Ingólfur - 01.02.1943, Side 1

RITSTJÓRAR:
Hörður Þórhallsson,
Jóhannes Elíasson.
ÚTGEFANDI: S. U. F.
Ritstjórn, afgr. og innh.:
Edduhúsi, Lindarg. 9 A.
Simi 2323. Pósthólf 1044.
Prentsmiðjan EDDA h.f.
^ttqóffur
Gerizt áskrifendur
að Ingólfi!
Verð: 5 kr. á ári.
III. árg.
Reykjavík, jamiar — febrúar 1943
1. og 2. tbl.
Meiri víðsýni
Það lagði ekki mikinn ljóma
af Alþingi íslendinga á árinu
1942. Samvinna lýðræðisflokk-
anna, sem hefði getað orðið til
mikils gagns fyrir þjóðina og um
leið fordæmi fyrir seinni tíma,
I
rofnaði, einmitt þegar mest reið
á, „að menn gleymdu því, í
hvaða flokki þeir væru“. Dýr-
tíðarvandamálin urðu að víkja
fyrir lítilfjörlegu karpi um
nokkur þingsæti. Að afstöðnum
tvennum kosningum fékkst ekki
meiri hluti á Alþingi til þess að
taka ákveðna stefnu í dýrtíðar-
málunum og taka á sig ábyrgð-
ina af róttækum ráðstöfunum á
því sviði. Þófinu lauk með því,
að ríkisstjóri skipaði stjórn ut-
an þings.
Aögerðaleysi Alþingis hefir orð-
ið til þess, að menn kasta mjög
rýrð á þessa fornhelgu stofnun
íslenzku þjóðarinnar. Ýmsir
vilja einnig gera lítið úr þing-
ræðinu sem slíku.
Þingræðið á sennilega eftir að
breytast og þróast með oss, ef
vér fáum að njóta vors nýfengna
frelsis. Þó getur verið, að ein-
hver önnur tegund lýðræðis
henti oss betur en þingræðis-
skipulagið. Þingræðið er ekk-
ert markmið í sjálfu sér.
— Takmarkið er: sem mest
frelsi, sem bezt afkoma og sem
mest öryggi fyrir sérhvern ein-
I f
stakling.
Þeir stjórnhættir og það þjóð-
skipulag, sem tryggir þetta
þrennt bezt, er fullkomnast. Vér
megum aldrei týna trúnni á það,
að þróunin stefni í þessa átt,
jafnvel þó að falsspámenn rísi
stundum upp og snúi hjóli
(tímanna við um stundarsakir.
Hinar háleitu hugsjónir frönsku
byltingarinnar verða aldrei
deyddar, ekki einu sinni með
skriðdrekum, sprengjum og villi-
dýrsöskri.
Það væri hvatskeytlegt, að
varpa sökinni á þingræðisskipu-
lagið fyrir allt það, sem miður
hefir farið, án þess að aðgæta
áður, hvort orsökin sé ekki ann-
að hvort illa kosið þing eða jafn-
vel einhver veila í oss sjálfum.
Ég held, að hver sá, sem hefir
fylgzt með stjórnmálaþróun síð-
ustu ára, og þó sérstaklega árs-
ins 1942, komist ekki hjá því að
taka eftir tveimur áberandi ein-
kennum í opinberu lífi þjóðar-
innar, sem sé annars vegar
þröngsýni „hreintrúaðra“ flokks-
manna í öllum flokkum, hins
vegar skilningsleysi einstaklinga
og stéttarbrota á nauðsyn þess
að færa fórnir vegna þjóðar-
heildarinnar.
Það er eins og sumir líti svo
á, að flokkarnir séu til þess að
leysa menn frá þeim vanda, að
hugsa sjálfstætt. Flokkurinn
verður þá eins konar vél, sem
framleiðir mótaðar kenningar
og slagorð fyrir storknaða heila.
Slíkar furðuvélar eru flokkar
nazista og kommúnista framar
öðrum.
Ýmsir líta einnig á hinn póli-
tíska flokk sem eins konar Frí-
múrarareglu, sem eigi að halda
verndarhendi yfir meðlimum
sínum. Meðlimirnir eiga að
hjálpa hver öðrum til embætta,
aðstoða hver annan, líta á sig
sem útvalda og horfa niður á
alla hina, sem standa utan við.
