Húsfreyjan - 01.09.1950, Blaðsíða 10

urlöndum, auðvitað flestar frá Noregi.
Fundarsalurinn var skreyttur fánum allra
Norðurlandanna, en á pallinum, þar gem
ræðustóllinn var, var inynduð fánaborg.
Voru þar uppi' 10 ungar og fallegar
stúlkur í fallegum þjóðbúningum frá hin-
um og þessum byggðum. Hélt bver þeirra
á stóruin fána, og stóðu 5 hvorum meg-
in ræðustólsins.
Frú Engelliart, formaður uorska bús-
mæðrasambandsins, bauð fundarkonur vel-
komnar og lýsti því yfir, að Kvenfélaga-
samband Islands gengi nú inn í Hús-
mæðrasamband Norðurlanda. Bauð liiin
okkur velkomnar og óskaði okkur allra
beilla.
Formaður Húsinæðrasambands Norður-
landa, frú östenson frá Finnlandi, setti
síðan fundinn. Gat bún þess, að Hús-
mæðrasamband Norðurlanda hefði starf-
að í 30 ár. Það befði staðizt bin erfiðu
og viðburðaríku ár stríðsins og eftir það
orðið traustara með hverju ári. Samband-
ið líti nú ekki lengur á sig eingöngu
frá norrænu sjónarmiði, lieldur teldi það
sig hlekk í samvimiu húsmæðrasambanda
um víða veröld, sem öll æskja skilnings
þjóða á milli og samvinnu við konur
annarra landa.
Eitt lielzta ábugamál liúsmæðra blyti
að vera það, að gera heimilisstörfin ein-
faldari, ekki aðeinsmeð einfaldari vinnu-
aðferðum og betri vinnutækjum, heldur
líka með einfaldari lifnaðarháttum.
Eftir stríð hefðu húsmæður þurft að
gæta æ meiri sparsemi og þess væri að
vænta, að þjóðfélaginu yrði bráðlega ljóst,
hvílíkt gildi bússtjórnin befir í þjóðar-
búskapnum og að búsmæðrum yrði gert
kleyft að afla sér nægilegrar þekkingar
til að fara vel með það, sem fer í gegn-
um hendur þeirra. Frúin sagði, að ekki
þýddi að semja sérstaka töflu yfir heim-
ilisstörfin, þau væru svo niargvísleg. Hús-
nióðir bæri ábyrgð á andlegum þroska
10 HÚ.SFREYJ AN
barna sinna og henni bæri að búa þeim
heimili, sem stæðist árekstra, sem alltaf
a;ttu sér stað í hverri fjölskyldu. Heim-
ilin væru í mikilli bættu stödd og mikið
átak þyrfti til að bjarga þeim.
Að lokinni setniiigarræðunni voru
lciknir þjóðsöngvar allra Norðurlandanna
og formenn frá hverju landi gengu upp
á pallinn liver með sinn þjóðarfána og
fluttu kveðjuorð.
Næstur tók til máls Halvard Lange,
utanríkismálaráðherra. Sagði hann, að þó
að Norðurlandaþjóðirnar liefðu oft tekið
ólíka afstöðu til ýmissa stórmála, bæði
í stríðinu og eftir það, hefði það sízt
orðið til að þær fjarlægðust hvor aðra,
heldur þvert á móti. Takmarkið væri
það sama, sem sé að styðja að friði og
heilbrigðri samvinnu landa á milli.
Síðan drap hann á fjárhagsörðugleika
Noregs, sem ekki yrði sigrazt á, fyrr en
allar stéttir þjóðfélagsins lærðu að sýna
sömu vinnugleði og fórnfýsi og konur
á þúsundum heimila um öll Norðurlönd
sýna í daglegu starfi sínu.
Ráðherrann hvatti mjög til eflingar
norrænnar samvinnu, sem mundi verða
Norðurlöndum mikill styrkur bæði í
Evrópu og í þeim alheimssamtökum, sem
Norðurlöndin tækju þátt í.
Að lokum óskaði utanríkisráðherrann
norræna Húsmæðrasambandinu gæfu og
gengis.
Var gerður góður rómur að ræðu hans.
Að ræðunni lokinni bauð bæjarstjóri
Litla-Hamars drottningunni, utanríkisráð-
herrahjónunum og formönnum allra
kvenfélagasambandanna til veizlu.
Á mánudaginn talaði frú Signe Silov,
Svíþjóð, um nauðsyn glöggrar vörumerk-
ingar. Húsmóðurinni yrði að vera ljóst,
bvernig vöru hún keypti, hvaða efni hún
innihéldi, næringargildi hennar, ef um
matvöru væri að ræða, einkenni liennar
o. s. frv.
I