Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 16

af himnimim og vindurinn þaut gegnum þurrt
myrkrið náðum við okíkur í leigubíl. Ég sat
frammí en þeir höfðu Sissu á milli sín í aftur-
sætinu. Þau voru á kafi í harmljóðum stillt og
alvörugefin nema hvað þau ráku upp undrunar-
óp þegar eitthvað snerti þau öðru fremur. Ég
var orðinn vel þéttur og þessvegna næmur, fann
hvað þau voru ung og heit og nutu þess að vita
sig lifandi núna á þesisu afmarkaða skeiði milli
faeðingar og dauða ag þó ekki laus við ótta við
það litla, sem þau þóttust vita um upphaf og
endi sjálfra sín. Þannig vissi ég af þeim aftrí en
ég lék mér við þá hugsun að þetta væru alls
ekki þau heldur sjálft unga fólkið jafnaldrar
mínir og þessi liðni aldarfjórðungur sem í milli
bar væri einungis skemmtileg della sem hefði
verið að glingra við heilann á mér síðan við
byrjuðum að drekka í dag.
En þegar við fórum úr bílnum úti á ströndinni
hjá vitanum og stormurinn lék um okkur og
sjávargnýrinn þrengdi sér inn um hverja svita-
holu þá var allt eins og það átti að sér, meira að
segja hraungrýtið undir fótum manns jörðin
okkar hún var söm við sig og einnig tunglið hátt
á lofti og bjarmaði af því niður á hvítskellótt
hafið.
14
BIRTINGUR