Hugsjónirnar og stefnan er slík-
um mönnum auka-atriði.
Slíkur hugsunarháttur er
jafnfjarskyldur anda lýðræðisins
eins og ofstæki einræðissinna og
hernaða^sinna. '
Það er gott að vinna að áhuga-
málum sínum og hugsjónum
innan flokks manna, sem hafa
samskonar hugsjónir, en ef
flokkurinn gerir sig líklegan til
þess að hefta hugsanir og gerðir
manna, eiga menn að hrista af
sér slíka fjötra. Maður hefir að-
eins skyldur við einn flokk,
mannkynsflokkinn og sérstakl.
það brot hans, sem vér lifum og
hrærumst í, þ. e. islenzka þjóð-
flokkinn. Að ganga úr flokki eða
ganga yfir í annan flokk, er
heiðarlegt, en að láta flokk hefta
samvizku sina, það er aumlegt.
Flestir hafa eitthvert hugboð
um, hvað gera þyrfti til þess
að stöðva dýrtíðina, en það er
eins og flokkarnir séu lostnir
blindu, um leið og fórna er kraf-
izt af þeim stéttum, sem þeir
eru málsvarar fyrir.
Á þessu verður að koma breyt-
ing til batnaðar. Það verður því
að eins, að ungir, nýir menn
gangi til verks með meiri víð-
sýni en hingað til hefir tíðkazt
í stað þess að ganga troðnar
brautir flokkadráttanna. H. Þ.
Orðiending
Allmikil töf hefir orðið á útkomu- Ingólfs undanfarið. Um leið
og við biðjum lesendurna afsökunar á þessum drœtti, viljum við
skýra frá, hvað honum hefir valdið, og ennfremur, hversu ráð-
gert er að haga útgáfu blaðsins framvegis.
Eins og kunnugt er, var hér mikiö annríki í prentsmiðjum á
síðastliðnu ári og eigi siður í þeirri, sem prentað hefir Ingólf.
Þetta'tafði strax útkomu blaðsins fyrra hluta ársins, þótt þá
tœkist að koma út nokkrum tölublöðum. — En síðastl. haust
reyndist eigi unnt að fá Ingólf prentaðan að sinni á sama stað
og áður. Þá var einnig mjög örðugt í bili að fá hentugan pappír,
í blaðið. Af þessum sökum varð að fresta útgáfu þess um skeið,
þótt ákveðið vœri að halda henni áfram, strax og fœrt vœri.
Og nú hefir greiðzt svo úr um prentun, að hœgt er að hefja
á ný reglulega útgáfu Ingólfs. — En vegna hins glfurlega aukna
útgáfukostnaðar hefir verið ákveðið tíð minnka stærð blaðsins
allmikið. Ráðgert er, að Ingólfur komi nú út mánaðarlega, nema
i júlí og ágúst, og aukablöð, þegar sérstök átœða þykir til, eða
alls a. m. k. 12 tbl. á ári. Veþð blaðsins er hið sama og áður:
kr. 5 árgangurinn.
Stjórn S. U. F. mun eindregið vinntí að þvi, að útgáfa Ingólfs
falli eigi niður og að hann verði sem vandaðastur að efni og
frágangi. En til að öruggt sé, að slikt takist, mega ungir Fram-
sóknarmenn og aðrir stuðningsmenn blaðsins ekki vanrœkja að
vinna að útbreiðslu þess og skilvísri greiðslu árgjaldanna. Við
munum innan skamms leita til Framsóknarmanna um allt land
um stuðning og vinnu í þessu skyni. Er það von okkar, að þeirri
málaleitun verði vel tekið.
Við viljum einnig hvetja unga Framsóknarmenn til að senda
Ingólfi efni til birtingar. Þeir verða aðeins að gœta þess að vera
eigi langorðir vegna hins takmarkaða rúms í blaðinu. — Ingólfur
á fyrst og fremst að vera vettvangur fyrir unga Framsóknar-
menn til að rœða áhuga mál sín og málefni œskunnar almennt.
Þess vegna bjöðum við ungum Frdmsóknarmönnum viðsvegar
um land að kveðja sér hljóðs á þeim vettvangi.
STJÓRN S. U. F.
LArtDSöi KASAFN
O O t
6 y t >

IS.vi-- iN íj t'*