Birtingur - 01.12.1963, Blaðsíða 67

STEINAR SIGURJÓNSSON: SPRITTSÓSAÐ ÓSYNDI
Og í því rís upp af gólfinu stór varggrár bakki.
vélameistari Kolfinnur. Hvað er að sjá manninn?
hugsaði ég.
Djöfullinn hefur komið!
Ósköp hve ég varð dauðhræddur við þessar
óvæntu náttúruhamfarir og vissi ekki í sætum
draumi sprittsins blönduðum kaffi hvaðan á mig
stóð vöðrið. Hvílík sprenging.
Kristjáni brá e(kki fremur en sprittinu, fór sér
ekki hraðar en öld, snéri sér ofboð rólega á koll-
inum og liorfði á mig, brosti, hnykkti til höfð-
inu í átt til hins, það vó salt á öxlunum eins og
hann væri orðinn að kornabarni, maðurinn, blíð-
ur, þótti þægilegt að sjá veiklyndið, og glotti.
Það er ekiki í fyrsta sinn! . . .
Hann kom á strompinn hjá mér! Vældi á mig
í isótinu, slíkur þó djöfuls jálkur! Og fjaðrirnar
vissu fram, helvítin ykkar, upp í vindinn, segi
ég-
Það munaði ekkert um það! sagði Kristján. Ja
hérna!
Þú trúir mér þá ekki, eða hvað! Ertu orðinn
svona mikil skepna?
Láttu nú ekki svona Kolli. Þet.ta er bara eins
og vant er. Sama dellan og vant er.
Hann munaði víst ekki um að krumla mann!
sagði hann dolfallinn frammi fyrir djöfli sínnm.
Hérna er ég. Sýndu nú á þér loppuna mórauði
djöfull!
Nú er hann þó fallegur! sagði Kristján.
Fjandinn í minn stað ef ég er ekki feigur!
Láttu nú ckki svona Kolli. Þetta er bara eins og
vant er, sama deliríið eins og vant er.
Það hafur þó aldrei verið jafn greinilegur djöf-
ull og nú; þegar ekki þurfti nú meira til en þeir
flygju fyrir glugga að fólk strádrapst, hrannaðist
eins og pöddur. Slíkt gerist ekki nema einu sinni
á öld! Á strompinn, sagði ég. Hrafn!
Hrafn og ekki hrafn, sagði Kristján. Hvað er
hrafn og hvað er ekki hrafn?
Djöfullinn, sagði ég, hann sjálfur, í sínu for-
pestaða líki! sagði Kolur, snýr sér nú að Kristjáni
og bendir á hann. Sá skal líka fá að kynnast þér!
Ég skal ekki gleyma áð benda honum á þig, gera
þig einu sinni tækan, ho ho!
Nú er lagið!
Og ég mun fylgjast með þér af trúnaði, eins og
ég hef alltaf gert og alltof lengi, sjá þig steypast,
dragast upp í loðnar klærnar á foraðinu. Þar
færðu eldvirki við þitt hæfi! Þar færðu að
steikjal
Jæja, ertu svona við Kidda?
Það dugir ekikert flott við fjandann, jafnvel ekki
glásir. Þar er það svitinn og ragnið, ho ho! Sá
skal bölva!
Jæja j>á! Þá það! sagði Kristján. Ég skal taka að
mér jrá miklu kyndíngu! Og hvað um Jrað!
Þvuh! Ég skal standa mína vakt, og takk fyrir
ráðnínguna. Það er bara að standa sig, hugsa,
kjafta sig inn á foraðið, neita ekki að maður
Jjekki skepnu eins og Jjig, þótt skömm sé, ljúga
á þinn fúla áratuga sprittskrokk kryddi, fvlla
hann dáscmdum svo að hann smjatti af matar-
ást við lygina. Og hvað svo? Svo liðar hann og
BIRTINGUR
6 5