Húsfreyjan - 01.04.1962, Blaðsíða 37

Rauðgreni: Hefur fagurgrænt, smágert
barr og auðþekkjanlegt frá öðrum
grenitegundum sem hér eru í ræktun.
Vex hægt. Þarf mjög gott skjól.
Sitkagreni: Afar fljótsprottin tegund,
þar sem loftraki er mikill og úrkoma
er há. Barrið er stinnt og stingandi.
Sitkagreni er notað mikið sem garða-
tré, en verður fljótlega fyrirferðar-
mikið. Heppilegt í há limgerði eða
skjólbelti
Balsamþinur, Fjallaþinur, Hvítþinur eru
svo nýlegar tegundir hér, að ekki er
unnt að segja til um ræktunarmögu-
leika þeirra að svo komnu máli. Er-
lendis þykja margar þintegundir tign-
arlegar og tilkomumikil garðatré. I
Norður-Noregi er Sibiríuþinur notaður
mikið.
Broddfura: Seinsprottin en mjög fögur
og verðmæt fyrir garða. Nálar eru
alsettar smáum, hvítum harpixöng-
um. Harðgerð, hvar sem er.
Fjallafura: Fyrirhittist í mörgum af-
brigðum. Margstofna, lágvaxið af-
brigði er mikið notað í görðum er-
lendis til þess að klæða fláa í stöllum
í stað grass. Fjallafura er harðgerð,
en mjög sjaldgæf í gróðrarstöðvum
enn sem komið er.
Lerki: Fagurt, beinvaxið barrtré. Fellir
nálar á haustin, en bærir snemma á
sér á vorin. Þrífst bezt í innsveitum,
en frekar illa með ströndum fram.
Þöll: Hér mun vera í uppeldi tvær teg-
undir frá Alaska, fjallaþöll og marþöll.
Þallir þykja fögur og skemmtileg
garðatré. Hins vegar hefur flestum
gengið erfiðlega að rækta ofannefnd-
ar tegundir. Rétt er að gróðursetja
þær á skuggsælum stað og búa vel að
þeim að vetri til, og má segja að
svipað gildi um aðrar þær tegundir
barrtrjáa, er hér hafa verið nefndar,
að skynsamlegt sé að gera í kringum
þær með striga, rimlakassa eða botn-
lausri tunnu fyrstu vetuma eftir gróð-
ursetningu. Verður þó að gæta þess
að hvergi nemi umgjörðin við grein-
arnar, svo að barr þeirra eða brum
verði ekki fyrir núningi.
Runnar
Eftirtaldar tegundir eru ýmist ræktað-
ar vegna blaðfegurðar eða/og blóma.
Alparibs (f jallaribs): Fíngerður runni
með þéttstæðum greinum og smágerð-
um, fagurgrænum blöðum. Laufgast
snemma. Þolir vel skugga og má gróð-
ursetja undir há tré. Ágætur í lág
limgerði, t. d. ofan á stalla eða sem
bakgrunnur fyrir beð með sumarblóm-
um eða fjölærum plöntum. Sennilega
harðgerður.
Baunatré: Nægjusamur og harðgerður
runni. Vex frekar hægt. Ber gul blóm.
Notaður í limgerði og runnaþyrping-
ar. Getur orðið 3 m á hæð.
Dísarrunni (Syringa): Tvær tegundir
hafa náð nokkurri útbreiðslu hér hin
síðari ár: Syringa retlexa og Syringa
villosa. Geta þær orðið 2—3 m á hæð
og bera bleik, ilmandi blóm í nokkuð
löngum klösum (12—20 cm). Harð-
gerðar.
Dvergmispill (Cotoneaster). Svokallaður
fagurlaufamispill er fáanlegur í nokkr-
um gróðrarstöðvum. Er það afar
harðgerður og blaðfagur runni sem
er góður í lág limgerði, bæði ldippt
og óklippt. Ennfremur er tegundin
Cotoneaster bullata smávegis í rækt-
un, en hún er til muna viðkvæmnari.
Geitblöðungar (toppar, Lonicera): Eft-
irtaldar tegundir fyrirhittast hér í
gróðrarstöðvum; Sumar eru þó mjög
sjaldgæfar:
Blátoppur: Lágvaxin runni, sem laufgast
snemma á vorin. Algengur í eldri görð-
um, einkum norðanlands. Viðkvæm-
ur fyrir vorhretum. Viljugur að
blómgast. Notaður mikið á Akureyri
í limgerði.
Gulltoppur: Fljótvaxinn og harðgerður
runni sem verður 2—3 m á hæð. Ber
gullgul blóm. Máski verðmætasta teg-
undin af toppum sem hér er í ræktun.
Ledebouri-toppur: Hávaxinn runni með
II ú s I r c y j u n
37