Húsfreyjan - 01.09.1950, Blaðsíða 8

„Já, t. d. liefur frá Ingeborg Hansen
landsréttarlögmaður, árum sarnan verið
formaður fjárhagsnefndar í landsþinginu,
en nú fyrir skömmu síðan var hún kosin
forseti landsþingsins“.
„Er um samvinnu að ræða meðal
kvennanna um sameiginleg áhugamál
óháð flokkunumí'“
„í starfi sínu og aðstöðu gagnvart hin-
um margvíslegu viðfangsefnum, hafa kon-
ur jafnólík sjónarmið og karlar. Við
vinnum hver á sínu sviði, fyrst og fremst
innan þess flokks, sem við tilheyrum.
Auðvitað kemur samvinna kvenna til
greina í ýmsum atriðum og um ýms
málefni, sem sérstaklega snerta konur,
en það er engin ákveðin skipulögð sam-
vinna“.
Frúin minntist á hve þakklát hún væri
konum þeim, sem voru brautryðjendur
fyrir kvenréttindum, og liefðu gert nú-
tímakonunum veginn svo greiðan að t. d.
hefði hún sjálf aldrei mætt neinum óþæg-
indum á starfsferli sinum, sem þær hefðu
svo oft orðið að þola í ríkum mæli.
DRAUMVÍSA. (Fundin í pappírsrusli).
í nótt (15/3) svaf ég heldur stirt eins og
ég á vanda til í rosaveðrum. Móti degi dreymdi
mig, a3 ég væri að kveða erfiljóð eftir þá
Si’gurð Breiðfjörð og Símon Dalaskáld. Þótti
mér sem þá ætti að jarða hér um daginn, og
sat ég við að yrkja eftir þá og gekk all-skont
skáldskapurinn. Einkum gaf ég þeim félögum
svo smellið „himnabréf“ í lok kvæðisins, að ég
hló hátt og — vaknaði!
En þegar ég kom fyrir mig ráðinu hafði ég
gleymt allri drápunni — nema þessari stöku:
„Kveðjum bezta bragmæring
Rreiðuf jarðardula,
og hann, sem orkti hagkveðling
hraðara en aðrir tala“.
Verst var að „himnabréfs“stökurnar týndust
í draumsorpinu. Matth. Jochurnsson.
Ártalið vantar, en það mun hafa verið á tíma-
hilinu 1915—20.
í tilefni af 20 ára afmæli
Sambands
| vestfirzkra kvenna
i Sú fegurS, sem lífinu fœrir
sitt frjómagn í hendur og sál,
er alin vi8 konunnar eldstó
og örvitð hjá konunnar nál.
Sú menning, sem gœfuna gaf oss
og greri vi8 bókfell og rokk,
i
á sprotann í fóstrunnar frœðum
og frœblöS vi8 ömmunnar stokk.
Svo eru þa8 konunnar áhrif,
sem au8ga hi8 gróandi líf,
sem vörSur hins unga og veika
sem vaxandi fegurSar hlíf.
Þau samtök, sem konurnar kynna
og kvenleikann helguSu sér,
þau eru þa8 vald sem fmr vonir
til vaxtar og hamingju ber.
i
Þar leggja þœr yl sinn og ástúö
í alhug í samtímans þörf
meö framréttar hjálpandi hendur
í hverskonar mannúSar störf.
Svo grói þau samtök og gefi
þá gjöf, sem er skjöldur og hlíf,
sem yljar á einstœöings vegum
og auögar hi8 gróandi líf.
Gu8m. Ingi Kristjánsson.
8 HtJSFREYJAN