Húsfreyjan - 01.04.1962, Blaðsíða 8

þær ekki alltaf helzt ganga á pinnahælum,
bæði í vinnu og annars staðar?
H. K. Tízkan ræður auðvitað mjög
miklu um það, hvers konar skó ungar
stúlkur kaupa. Nú eru einmitt lágir hæl-
ar að komast aftur í tízku, en háu hælarn-
ir ekki taldir viðeigandi nema þegar bú-
izt er í betri fötin. Ég tel, að til vinnu eigi
að velja þægilega skó fyrst og fremst.
E. G. Það er líklega rétt, að nú séu
aftur farnir að sjást skór, sem ekki eru
með næfurþunnum sólum og háum hæl-
um, en það fer hvort tveggja illa með fæt-
urna. En segðu mér — hvað hafa skrif-
stofustúlkur yfirleitt í laun?
H. K. Það algengasta mun vera, að
þær hafi á milli fjögur og fimm þúsund
króna mánaðarlaun.
E. G. Og hvað fer mikið af því til fata-
kaupa?
S. H. Já, það væri gaman að heyra,
hvort reynsla þín sannar eða afsannar
réttmæti þeirrar áætlunar, sem er í
kennslubókinni, en þar er gert ráð fyrir
að stúlka um tvítugt eyði um 20% af
kaupi sínu til fatnaðarkaupa.
H. K. Mín reynsla þessi síðustu ár er
kannski ekki alveg sambærileg við það,
sem algengast er. Eg sparaði saman fé til
þess að geta farið til útlanda s. 1. sumar
og keypti þvi lítið af fötum árið á undan,
en í utanferðinni keypti ég aftur meira
en ég hefði annars keypt í einu, því ég
þóttist gera þar hagkvæmari kaup en hér
heima. En af viðtölum við jafnöldrur mín-
ar myndi ég telja venjulegt, að ungar
stúlkur eyði um einum þriðja af launum
sínum til fatakaupa.
E. G. Með öðrum orðum, um 16 til
20 þúsund krónum á ári. Getið þið þá lifað
af launum ykkar?
H. K. Já, það getum við með því að
halda sparlega á peningum, og við get-
um jafnvel veitt okkur að kaupa með af-
borgunum ýmsa hluti í herbergi okkar,
þegar um það er að ræða. Ég vil sem sagt
segja, að stúlka geti lagt fyrir mánaðar-
lega um 5—7 hundruð krónur, sem svar-
ar til venjulegra afborgunarskilmála, með
því að spara við sig á ýmsum sviðum og
á ég þá við t. d. að eyða litlu í skemmt-
anir o. s. frv.
E. G. Hvað greiðið þið þá heim fyrir
fæði, húsnæði, þvotta og annað þess hátt-
ar?
H. K. Það er dálítið misjafnt heima
hjá okkur. Við erum allar fullvinnandi og
skiptum heimilisútgjöldunum á milli okk-
ar. Venjulega borga ég frá 12 til 15 hundr-
uð krónur heim á mánuði. En meðan ég
var að safna mér fyrir utanförinni, greiddi
ég minna. Svo veit ég af mörgum stúlk-
um, sem lifa beinlínis á foreldrum sínum
eða greiða eftir vild til heimilisins.
E. G. Skyldi ekki vera erfitt fyrir þær
stúlkur að venjast því, þegar þær giftast
og hætta að vinna, að lifa aðeins af eins
manns launum?
H. K. Ég held, að það hljóti að vera
svo, og það er áreiðanlega bezt að venj-
ast því strax að lifa af sínum launum,
hver sem þau eru.
E. G. Veiztu, hvort stúlkur kaupa föt
með afborgunum?
H. K. Ég held ekki, enda væri það
heimskulegt. Þá væri t. d. kjóll kannski
ónýtur, þegar búið væri að borga hann.
E. G. Hvenær fara stúlkur að gera
verulegar kröfur um fjölbreyttan fatnað?
H. K. Um sextán ára aldur.
S. H. Það er rétt. Ég hef tekið eftir því,
að það er verulegur munur á klæðaburði
stúlkna, sem eru í gagnfræðaskóla og
þeirra, sem komnar eru í húsmæðraskóla.
S. T. Teljið þið mögulegt fyrir fimm
manna fjölskyldu með tæpl. 88 þúsund
kr. árstekjur, að láta sér nægja 12.500
kr. á ári til fatakaupa?
S. H. Það fer eftir ýmsu, m. a. hvaða
atvinnu heimilisfaðirinn stundar, hvers
konar vinnuföt hann þarf að hafa, hvort
húsfreyjan saumar og prjónar sjálf, á
hvaða aldri börnin eru o. s. frv. Ég er
viss um, að margar fjölskyldur bjargast
vegna þess, að stálpuð börn vinna sér
fyrir fatnaði á sumrin, en það þekkist
ekki í öðrum löndum.
E. G. Verkamaður þarf að vísu ekki
8
Húsfreyjan