
og værum að kippa blandaðist talið þunglyndis-
blæ því allir vorum við því marki brenndir að
elska og óttast þessa höfuðskepnu enda hafði
hún meiri áhrif á líf okkar en landið og him-
inninn. Strákarnir dálítið montnir svona ungir
svona góðir sjómenn en bakvið lá vissan um
fórnirnar sem hafið heimtar og kannski einn
dag ... og svo var flaskan tóm og við kvöddum
Eirík og gengum aftur út f sólskinið og hressandi
austanvindinn því nú vantaði meira vln. Við
löbbuðum meðfram höfninni ef þar skyldi vera
dallur sem byði uppá sjússinn en svo var ekki,
bara bátaflotinn reyrður við land og hvein í
sigluskóginum en gargandi mávur á sveimi hér
og þar.
Hvað ætlarðu nú að gera gamli og settu allt sitt
traust á mig strákarnir en ég hlustaði á hvernig
véladynur hraðfrystihúsanna blandaðist hljóð-
um vinds og sjávar og liorfði á þeissi stóru stein-
báikn þar sem vinnulýðurinn þrælaði nótt og
dag við að koma fiskinum í peninga ... og fyrir
nokkrum árum 'þegar ég var ungur stóðu hér
margbreytilegir kumhfaldar þar sem hver út-
gerðarmaður verkaði sinn fisk með sfnu fólki.
Komið þið nú með mér og sláið handa mér föt,
sagði Dolli, kerlingin verður kol að sjá mig
svona.
Við fórum í verzlunina til Ingimars og mátuð-
um föt á Dolla, það gekk allt vel og þcgar við
vorum að fara mættum við Ingimari í dyrun-
um:
Sælir piltar, sagði hann, þið hafið fundið rétta
staðinn, látið það berast.
Þó Ingimar sé útsmoginn i bissanum er hann
samt bezti kall og var með þegar við lékum
Skuggasvein hérna um árið. Og þó að ég skiddi
honum nokkrar krónur eins og fleirum bið ég
samt um einkaviðtal á kontórnum og ekki stend-
ur á því: Nei ég ætla ekki að slá þig um aura
núna, það er að segja ef þú lumar á lögg. Það
er aldrei neitt tilstand á Ingimari, hann beygir
sig niður að homsikápnum dregur fram tvær
BIRTINGUR
7