Húsfreyjan - 01.09.1950, Blaðsíða 28

í (laglegu lífi. VeriiV stuttoriV, svarift aiVeins því,
sem spurt er um.
Hvað ó ég að gera við 9 ára tlreng, sein liæði
er grobbinn og lýginn? Heima segir hann frá
afreksverkum sínum í skólanuni og bve mikils
hann sé þar metinn. í skólanum segir hann
hekkjarhræðrum sinum fró hve fínt sé heima
hjá hoiium og um eigur sinar margar og mreki-
legar. Hann býr líku til sögur um lillu systur
sína, 5 ára gamla, til að litillækka bana i aiigum
foreldrannu.
Svar liðna tímans: Þessi drengur er vel ó veg
kominn að verða að óheiðarlegum og óáreiðan-
legum manni. Það verður að gera mjög tsrangar
ráðstafanir til að leiða hann aftur á rétta hraut.
Hvert Sinn er hann segir ósatt, þó þvoið honum
um munninn úr sterkri sápu um leið og þér
ávítið hann fyrir hið illa athæfi. Ef þetta dugar
ekki, þá takið frá honum það, sem hann metur
mest, þangað til hann bætir ráð sitt.
Svar nútímans: Þessi drengur er í mikluni
vunda staddur. Vanlíðan og öryggisleysi niun
fremur vera orsök til framkomu hans, en
um illt innræti sé að ræða. Það er greini-
legt að honum finnst litla systir sin vcra tckin
fram yfir sig í fjölskyldunni, og hann eigi
ekkert það, sem geti jufnazt á við blíðu hennar
og skeinmtilegan barnaskap. Þess vegna býr hunn
sjálfum sér til ímyndaða kosti til að hefja sig
i augum fjölskyldunnar og leikhræðranna í skól-
anum. Um leið og þér lótið hann vita að yður
sé ljóst, að sögur hans séu uppspuni og að
yður geðjist ekki að ósannindum, reynið þá að
láta hann finna, að yður þyki vænt um hann.
Hann hcfur þörf fyrir kærleika og að tekið
sé tillit til bans. Veitið áhugamálum hans at-
hygli. Verið eins góð og nærgætin við hann og
við litlu systur lians. Látið hann finna itl ábyrgð-
ar og njóta hlunninda, sem litla systir hans
er enn of ung til að fá. Koinið honuin í skiln-
ing um að það hefur líka kosti í för með
sér að vera eldri og vera drcngur, alveg eins
og það er að öðru leyti betra að vera yngri
og að vera stúlka.
Hvernig get ég kennt barninu mínu góða
siði og að bera virðingu fyrir eldra fólki?
Svar liðna tímans: Börn mega sýna sig, en ekki
lóta til sín heyra. Til þcss að kenna börminuin að
tala aðeins þegar yrt er ó þau, verður að ávíta
þau í hvcrt sinn, þegar þau grípa fram í, og
senda þau burl úr slofunni ef þau lialda áfrani
* slíku frainferði. Framhleypið barn, sem er ókurt-
eist við eldra fólk á að fá tilhlýðilcgu refsiugu. t.
d. að senda það að hátta án þess að fá kvöldmut.
Svar nútímaiis: Nú á döguin viljum við ekki
að hörn séu tilgerðarleg, en heldur ckki villt
og ótaniin. En þeir siðir og sú virðing, sem
við viljuni að þuu temji sér, lærast seint. 1
athöfnum daglegu lífsins dragu börnin dám al'
frunikoniii foreldra sinna, þau finnu einnig hvres
við væntuni af þeim. Vandamál foreldra verða
cinfaldari ef við höfum hugfast það, sem hér
fer ó eftir:
1. Ætlizt ekki til of mikils. Þér gctið ekki
beimtað fullkompu borðsiði uf liurni, sem
er að byrju að uota hníf og guffal.
2. Ætlizt heldur ckki til of lítils. Látið barnið
finna, uð þér væntið sömu kurteisi af því og
þér sýnið sjálfur, og yður mislíki ef það
brcgzt. Koniið því í skilning lun, að ullt
gengur beturi ef það gefur gaum að þessu.
Gerið greinarmun á siðuin, sem eru ekki
annað en ytri venjur og þeim siðum, er byggj-
ust á reynslti og þekkingu. Byrjið snemtnu
að lcggja áherzlu á þá siðari. Seinna meir
mun barnið koinust að raun um að góðir
siðir glæða fegurð og farsæld lifsins.
L ausl. þýtt.
,,K«na og heimiliu.
Um þe.ssar niundir, dagunu frá 1—17. septem-
ber, stendur yfir í Kaupuiunnahöfn sýning inikil
að tilhlntun danskru liúsmæðra. Sýningin nefn-
ist „Kona og heimlii“. Markniið hennar er að
gefa inönnum kost á uð sjá, sem flesl af því,
sem geti orðið til að endurbæta heimilisstörfin,
gera þau iimfangsininni og einfaldari. Heill þjóð-
lelagsins cr í því fólgin uð hagnýla, sem bezt
allu krafta og cfni þuu, scm þarf til uð byggju
upp betri beim fyrir betru fólk.
Meðal norrænnu húsmæðra eru liufin mikil og
merkileg samtök í þessum efnum. T. d. hefur
farið fram rannsókn á ýmsiim tieimilum bæði
i hæjum og sveitum. Athugaður gangur hvers-
dagslífsins á hverjum stað', tilhögun á heiutil-
unum, kostnaður við hcimilishald, hve langur
tími fer til daglcgra starfu, síðan er dregin
ályktun tim' hvað standi til bóta og hvcrnig
það fáist framkvæmt. Á sýningunni eru t. d.
sýnd fyrirmyndar eldhús og svo hvernig hæta
mcgi þati skilyrði, sem allur almeiiningur á við
að húa, því auðvitað er ekki liægt nð breytu
öllu til fullkontnunur í einu vctfungi. En mönn-
unuin niiðar annaðhvort uftur á bak, ellegar
nokkuð ú leið“.
28 HÚSFREYJAN