Húsfreyjan - 01.01.1965, Blaðsíða 4

„Þegar hin nýja kvendýrkun sendi kon-
urnar aftur inn á heimilin, urðu hússtörf
að verða fullkomin atvinnugrein, sem tæki
allan tíma og alla sköpunarþrá kvenn-
anna. Jafnhliða því, að vélvæðing heimil-
isins sparaði tíma, varð að gera störfin
svo margbrotin og bæta við þau svo
mörgum aukaatriðum, að ekki einasta
tækju þau hverja stund dagsins, heldur
entist dagurinn naumlega til að sinna
þeim.
Félagsfræðingar í Bandaríkjunum urðu
varir við það á árunum eftir 1950, að
heimilisstörf tóku einkennilega mislang-
an tíma. Yfirleitt eyddu nútímakonurnar
lengri tíma í sömu störf, en mæður þeirra
gerðu fyrir þrjátíu árum. Samt voru heim-
ilin minni og húsin auðræstari, sjösinnum
meira fjármagni var varið til kaupa á
heimilistækjum og mörg störf, sem áður
voru unnin heima, svo sem niðursuða,
brauðbakstur og saumaskapur, voru yfir-
leitt unnin utan heimilisins.
Margar húsmæður kvarta um tómleika,
að lífið fari framhjá þeirra dyrum og þær
reyna að kæfa tómleikann með meiri og
flóknari heimilisstörfum. Kennari, sem las
lýsingu á hinum langa vinnudegi hús-
mæðra, bauðst til þess að taka að sér
heimilishald og sanna, að meðal heimili
ætti ekki að kref jast svo langs starfstíma.
Ekki skorti áskoranir húsmæðra, að hann
sannaði mál sitt og þessi 36 ára pipar-
sveinn tók að sér í þrjá daga heimili, þar
sem voru f jögur börn á aldrinum 2—7 ára
og komst af með helmingi styttri vinnu-
dag, en húsmóðirin hafði talið sér nauð-
synlegan. Húsfreyjan lét vel af störfum
hans, aðeins hefði hann ekki verið eins
nostursamur í hreingerningunni og hún.
Við nákvæmar vísindalegar rannsóknir,
m.a. í sambandi við hjartarannsóknir,
hefur komið í ljós, að nær helmingur
þeirrar orku, sem venjuleg húsmóðir eyð-
ir, fer í óþarfa áreynslu, einkum of miklar
göngur við störfin. Alltaf fjölgar hús-
mæðrum, sem fara til lækna og kvarta um
þreytu, sem engin orsök finnast fyrir.
Flestar eru of feitar, stundum fá þær ró-
andi pillur og búið. Margir læknarnir
segja, að þessi þreyta stafi af leiðindum.
Geta meira og minna óþarfir snúningar
þroskað það sjálfstraust, sem konur öðl-
uðust áður við að leysa af hendi nauð-
synleg og nytsamleg störf?
Áður en konur höfðu tækifæri til
menntunar og frelsi til þátttöku í öllum
störfum, var auðvelt að telja sér trú um,
að þær væru afskiptalausar, ósjálfstæð-
ar, hræðslugjarnar, barnalegar. Aristo-
teles mótaði út frá umhverfi sínu og menn-
ingu þá kenningu, að maður væri þræll af
því, að þar væri eðli hans og því væri gott
fyrir hann að vera þræll.
Nú hugsa menn mikið um, hvernig mað-
ur finni sjálfan sig, skilji sinn persónu-
leika og vitað er, að störfin, sem hann
vinnur, ráða miklu um persónuleika hans.
I dag þurfa menn ekki lengur að vinna
allan daginn til þess að afla sér matar.
Aldrei fyrr hafa menn haft jafn mikið
frelsi til að velja sér verkefni og aldrei
fyrr jafn mikinn frítíma. Það verður til
þess, að einstaklingseðlið þroskast ekki
jafn auðveldlega. Vinnan er ekki aðeins
barátta fyrir lífinu, heldur uppspretta
mannlegs þroska.
Engum er nóg að vera hlutlaus í sínu
samfélagi, eða njóta hlutlaust annarra
ástríkis. Persónuleikinn mótast við það
að nota til fulls hæfileika sína og má til
sanns vegar færa orðtækið, að maður
finni sjálfan sig með því, að glata sjálf-
um sér.
Á öldinni sem leið krafðist landnám
okkar dugmikilla, sterkra kvenna. Konur
byggðu með bændum sínum hús og heim-
ili. Þrek og sjálfstæði, hugrekki og sjálfs-
traust — og ótrúleg starfsorka — voru
snar þáttur í skapgerð Bandaríkjamanna,
karla og kvenna. Ferðamönnum frá Evr-
ópu þóttu bandarískar konur þá ekki eins
hlédrægar, barnalegar og kvenlegar og
þeirra eigin konur. Fyrir rás viðburðanna
urðu konur hér lengur þátttakendur í
þjóðfélagsuppbyggingunni og þroskuðust
viðlíka og karlmennimir.
Bandarískar húsfreyjur voru aldrei í
HÚSFREYJAN
2